เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ เพื่อนที่ฉันรู้ใจ

ตอนที่ 1
“โทโมะๆ นายทำรายงานส่งอาจารย์ที่คณะยัง ?”แก้วถาม“เห้ยยยๆลืมอ่ะทำไงดีแก้ว ?”โทโมะถาม“นายนี้นะ อ่ะฉันทำเผื่อแล้ว ไม่ไหวเลยจริงๆ”แก้วพูดพร้อมยื่นรายงานให้โทโมะ“ขอบใจนะแก้ว รักแก้วที่สุดเลยย”โทโมะพูดพร้อมกับยิ้มหวานนน“พี่ครับๆ ขอถามทางหน่อยครับ”.............“ว่าไงค่ะ ?”แก้วถามผู้ชายคนหนึ่ง“จะถามว่าตึกคณะการตลาดอยู่ไหนหรอครับ ?”“อ๋ออ ตึกเดียวกับพวกพี่เลย เดี๋ยวพี่พาไปนะน้อง...... ?”แก้วถาม“ผมชื่อ คยองเทครับ แล้วพี่ล่ะ ?”คยองเทตอบ“พี่ชื่อแก้วนะ ส่วนนั้นโทโมะแฟนพี่เอง”แก้วพูดพร้อมชี้ไปที่โทโมะ“สวัสดีครับพี่โทโมะ”คยองเททักทาย“ครับ ไปเถอะแก้วพวกนั้นรอแย่แล้ว”โทโมะพูดพร้อมเดินไปจูงมือแก้ว“เคเค น้องตามพี่มาเลย”แก้วพูด“มาแล้วหรอ? แก้วใจ มาช้าจังนะ”เฟย์บอก“ฮ่าๆๆๆ โทษที น้องๆตึกนี้แหละตึกการตลาดจำทางได้ใช่มั้ย ?”แก้วถาม“จำได้ครับ ขอบคุณนะครับพี่แก้ว พี่โทโมะ”คยองเทพูด“อ่าๆๆๆ งั้นดีเลย งั้นพี่ไปก่อนนะ”แก้วพูด“ไปกันเถอะโทโมะ หิวข้าวมากกกก”แก้วพูด“ฮ่าๆๆๆ โอเคๆ งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวมื้อนี้ป๋าเลี้ยงเอง”โทโมะพูด“จริงหรอ ?”แก้วถาม“แน่นอนคร้าบบบ”โทโมะพูดพร้อมจับมือแก้วแล้วเดินไป“คนอะไรไม่รู้น่ารักจัง เสียดายที่มีเจ้าของแล้ว”คยองเทเอ่ยณ โรงอาหารของมหาลัย“มาแล้วหรอ ? แก้วโทโมะ”ฟางถาม“เห็นว่ามาหรือยัง ?”แก้วสวนกลับ“มาแล้ว โอ้โห!กวนนิแก้ว เดี๋ยวเหอะๆ”ฟางพูดพร้อมชี้หน้าแก้วอย่างหาเรื่อง“โอ๋เอ๋ๆ เค้าล้อเล่นน้า แล้วเฟย์อ่ะ ?”แก้วถาม“ไปซื้อของกินกับเขื่อนน่ะ อ๊ะๆ!มานู่นแล้วไง”ฟางพูด“แก้ว โทโมะ มาแล้วหรอ ? นี้ๆเฟย์ซื้อของมากินเยอะแยะเลย ^^”เฟย์พูด“นี่ยัยเฟย์ ทำอย่างกะไม่เคยกินอย่างงั้นแหละ”โทโมะพูด“ก็ไม่เคยนี่น่า”เฟย์ตอบ“ห๊ะ ?!!”