หล่อ'ล่ารักสยบหัวใจกับสาวห้าว >.<

"ฮ้าาาาา >< ในที่สุดก็ถึงสักทีซุปเปอร์มาร์เก็ต" ชั้นบ่นอยู่คนเดียวแต่ไอ้หมอนั้นมันได้ยินง้ะ

"ถึงแล้วก็ไม่ต้องบ่นน้ะป้าบ่นเป็นคนแก่อยู่ได้" อ๊ายไอ้นี้เรียกชั้นว่าป้าเีดี๋ยวแม่สอยล่วงเลย...ฮึ๋ยยยย!

"ชั้นเด็กกว่านายตั้งสองปีนะ...โทโมะ :P~" ชั้นทำหน้าทะเล้นใส่โทโมะ

"ยัยบบ้า :PP" นายนี้ก็ทำหน้าทะเล้นตอบชั้นเหมือนกันง้ะ...แล้วเขาก็เดินนำไปโดยไม่รอชั้นเลยแง่วววTT__TT

"นี้นายเอานี้เอานู้นเอานั้นด้วยสิ่...บลา ๆๆๆๆๆๆๆๆ~" ชั้นสั่งนายโทโมะจนนายนี้ทำคิ้วผูกโบว์เป็นหูกระต่าย "แฮะ ๆเยอะไปม่ะเดี๋ยวชั้นช่วยถือ" ชั้นกำลังจะยื่นมือไปหยิบอต่นายนี้ชักออก ><

"ไม่เป็นไร...เดี๋ยวเธอจะหนักเปล่าตัวยิ่งเล็กอยู่" โห้ววว...โคตรสุภาพบุรุษเลยอ่าห์

"อะ..อื้ม"

"แก้วววววววววววววววววววววววววววววววววว!!"เสียงใครเนี้ยคุ้น ๆหูจริง ๆอย่างนี้ต้องหันหน้าไปดูสักนิ้ดดดด

"พิชชี่" ชั้นเบิกตากว้างแล้ววิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มเพื่อนเรียนที่อเมริกา ^^"แกมาได้ยังไงเนี้ยโคตรคิดถึงเลยว้ะ"

"ชั้นก็โคตร ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดถึงแกเลยว้ะแก้ว :)" พิชชี่พูดพร้อมทำท่ากระโดดไปมา

"เว่อร์ล้ะ ๆ...เอ้อนิ้พิชชี่...นี้โทโมะเป็น..."

"เป็นแฟนแก้วครับ ^^"โทโมะพูดแล้วเอามือโอบไหล่ของแก้วพรางยิ้มให้พิชชี่

"ฮะ...เฮ้ยย"ทั้ง 2 อุทานประสานเสียงกัน

"ไอ้แก้ว...ร้อยวันพันปีไม่เคยมีคนมาจีบมาขอเป็นแฟน...เชอะไม่เคยรอกันเลยนะเว้ย" พิชชี่พูดท่าทีติดงอน ๆ

"อะ...เอ่อ...โทษทีอ่ะ ^^ชั้นไปก่อนนะบายยยยแล้วเจอกันเว้ยเฮ้ย!!...ว่างๆมิสคอลมาหาชั้นบ้างน้ะนายพิชชี่"

"เอามาดิเบอร์"พิชชี่ทวง

"085-551-5151 โอเคม้ะจำใช่ป่ะ ><บายยยย"

"เอออว์แล้วเจอกันน้ะเว้ย"

"เออ..."พอถอยหางจากพิชชี่ชั้นเลยตีไปที่แขนของโทโมะ

เพี๊ยยยยยย!

"โอ้ยยย...นี้เธอตีแขนชั้นทำไมฮะ!!!" นายนี้ตะหวาดลั่น

"ก็นายไปบอกพิชชี่ทำไมว่านายเป็นแฟนชั้นฮะ..." ชั้นตะหวาดกลับ

"ทำไมกลัวมันจะเข้าใจผิดรึไง"

"ใช่...ทำไมหล้ะ ?นายไม่มีสิทธิ์ในตัวชั้นสักหน่อย"

"แล้วเธอจะทำไมหล้ะคุณพี่เลี้ยงสุดสวย" โทโมะยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกชิดจมูกเอาเป็นว่าถ้าขยับปากโดนปากหมอี้แน่ ๆ

"เอ่อ...แล้วนายทำแบบนี้ทำไมหล้ะหรือนายชอบชั้นฮะ???"

"ใช่!!!หึงด้วย :("นายนี้ทำแก้มป่อง ๆคล้ายงอนให้ตายสิ้หน้ารักน่าหยิกจิง ๆ

"ตรงขนาดนี้เลยอ่อว้ะเนี้ย TT_TT ชิส์ อย่ามาทำหน้าตางอนเห็นแล้วมันน่า...ฮึ่ยยยย" กำลังจะพูดแล้วเชียว

"งอนเชอะ..." นายนี้เหมือนผู้หญิงจริง ๆ

"ชั้นง้อ" ประโยคสั้น ๆของชั้น

"ไม่หาย"

"โอเค ๆ...ดีกันน้ะ... :)" ชั้นพูดแล้วเอานิ้วก้อยมาชูตรงหน้าเค้าแล้วส่ายไปส่ายมา

"ไม่..." ประโยคของพี่แกสั้นมาก

"ถ้านายหายชั้นให้นายทำอะไรก็ได้เลย...ดีม่ะ" 

"โอเค..ชั้นหายทำอะไรก็ได้ชิมิ ๆ^^" ดูเหมือนนายนี้อารมณ์กระทันหันแต่ชั่งเถอะหายงอนก็ดีแล้ววว ^()^

"หายแล้วก็กลับบ้านกันได้ล้าาา" ชั้นรีบวิ่งพุ่งทะยานนำหน้าของโทโมะไปเร็วๆแต่ก็ไม่ทันนายนี้มันวิ่งเร็วชะมัดด ชิส์

หมับบบ' อ๊าาา...สวยซวยแล้วสิ

"เอ่อ...ฮิฮิมีอะไรหรอ ???...แล้วทำไมไม่กลับบ้านหล้ะนี้ก็จะเย็นแล้วน้าาา" ชั้นตีหน้าซื่อ

"งั้นตอนกลับบ้านก็ได้ปะ..."ว่าแล้วนายนี้ก็จูง(หรือลาก)ขึ้นไปบนรถ

ณ ห้องคอนโด

"นี้นาย...ชั้นไปทำอาหารกินก่อนนะ ^^" พูดแล้วก็เดินไปแต่....