หล่อ'ล่ารักสยบหัวใจกับสาวห้าว >.<

30 นาทีผ่านไป

"แก้ว..." โทโมะออกมาจากห้องน้ำแล้วเรียกชื่อชั้นอย่างแผ่วเบา "ชั้นอยากถามอะไรหน่อยได้มั๊ย ?" โทโมะทำหน้าเศร้าสร้อย

"อื้อ...ได้สิ้นายมีอะไรจะถามชั้นหล้ะ ?" ชั้นมานั่งเช็ดผมอยู่หน้ากระจก

"ถ้าเธอไม่ได้ดูแลชั้นแล้วเธอจะยังอยากเห็นหน้าชั้นมั๊ย ?" คำถามนี้ทำให้แก้วหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแก้วลุกออกจากหน้ากระจกแล้วเดินตรงดิ่งไปที่โทโมะ

"ชั้นอยากเห็นหน้านาย...นายไม่ต้องกลัวหรอกชั้นจะอยู่ข้างนายเองโทโมะ"พูดแล้วก็สวมกอดโทโมะ

"เธอจะไม่ไปจากชั้นใช่มั๊ย"แก้วไม่ได้ตอบแต่พยักหน้า "แก้วชั้นรักเธอ :)" กริ๊ดดดดดดด โทโมะบอกว่ารักชั้นเขินจัง ><' ฮิฮิ :)

"ชั้นก็รักนายนะโทโมะแต่ถ้าวันนึงชั้นไปจากที่นี้...นายต้องอยู่ได้ถ้าวันนึงพี่เลี้ยงไม่ใช่ชั้นนายต้องอยู่ได้นะ" ชั้นผละออกแล้วไปนั่งเช็ดผมอยู่ห้องกระจกต่อ

"เธอจะไปไหนไม่ได้นะแก้ว... :(" โทโมะเดินเข้ามากอดจากด้านหลัง

"มันต้องมีสักวันนะโทโมะ...ถ้าเป็นไปได้ชั้นไม่อยากให้นายรู้จักชั้นแม้แต่ชื่อชั้น" 

"เธอจะไปไหนหน่ะชั้นไม่ให้เธอไปหรอกนะ" 

"เปล่า...ไปนอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนสายเอานะโทโมะ" ชั้นผลักไล่ให้โทโมะไปนอนที่เตียงเค้าก็นอนแต่โดยดี

ผ่านไป 30 นาที

                   ชั้นนั่งรอจนกว่าโทโมะจะหลับ...ตอนนี้เขาก็หลับไปแล้วชั้นค่อยๆลุกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกไปคุยข้างนอกที่ห้องนั่งเล่น

-ชั้นไม่ได้อกหักแต่เธอแค่รักคนอื่น....บลาาาาๆ-

"ฮัลโหลแควิน"

"(ว่าไงพี่แก้ว...ตกลงเรื่องที่พี่จะไปรักษาที่ต่างประเทศจะเอายังไงเคจะได้จองไฟลท์ให้ทัน)"

"พี่เอาไฟลท์ที่เร็วที่สุดนะ...จะพรุ่งนี้มะรืนนี้พี่ก็เอา"

"(ไฟลท์ที่เร็วที่สุดวันมะรืนนี้จะเอามั๊ย)"

"เอา...แค่นี้ก่อนนะฝันจ๊ะบายย" แล้วชั้นก็วางโทรศัพท์เขาไปในห้องนอนล้มตัวนอนข้างๆโทโมะ

เช้าวันรุ่งขึ้นนน :)

ด้านเฟย์ฟาง

"ยัยแก้วเมื่อไหร่จะมาเนี้ยรอจนรากจะงอนไส้จะโบ๋แล้วฮึ่ยยยย" ยัยเฟย์หญิงสาวที่ขี้บ่น

"เอาหน่า...รอหน่อยสิ้เฟย์เดี๋ยวตบปากฉีกเลย"โหด

"โหดอ่ะเจ๊...อ่าวว!!!เควิน ๆๆๆทางนี้ ๆ"พูดแล้วเฟย์ก็วิ่งไปหาเควิน

"ว่าไงพี่เฟย์พี่ฟางเรียกเคทำไมไม่ต้องถามเคนะว่าพี่แก้วอยู่ไหน...พี่แก้วอยู่คอนโดดูแลพี่โทโมะอยู่หน่ะ"พูดแล้วเควินก็เดินขึ้นขึ้นตึกเรียนไป

"โอ้วโห่วไอ้นี้รู้ดีว้ะ' ...โทโมะชื่อคุ้น ๆเหมือนเพื่อนไอ้หน้ายาวเลยเนอะ :)" เฟย์หันหน้ามาคุยกับฟางที่เงียบอยู่

"อื้ม...ยัยแก้ว!!...มาช้าจังนะเชอะเปิดเทอมวันแรกก็ช้าเดี๋ยวแม่ตบร่วง" ฟางหญิงสาวผู้อ่อนโยนเปลี่ยนไปเมื่อไหร่ง้ะ

"โทโมะขาาาาาา..."เสียงสิบแปดหลอดของผู้หญิงตัวขาวตาโตน่ารัก ๆเอ่ยขึ้น

"ว่าไงครับพิม"ไอ้นี้ก็กรอกเสียงหวานกลับ

"ไปกินข้าวกันมั๊ย ?ค่ะ " 

