Bad boy แบดบอยติดรัก ฉบับเอนซี

กลางวัน

ปิ๊ปๆ ลิป

“ไงจ๊ะลิป”

(เคมี เธอตื่นแล้วใช่ไหม เดี๋ยวชั้นไปรับนะ รอที่บ้านนะ อย่าไปไหนเด็ดขาด)

“มีอะไรหรอลิป เฮ้ ลิปๆๆ”เอ้า วางไปซะงั้น อะไรกัน คนนึงบอกห้ามไปไหน อีกคนจะมารับ ชั้นต้องโทรรายงานนายบิสกิสไหมเนี้ย

ปี้นๆๆ มาไวชะมัด ชั้นเดินอกจากบ้านแล้วขึ้นรถสีขาวไป

“มีอะไรหรอลิป ทำไมต้องมารับชั้นดะ....เฮ้ย นาย”ชั้นเบลอจนจำไม่ได้เลยหรอว่ารถลิปสีดำ แต่ที่ชั้นขึ้นมานี่มันรถนายบิสกิสหนิ ชั้นทำท่าจะลงแต่นายนั่นดึงแขนชั้นไว้

“ไม่ต้องไปไหน ไปกับชั้นได้คนเดียว”

“ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมว่าทำไมชั้นต้องไปกับนายด้วย”

“เพราะว่ามันเป็นเรื่องของชั้น”

“แล้วเรื่องของนายมาเกี่ยวอะไรกับชั้นเล่า ชั้นจะลง”

“ถ้าเธอไม่อยากโดนนักข่าวรุมสัมภาษณ์ก็ไปกับชั้น”นักข่าว O.O อะไรกัน

“นักข่าวจะมาทำอะไร อร้าย ขับช้าๆสิว้อย”หมอนี่ขับรถออกกระตุกจนหัวชั้นแทบทิ่ม

ชั้นนั่งทนทุกข์อยู่ในรถกับหมอนี่นานแสนนาน ถามอะไรไปก็ไม่ตอบ ถ้าตอบก็ตอบแต่คำว่า ‘ไม่ใช่ประเด็น’ หมอนี่พูดเป็นอยู่คำเดียวละมั้ง

“ที่นี่ที่ไหนหละเนี้ย”หมอนี่จอดรถที่ตึกสูงสวย กระจกเต็มไปหมด ก่อนที่จะเข้าไปจอดรถใต้อาคารแล้วดึงมือชั้นลงไป

“หยุดๆๆๆ ถ้านายไม่บอกว่าที่นี่ที่ไหนชั้นก็จะไม่ไปกับนาย”

“เธอจะรู้ไปทำไม”

“นายพาชั้นมาที่นี่แล้วจะไม่บอกว่าที่นี่ที่ไหนให้ชั้นรู้แล้วถ้านายจะพาชั้นมาขายหละทำไง”

“เธอมีอะไรที่ขายได้มั่ง”นายนั่นมองชั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า หยามชั้นมากเลยนะ

“นี่ ชั้นถามว่าที่นี่ที่ไหน”

“ค่ายดาโมได”บิสกิสพูดจบก็ดึงมือชั้นขึ้นลิฟแก้วไป ว้าวววว สวยชะมัด ออกจากลิฟชั้นก็เดินกระทบไหล่กับหนุ่มคนหนึ่ง

“ขอโทดครับ เอ่อ สวัสดีครับคุณบิสกิส สวัสดีครับคุณ.....”

“ชั้นเคมีคะ”ว้าวววววหล่อชะมัดเลยอะ ทำไมพักนี้เจอแต่คนหล่อๆ

“สวัสดีครับคุณเคมี”

“คะๆๆ สวัสดีคะคุณ...”

“นี่ไม่ใช่เวลามาถามกัน มานี่”ขัดจังหวะชะมัด ชั้นโดนดึงไปในห้องกว้างมีเก้าอี้นั่งมีของวางหลายอย่างและมีโต๊ะทำงานเพียงโต๊ะเดียว ห้องดูกว้าง วิวสวยมีกระจกชมวิว

“นั่งในนี้”บิสกิสพูดแล้วพาชั้นไปนั่งที่โซฟาข้างๆกับตู้หนังสือแล้วเค้าก็เดินไปนั่งเก้าอี้ใหญ่ที่อยู่คู่กับโต๊ะทำงาน

“นี่ห้องนายหรอ”

“ใช่ ทำไมหละ”

“ก็ไม่ทำไมหรอกนะ สวยดี แต่ นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม”

“พามาหลบนักข่าวหนะสิ”

“หรอ....ขอบใจนะ”

“นั่นหน้าที่ชั้น”กวนชะมัด เฮ้อ....

