Bad boy แบดบอยติดรัก ฉบับเอนซี

บทที่1

“สวัสดีคะ ทำความสะอาดหรอคะ อ๋อ..เดือนละเท่าไหร่หรอคะ ห๊ะ 8000เชียวหรอคะ โหๆๆ แล้วเค้าอยู่นานไหม ห๊ะ...ห้องพักของผู้จัดการค่ายdamodai จะมาพักหรอคะ ว้าว...แล้วมันนานไหมคะ 8เดือนหรอคะ okเลยคะ เคมีรับงานนี้นะคะ เริ่มงานพรุ่งนี้ใช่ไหมคะ ตกลงคะ ขอบคุณนะคะ สวัสดีคะ”ชั้นดีใจจนเนื้อเต้นหลังจากที่วางสายโทรศัพท์ของโรงแรมหรูย่านตัวเมืองที่ไกลจากบ้านชั้นนิดหน่อยแต่ชั้นเชื่อว่าคุ้มค่า เดือนละตั้ง8000เชียว ใครว่าไม่คุ้มก็บ้าแล้ว ปั่นจักรยานไปก็ได้หนิ ตื่นให้มันเช้าหน่อย และห้องพวกหรูๆนั้นจะยุ่งยากรึปล่าวนะ และไอเจ้าของค่ายดาๆอะไรนั่นเป็นใครมาจากไหนชั้นก็ไม่รู้จัก ชั่งสิ ชั้นแค่ไปทำความสะอาดห้องเค้าห้องเดียวหนิ ไม่จำเป็นจะต้องไปตีสนิทชิดเชื้ออะไรมากมาย นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นมาแต่เช้า

เช้าตรู่

ณ โรงแรมโฮมเดย์

“สวัสดีคะ ชั้นเคมี มาเป็นแม่บ้านให้กับห้องของผู้จัดการค่ายดามาม่าคะ”ชั้นพูดออกไปพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างให้กับหนุ่มใส่ชุดภูมิฐานหล่อเหลาสองคน

“มีด้วยหรอว่ะผู้จัดการค่ายเนี้ย”หนุ่มหล่อสองคนนั้นต่างพากันปรึกษา มีสิ หรือว่าชั้นโดนหลอก

“ไม่มีนะครับ มีแต่ดาโมได”ผู้ชายคนนึงพูดขึ้น หน้าตาดูหล่อดีนะ ขาวจั๊วเชียว ฮิฮิ

“อ๋อ ใช่คะ นั่นแหละ”ชั้นรีบพูดทันที

“งั้นคุณคือคุณเคมีใช่ไหมครับ”ชายร่างสูงขาวเนียนเดินมาใกล้ชั้นขึ้นไปทุกที ว้าว ไหวหวั่นนะเนี้ย ฮ่าๆๆ

“ชะ...ใช่คะ”ชั้นสะอึกสะอักแล้วพูดออกไป

“งั้นเชิญตามผมมาฮะ”ใจดีจัง หล่อด้วย แอบกรี๊ดนะเนี้ย

“นี่นะครับห้องของเค้า ในนั้นมี7ห้อง ห้องนอนสองรวมห้องน้ำในตัวเป็น4และห้องน้ำด้านนอกเป็น5 ห้องครัว6 ห้องนั่งเล่น7 โอเคนะครับ งั้นเชิญไปทำได้เลย คาดว่าผู้จัดการอาจไม่อยู่เพราะเห็นออกไปตั้งแต่ตี4แล้วครับ เอ่อ ผม มาช นะครับ ยินดีที่รู้จัก”มือยาวๆยื่นมาตรงหน้าชั้น โอ้ยยย อยากจจะจับอยู่นะ แต่ชั้นรักนวลสงวนตัวเป็นนะ

“ยินดีที่รู้จักคะ”แฮ่ๆ โอกาศมันอยู่ตรงหน้า ไม่คว้าไว้ได้ไงเล่า โอ้ มือนุ่มชะมัด

“เอ่อ ผมขอตัวนะครับ ชุดอยู่ในรถเข็นนี้แล้วนะครับ เปลี่ยนชุดแม่บ้านแล้วก็เข็นอุปกรณ์ที่ผมเตรียมไว้ให้แล้วเข้าห้องได้เลยครับ”