โทโมะถาม“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นๆ แต่นานๆกินทีมันก็อร่อยดีนะ”เฟย์พูด“เอ๊ะ! ประโยคเมื่อกี้มันคุ้นๆนะ”แก้วพูด“555555555 ช่างเถอะๆ มาๆ มากินกันเร็ว”เฟย์พูดพร้อมจูงมือแก้วมานั่งกินด้วยกัน“ไม่ดีกว่าอ่ะ ฉันกลัวเธอกินไม่อิ่มอ่ะ ป่ะโทโมะไปหาซื้อของกินกัน”แก้วพูด“ไปสิป่ะ”โทโมะพูดแล้วลุกตามแก้วไปสักพัก“อ่า ~ อิ่มจังเลยย ป่ะไปห้องเรียนกัน”เฟย์พูด“ไม่อิ่มก็ให้มันรู้ไปสิ ขนม 5 ถุง น้ำ 2 แก้ว ข้าวอีก 3 จาน นี้แค่มื้อเช้านะเฟย์ ไม่กลัวอ้วนเลยหรอ ?”ป็อปปี้ถาม“แหะๆ ไม่อ่ะ”เฟย์พูด“เหอๆ ป่ะไปคณะกัน”ป็อปปี้พูดทั้ง 6 คนเรียนอยู่คนละคณะกัน ป็อปปี้ฟางอยู่คณะบัญชีเขื่อนเฟย์อยู่คณะนิเทศศาสตร์ส่วนโทโมะแก้วอยู่คณะการตลาดทั้งคู่(สมมติ นะสมมติ)พักกลางวัน“เฮ้ย!วันนี้เราไปไหนกันดีอ่ะ ? ฉันหมดคลาสแล้ว”แก้วถาม“แก สองคนหมดแต่พวกเรายังมีต่ออ่ะ วันนี้ฉันเลิกตั้ง 3 โมงแหนะ”ฟางพูด“ใช่ๆ เฟย์เลิก 2 โมงครึ่ง”เฟย์พูด“โหย!ไรอ่ะ งั้นแก้วก็ต้องไปกับโทโมะ 2 คนอ่าดิ ?”แก้วพูด“ใช่แล้ว”เฟย์ฟางพูดพร้อมกัน“เอาไงดีโทโมะ ไปไหนดี ?”แก้วถาม“ไปห้างกันมั้ย ? ยังไม่อยากกลับบ้านเลยอ่ะ”โทโมะพูดพร้อมจับมือแก้ว“ก็ดีนะ นี้พวกเธอแก้วไปรอที่ห้างนะ เดี๋ยวเราไปดูหนังด้วยกัน”แก้วพูด“จัดไปเลย”เฟย์พูดณ ห้าง“แก้วกินไรดี ?”โทโมะถาม“เอิ่มมม ไอติมมะ ?”แก้วพูด“เพิ่งกินไปเองนะเมื่อวาน”โทโมะพูด“จริงด้วยแหะ ฮ่าๆๆ งั้นกินไรดี ?”แก้วถามกลับ“เอางี้ เราไปดูของเข้าห้องกันดีกว่า”โทโมะพูด“ห้อง ?”แก้วถามทวน“ก็ห้องของเราไง”โทโมะพูด“บ้า นายก็ซื้อเข้าห้องนายไปสิ ส่วนฉันจะซื้อเข้าห้องฉันกับเฟย์ฟาง”แก้วพูด“ไม่เอาๆ โทโมะจะอยู่กับแก้ว”โทโมะพูด“นี้นายจะบ้าหรอ ? ยังเรียนไม่จบเลยนะ”แก้วพูด“ก็ได้ๆ แต่พอจบแล้วแต่งเลยนะแก้ว”โทโมะพูด“คิดดูก่อนนะ ฮ่าๆๆๆ”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป“โทโมะฉันคิดออกแล้ว ไปกิน MK กัน”แก้วพูด“ก็ดีนะ ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน”โทโมะพูด“งั้นไปเลย เร็วๆหิว”แก้วพูด“พี่แก้ว พี่โทโมะสวัสดีครับ”????“อ้าว คยองเทมากิน MK หรอ ?”แก้วถาม“ครับ”คยองเทพูด“มากับใครล่ะ ?”