“แล้วเมื่อไหร่ชั้นจะกลับได้”

“เมื่อชั้นให้กลับไง”

“ชิส์”ชั้นจิ๊ปากเบาๆ

ปิ๊ปๆ ลิป

“ใครโทรมา”

“ลิป”

“วางสายไป”

“ทำไมหละ”

“ไม่กล้าตัดสายก็เอามานี่”ไม่รู้ชั้นนึกคึกอะไรเอาโทรศัพท์ไปให้นายนั่นเฉยเลย

“ฮัลโหล”

(นี่ นายเป็นใคร)

“นายจำเสียงชั้นไม่ได้อีกแล้วนะลิป”

(นี่บิสกิสหรอ)

“ใช่”

(นายเอาเคมีไปไว้ไหน)

“อยู่ที่ห้องกับชั้นสองคน”ตาบ้าเอ้ย...!!

(นายอย่าพูดจาส่งเดทได้ไหม)

“ชั้นพูดความจริง”แต่มันก็จริงอ่ะ แล้วไม่บอกหละว่าห้องอะไร

(ชั้นขอคุยกับเคมีได้ไหม)

“เคมีนอนหลับอยู่บนเตียง ไม่ว่างรับสาย”ไอ้บ้า เตียงบ้าบออะไรที่ไหนเล่า

(นายอย่าพูดจาบ้าๆนะ)

“จะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่ เค้าไม่ใช่ของนาย เพราะฉะนั้นนายไม่มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับเค้า แต่เค้าเป็นของชั้นแล้ว นายไม่มีสิทธิ์จะยุ่ง เข้าใจนะ”อ๊ากกกก แล้วอย่างนี้ลิปไล่ชั้นออกจากบ้านที่ชั้นเช่าอยู่หรือเปล่านะ พูดอะไรไม่ปรึกษาชั้นเลย ฮือๆๆ

“เอาโทรศัพท์เธอไป”ตาบ้าๆๆ ฮือๆๆ วางสายแล้วเอามาให้ชั้นงั้นหรอ อยากเอาโทรศัพท์เขวี้ยงหัวนายจริงๆ

“นายพูดแบบนั้นได้ไง ชั้นไม่ใช่ของนายซะหน่อย”

“อีกไม่นายเธอก็เป็นของชั้นอยู่ดี”นายพูดจาอะไรเนี้ย

“เธอรู้ไหมว่าห้องทำงานเนี้ย ก็ทำอะไรได้หลายอย่าง”

“ยังไง”

“ก็ทำได้ทั้งงาน นอน นั่งเล่น ดูทีวี ทานข้าว และยังเป็นม่านรูดได้อีกนะ”เฮือกกกก ไอ้บ้า พูดจาลามกขึ้นหัวอีกแล้วนะ

“วันนี้ชั้นยังไม่ได้มีอะไรกับใคร เพราะฉะนั้นเธอเสร็จแน่”

“กรี๊ดดดดดดดด ไม่เอา ไปไกลๆนะไอบ้า”หมอนั่นกอดชั้นแน่นแทบจะทำให้กระดูกชั้นสลายเป็นขี้เถ้า

“ปล่อยๆๆ ฮือๆๆๆ ไอโรคจิตวิปริดลามก”

“จะว่าอย่างงั้นมันก็ถูกนะ”โอ้....ชั้นถูกหลอกมาข่มขืน

“ปล่อยๆๆๆๆ”ชั้นดิ้นๆๆๆแต่ก็ไม่หลุดจนชั้นง้างดีดตัวเต็มแรง ดึ้ง ปั่ง เพล้ง

“โอ๊ยยยยยย”และตาบ้านั่นก็ปล่อยมือออกจนชั้นกระเด็นเด้งดึ๊งไปชนเข้ากับชั้นวางของเล็กๆที่มีแจกันอยู่ด้านบนทำให้แจกันหล่นแตกใส่เท้าของชั้นจนเลือดอาบ แงแง ตาบิสกิสรีบวิ่งมาหาชั้นแล้วอุ้มทำนองแบกออกจากห้องอย่างไว

“มีอะไรหรือเปล่าคะบอส”สาวเรขาสุดสวยเดินมาแล้วถามหน้าตาตื่น

“ทำความสะอาดในห้อง ที่เหลือชั้นจัดการเอง”ฮือๆ นายจะแบกชั้นไปไหน ชั้นเจ็บขาไปหมดแล้วนะ แงแง หมอนั่นแบกชั้นมาที่ห้องกว้างๆพื้นสีขาว อย่างกับห้องพยาบาล ใช่จริงๆด้วย นี่มันห้องพยาบาลนิ มีเตียงด้วยแหละ ว้าว ค่ายนี้หรูจัง ดาราเป็นลมคงเข้าห้องนี้เลยมั้ง บิสกิสหยิบกล่องยามาแล้ววางชั้นลงบนโซฟา ชั้นกำลังอึ้งค้างในความสวยของห้องนี้แต่แล้ว

