Bad boy แบดบอยติดรัก ฉบับเอนซี

“จะบอกตั้งนานละว่าชั้นใส่อยู่”หา.....นี่หลอกให้ชั้นหาจนเสียเวลาขนาดนี้เลยรึไง เวลาเป็นเงินเป็นทองนะ ไม่งั้นชั้นคงจะไปห้องอื่นแล้ว โอ๊ย หมันไส้ชะมัด

“แล้วทำไมไม่บอก รู้ไหมชั้นเสียเวลานะ เพราะฉะนั้นต้องจ่ายค่าเสียหาย+ค่าเสียเวลาให้ชั้น”ชั้นแบมือรอ หมอนั่นเดินเข้ามาช้าๆแล้วพับมือชั้นเก็บ

“ร้อนเงินงั้นหรอ...ชั้นไม่ให้”นี่ ทำชั้นเสียเวลาแล้วไม่จ่ายงั้นหรอ

“จะเบี้ยวชั้นหรอ ห๊ะ”

“ไม่ได้เบี้ยว แต่ไม่ให้”หนอยยยย กวนแล้วไง

“ชั้นจะบวกเงินให้เธอทุกเดือนจาก8000เป็น9000 แค่เนี้ยพอใจไหม”ว้าวววว พอใจอย่างสูงค่ะ

“จริงหรอ ขอบใจนะ เอ้ย ขอบคุณคะ”ชั้นยกมือไหว้ก่อนจะทำความสะอาดห้องต่อ

“ทำความสะอาดไม่เบื่อบ้างหรือไง เวลาพักก็น้อย”เบื่อโคตรๆเลยหละ

“อะไรที่สุจริตชั้นทำได้หมดแหละ แต่ขอให้ได้เงินละกัน ชั้นต้องส่งเสียตัวเอง”

“แล้วพ่อแม่เธอไม่ดูแลรึยังไง”

“ถ้ามีเค้าอาจจะดูแล”

“เธอไม่มี...??”เค้าเลิกคิ้วสูง

“อื้ม”ชั้นพยักหน้าแล้วทำความสะอาดต่อ

“ขอโทดละกัน ถ้าทำให้เธออาจจะไม่พอใจ”ก็นิดนึงอ่ะนะ

“ไม่เป็นไรนิ”

เย็น

ชั้นแทบทรุดเมื่อทำความสะอาดตั้งแต่เช้ายันเย็นยังไม่เสร็จ ก็เจ้าของห้องเล่นเรื่องมากกินทิ้งกินทิ้งและที่สำคัญใช้แล้วทิ้ง...เอ่อ ถุงยางอนามัยบ้าบอหลากหลายสีสันถูกใช้แล้วทิ้งในถังตั้ง7อัน ไอ้เจ้าของค่ายเนี้ยบ้ากามชะมัด สงสัยจะเป็นตัวอันตราย เข้าใกล้ไม่ได้ละมั้งเนี้ย

“นี่เธอ มาเก็บสิ สกปรกชะมัด”หนอย กินเองและก็ทิ้งเรี่ยราดไม่คิดจะทิ้งในถังเลย สกปรกชะมัด

“เมื่อไหร่ชั้นจะกลับบ้านได้สักที นายให้ชั้นนั่งคอยเก็บขยะที่นายกินแล้วทิ้งมา3ชั่วโมงละนะ ชั้นก็มีงานมีการต้องทำ ไม่ใช่มานั่งจมปลักกับการไล่เก็บขยะสกปรกๆและของใช้ทุเรศๆของนาย”ชั้นพูดออกไปได้ไงเนี้ย

“ถุงยางมันทุเรศตรงไหน ไม่ใส่สิทุเรศยิ่งกว่า”โห...กล้าพูดเนอะ

ปิ๊ปๆ ใครโทรมา ลิป

“ว่าไงลิป”