“อ๋อ คะ ^^”

“ก็..ปล่อยมือผมสิครับ”อุ้ย ชั้นจับมือเค้าค้างไว้หรอเนี้ย เสียหน้าชะมัด โอยยยย แต่ก็คุ้มดีนะ ชายหนุ่มหันหลังเดินลงลิฟไป โอ้ ข้างหลังยังดูดี พอๆๆ ยัยเคมีคิดอะไรของแก ทำความสะอาดได้แล้วก่อนที่เจ้าของห้องจะมา ยังไม่อยากเจอ เดี๋ยวโดยสั่งงานเพิ่ม เงินก็ไม่ได้เพิ่ม ขาดทุนจะตาย อุสส่าลงทุนปั่นจักรยานน่องแทบระเบิดมา แกร่ก ประตูห้องเปิดเข้าไป โห....กว้างชะมัด ชั้นไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า ห้องน้ำๆๆ นี่ไง โห กว้างกว่าห้องชั้นอีก รีบๆสิยัยเคมี มัวแต่อึ้งอยู่ได้ เฮ้อ

“ลั้ลลาๆๆ”

“เอี๊อดๆๆๆ แฮ่กๆๆ”จู่ๆชั้นก็ได้ยินเสียงประหลาดนี้ดังออกมาทางห้องนอนห้องแรกที่อยู่ด้านขวามือของชั้นที่กำลังทำความสะอาดห้องนั่งเล่นอยู่

“เสียงอะไรหนะ”ชั้นตะโกนเบาๆแล้วค่อยๆย่องเท้าไป ใจนึงก็กลัวผี โรงแรมนี้อาจจะได้ชื่อว่าเป็นโรงแรมผีก็ได้ อร้ายๆๆๆ แต่ยังไงก็ต้องดู ถ้าเป็นขโมยชั้นก็เสียหายสิ นอกจากไม่ได้เงินแล้วยังเสียเงินอีก ไม่ยอมหรอกนะ แกร่ก ชั้นติดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไปแต่แล้ว เฮือก.....

“O_O”ภาพที่ชั้นเห็นมันสุดจะบรรยาย ชายหนุ่มร่างขาวกำยำ ทั้งตัวเปลือยปล่าวมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนบางสีขาวไม่ยาวมากคลุมท่อนล่างปิดอยู่อย่างหมิ่นเหม่จะหลุดไม่หลุดแหล่ แล้วฝ่ายหญิงนอนหลับตาปี๋อยู่ด้านล่าง ร่างกายก็เปลือยเปล่าจนชั้นอยากจะกรี๊ดดังๆแต่มันดันแข็งทำอะไรไม่ได้ ไม่ต้องบอกชั้นก็พอเดาออกนะว่าเค้าทำอะไรกัน มันเป็นเวรกรรมอะไรของชั้นเนี้ยที่ต้องมาเห็นภาพอุจาทตาแบบนี้ ชั้นพยายามจะหันหลังกลับแต่แล้วหญิงสาวที่นอนระทวยอยู่ด้านล่างก็เปิดตาขึ้นมาเจอกับชั้นจนได้

“กรี๊ดดดดดดด แกเป็นใคร กรี๊ดๆๆ”โอ้ย แสบแก้วหูชะมัด ยัยบ้าเอ้ย แม่เป็นนกหวีดเรอะ

“เอ่อ...พนักงานทำความสะอาดคะ”ชั้นตอบไปตรงๆ แต่ทำไมฝ่ายชายหยุดกิจกรรมก็ยังคงทำหน้าตาเฉย หล่อดีจัง ทำไมวันนี้เจอแต่คนหล่อๆ แต่การกระทำ..เฮ้อ....

“แล้วใครให้เธอเข้ามากัน ยัยบ้า”ยัยผู้หญิงปากนกหวีดพูดแล้วรีบหยิบผ้าห่มมาห่ม

“หน้าที่ชั้นไงคะ”ชั้นสวนทันควัน

“เธอรีบแต่งตัวแล้วกลับบ้านไปได้แล้วญี่หลิน”ชายหนุ่มที่อยู่ด้านบนยืนขึ้นแต่....

