รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

กริ๊งงงงงงงงงงง กริ้งๆๆๆๆๆ
แก้ว:โอย กี่โมงแล้ววะเนี่ยอ๋อ 6โมง ขอนอนต่ออีกครึ่งชั่วโมงละกัน ฟรี้...
โทโมะ:แก้วๆๆๆๆๆๆๆ 6โมงบ้าบออาไรของเทอ 7โมงแล้ว รีบลุกไปอาบน้ำเลยเมื่อคืนก็ไม่สระผม สกปกชะมัด
แก้ว:เออ ไปแล้ว ยุ่งชะมัดเลยนายเนี่ย
ผ่านไป5นาที
แก้ว:เส็ดละ
โทโมะ:O_o!!นะนี่เทออาบน้ำแต่งตัว หรือ วิ่งผ่านน้ำแล้วแต่งตัววะเนี่ย ไวปานวอก
แก้ว:เรื่องของชั้น ไม่ต้องยุ่ง
แม่แก้ว:อ้าวทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังลูก
แก้ว:พอดีมีผีมาปลุกนะแม่ ไปนะ หวัดดีจ๊ะ
ณ. เมืองเงินเมืองทอง
แก้ว:เฮ้อ ฟางก็ม่ายอยู่เซ็งชะมัดเลย
โทโมะ:นี่เทอ
แก้ว:อาไร นักหนาเล่า
โทโมะ:ชั้นอยากรู้ว่า ทำไมชั้นถึงไม่ได้ไปเกิดอะ ช่วยชั้นหน่อยดิ
แก้ว:โอ้ยนายนิ เรื่องมากชะมัด เอออองั้นไปที่หอสมุดละกัน
ณ. หอสมุด
แก้ว: (กระซิบ)นี่นายช่วยกันหาดิ
โทโมะ: (กระซิบ)ก็ช่วยอยู่ไง
แก้ว: (กระซิบ) แล้วนายไปหาหมวดหนังสือแฟชั่นทำป้าไรนายละ ชาตนี้จะเจอมั้ยเนี่ย
โทโมะ: (กระซิบ)เจอแล้วเทอช่วยหยิบหน่อยดิ
แก้ว:O_o!!อะ เออเจอจิงด้วย
โทโมะ:เปิดหน้าที่ 273 บรรทัดที่77
แก้ว:เออ นี่ไง เค้าเขียนว่า วิญญาณที่ไม่ไปเกิดคือวิญญาณที่แค่ออกจากร่าง และถ้าผู้ใดเห็นวิญญาณตนนั้นผู้นั้นคือเนื้อคู่ของคุณ เค้าเขียนไว้แบบนี้อะ อย่าเชื่อหั้ยมากนักละ เพราะชั้นรู้ว่าถึงยังไงชั้นก็แค่คนมีเซ้น เห็นผีได้เท่านั้นเองอย่างชั้นกับนายเค้าเรียกกันว่าเนื้องอก
โทโมะ:เออ แล้วต้องทำไง ถึงจะกลับเข้าร่างได้อะ
แก้ว:อืม อะนี่ไงเค้าบอกว่าต้องตามหาร่างให้เจอแล้วให้วิญญาณตนนั้นนอนทับร่างตนเองแล้วท่องนะโม9จบในคืนจันทร์เต็มดวง ไม่มีเมฆ ไม่มีฝน ไม่มีดวงดาวมาบังแสงจันทร์
โทโมะ:แล้วร่างชั้นอยู่ที่ไหนอะ???
แก้ว:ถามชั้นแล้วชั้นจะถามใครละงั้นทุกวันอาทิตย์ชั้นจะพานายเดินรอบเมืองละกันเผื่อนายจะจำอะไรได้
โทโมะ:อืมงั้นกลับกันเหอะ
แก้ว: (นึกในใจ) ทำไม้เรารู้สึกแปลกนะเวลาอยู่ใกล้นายไวท์เนี่ย
โทโมะ: (นึกในใจ) ทำไมต้องใจเต้นแปลกๆเวลาอยู่ใกล้ยัยแก้วด้วยนะ
ติดตามต่อน้า