(เคมี เธออยู่ไหน ชั้นมาหาที่บ้านก็ไม่เจอ ไปร้านขายหนังสือพิมพ์เค้าก็บอกว่าเธอยังไม่ได้ไปเอาหนังสือพิมพ์เลย ติดต่อไปหลายสายก็ไม่รับ)

“ขอโทดนะลิป ชั้นทำงานอยู่แล้วชั้นเปิดสั่นไว้เลยลืม”

(ช่างเถอะ แล้วเธออยู่ไหนหละ ชั้นจะไปรับ)

“เอ่อ ชั้นยังทำงานไม่เสร็จหนะ นายไม่ต้องมารับหรอก เดี๋ยวจะตกเป็นเป้าสายตาของนักข่าวอีกนะ”ชั้นพยายามลดเสียงให้เบาเพื่อไม่ให้ไอเจ้าของค่ายบ้ากามได้ยิน

(ชั้นไม่สนใจหรอก ชั้นจะไปรับเธอ เธออยู่ไหนบอกมาสิ)

“ชั้นยังไม่เสร็จงาน”

(แล้วทำงานที่ไหน บอกมาสิ)

“เอ่อ โรงแรมโฮมเดย์”

“ชั้นจ้างเธอมาเป็นพนักงานทำความสะอาดไม่ใช่พนักงานรับโทรศัพท์”

“เอ่อ ลิป แค่นี้ก่อนนะ ชั้นทำงานก่อน”

(เคมี เดี๋ยวชั้นไปรอรับหน้าโรงแรมนะ)

“แต่ชั้นปั่นจักรยานมา”

(ก็เอาจักรยานขึ้นบนรถชั้นก็ได้ หรือไม่ชั้นก็จะให้ลูกน้องชั้นขับกลับ)

“นายอย่าลำบากเลย เปลืองน้ำมันเปล่าๆ”

(ชั้นเคยบอกแล้วใช่ไหมเคมี ว่าชั้นรักเธอ และจะรักคนเดียว ชั้นทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง)

“ขอบใจนะลิป เอาไงก็ได้ แต่แค่นี้ก่อนนะ”

“เดี๋ยว”จู่ๆตาบ้านั่นก็พูดดักคอชั้นแล้วดึงโทรศัพท์ไปแนบหูแต่ไม่พูด

“นี่ อย่าเสียมารยาทสิ”ชั้นแหกปากดังลั่น

(เคมี ชั้นจะถึงแล้วนะ ถ้าเธอทำงานเสร็จก็โทรมานะ)

“เคมีจ๋า หยิบเข็มขัดให้หน่อยสิ เธอดึงมันหลุดไปไว้ตรงไหนหรอ”ตาบ้า ชั้นไปดึงเข็มขัดนายตอนไหน ทำไมพูดจาซาดิสบ้ากามแบบนี้ แล้วลิปจะคิดว่าชั้นเป็นคนยังไงเนี้ย

(นั่นใครกันเคมี)

“นี่ นายอย่ามามั่วนิ่มนะ ชั้นจะเอาเข็มขัดนายไปได้ยังไง”

“สงสัยอยู่บนเตียงละมั้ง อุ้ยเคมี เธอลืมยกทรงไว้ในห้องชั้นด้วย ชั้นลืมบอก”อร้าย ชักจะมากไปแล้วนะ

(อะไรกันเคมี)

“นี่ นายบ้าหรือประสาทเสียเนี้ย”

“เคมี คุยแต่โทรศัพท์อยู่ได้ คุยกับใครนักหนาเอามาคุยมั่งสิ”หมอนั่นพูดเองเออเองอยู่คนเดียว

“ฮัลโหล”

(นายเป็นใคร และทำอะไรเคมี)

“ว่าแต่นายนั่นแหละใคร”

(ชั้น....เอ่อ....)