“กรี๊ดดดดด”คราวนี้ชั้นขอกรี๊ดบ้าง ไอ้บ้า คนบ้าอะไรเนี้ย ลามก ทุเรศ บัดสีสุดๆ จู่ๆก็ลุกขึ้นโดยไม่ได้ใส่อะไรเลยและค่อยๆเก็บผ้าขนหนูที่กองอยู่กับพื้นมาพันรอบเอวเหมือนเดิม เคราะห์ซ้ำกำซัดจริงๆชั้นสองครั้งสองครา

“ทุเรศๆๆ”ชั้นหลุดปากพูดขึ้น

“เธอกล้าดียังไงมาว่าคนจ้างเธอ”ไอ้บ้าทุเรศพูดขึ้น

“เอ่อ...ขอโทดคะ”เพื่อเงิน8000ยอมขอโทดไปก่อนก็ได้ ของดีๆแบบนี้หายาก

“ญี่หลินไปก่อนนะคะ”ยัยนกหวีดแต่งตัวเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องไป บัดสี ผู้หญิงอะไรกล้าชะมัด

“เธอเข้ามาเคยคิดจะเคาะประตูบ้างไหม”จะให้ชั้นเคาะทำไมเล่าในเมื่อหนุ่มรูปหล่อมาชบอกว่าไม่มีคนอยู่

“ก็เห็นคุณมาชบอกว่าคุณออกไปตั้งแต่ตี4แล้ว และจะให้ชั้นเคาะทำไมหละคะ”ชั้นเถียงไปทันที

“ออกแล้วเข้ามาใหม่ไม่ได้หรือไง”โอ๊ย แล้วชั้นจะไปรู้ไหม

“ชั้นไม่ได้ตามคุณตลอดเวลานะจะได้รู้ว่าคุณอยู่ไหน ทำอะไร เข้ามาใหม่หรือยัง”

ชั้นพูดอะไรออกไปว่ะเนี้ย เงิน8000จะเสียไปไหม ไม่น่าปากไวเลย

“เธอกล้ามากเลยนะเคมี”ชั้นกล้าอยู่แล้ว แต่เงิน8000...อย่าไล่ชั้นออกเลยนะ เอ๊ะ...เคมี นายรู้จักชื่อชั้นได้อย่างไงกัน

“นี่นายรู้จักชื่อชั้นได้ยังไง”

“ชั้นจะจ้างคนทำความสะอาด ถ้าชั้นไม่รู้ชื่อจะจ้างได้ไหมหละ”เฮ้อ...ตกใจหมด นึกว่าชั้นไปลงหนังสือพิมก๊อตสิบเป็นสาวสวยที่สุดในโลกซะอีกถึงได้รู้ แต่ถ้าอาภัพที่สุดในโลกก็ไม่แน่นะ

“รู้ไหมว่าชั้นเป็นใคร”จู่ๆมาถามชั้นจะรู้ไหม ถ้าให้เดาคงเป็นลูกน้องไอเจ้าของค่ายดาโมไดละมั้ง

“ก็คงจะเป็นลูกน้องเจ้าของห้อง”ชั้นพูดออกไป

“นี่ชั้นดูโทรมขนาดนั้นเชียวรึไง ชั้นชื่อบิสกิส เจ้าของค่ายดาโมได”หา....ชั้นมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า หัวกระเซิง หน้าตาใช้ได้ หล่ออ่ะ หน้าอกกว้างหนาน่าจับ หน้าท้องซิกแพคโอ้วววว แต่ลงมาอีกเป็นผ้าขนหนูสีขาวพันไว้เหมือนพวกขาดเสื้อผ้าอย่างไงอย่างงั้น ขาดูแข็งแรงแข็งแกร่ง แต่มองภาพรวมแล้วเหมือนพวกอาภัพด้านเสื้อผ้าเลยอ่ะ เนี้ยนะคนที่จะจ่ายเงินชั้น ชั้นจะได้เงินครบไหมเนี้ย

