รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

8.8

เขียนโดย numspy

วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.36 น.

  25 ตอน
  151 วิจารณ์
  44.21K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) first kiss

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ. ที่ๆโทโมะโดนรุมจนน๊อกมืด

แก้ว:ถึงแล้ว

โทโมะ:คุ้นๆแต่ลืมเล่าเหตุการณ์ซิ

แก้ว:ก็ชั้นเจอนายโดนรุมกระทืบนอนเดี้ยงอยู่ตรงนี้อะก็เลยหามไปส่ง ร.พ.

โทโมะ:ไม่แน่นะร่างชั้นอาจจะอยู่ ร.พ.นั้นก็ได้นะ

แก้ว:อืมมมมม งั้นวันอาทิตย์ชั้นพานายไปเดินดูรอบๆ ร.พ.นั้นก็ได้เผื่อนายจะจำอะไรได้บ้าง

โทโมะ:อืมมมมม งั้นกลับบ้านกัน

แก้ว:อืม

ขณะที่เดินกลับนั้นเองแก้วก็สะดุดก้อนหินจะล้ม แต่โทโมะคว้าร่างบางๆของแก้วไว้ได้

แก้ว:O_o!!!นะ นะ นี่นาย โดนตัวชั้นได้เหรอ

โทโมะ:มะ มะ ไม่รุ้ นี่เทอจะค้างแบบนี้อีกนานมั้ยเนี่ยชั้นหนักนะ

แก้ว:ปากเสีย กลับบ้านดีกว่าไม่ต้องเดินตามมาเลยนะคืนนี้จะนอนที่ไหนก็ไปเลย

โทโมะ:เฮ้ยเค้าย้อเย่น นะหมดกันที่ซุกหัวนอนสงสัยต้องไปง้อซะละ ขนาดงอนยังนะรักเลยอะแบบนี้รักตายเลย^^!!!

ณ. บ้านแก้ว

แก้ว:แม่แก้วกลับมาแล้ววววววววว อะอ้าวไปไหนนะเอ๊ะ แม่เขียนไรไว้อะ “แม่ไปต่างจังหวัด3วันกลับ เงินอยู่ในลิ้นชักห้องแม่”

โทโมะ:แก้วจ๋า หายงอนนะ เค้าไม่มีที่จะนอนอะ

แก้ว:นายจะตื้อถึงไหนเนี่ย

....แอบมีเทออย่างนี้......

แก้ว:โหล ไงฟาง

ฟาง: (ฮึก ฮือๆๆๆแก้วแกมารับชั้นหน่อยซิ อยู่หน้าบ้านแกเนี่ย)

แก้ว:เออๆๆๆ

หน้าบ้านแก้ว

ฟางรีบวิ่งมากอดแก้ว

แก้ว:เฮ้ย นะ นี่แกเป็นไรเนี่ย

ฟาง: ชั้นเกลียดนายป๊อปปี้ ฮือๆ เกลียดนายป๊อปปี้ เกลียดๆๆๆๆ ฮือๆๆๆ

แก้ว: นี่ป๊อปปง ป๊อปปี้ไหนละเนี่ย เข้าไปคุยในห้องชั้นดีกว่า ดึกละลมก็แรงไปเหอะ

ฟาง: ฮือๆ วันนี้ชั้นนอนกะแกนะฮือๆ

แก้ว: เออๆๆไปได้ละ

ห้องแก้ว

แก้ว: ไหนแกเล่ามาให้ชั้นฟังซิว่าเกิดไรขึ้น

แล้วฟางก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แก้วฟังโดยมีโทโมะนั่งฟังอย่างตั้งใจข้างๆแก้ว

แก้ว: แล้วทำไมแกต้องโกรธนายนั่นขนาดนั้นด้วยละ

ฟาง: ก็นายนั่นชอบตะคอกชั้นอะ แล้วก็พูดเสียงดังยิ้มก็ไม่ยิ้ม ไม่รู้ว่าพ่อแม่ไม่เคยสอนให้ยิ้มรึไง เวลาจะหั้ยชั้นช่วยอะไรก็ชอบขู่บังคับพอทำอะไรไม่โดนใจก็ฉุดกระชากลากถูชั้นจนตัวช้ำหมดเลย แล้วก็ชอบเหวี่ยงชั้นลงกับพื้น