“ชั้นเชื่อว่านายรู้จักชั้นดีนะลิป”

(นายเป็นใครกัน)

“ฮึ...ชั้นบิสกิส ผู้จัดการค่าย Damodai ไงหละ”

(บิสกิส นายอย่าทำอะไรหรือแตะต้องเคมีเป็นอันขาด เคมียังบริสุทธิ์ ไม่สมควรที่จะถูกนายกระทำอะไรทุเรศๆเข้าใจไหม)

“นายมองว่าชั้นเป็นคนแบบนั้นงั้นหรอ”

(ใช่ เพราะมันคือความจริง)

“งั้นหรอ แล้วถ้าชั้นบอกว่าทำไปแล้วหละ”

(เฮ้ย อย่าคิดจะทำแบบนั้นกับเคมีนะ)

“ไม่ใช่แค่คิดแล้วว่ะ”คิดอะไรกัน บอกชั้นบ้างได้ไหม หมอนั่นกดวางสายแล้วส่งคืนให้ชั้น

“นายคุยอะไรกับลิปหนะ”

“มันเรื่องของชั้น”

“แต่มันโทรศัพชั้น”

“นั่นก็เรื่องของเธอ”นี่นายกวนชั้นใช่ม้ายยย

“ชั้นจะกลับบ้าน”

“ไม่ให้กลับ”

“นายมีสิทธิ์อะไรมารั้งชั้น”ชั้นเซงมานานละนะ

“สิทธิ์พิเศษ”อะไรของนาย

“...”ชั้นเลิกคิ้ว

“ก็เจ้านายเธอไง คำพูดชั้นเข้าใจยากตรงไหน”ยากมากเลยหละ

“แต่ชั้นทำงานเสร็จแล้ว งานชั้นทำความสะอาดไม่ใช่พนักงานเก็บขยะ นายกินเองก็ทิ้งเอง ใช้เองก็เก็บเอง ชั้นไม่ใช่ขี้ค่านายตลอดชีวิต 8000บาทไม่ใช่ให้ชั้นมานั่งคอยบำเรอนายทั้งวันทำอย่างกับเงินป็นล้านๆ เจ้าพ่อคุณเอ้ย”ชั้นบ่นแพร่มยาว

“งั้นชั้นให้เธอล้านนึง มาบำเรอชั้น1เดือน เอาไหมหละ ทั้งกายและก็ใจ ทั้งบนเตียงและบนพื้น”หมอนั่นกดเสียงต่ำชวนสยิว

“ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นทำเฉพาะงานสุจริต อย่ามาคิดอัคกุศล โรคจิต”ชั้นสะบัดหน้าเข็นรถเข็นออกจากห้องไปอย่างไว หมอนั่นยืนยิ้มมุมปากอยู่ในห้องคนเดียว ป่านนี้ลิปจะขับรถหนีชั้นกลับบ้านไปยังก็ไม่รู้ ฮือๆๆ ตาบ้านี้ปลักปลำอะไรชั้นกับลิปนะ เอ๊ะ...!!

“เคมี เธอไม่เป็นไรนะ”จู่ๆลิปก็พุ่งเข้ามาหาชั้นแล้วจับมือ

“ไม่ ชั้นไม่เป็นไร ชั้นเพิ่งเสร็จงานหนะ เรากลับบ้านกันดีกว่า”

“ไอ้บ้าบิสกิสมันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม”ถามแปลกๆ หมอนั่นจะทำอะไรชั้นได้

“ไม่หนิ”ชั้นส่ายหัว

“ไอนั่นมันชอบปั่นหัวชั้นอยู่เรื่อย ไปกันดีกว่า”

กลางดึก

ชั้นนอนเปิดทีวีดูอย่างมีความสุข แต่แล้วข่าวดาราดันทำให้ชั้นขนหัวลุก ไม่ได้มีข่าวฆ่ากันตายหรอกนะ แต่ชั้นนี่แหละกำลังจะตายด้วยฝีมือแฟนคลับสุดน่ารักของลิป

