รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

8.8

เขียนโดย numspy

วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.36 น.

  25 ตอน
  151 วิจารณ์
  44.25K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) กุญแจไขปริศนา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
โทโมะ: ก็ใช่ดิไม่เชื่อเหรอ งั้นนี่แนะ(โทโมะตบหัวป๊อป)
ป๊อป: โอ้ย! ไรวะเนี่ย
แก้ว: ไวท์อย่า แกล้งป๊อปดิ
ป๊อป: หือออออ O_o!! นะ นะ นี่ เทอ คุยกับ วะ วิญญาณเหรอ
แก้ว: (ก้มหน้า) อะ อืม แต่ห้ามบอกคัยนะ
ป๊อป: O_o!! เทอ นี่แปลกชะมัดแล้วไอ้เมื่อกี้ ก็ วิญญาณตบหัวชั้นดิ
แก้ว: ชะ ช่าย
ป๊อป: อ๊าคคคคคคค ยะยะ อย่าเข้ามานะ ไป ไป๊ๆๆ ชั้นกลัวออกไป
แก้ว: นายนั่นไม่ทำไรนายหรอก แถมเป็นผีความจำเสื่อมอีกตะหาก
ป๊อป: ห๊า แล้วทำไม มันต้องตบหัวชั้นด้วยอะ
แก้ว: ก็ ความจิงแล้ว นายไวท์เนี่ยเป็นแค่วิญญาณ ที่ออกจากร่าง แต่หาร่างไม่เจออะ
ป๊อป: 555+ โง่จัง
โทโมะ: อ้างไอ้นี่วอนจัง
แก้ว: ไวท์หยุดอย่าทำ
ป๊อป: นายนั่นจะทำไรเหรอ
แก้ว: หยุดเหอะ ตกลงชั้นเข้าร่วมวงกับนายต้องทำไงบ้างอะ??
ป๊อป: ง่ายๆ แค่นั่งๆนอนๆไปวันๆในห้องนี้แหละ ไว้ไกล้ค่อยซ้อมจบข่าว เดี๋ยวตอนเย็นจะพาไปบอกผ.อ.
แก้ว: เอองั้นวันนี้ชั้นอยู่ได้ปะ
ป๊อป: อยู่ไปดิ หิวก็ไปหาไรกินที่ห้องครัว เซ็งก็ไปที่ห้องนั่งเล่น ง่วงก็ไปห้องนอนมีอยู่2ห้อง (พูดพลางชี้ไปรอบห้อง)
แก้ว: ตกลงชั้นง่วง ไปนอน
ป๊อป: เฮ้ย ห้ามนอนห้องชั้นนะ ไปนอนห้องไอ้โมะเลยนะห้องนี้ชั้นไม่ยอม (พูดแล้วก็รีบวิ่งมาบังประตูห้องนอนตัวเอง((ปันยา...ชะมัด=_=!!))แล้วก็ทำหน้ามุ่ยใส้แก้ว)
แก้ว: คิคิคิคิ นายนี่ เด็นชะมัดอะ เออๆๆรู้แล้วไปไหนก็ไป ชั้นนอนละ บาย
ป๊อป: เออๆๆไปไหนก็ไปเลยตามสบายวุ้ยุ่งชะมัด
ห้องนอนโทโมะ
โทโมะ:คุ้นๆแฮะ
แก้ว: ไรคุ้นๆ
โทโมะ: ก็ห้องนี้อะ ชั้นรู้สึกคุ้นเคยชะมัดเลยอะ
แก้ว: เหรอ แล้วไง
โทโมะ: เหมือนชั้นเคยนอนห้องนี้เลยอะ แอ๊ะ!!( แล้วโทโมะก็เจอรูปบนหัวเตียงซึ่งเป็นรูปตัวเอง)
แก้ว: เฮ้ย นะ นี่รูปของนายนิ
โทโมะ: นี่แก้วเทอลงไปถามป๊อป ซิว่านี่รูปคัย??
แก้ว: อะ เออๆๆ รอแป็ป
แล้วแก้วก็รีบลงมา
แก้ว:  (ตะโกนลั่นห้อง)ป็อปๆๆๆ ไปไหนเนี่ย
โทโมะ: ไม่อยุ่เหรอ
แก้ว:  อืม ชั้นว่านะนายนี่ต้องเป็นกุญแจไขปริศนาการหายตัวไปของโทโมะแก้วก็ร่างของนายแน่เลยอะ
โทโมะ: ก็ไม่แน่นะ เพราะครั้งแรกที่ชั้นเจอป๊อป ก็รู้สึกเหมือนกับว่าป๊อปหน้าคุ้นมากๆเลยอะ แล้วชั้นก็คุ้นเคยกับห้องนี้ เบสตัวนั้น(พูดแล้วก็ชี้ไปที่เบสตัวสีดำแดงตรงข้างกำแพงนั่น) มันเหมือนเป็นของที่ชั้นรักมาก
แก้ว: งั้น เราก้อควรที่จะรอหั้ยป๊อปมา แล้วถามเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับนายโทโมะนั่น 
โทโมะ: อืม ช่ายๆๆ ข้อนี้ชั้นเห็นด้วย
แก้ว: หาวววววว แต่ตอนนี้ ชั้นง่วงอะ นอนก่อน  ฟรี้....
โทโมะ: โห ยัยขี้เซา หาวววจะว่าไปแล้วก็ง่วงแฮะ  Z Z Z Z.
แล้วทั้งคู่ก็นอนกันที่โซฟาในห้องนั้นกันแค่2คน....
อับแล้วๆ ดีไม่ดี ก็ เม้นด้วยน้า เด๋วคนเขียนท้อ(แต่ไม่เคยถอย)555+

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา