BlackBoo!! แสบเกินพิกัด มัดใจนายจอมหยิ่ง

เขื่อน : คนนี้หรอวะ คู่หมั้นแก ?
ป๊อป : น่ารักดีว่ะ -///- แต่เป็นทอมหรอวะ เสียดายชิบ!
โทโมะ : หึหึ --+++ ยัยตัวแสบเนี่ยะนะ น่ารัก 
เขื่อน : ก็น่ารักดีว่ะ ปากนิด จมูกหน่อย ตาหวานๆ ผมเท่ๆ หุ่นดี ผิวขาวเนียน 
ป๊อป : จะว่าสวยก็สวย จะว่าหล่อก็หล่อ
โทโมะ : หึ ! แค่ทอม 
ในขณะที่สามหนุ่มแอบซุ่มนินทาสาวสวยที่ไม่รู้อะไรเลยอยู่นั้น 
แฟนสาวก็เอ่ยขอให้แก้วไปส่งบนห้องเรียน
ฟาง : แก้วจ๋า แก้วไปส่งฟางหน่อยนะ นะน๊าาาาาาา ><'
แก้ว : ก็ได้ !
ฟาง : ม๊วฟฟฟฟฟฟ น่ารักที่สุด ♥
จู่ๆ ฟางก็กระโดดหอมแก้มร่างบาง จนทำให้สาวหนุ่มอึ้งไปตามๆกัน 
โดยเฉพาะโทโมะ ที่ดูไม่พอใจอย่างมาก 
ป๊อป : ไอโมะ แกหึงหรอวะ ดูดิ หน้าเขียวเชียว! 55
เขื่อน : ไหนบอกแค่ทอมไงวะ? แกก็ชอบน้องเค้าอ่ะเด่
โทโมะ : ฉันรู้จักยัยนี่ดี และ ฉันไม่มีวันชอบหรอก -0- หุบปาก!!
พูดไม่ทันจบ สองสาวก็หวานใส่กันจนทำ ผู้ชายปากแข็ง เดือดได้
ฟาง : >x< แก้วจ๋า ปากแก้วหวานนนนนนนๆ
รุ่นพี่ดึงแก้วที่กำลังเหม่อมาจุ๊บปากเบาๆ แล้วเอ่ยชมคนตรงหน้าพลางหน้าแดง
แก้ว : ฟางก็ .... -//- เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่ดีนะ ขึ้นเรียนเถอะ 
ฟาง : แก้วไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวฟางจะไปซ้อมเชียร์อ่ะ บายนะคะ เย็นนี้เจอกัน 
แก้ว : อ่าห๊ะ ตั้งใจซ้อมนะฟาง >O<!! ไฟต์ติ้ง 
หลังจากร่างเล้กๆเดินไปจนลับตา แก้วก็เดินขึ้นห้องเรียน
 
.
 
.
 
 
 
.
 
.
 
 
ร่างบางๆก้าวมาถึงหน้าประตู ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดมันแต่ ....................
หมับ!~~
แก้ว : พะ ...... พะ........พี่โมะ o.O!!!!!!!!!!
ตายล่ะฉัน Tt พี่บ้านี่มาได้ไง? 
โทโมะ : ว่าไงตัวแสบ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ หล่อขึ้นเป็นกองเลยน้องรัก
แก้ว : พี่ก็เหมือนกัน สวยขึ้นเยอะ -3- !@!
ฉันแขวะใส่พี่บ้านี่ไปหนึ่งที นี่คือพี่โทโมะ เรารู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ
เพราะบ้านอยู่ติดกัน จนเมื่อ 5 ปีที่แล้วฉันต้องย้ายบ้าน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
โทโมะ : หุหุ ขอบใจที่ชมนะ ^^ 
แก้ว : ! ปล่อยมือแก้วนะ
โทโมะรู้สึกตัวเลยเอามือออก
แก้ว : พี่มาเรียนที่นี่ได้ไง? 
โทโมะ : ทำไม! พี่มาไม่ได้หรอไง?
แก้ว : หึ คงงั้น -*- พี่มาทีไร ฉันมีแต่เรื่องซวยๆ
โทโมะ : แล้วมีแฟนยังอ่ะเรา? 
แก้ว : มีแล้ว --* พี่ก็มีแล้วล่ะสิ นั่นไง
ฉันพยักเพยิกหน้าไปทางผู้ชายอีกคนที่เดินมาหาพี่โทโมะ
โทโมะ : หึ! ไอเขื่อนน่ะหรอ เพื่อนพี่เอง พี่ไม่นิยมไม้ป่าเดียวกันหรอก !!!!!
แก้ว : หมายความว่าไง? -^-
โทโมะ : ตามที่พูดแหละ เข้าเรียนได้แล้วไป 
แก้ว : เหอะ พี่นี่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ น่าเบื่อชมัด !
โทโมะ : เย็นนี้กลับกับพี่เข้าใจไหม?
แก้ว : ไม่! เย็นนี้แก้วต้องไปส่งฟาง พี่กลับคนเดียวเหอะ อีกอย่างบ้านเราคนละทาง 
โทโมะ : 5 ปี นี่ทำให้เธอลืมพี่เลยใช่ไหม? เคยชอบพี่ไม่ใช่หรอ?
แก้ว : ใช่! แต่พี่ไม่รักแก้วหนิ ไม่ใช่หรอ? เลิกยุ่งกับแก้วเถอะแก้วมีคนที่แก้วรักและเค้าก็รักแก้ว 
ฉันพูดแล้วกระแทกประตูใส่หน้าเขาไป .......
 
" มีใครหรอ? จะลืมรักแรกได้ ไม่มี ... แต่อย่าหวังเลย พี่เค้าก็มีแฟนแล้ว 
พูดอยู่ได้ว่าทอม ทอม ทอม เลยประชดใส่เค้าด้วยการเป็นทอมซะเลย
ยังไง เราก็เป็นได้แค่น้อง น้อง น้อง และ น้อง! "