แก้วถาม“ลูกพี่ลูกน้องครับ”คยองเทพูด“อ๋ออออ”แก้วพูดพร้อมกับยกน้ำขึ้นมาดื่ม“นั้นไงมาแล้ว พี่เบลครับๆ ทางนี้ครับ”คยองเทเรียกชื่อๆนี้ทำให้แก้วถึงกับตกใจ‘คงไม่ใช่หรอกมั้ง’แก้วคิดในใจ“พี่เบลครับ นี้พี่แก้วกับพี่โทโมะรุ่นพี่ที่คณะครับ”คยองเทแนะนำ“เบล/เบล”โทโมะแก้วพูดพร้อมกัน“แก้ว โทโมะ”เบลพูดพร้อมกับสีหน้าตกใจ“รู้จักกันหรอครับ ?”คยองเทถาม“ยิ่งกว่ารู้จักอีก”แก้วพูด“คยองเทพี่ว่าเราไปกินร้ายอื่นเถอะนะ”เบลพูดพร้อมเดินออกไป“นี้โลกกลม หรือมันเป็นเวรกรรมของฉันกันนะ”แก้วบ่น“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะแก้ว”โทโมะพูด“นั้นสิ หวังว่าเค้าคงกลับตัวกลับใจแล้วมั้ง”แก้วพูด‘อธิษฐานให้เป็นได้อย่างใจ ไม่ว่านานสักเท่าไร มีคนนึงว้าวุ่นใจแค่ไหน แต่เธอไม่รู้เลย’ริงโทนมือถือแก้วดังขึ้น“ฮัลโหล ว่าไงเฟย์ ?”แก้วถามปลายสาย‘แก้วอยู่ไหนอ่ะ ?’เฟย์ถาม“อยู่ MK กำลังกินอยู่เข้ามาได้เลยฉันบอกทางร้านไว้แล้ว”แก้วพูด‘อ๋อ โอเคๆ’เฟย์พูด“ฉันว่าวันนี้ไม่ได้ดูหนังแล้วล่ะโทโมะ ถ้าจะยาวเลย”แก้วพูดพร้อมตักเป็ดย่างเข้าปาก“ว่าไงๆ เม้าท์พวกฉันอยู่หรอ ?”ฟางถาม“เฮ้ย!มาเร็วจังเลย มาๆ มานั่งด้วยกัน”แก้วพูดพร้อมเขยิบเข้าไปเพื่อให้เฟย์ฟางเขื่อนและป็อปปี้นั่ง“โห!เห็นแล้วนึกถึงตอนนั้นเลยอ่ะ”เฟย์พูด‘เห้ยยย!เธอใช้หลอดดูดน้ำในหม้อไม่ได้นะ รามอินทรา’แก้วพูด‘ทำไมอ่ะ ในแก้วยังดูดได้เลย ในหม้อก็ไม่น่าจะยากเลย’ฟางถาม“นี้ พอเลยเรื่องมันผ่านมาแล้วนะจะรื้อฟื้นกันทำไมเล่า รีบๆกินไปเลยแก้วเฟย์โทโมะ”ฟางพูดพร้อมกับตักของที่อยู่ในหม้อยัดปากทั้ง 3 คน“โอ้ย!ร้อนๆๆๆ แหวะ”ทั้ง 3 พูดพร้อมกับคายอาหารที่เข้าไปเมื่อกี้ออกมาพร้อมกัน“อี๋! น่าเกลียดคายมาได้ไงเนี้ย สกปรกอ่ะ”ฟางพูด“เพราะใครกันล่ะห๊ะ ?”เฟย์พูด“ไม่รู้ไม่ชี้ ใครสั่งให้มาคิดเรื่องนั้นกันเล่า ชิชิ”ฟางพูดพร้อมก้มหน้ากินของที่อยู่ตรงหน้าต่อไป“นี้ๆ เคยคิดมั้ย ? ว่าทำไมเรารู้จักกันได้ แถมยังสนิทกันโคตรๆด้วย”ป็อปปี้พูด“นั้นน่ะสิ อาจจะเป็นเพราะคนบนฟ้าส่งมามั้งเนอะ”เขื่อนพูดพร้อมมองหน้าเฟย์“นั้นน่ะสิเนอะๆ เฟย์ฟาง”แก้วพูดพร้อมส่งสายตาไปให้เฟย์ฟางเป็นเชิงรู้กันแค่ 3 คน“นั้นน่ะสิเนอะ”ฟางพูด“55555555555”3 สาวหัวเราะพร้อมกัน“ขำไรกันเนี้ย ?”