ไม่ใช่อิจฉา...แค่อยากลืมว่าเป็นเพื่อเธอ

ตอนที่ 4

จากนั้นทั้ง 2 ก็เดินมาที่โรงอาหาร
“อ้าววว พี่แก้วพี่โทโมะยังไม่มาหรอค่ะ ?”พิมมี่ถาม
“อ๋ออ ยังไม่มาเลยจ่ะ”แก้วตอบ
“แล้วพี่แก้วทราบมั้ยค่ะ ว่าเมื่อไหร่จะมา”พิมมี่ถามต่อ
“เอิ่มมม ม!พี่ไม่รู้อ่ะจ่ะ พี่ขอตัวนะ”แก้วบอกแล้วเดินออกมา
ทางด้านพิมมี่
“หึ!ไม่ยากอยู่ฟังต่อล่ะสิ สมน้ำหน้า”พิมมี่พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มแบบสมน้ำหน้า
ทางด้านแก้ว
“ไมไม่คุยกะน้องเค้าต่ออ่ะ”เฟย์ถาม
ไม่รู้ดิ ไม่อยากคุยด้วยอ่ะ”แก้วบอก
“โอเคๆ ฉันเข้าใจ”เฟย์บอก
“แล้วเขื่อนแฟนตัวดีของเธอหายไปไหนอ่ะ ?”แก้วถาม
“อ๋า!ลืมไปเลย ต้องโทรเช็คก่อน เดี๋ยวมานะ”เฟย์บอกพร้อมกับหยิบมือถือของเธออกมาเพื่อโทรถามแฟนหนุ่มของเธอ
ทิ้งให้แก้วต้องอยู่คนเดียว แต่ผ่านไปไม่นานนน เพื่อนสนิทของเธอก็โผล่มาพอดี
“นี้ ยัยแก้วหน้าหมา มาก่อนทำไมไม่โทร.มาบอกห๊ะ!”โทโมะถาม
“จำเป็นด้วยหรอ ?”แก้วถาม
“เป็นไรของเธอเนี้ย ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”โทโมะถามเพราะสงสัย
“ไม่ได้เป็นอะไร ไม่ไปหาพิมมี่อ่ะ”แก้วถาม
“เอิ่มมมม ม!น้องเค้าอยู่ไหนอ่ะ ?”โทโมะถาม
“ฉันจะไปรู้มั้ย ? ไม่ได้ตัวติดกัน”แก้วตอบแบบโมโห
“เรื่องนั้นช่างเถอะ เพื่อนสำคัญกว่า”โทโมะบอก
คำๆนี้ทำให้แก้วยิ้มออกมาแต่ก็ยังทำเก๊ก
“อ๋ออ หรอฉันนึกว่าแกเห็นฉันสำคัญตอนที่ต้องการให้ฉัยช่วยจีบน้องเค้าอย่างเดียวซะอีก”แก้วบอก
“โหยย ย!ใจร้ายอ่ะ คิดงั้นได้ไง”โทโมะบอก
“เอ้า!จะไปรู้หรอ ?”แก้วบอก
“ง่า!เค้าขอโทษนะ เค้าเห็นแก้วสำคัญเสมอแหละ”โทโมะบอก
“โอเคๆ ฉันเชื่อใจแกก็ได้”แก้วบอก
“จริงนะ แก้วน่ารักรักแก้วที่สุดเลยยย!”โทโมะบอกพร้อมจับมือแก้วเพราะความดีใจ
คำว่ารักที่โทโมะพูดเมื่อกี้นี้ ทำให้แก้วคิดไปไกล
“ยัยแก้ว โทโมะ”เฟย์ตะโกนเรียก
“มีไรย่ะ ?”แก้วถาม
“ป่าว เรียกเฉยๆ”เฟย์ตอบ
“เดี๋ยวโดนเตะ!”แก้วพูดพร้อมกับทำท่าจะเตะเฟย์
“อ๋า!เขื่อน ช่วยเฟย์ด้วยยยย!แก้วจะเตะเฟย์”เฟย์บอกพร้อมวิ่งไปหลบหลังคนรักของตน
“นี้ๆ ยัยแก้วบังอาจมากที่มาทำสุดที่รักของฉัน โทโมะจัดการสุดที่รักแกสิ”เขื่อนบอกโทโมะ
“จะบ้าหรอ ? ใครสุดที่รักเพื่อนกันเฉยๆเว้ยยย ย!”แก้วตอบแทนโทโมะ
“แหนะๆ ร้อนตัวๆ”เฟย์แซว
“ยัยเฟย์ อยากโดนเตะจริงๆมั้ยห๊ะ!”แก้วบอก
“ไม่ดีกว่า แบบว่าเกรงใจอ่ะนะ”เฟย์บอก
“55555 แล้วแก้วอยากเป็นจริงๆมั้ยล่ะ ?”โทโมะถาม
“บ้าหรอ ?”แก้วตอบพร้อมสีหน้าที่แดงระเรื่อออ >///<
“ฉันพูดเล่น คิดจริงจังไปได้”โทโมะบอก
“อ่ะหรอ ?”แก้วตอบด้วยสีหน้าที่ผิดหวังเล็กน้อยถึงปานกลาง
“พอพอ สงบศึกดีกว่า”เขื่อนบอก
“เฟย์จ๋า เราไปกินข้าวกันเถอะ เขื่อนหิ๊วว หิว”เขื่อนบอก
“งั้นเราไปกินขาวกันเถอะ พ่อกบน้อยของฉัน”เฟย์บอกพร้อมหยิกแกมเขื่อนเล่น
“งั้นเรา 2 คนขอตัวก่อนนะครับ”เขื่อนบอก
“ตามสบายเถอะ”แก้วตอบ
จากนั้นทั้งเขื่อนและเฟย์ก็เดินจากไป เหลือคึ่โทโมะกับแก้วเท่านั้น(รึป่าวว ว ?)
“พี่โทโมะ”
“อ้าวว ว!พิมมีไรค่ะ ?”โทโมะถาม
“เอิ่มมม ม! พิมขอเบอร์พี่โทโมะหน่อยได้มั้ยค่ะ ?”พิมมี่ถาม
“อะไรนะ!”โทโมะถามเพราะไม่เชื่อหูตัวเอง
“พิมบอกว่าพิมขอเบอร์หน่อยได้มั้ยค่ะ ?”พิมมี่ทวน
“อ๋อออ อ!ได้จ่ะ เดี๋ยวพี่เมมเบอร์ให้นะ”โทโมะบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์จากพิมมี่
จาก นั้นทั้งสองก็แลกเบอร์กัน ภาพเหล่านั้นทำให้แก้วเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากแต่เธอจะทำอะไรได้ เพราะเธอเป็นเพื่อนเขา แค่เพื่อนเท่านั้นเธอคงไม่มีสิทธิหวงเขา
จากนั้นพิมมี่ก็เดินไปพร้อมรอยยิ้ม
“เห้ยย ย!แก้วน้องเค้าขอเบอร์ฉันด้วยว่ะ ดีใจอ่ะ”โทโมะบอก
“ฉันรู้แล้ว ดีใจกะแกด้วยนะ ขอให้มีความสุขมากๆๆล่ะ”แก้วบอกแล้วเดินไป