รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

…..แอบมีเทออย่างนี้ก็ดีละ แอบมีเทอในฝัน เรื่อยๆไป...

แก้ว: โหล ว่าไง ฟาง

ฟาง: แก้ว คุณน้าโดนรถชน

แก้ว:O_o!!! แม่ แม่เป็นไรมั่ง อยู่รพ.ไหน

ฟาง: ใจเย็นซิแก้ว คุณน้าไม่เป็นไรมากแค่แขนหัก อยู่ที่รพ. ไกลกังวล

แก้ว: อืมๆ เดี๋ยวชั้นรีบไป....ตู้ตๆๆๆ......

แก้ว: วะ O_o!!! ไวท์ๆ นายไปไหน ไวท์

โทโมะ:  กะ แก้วๆ ชะ ชั้นไม่ มีแรงอีกแล้วแก้ว ชะ ช่วย ชั้น ด้วย  ชะ ช่วย ชั้น...

แก้ว: ไวท์ ๆๆนี่ นายเป็นไรอีกละไวท์  ไวท์ ชั้นสังหรณ์ใจนะไวท์ กลับมาเซ่ ชั้นกลัวว่านายจะไม่กลับมา ไวท์ไม่มีเวลาแล้วต้องไปดูแม่ก่อน

เมื่อแก้วออกมาจากห้องพัก ก็เจอป๊อปปี้ ที่กำลังรีบอยู่

แก้ว: นี่นายไปไหนอะ??

ป๊อป: ไปรพ. ดิ ไอ้โมะ อาการแย่อะ ไปด้วยกันป่าว

แก้ว: อือๆๆ ไปๆ

ป๊อป: ขึ้นรถเร็ว

......บรึ้นนนนนนนนน......แล้วรถเฟอร์รารี่สีดำก็วิ่งออกจากร.ร.อย่างรวดเร็ว

(ในรถ)

แก้ว: นี่ นายรูปที่อยู่บนหัวเตียงในห้องนอนของนายโทโมะนะ รูปคัยเหรอ??

ป๊อป: รูปโทโมะไงละ

แก้ว: O_o!!!ห๊า

ป๊อปปี้: เฮ้ย เสียงดังทำไม ทำอย่างกับเจอสมบัติร้อยล้านแนะ

แก้ว: เออ สมบัติของเพื่อนแกอะดิ นายรู้มั๊ยวิญญาณที่ตามชั้นมานะหน้าตาเหมือนนายโทโมะเลยอะ

ป๊อป: จิงดิ งั้นชั้นว่าน่าจะเป็นคนเดียวกันนะ

แก้ว: ชั้นคิดว่าใช่เลยนายนั่นบอกว่า คุ้นหน้าแกมาก แล้วก็คุ้นเบสในห้องนั้นมากเลยด้วยอะ

ป๊อปปี้: งั้นก็ชัวเลย เพราะเบสตัวนั้นของมันและไม่เคยมีคัยจับของมันเลยเพราะมันหวงมาก อะถึงแล้ว

หน้าห้องฉุกเฉินผู้ป่วยหนัก

ป๊อป: หวายเทอมาทำไม

หวาย: ก็ชั้นเป็น แฟนโมะนี่

แก้ว: ฟะ แฟนเหรอ (แล้วเราละ)

หวาย: อืมใช่ ทำไม

แก้ว: ปะ เปล่าๆ

แล้วหมอก็ออกมา

ป๊อป; หมอครับเพื่อนผมเป็นไงบ้างครับ

หมอ: เอ่อตอนนี้ผู้ป่วยอาการหนักมาก คงไม่รอดหมอหวังแค่ปารติหารเท่านั้นที่จะช่วยเค้าได้ครับ

แก้ว:  เอ่อ ชะ ชั้นขอไปพบเค้า ดะ ได้มั้ยคะ(แก้วพูดทั้งน้ำตาคลอ)

หมอ: ได้ครับ เชิญครับ หมอขอตัวครับ

ขณะที่ป๊อปทะเลาะกับหวายอยู่แก้วก็เดินเข้าไปในห้องของโทโมะ

แก้ว:  ขอให้ไม่ใช่นายนะไวท์(พูดทั้งน้ำตา)

เมื่อเข้าไปแล้วก็พบว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงนั่นคือ.... ไวท์.....

แก้ว: วะ วะ ไวท์...ไวท์ ใช่มั้ย(พูดทั้งน้ำตา)ฮึก...ไวท์ๆๆ นายตื่นเซ่ ไวท์...นายอย่าเป็นไรนะไวท์ ชั้นรักนาย นะฮือๆ ชั้นรักนาย นายได้ยินมั้ยไวท์ ไวท์....ฮือๆๆ ตื่นเซ่ ไวท์  ทำไม ทำไมต้องเป็นนายละไวท์ ทำไม...ฮึก ฮือๆๆ

และแล้วสิ่งนึงที่แก้วนึกขึ้นได้นั้นก็คือ.....จูบ....

แก้ว: ไวท์ นายตื่นเซ่ นายบอกว่าอยากหั้ยชั้นจูบนายไม่ใช่เหรอ ชั้นจะจูบอยู่นี่ไงละ ไวท์...ได้โปรดขอแค่ตื่นขึ้นมามองหน้าชั้นเท่านั้น ไวท์ ชั้นจะจูบนาย ตามที่นายเคยขอชั้น ฮึก

แล้วแก้วก็ จูบปากโทโมะอย่างอ่อนนุ่ม และยาวนาน โดยที่ไม่รู้ว่าป๊อปปี้เข้ามา(หลังจากที่ไล่หวายกลับไปแล้ว)

ป๊อปปี้: (นึกในใจ) เราไม่ยุ่งดีกว่า

แล้วป๊อปปี้ก็เดินออกไป แล้วแก้วก็ถอนจูบออกอย่าวช้าๆ

แก้ว: ลาก่อน ไวท์

แล้วแก้วก็เดินออกไป เมื่อป๊อปปี้เห็นแก้วเดินออกไปตนจึงเข้ามาดูเพื่อน

ป๊อป: ไอ้โมะ แกตื่นดิวะ แล้วชั้นจะอยู่ยังไง แล้ววงที่เราตั้งขึ้นมาด้วยกันละ ตื่นดิ ขอหั้ยมีปาติหารเกิดขึ้นกับแกด้วยเถิด

ว่าแล้ว อยู่มือโทโมะก็ขยับได้

ป๊อป:O_o!!!  ไอ้โมะ

เป็นไงต่อ ช่วยเป็นกำลังใจด้วยนะ คอมเม้นด้วยกร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