โทโมะถาม“เรื่องของฉัน”แก้วพูด“จำไว้นะแก้ว อย่าให้ฉันเอาคืนนะ”โทโมะพูด“ทำไม นายจะทำไม ?”แก้วถาม“หึหึ เดี๋ยวเธอก็รู้”โทโมะพูดจากนั้นทั้ง 6 คนก็กินไปเม้าท์ไปอย่างมีความสุข“เห้อ!อิ่มจัง ไปไหนต่อดีเพิ่ง 1 ทุ่มเอง”แก้วถาม“แก้วเธอนี้ชอบเที่ยวจริงนะ”เฟย์พูด“5555555 นิดนึงๆ”แก้วพูด“ไปดูของกันมั้ย ? พวกเสื้อผ้าอะไรงี้”แก้วพูด“ดีเลย ฉันจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าเอาแบบเป็นผู้หญิงๆหน่อย”โทโมะพูด“ทำไมอ่ะ ไม่เอาหรอก”แก้วพูด“ไม่ได้ เพราะฉันจะพาเธอไปเจอคนบางคนวันพรุ่งนี้”โทโมะพูด“เห้ย!ได้ไง พรุ่งนี้ฉันมีเรียนนะ”แก้วพูด“ก็หยุดไง คนคนนี้สำคัญกับฉันมากนะ”โทโมะพูด“ใครกัน ?”แก้วถาม“เป็นผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด”โทโมะพูด“แม่นายอ่าดิ ใช่มั้ย ?”แก้วถาม“โห!กะจะเล่นให้หึงซะหน่อย ดันรู้ทัน”โทโมะพูดพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่แก้ว“โอ๋เอ๋ๆ”แก้วพูดพร้อมเดินไปหยิกแก้มโทโมะเบาๆ“ไม่ต้องเลยๆ ไปเลย”โทโมะพูดพร้อมดันแก้วให้เข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าผู้หญิง“เลือกเอาสิ”โทโมะพูด“แหวะ มันหวานเกินไป”แก้วพูดพร้อมกำลังจะเดินออกไป“ไม่ได้ๆ เธอต้องเลือกแล้วต้องใส่ด้วยฉันจะพาเธอไปหาแม่ฉัน”โทโมะพูด“ก็ได้ๆ แต่ว่า...”แก้วกำลังจะพูดต่อแต่“ไม่มีแต่ รีบๆเลือกไปดูเฟย์ฟางสิ ยังลั่นล้าเลย”โทโมะพูดพร้อมชี้ให้ดูเฟย์ฟาง“โหย!ก็นั้นเค้าผู้หญิงอ่ะ”แก้วพูด“แล้วเธอไม่ใช่หรอ ?”โทโมะถาม“มันก็ใช่แต่...ถ้าแม่นายจะรักต้องรักที่ตัวตนฉันสิ ไม่ใช่ภาพลวงตา”แก้วพูดพร้อมมองหน้าโทโมะ“แต่ฉันอยากให้แม่ฉันรักเธอนะ”โทโมะพูดจับมือแก้ว“โทโมะ ถ้าฉันเป็นแบบนี้แล้วแม่นายไม่รักฉัน ก็ไม่ต้องรัก ถ้าแม่นายรักฉันเพียงแค่ภาพลวงตาล่ะก็ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้วนะ”แก้วพูด“คือแม่ฉัน...ไม่ชอบผู้หญิงที่บุคลิกคล้ายผู้ชาย”โทโมะพูดเอาล่ะสิ งานนี้แก้วจะทำให้แม่สามีรักเธอได้หรือไม่ ?อุปสรรคครั้งนี้จะผ่านไปได้หรือไม่ ?ต้องติดตามชมตอนต่อไปนะค่ะ