"ก็ดีครับ...แก้วไปกินข้าวกัน" โทโมะชวนหญิงสาวที่ตัวเองรัก

"แก้ว..." แต่มีผู้ชายคนนึงมาตัดหน้าเข้ามากอดแก้ว

"อ่าว...ว่าไงพิชชี่เรียนที่นี้อ่อคิดถึงว้ะ..^^"

"เออ..ไปกินข้าวกินเฟย์ฟางแก้วผมเลี้ยงอยากกินอะไรเต็มที่เลยค้าบบบบบ" แล้วทั้งสี่คนก็เดินไปปล่อยให้โทโมะยืนเหวออยู่คนเดียว

 แล้วทั้งสี่คนก็เดินมาถึงยังโรงอาหารที่ตั้งหมายว่าจะมากินข้าวกันโดยเพื่อนรักของแก้วเลี้ยงนั้นเอง

"แก้ว...ไฟลท์ไปอเมริกามีมะรืนนี้แกจะไปหรือเปล่า ?" พิชชี่เพื่อนรักเอ่ยถาม

"ไปสิ้...ชชั้นเหงาแกไปกับชั้นหน่อยได้มั๊ยแกเป็นเพื่อนคนเดียวของชั้นนะที่รู้เรื่องนี้นะพิชชี่" แก้วพูดขึ้นในขณะที่โทโมะเดินผ่านโต๊ะของแก้วแล้วโทโมะก็แอบฟัง

"แกจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครใช่มั๊ย...ชั้นจะไปเป็นเพื่อนแกเองนะแก้ว" พิชชี่พูดแล้วเอามือยีผมของแก้ว

"แก้ว"

"แก้ว"

"แก้ว

"แก้ว" ใครว้ะเนี้ยเสียงดังมาแต่ไกลอ่าวนี้มันแฟนฟางไอ้หน้ายาววิ่งแข่งกันมาหนิ่กว้าเอีะแล้วสองคนที่เรียกคือใครไอ้หน้าลิงนี้หน้าคุ้น ๆ...เหมือนพี่เคนตะส่วนพี่คนที่พูดไม่ชัด...พม่าเปล่าว้ะเอ่อ...พี่จองเบ!!!

"ว่าไงค้ะพี่แสบทั้ง 4" 

"อ่ะนี้...มีคนฝากมาให้"ป๊อปปี้ยื่นดอกกุหลาบสีแดงให้

"อ่ะนี้...มีคนฝากมาให้" นายหน้ายาวยื่นดอกกุหลายสีชมพูให้

"อ่ะนี้...มีคนฝากมาให้" พี่จองเบพูดแล้วยื่นดอกกุหลาบให้

"อ่ะนี้...อันนี้พี่ให้เนื่องในโอกาสน้องแก้วคนสวย 'ของพี่' "พี่หน้าลิงเคนตะพูดแล้วยื่นดอกกุหลายให้

"ขอบคุณค่ะ" ชั้นรับดอกกุลหลายทั้ง 4 ช่อมารวมกัน "แล้วใครเอามาให้มาบ้างเนี้ย"

"ก็มีไอ้กั้งไอ้กวินไอ้คยองเท" นายเขื่อนหนุ่มหน้าทะเล้นพูดมากกว่ายัยเฟย์พูด

"ฝากบอกว่าขอบใจด้วยนะ" พูดแล้วก็มานั่งที่เดิมแต่ก็มีไอ้ 4 ตัวมานั่งตาม

"แกจะให้ชั้นไปด้วยใช่มั๊ย" ชั้นไม่ตอบแต่พยักหน้าเฉยๆ "แกแน่ใจนะว่าจะให้ชั้นไปอเมริกาด้วย"พิชชี่ถามอย่างแน่ใจ

"น้องแก้วจะไปไหนครับ" พี่เคนตะหน้าลิงตัวเตี้ยพูด

"อ่อ...คือ...เอ่อ...แก้วจะไป..."ชั้นพูดติด ๆขัด ๆแต่ก็มีพิชชี่พูดแทรกขึ้น

"แก้วจะไปอเมริกาครับพวกพีทั้ง 4 แล้วเฟย์ฟางทาง 2" พิชชี่พูดดัง ๆทำให้มุกคนยืนอึ้ง

"แก้วแกจะไปอเมริกาทำไมไปวันไหนทำไมแกไม่บอกชั้น"ยัยเฟย์ที่กินขนมอยู่นารถามขึ้น

"แก้วจะไป..."แก้วหันหน้าไปหาพิชชี่เพื่อให้ช่วยหาคำตอบ

"แก้วจะไป...อเมริกาวันมะรืนนี้!...ไปรักษาโรคลูคีเมียคับ" ประโยคแรกพิชชี่ตะโกนลั่นแต่ประโยคที่สองพูดสียงแผ่วเบาเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน

"ฮะ!!!!"ในโต๊ะทั้งหมดตะโกนลั่นทำให้คนในโรงอาหารหันมาตามเสียงที่ตะโกน

"แกจะไปตอนไหน"ป๊อปปี้

"ทำไมแกไม่บอก"ตามด้วยเขื่อน

"เป็นนานหรือยัง" ตามด้วยพี่จองเบ

"พี่จะไปกับน้องแก้ว"ตามด้วยพี่เคนตะ

"ชั้นไปด้วย !"แล้วทั้งหมดก็ตอบอย่างหนักแน่น