“ข่าวดังวันนี้นะคะ มีสาวนิรนามอยู่ในชุดแม่บ้านจับไม้จับมือกับดารานักร้องดังของค่ายดาโมไดนะคะ มันยังไงกันแน่นะคะ แล้วพากันออกจากโรงแรมชื่อดังกลางเมือง พากันขึ้นรถนะคะ มีมือดีถ่ายได้ เอาแล้วไงหละ สาวนิรนามชุดแม่บ้านคนนี้จะเป็นใคร จะว่าแม่ก็ไม่ใช่นะคะเพราะยังสาวอยู่ หุ่นยังดียังเพรียวอยู่เลยนะคะ ใครกันแน่....”ตายๆๆๆ เห็นหน้าชั้นชัดซะด้วย ชั้นต้องระวังนักข่าวให้มากใช่ไหมเนี้ย โอ๊ยยยย หนาว นักข่าวไม่เท่าไหร่แต่ถ้าชั้นเจอแฟนคลับลิปชั้นคงหัวโนแน่ๆ T^T

ปิ๊ปๆ 089-133-**** เบอร์ใครหนะ รับดีไหม....รับก็รับ

“ฮัลโหลสวัสดีคะ เคมีพูดสาย”

(เธอเห็นข่าวหรือยัง)

“นั่นใครอ่ะ ลิปหรอ”

(นี่เธอจำชั้นไม่ได้หรอยัยแม่บ้าน)

“บิสกิส นี่นายเอาเบอร์ชั้นมาจากไหน”

(มันไม่ใช่ประเด็น)

“แล้วนายไปเอามาจากไหนเล่า”

(ถามว่าเห็นข่าวรึยัง)นี่ตกลงใครถามใครกันแน่

“เห็นแล้ว”

(ช่วงนี้อย่าเพิ่งออกไปไหนหละ ไม่งั้นเธออาจจะตายเพราะเท้าของบรรดาแม่ๆไอ้ลิป และที่สำคัญนักข่าวก็จะรุมสำภาษณ์เธอเพียงแค่มี1คนรายงานไปก็จะแห่มาบ้านเธออย่างถาโถม)

“แล้วนายมายุ่งอะไร”

(นี่ชั้นหวังดีนะ)

“เอ่อ....ชั้นไม่ได้หมายความแบบนั้น คือว่า นายมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ จะว่านายเป็นห่วงชั้นก็เป็นไปไม่ได้อ่านะ”

(ใช่ มันเป็นไปไม่ได้แน่ ชั้นเป็นเจ้าของค่ายดาโมไดที่ลิปทำงานอยู่ เด็กในสังกัดชั้นทำข่าวแบบนี้ถ้าไม่เคลียจะให้ทำไงหละ)

“ว่าแล้ว นายไม่มีทางห่วงชั้นหรอก”

(ก็ไม่แน่นะ สักวันชั้นอาจห่วงเธอแบบนี้ก็ได้)

“ยังไง”

(ไม่รู้สิ พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาทำงาน)

“ห๊ะ...แล้วชั้นจะโดนตัดเงินไหมหละเนี้ย”

(ชั้นไม่ตัด ชั้นให้เธอครบ โถ ยัยงก)

“ชั้นไม่ได้งก แต่ชั้นต้องเลี้ยงดูตัวเอง”

(นั่นไม่ใช่ประเด็น แค่นี้นะ ชั้นไม่ได้ว่าง คืนนี้ฝันดีนะ)

“เอ่อ.....”

(ไม่ต้องงง ชั้นบอกฝันดีทุกคนแม้กระทั่งมดเดินเป็นขบวนที่ห้อง)

“เอ้อ ฝันดี!!”ชั้นกระแทกเสียงแล้วกดวางสาย บ้าเอ้ย...!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ฮิฮิ มาแล้ววว พูดถึงว่า ขอโทดด้วยนะคะที่ไม่ได้ใช้ชื่อ

โทโมะกับแก้ว เพราะว่าเรื่องนี้จะส่งเข้าแจ่มใสอ่าจ้า 

เค้าห้ามอ้างอิงชื่อบุคคลดัง เลยต้องทำเงี้ย ฮิฮิ โทดทีนะ

ใครไม่อ่านไม่เป็นไร จุฟฟ muah!!