ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

ตอนที่ 4จากนั้นทั้ง 2 ก็เดินมาที่โรงอาหาร“อ้าววว พี่แก้วพี่โทโมะยังไม่มาหรอค่ะ ?”พิมมี่ถาม“อ๋ออ ยังไม่มาเลยจ่ะ”แก้วตอบ“แล้วพี่แก้วทราบมั้ยค่ะ ว่าเมื่อไหร่จะมา”พิมมี่ถามต่อ“เอิ่มมม ม!พี่ไม่รู้อ่ะจ่ะ พี่ขอตัวนะ”แก้วบอกแล้วเดินออกมาทางด้านพิมมี่“หึ!ไม่ยากอยู่ฟังต่อล่ะสิ สมน้ำหน้า”พิมมี่พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มแบบสมน้ำหน้าทางด้านแก้ว“ไมไม่คุยกะน้องเค้าต่ออ่ะ”เฟย์ถามไม่รู้ดิ ไม่อยากคุยด้วยอ่ะ”แก้วบอก“โอเคๆ ฉันเข้าใจ”เฟย์บอก“แล้วเขื่อนแฟนตัวดีของเธอหายไปไหนอ่ะ ?”แก้วถาม“อ๋า!ลืมไปเลย ต้องโทรเช็คก่อน เดี๋ยวมานะ”เฟย์บอกพร้อมกับหยิบมือถือของเธออกมาเพื่อโทรถามแฟนหนุ่มของเธอทิ้งให้แก้วต้องอยู่คนเดียว แต่ผ่านไปไม่นานนน เพื่อนสนิทของเธอก็โผล่มาพอดี“นี้ ยัยแก้วหน้าหมา มาก่อนทำไมไม่โทร.มาบอกห๊ะ!”โทโมะถาม“จำเป็นด้วยหรอ ?”แก้วถาม“เป็นไรของเธอเนี้ย ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”โทโมะถามเพราะสงสัย“ไม่ได้เป็นอะไร ไม่ไปหาพิมมี่อ่ะ”แก้วถาม“เอิ่มมมม ม!น้องเค้าอยู่ไหนอ่ะ ?”โทโมะถาม“ฉันจะไปรู้มั้ย ? ไม่ได้ตัวติดกัน”แก้วตอบแบบโมโห“เรื่องนั้นช่างเถอะ เพื่อนสำคัญกว่า”โทโมะบอกคำๆนี้ทำให้แก้วยิ้มออกมาแต่ก็ยังทำเก๊ก“อ๋ออ หรอฉันนึกว่าแกเห็นฉันสำคัญตอนที่ต้องการให้ฉัยช่วยจีบน้องเค้าอย่างเดียวซะอีก”แก้วบอก“โหยย ย!ใจร้ายอ่ะ คิดงั้นได้ไง”โทโมะบอก“เอ้า!จะไปรู้หรอ ?”แก้วบอก“ง่า!เค้าขอโทษนะ เค้าเห็นแก้วสำคัญเสมอแหละ”โทโมะบอก“โอเคๆ ฉันเชื่อใจแกก็ได้”แก้วบอก“จริงนะ แก้วน่ารักรักแก้วที่สุดเลยยย!”โทโมะบอกพร้อมจับมือแก้วเพราะความดีใจคำว่ารักที่โทโมะพูดเมื่อกี้นี้ ทำให้แก้วคิดไปไกล“ยัยแก้ว โทโมะ”เฟย์ตะโกนเรียก“มีไรย่ะ ?”แก้วถาม“ป่าว เรียกเฉยๆ”เฟย์ตอบ“เดี๋ยวโดนเตะ!”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าจะเตะเฟย์“อ๋า!เขื่อน ช่วยเฟย์ด้วยยยย!แก้วจะเตะเฟย์”เฟย์บอกพร้อมวิ่งไปหลบหลังคนรักของตน“นี้ๆ ยัยแก้วบังอาจมากที่มาทำสุดที่รักของฉัน โทโมะจัดการสุดที่รักแกสิ”เขื่อนบอกโทโมะ“จะบ้าหรอ ? ใครสุดที่รักเพื่อนกันเฉยๆเว้ยยย ย!”แก้วตอบแทนโทโมะ“แหนะๆ ร้อนตัวๆ”เฟย์แซว“ยัยเฟย์ อยากโดนเตะจริงๆมั้ยห๊ะ!”แก้วบอก“ไม่ดีกว่า แบบว่าเกรงใจอ่ะนะ”เฟย์บอก“55555 แล้วแก้วอยากเป็นจริงๆมั้ยล่ะ ?”โทโมะถาม“บ้าหรอ ?”แก้วตอบพร้อมสีหน้าที่แดงระเรื่อออ >///<“ฉันพูดเล่น คิดจริงจังไปได้”โทโมะบอก“อ่ะหรอ ?”แก้วตอบด้วยสีหน้าที่ผิดหวังเล็กน้อยถึงปานกลาง“พอพอ สงบศึกดีกว่า”เขื่อนบอก“เฟย์จ๋า เราไปกินข้าวกันเถอะ เขื่อนหิ๊วว หิว”เขื่อนบอก“งั้นเราไปกินขาวกันเถอะ พ่อกบน้อยของฉัน”เฟย์บอกพร้อมหยิกแกมเขื่อนเล่น“งั้นเรา 2 คนขอตัวก่อนนะครับ”เขื่อนบอก“ตามสบายเถอะ”แก้วตอบจากนั้นทั้งเขื่อนและเฟย์ก็เดินจากไป เหลือคึ่โทโมะกับแก้วเท่านั้น(รึป่าวว ว ?)“พี่โทโมะ”“อ้าวว ว!พิมมีไรค่ะ ?”โทโมะถาม“เอิ่มมม ม! พิมขอเบอร์พี่โทโมะหน่อยได้มั้ยค่ะ ?”พิมมี่ถาม“อะไรนะ!”โทโมะถามเพราะไม่เชื่อหูตัวเอง“พิมบอกว่าพิมขอเบอร์หน่อยได้มั้ยค่ะ ?”พิมมี่ทวน“อ๋อออ อ!ได้จ่ะ เดี๋ยวพี่เมมเบอร์ให้นะ”โทโมะบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์จากพิมมี่จาก นั้นทั้งสองก็แลกเบอร์กัน ภาพเหล่านั้นทำให้แก้วเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากแต่เธอจะทำอะไรได้ เพราะเธอเป็นเพื่อนเขา แค่เพื่อนเท่านั้นเธอคงไม่มีสิทธิหวงเขาจากนั้นพิมมี่ก็เดินไปพร้อมรอยยิ้ม“เห้ยย ย!แก้วน้องเค้าขอเบอร์ฉันด้วยว่ะ ดีใจอ่ะ”โทโมะบอก“ฉันรู้แล้ว ดีใจกะแกด้วยนะ ขอให้มีความสุขมากๆๆล่ะ”แก้วบอกแล้วเดินไป