แก้ว: แล้วทำไมแกไม่เลิกยุ่งกับมันละ

ฟาง: เลิกไม่ได้อะ คือเค้าให้ชั้นช่วยจีบผู้หญิงคนนึงอะแล้วชั้นก็รับปากเค้าไว้แล้วอะแต่ก็คิดไม่ถึงเหมือนกันนี่นา

ว่านายนั่นอ่อนหัดชะมัดเลยอะ แอบดูเค้ามาเกิบปีแม้แต่ชื่อยังไม่รู้จัก แถมเวลาคุยอะไรไม่เข้าหูก็จะอาลาวาด

แก้ว: โหยังมีคนแบบนี้อยู่ด้วยเหรอวะ เออๆ เอาเป็นว่าหั้ยมันผ่านๆไปเหอะนอนได้แล้วแกนอนห้องชั้นนะเดี๋ยวชั้นจะไปนอนห้องแม่

ฟาง: คุณน้าไปไหนอะ

แก้ว: ไปต่างจังหวัดอะ บายราตรีสวัด

ฟาง: อืม เช่นกัน

ห้องแม่แก้ว

โทโมะ: นี่เทอชั้นรู้สึกคุ้นๆกับชื่อป๊อปปี้จัง

แก้ว: คิดว่าถ้านายเห็นหน้านายนั่นแล้วนายน่าจะจำอะไรได้บ้างมั้ยอะ

โทโมะ: ก็ไม่แน่ เทอบอกเพื่อนเทอดิวันเสาร์นี้หั้ยพาป๊อปปี้มาด้วย

แก้ว: อืมมมเออใช่ชั้นสงสัยตั้งแต่ตอนที่นายแตะตัวชั้นได้ละ ทำไมนายแตะหน้าผากชั้นได้อะ

โทโมะ: ไม่รู้เหมือนกัน  นอนเหอะพรุ่งนี้เทอมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอชั้นไม่ปลุกนะ

แก้ว: ค่ะคุนไวท์

และแก้วก็สะดุดขาตัวเองล้มทับโทโมะO_o!!!

แก้ว/โทโมะ: ตึก ตึก ตึก ตึก

แล้วโทโมะก็ก้มลงจูบแก้วอย่างอ่อนโยนโดยที่แก้วไม่ขัดข้อง

โทโมะ: อะ เอ่อ ขะ ขอโทด

แก้ว: อะ อืม มะ ไม่เป็นไร ชั้นนอนแล้วนะ

แก้ว: นึกในใจ(ทำไมแกไม่ด่านายนั่นนะแก้ว แกเสียจูบหั้ยนายนั่นได้ไงกันเนี่ยบ้าที่สุดเลย>///<!!!)

โทโมะ: นึกในใจ(นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย แต่ปากยัยนั่นนุ่มชะมัดหวานด้วยแฮะ^^)((โรคจิต...))

เช้า

ฟาง: แก้วชั้นกลับละนะ

แก้ว: อืมมม เออใช่วันเสาร์แกจะไปเที่ยวกับชั้นมั้ย?

ฟาง: อืมมมมม ชั้นว่างมีไรป่าว

แก้ว: แกช่วยพานายป๊อปปี้มาด้วยได้มั้ย คือชั้นอยากเห็นหน้าอะ

ฟาง: อือ จะพยายามนะ ไปละบาย

แก้ว: อือ โอ้ยปวดหัวจังปวดท้องด้วยไปร.ร.ไม่ไหวอะโอ้ยยยยย

โทโมะ: นะ นี่เทอเป็นไรมากป่าวเนี่ย

แก้ว: เจ็บท้องงงงงโอ้ยยยยยยยยย

โทโมะ: ละ ละ แล้วให้ชั้นทำไงละ

แก้ว: ยา ยาชั้นต้องการยาเคลือบกระเพาะ ยะ ยา

โทโมะ: ชะ ชั้นหยิบมะไม่ได้

แก้ว: ยะ ยะ ยา(แล้วแก้วก็สลบไป)

โทโมะ: กะ กะ แก้ว แก้วๆๆตื่นเซ่

เป็นไงต่อเอาใจช่วยกันหน่อยนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา