รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

...ความเดิมตอนที่แล้ว...
หมอ: งั้นหมอก็คงไม่ห้ามแล้วละครับ แต่หมอจะเตรียมยาไว้ให้ละกันครับ ช่วงเย็นๆก็คงกลับได้หมอไปละครับ
หลังจากที่หมอออกไปแล้ว
แก้ว: (พูดกับตัวเอง) เฮ้อ ทั้งๆที่รู้ว่าจะตายแต่กลับไม่รู้สึกกลัวเลย คงเป็นเพราะเจ็บอยู่มั้ง ถึงท้อจนไม่อยากมี.ชีวิตอยู่.....
...ทางด้านโทโมะ....
ป๊อป: ไงเพื่อน ชั้นมารับแล้ว
โทโมะ: (ทำหน้าเบื่อโลก) ชั้นบอกให้แกมารับชั้น..เช้า..แกมารับ..เที่ยง ถ้าชั้นบอกให้แกมารับชั้นค่ำๆแกคงมารับชั้นพรุ่งนี้เช้ามั้งเนี่ย
ป๊อป: เออออออ ก็กะไว้เหมือนกัน (พูดด้วยน้ำเสียงประชด)
โทโมะ: แล้วแก้วเป็นไงบ้างอะ??
ป๊อป: เห็นฟางบอกว่าตอนเย็นๆหมอจะให้กลับ อยากไปเยี่ยมเค้ามั้ยละ เพราะเราต้องทำงานด้วยกัน
โทโมะ: ทำงานอะไร ชั้นไม่เข้าใจ
ป๊อป: เอ่อ คือ ชั้นรับแก้ว เข้าวงเราอะ แล้วแก้วก็ต้องแสดงมินิคอร์นเสิร์ต อีก 1oวัน ของเราด้วยอะ
โทโมะ: เฮ้ยได้ไง  แกทำไมไม่ปรึกษากันเลยวะ
ป๊อป: ก็ชั้นนึกว่า แกจะหายไม่ทัน ชั้นก็เลยต้องหาคนมาแทนแกอะดิ เอาน่า แก้วเสียงออกจะเพราะ
โทโมะ: ขอให้เป็นอย่างแกพูดละกัน แล้วจะให้แก้วเป็นไรอะ
ป๊อป: อืมมมมมมมม อ๊ะ แขกรับเชิญไง มาร้องคู่กับเรา ในเพลงช้าแล้วก็มาเต้นคู่กับเรา ในเพลงเร็ว
โทโมะ: อืม งั้นก็ได้ งั้นเราไปเยี่ยมแก้วกัน
หน้าห้องแก้ว
...ก๊อกๆๆ.....
แก้ว: ใครคะ??
ป๊อป: ป๊อปเอง เข้าไปได้มั๊ย?
แก้ว: อืม เข้ามาดิ
หลังจากที่ป๊อปกับโทโมะเข้ามา แก้วก็เผลออุทานชื่อ”ไวท์”ขึ้นมา
แก้ว: ไวท์ เอ่อ ทะ โทโมะ นายหายแล้วเหรอ
โทโมะ: อืม แต่เทอโทรมมากเลยนะ ไหวมั๊ย?? อีกแค่ 10 วันเองนะ ที่คอร์เสิร์ตจะเริ่มอะ
แก้ว:  ไหว อยู่แล้ว แคกๆๆ (แก้วรีบเอาผ้ามาปิดปากเพราะกลัวป๊อปปี้และโทโมะจะเห็นเลือดจึงรีบเช็ดปากแล้วเก็บผ้าเอาไว้ใต้หมอน)
โทโมะ: นี่ เทอ ดื่มน้ำก่อนนะ (แล้วโทโมะก้รินน้ำให้แก้ว) เอ่อ..ผม..ป้อนนะ (แล้วโทโมะก็ป้อนน้ำแก้ว)
แล้วทั้งคู่ก็สบตากัน
   จู่ๆความจำโทโมะก็ แล่นเข้ามา มันเป็นภาพตอนที่แก้วกับโทโมะ มองตากันก่อนที่โทโมะ จะจูบแก้ว..
แก้ว: อ๊ะ เอ่อ ชั้นอิ่มแล้ว
โทโมะ: อะ อืม
ป๊อป: สภาพแบบนี้ไหวแน่นะ
แก้ว: เอออออออออ  ไหวก็ไหวดิ เซ้าซี้ชะมัด เดี๋ยวฟางก็มารับแล้ว
ป๊อป: ฮะ ฟะ ฟางเหรอ
แก้ว: เออดิ แต่ชั้นดูๆแล้ว มันก็ยิ้มทุกครั้งที่ได้คุยกับนายนะ คงหวั่นไหวบ้างแหละ ถ้านายไปฝึกยิ้มแล้วยิ้มให้มันดูบ่อยๆ ก็คงดีกว่านี้ เพราะ ยัยฟางบอกว่าเวลาที่นายยิ้ม โลกโคตรสดใส เลยอะ
ป๊อป: เออ รู้น่า นี่แหละ เสน่ชั้น 555+
แก้ว/โทโมะ: แหวะ
ป๊อป: ไรกันๆ งั้นพรุ่งนี้ซ้อมอะ ถ้าไม่ไหว ก็ไม่ต้องไปนะ
แก้ว: เออ ไหวอยู่แล้วน่า พวกนายกลับไปได้แล้ว รบกวนเวลาพักผ่อนของคนไข้หมด ออกไปด้แล้ว
ป๊อป: โด่ กลับก็ได้ เชอะ กลับเถอะไอ้โมะ
โทโมะ: อืม ชั้นกลับนะ ดูแลตัวเองดีๆละ ปะ ป๊อป
แล้ว 2 หนุ่มก็เดินออกไป
แก้ว: (พูดกับตัวเอง)  ฮึก นายยังห่วงชั้น นายยังรักชั้นอยู่ใช่มั๊ย ไวท์ ชั้นยังรักนายเสมอนะ และยังรอให้นายกลับมารักกับชั้นอีกครั้ง...
เม้นด้วยน๊ะ จุ๊บๆ