“จ๊ากกกกกกกก”ชั้นกรี๊ดออกไปเต็มที่แล้วมองเท้าตัวเองที่ถูกราดแอลกอฮอลล์สีฟ้า ขอใช้คำว่าราด หมอนี่ซาดิสหรือเปล่านะ ราดลงมาแทบครึ่งขวด ขาชั้นฮือๆๆๆ ลองนึกสภาพแผลสดที่ถูกราดด้วยแอลกอฮอลล์สิ ชั้นอยากเอาเท้าไปตะหวัดหน้าตาบ้าบิสกิสนี่มากแต่ก็ต้องทนจำนนต่อฟ้าดิน

“เธอจะร้องทำไม”โอ๊ย...พ่อคุณเอ้ย อยากรู้ว่าใครไม่ร้องบ้างถ้าเจอแบบนี้ ชั้นนั่งเอามือจิกโซฟาแล้วทนแสบ

“แผลลึกนะ”ก็ลึกสิ บาดขนาดนั้น บิสกิสเอาผ้าสะอาดมาเช็ดเลือดเพื่อดูแผลแต่เลือดก็ไหลออกมาเรื่อยๆแต่เริ่มเบาลงบ้าง

“ดูท่าว่าเลือดจะไม่หยุด รอแปปนะ เอาผ้าอุดแผลไว้ก่อน”เค้าสั่งชั้นแล้วเดินออกจากห้องไป ชั้นนั่งกดแผลอยู่ประมาณสองนาทีเค้าก็เข้ามาในมือถือถุง.....เกลือ!!!! ไม่ๆๆๆๆ ตอนเด็กๆชั้นแค่หกล้มเลือดนิดเดียวโดนเกลือโรยไปนี่ถึงกลับแทบตายเลยนะ ไม่เอาๆๆ

“ไม่ๆๆๆๆ อย่าเอาเกลือมานะ เลือดหยุดแล้ว ไม่เอาๆๆ”

“หยุดหรอนั่น เต็มพื้นไปหมด”เค้าว่าแล้วนั่งคุกเข้าจับมือชั้นออกจากเท้าที่กำลังป้องกัน ชั้นพยายามฝืนๆๆแต่เค้าก็ดึงๆๆ

“เฮ้ย ลิป มาได้ไงว่ะ”เค้าพูดขึ้น ชั้นหันไปมองเร็วไวที่ประตู

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~~~~~!!!!!!!”ชั้นร้องมาสุดเสียงหลับตาปี๋ ลิปก็ไม่มี หมอนี่หลอกชั้น อร้ายยยยยยยย เหมือนชั้นโดนแทงตาย โอ๊ยยยยย ทำไมมันแสบโคตรๆอย่างนี้ ชั้นเหมือนกับว่าจะเป็นลม.....ฟุบ!!

ชั้นลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตอนนี้ชั้นอยู่ในห้องนอนของใครสักคน มองไปรอบๆเห็นตู้เสื้อผ้า มันคุ้นตาดีนะ เอ๊ะ....นี่มันห้องของบิสกิสที่โรงแรมโฮมเดย์ที่ชั้นมาทำความสะอาดหนิ ชั้นค่อยๆยันตัวเองลุกจากที่นอนแล้วมองดูเท้าตัวเองที่รู้สึกเจ็บจี๊ดๆนิดๆ เท้าชั้นมีผ้าก๊อสสีขาวสะอาดมีสีแดงจุดเล็กๆอาจจะเป็นเลือดของชั้นซึมอยู่ ชั้นมองไปรอบห้องไม่เห็นใครแต่พอมองผ่านกระจกใสที่เป็นกระชานชมวิวก็เห็นบิสกิสกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอก ชั้นเลยค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินกระเพกเท้าไปที่ประตูใสๆแล้วเลื่อนประตูเปิด

“ตามนั้นแหละ แค่นี้ก่อนนะ”บิสกิสเหลือบตามามองชั้นเล็กน้อยแล้วกดวางสายก่อนจะหันมามองชั้น

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มาอีกตอนแล้ววววว ตอนหน้ารับรองเด็ดแน่ 555+

ฝากติดตามด้วยเน้อ หาวๆๆๆ ใครยังไม่นอนบ้างงงง

เลย4คนอัพเพิ่ม ฮ่าๆๆๆ muah!!