valued friend เป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน

“เมื่อกี้ใครคุยกับแกหนะทำไมหล่อจัง *O* ” ฉันลืมไปแกมันบ้าผู้ชายหล่อ
“พึ่งรู้จักกันน่ะ  ชื่อพิช”
“พิชหรอ *O* ฉันชักตกหลุมรักเค้าแล้วหละสิ”  เอาอีกแล้วไงเพื่อนฉัน
“ฉันก็เห็นแกพูดยังนี้เมื่อเห็นผู้ชายหล่อทุกคน  แล้วพี่เอิร์ทล่ะแกเอาเค้าไปไว้ไหนแล้ว” พี่เอิร์ทคือรุ่นพี่ที่ยัยพายแอบชอบอยู่โรงเรียนตรงข้าม
“โอ้ยพี่เค้าไม่รู้หรอกเขาไม่ได้อยู่นี่สักหน่อย”
“แล้วนาริคของแกที่นี่หละว่าไง” นาริคคือเพื่อนในกลุ่มของทราสน์อีกคน ฉันกับเค้าก็รู้จักกันพอสมควรเพราะฉันเป็นเพื่อนสนิททราสน์พวกเขาทั้งหมดคงต้องคุ้นเคยกับฉันอยู่แล้วแต่คนที่เข้าตัวยากที่สุดก็คงจะเป็นนาริคนี่แหละเค้าช่างเย็นชาเหลือเกิน  
 “โอ้ยแกคนนั้นฉันคงต้องกินแห้วแล้วหละ”
“ทำไมหรอ O_O”
“นี่แกไม่รู้เลยหรอ”
“( -  -   )(   -  - )( -  -   )(   -  - )  .. โอ้ยเจ็บนะ” ฉันสายหน้าอย่างไม่รู้แต่ถูกมือยัยพายเคาะกบาลเข้า
“แกจำทิวลิปน้องสาวพี่เอิร์ทได้มั๊ยคนที่ขาวๆ น่ารักๆอะ ”
“เอ๋?  คนไหนหว่า”
“แกจำตอนที่ฉันพาแกแอบไปดูพี่เอิร์ทซ้อมบาสได้มั๊ย แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งทำท่าทางสนิทสนมจนฉันนึกว่าเป็นแฟนพี่เค้าอะ”
“อ๋อจำได้แล้ว  แต่ฉันว่าไม่น่าแอบนะเพราะแกพาฉันนั่งดูติดขอบสนามเลยแหละ แล้วพอแกคิดว่าพี่เค้ามีแฟนแล้วแกก็ร้องไห้โอดครวญขี้มูกโป่งจนพี่เค้าต้องเดินเข้ามาดู  ฮ่าๆๆเรื่องแบบนี้ฉันลืมไปได้ไงนี้”
“ไอ้บ้าไม่ได้โอดครวญซักหน่อย -- U – ”
“แค่ชักดิ้นชักง้อ” ฉันล้อกลับ
“โอ้ยเรื่องของฉันหน่า   แล้วแกจะฟังมั๊ยเนี่ย”
“ฟังก็ฟัง”
“ก็มันเป็นข่าวลือนะว่านาริคกำลังคบกับทิวลิปอยู่แล้วผู้ใหญ่ก็ทาบทามจองตัวฝ่ายหญิงให้หมั้นกันแล้วไม่น่าล่ะเห็นไปรับไปส่งกันทุกวัน แล้วแกลองคิดดูนาริคเนี่ยนะจะสนใจผู้หญิง  ทิวลิปเลยถูกถกขึ้นมาเป็นประเด็น ‘ทิวลิปผู้หญิงคนแรกของนาริคหนุ่มหล่อแสนเยือกเย็น’ แล้วก็มีข่าวต่อมาอีกนะว่าการหมั้นเป็นเพียงความพอใจของฝ่ายผู้ใหญ่สองคนนั้นไม่เห็นด้วยเลย แต่ทำไงได้ล่ะขัดผู้ใหญ่ก็ยากด้วยผู้หญิงเลยพากันอกแตกสะลายเลย พูดแล้วอยากร้องไห้ :emo4:  ”
“ขนาดนั้นเลยหรอ   การคุมถุงชนนี่มันเลวร้ายที่สุดเลย”
“(  -  -   )(  _  _  )(  -  -  )”
    ว้าวคู่นี้น่าลุ้นแหะ  (คู่ตัวเองยังเอาไม่รอดเลยขี้เกียจแต่ง : Milkcake )  (ง่ะ -*- : แสตมป์)
 