“เธอมองชั้นเหมือนไม่เชื่อ”ก็ทำนองนั้น

“เอ่อ...ประมาณนั้นอ่านะ”

“ถ้าไม่เชื่อ งั้นก็ออกจากงานนี้ไปสิ จะได้หาคนใหม่ที่เชื่อ”ไม่ๆๆ ชั้นเชื่อแล้ว

“เอ้ยๆๆ ชั้นเชื่อแล้วๆ”เกือบแล้วไงหละเงิน8000บาทเกือบหลุดลอยฟ้าหายชั้นไปแล้วไง

“งั้นก็ทำความสะอาดสิ ยืนเซ่อทำอะไร”แหมมาว่าชั้นเซ่อแล้วจะหนีเข้าห้องน้ำงั้นหรอ...เออฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าไม่เห็นแก่เป็นคนจ้างนะ นายปากแตกไปแล้ว

“นี่เธอ พิศวาสชั้นขนาดต้องขโมยบ็อกเซ่อกันเลยหรอ”เฮือก....ตาบ้า ชั้นเนี้ยนะจะไปขโมยบ็อกเซ่อของนาย ไอ้โรคจิต ชั้นจะเอาไปทำอะไรเล่า ออกจากห้องน้ำมาก็หาเรื่องชั้นซะงั้น

“นี่ จะบ้าหรือไง ชั้นทำความสะอาดนะ จะให้ชั้นเอาเครื่องดูดฝุ่นไปดูดบ็อกเซ่อนายรึไง”โรคจิตชะมัด

“แต่ทุกครั้งที่ชั้นเข้าพักมันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตลอด และส่วนใหญ่คนที่เอาไปก็เป็นพนักงานทำความสะอาดอย่างเธอนี่แหละ ชั้นไม่อยากฟ้องนะ แต่เธอเลือกตัวโปรดชั้นไปซะด้วย ถ้าไม่เอาคืน ชั้นจะฟ้องเธอแน่ๆ”ว๊ากกกก จะมาฟ้องชั้นทำไมห๊ะ บอกแล้วไงฟ๊ะว่าไม่ได้เอาไป ชั้นไม่ได้โรคจิตขั้นสาดิตขนาดต้องขโมยของลับของนายแบบนั้น แค่จับชั้นยังจะไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ

“นี่ อย่ามากล่าวหากันสิ ไหนลองบอกลักษณะบ็อกเซ่อนายมาซิ เผื่อจะได้ช่วยหา ถ้าชั้นหาเจอ นายต้องจ่ายค่าเสียหายที่ทำให้ชั้นต้องเสียหายเสียชื่อ เข้าใจไหม”ชั้นแหกปากดังลั่น หมอนั่นพยักหน้าแล้วยืนกอดอก คิดว่าเท่มากรึยังไง นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวแล้วยืนกอดอก โรคจิตรึปล่าวว่ะเนี้ย

“ขอบเป็นสีเทา ตัวอักษรสำดำเขียนว่า Sexy Love ตัวกางเกงสีขาวสะอาด”ชั้นเปิดลิ้นชักแล้วกวาดสายตามองบ็อกเซ่อนับร้อยตัวของหมอนี่จนตาลาย อะไรเนี้ย ชั้นจะหาเจอไหมเนี้ย เยอะขนาดนี้ ชั้นรื้อนู่นค้นนี่แต่ก็ไม่เจอสักที

“ไม่เจอ”ชั้นหมดความอดทนจนต้องยืนขึ้นหันไปมอง หมอนั่นนั่งกอดอกอยู่บนเตียงที่ชั้นเก็บจนเรียบร้อยแล้ว

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มาแล้วววว ฉันกลับมาแล้ว 555+

อ่านกันไปให้สนุกน้าาาา คิดถึงทุกคนมากๆๆ

เรื่องนี้ใครมั่นใจว่าชอบใจสั่นเนี้ย ห้ามอ่าน 5555+

เพราะมันอาจทำให้ใจสั่นมากกกกกก !! muah!!