 
       โอ้ย .. ล้าสุดๆเลยในที่สุดก็เลิกเรียนสักที ตอนนี้ฉันลากสังขารเดินออกมานั่งรอที่หน้าโรงเรียนรอรถมารับหลังจากที่ลากับพายเสร็จสรรพ
“อ้าวฟางยังไม่กลับหรอ หรือว่ารอทราสน์อยู่” เฟย์เพื่อนร่วมห้องของฉันถามขึ้นเธอมีลักยิ้มที่โดดเด่ดมากฉันยังอิจฉาเลย
“อ๋อพอดีรอรถที่บ้านอยู่จร๊ะ ^^ ไม่ได้รอทราสน์หรอก”  ฉันตอบแล้วยิ้มให้เฟย์
“หรอจร๊ะ งั้นเราไปก่อนนะ อ่อเมื่อกี้เราเห็นทราสน์อยู่กับรุ่นน้องคนหนึ่งหนะ ”
“อืมทำไมหรอ”  ทำไมเฟย์ต้องบอกแล้วทำหน้าอย่างนั้นด้วยนะ
“สู้ๆนะจร๊ะ  ( ^ 0 - ) ( ^ 0 ^ )  ”  เธอพูดแล้วขยิบตาให้ฉันก่อนนะขึ้นรถจากไป  มันหมายความว่าไงหว่า = _ =?
 
  ปรี๊ดๆๆ
อยู่ดีดีก็มีรถมาจอดอยู่หน้าฉันตอนไหนก็ไม่รู้ เค้าบีบแตรเหมือนจะเรียกฉันฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อให้แน่ใจว่ามีคนอื่นอยู่แถวนี้รึป่าว ปรากฏว่ามีแต่ว่าแต่ละคนยืนอยู่ในระยะห่างจากฉันพอสมควรสรุปคือคนที่ใกล้รถคนนี้ที่สุดคงเป็นฉัน  กระจกรถถูกเลื่อนลงปรากฏหน้าผู้ชายที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่นาน 
“ พิช ” 
“แสตมป์รอใครอยู่หรอ”
“อ๋อรอรถที่บ้านมารับจร๊ะ ^^”
“หรอ ...” เหมือนเขาลังเลที่จะพูดอะไรต่อ
“พิชมีอะไรรึป่าว”
“จะรังเกียจมั๊ยถ้าพิชจะชวนแสตมป์ไปกินไอศครีม”   ว้ายของกิน
“เออ .. ”
“พิชอยากรู้จักแสตมป์ให้มากกว่านี้นะ  พิชพึ่งย้ายมาใหม่ยังไม่ค่อยรู้จักใครเลย พิชอยากมีเพื่อนน่ะ” อุ๊ยตายหล่อขนาดนี้ไม่มีเพื่อนก็บ้าแล้วแต่ฉันเป็นพวกไม่ชอบทอดทิ้งเพื่อนให้เหงาหรืออยู่คนเดียว เป็นที่รักของเพื่อนๆก็ว่าได้  ด้วยจิตใจดีงามฉันจึงไม่สามารถปฏิเสธเค้าได้
“ก็ได้จร๊ะ แต่แตมป์ขอโทรบอกที่บ้านก่อนนะ”
“จริงหรอ ^-^” รอยยิ้มของเค้าผุดขึ้นมาบนใบหน้า  ไม่ต้องยิ้มก็ได้จะละลายอยู่แล้ว >///<
“อืม”
 
Trasn  talk~
 
“พี่ทราสน์เหงื่อออกเดี๋ยวแองจี้ซับให้นะคะ” เสียงของกลุ่มผู้หญิงที่เฝ้าดูการซ้อมบาสของหนุ่มทั้ง 5 คนจนเสร็จ
สาวๆพากันแตกกลุ่มเพื่อไปแทคแคร์หนุ่มๆแต่ละคน
“เลโอเหงืออกขนาดนี้ให้แพทไปถูหลังที่บ้านให้มั๊ยคะ”
“ว้าว :emo1: ดีเลยครับ”
“นาริคคะ วันนี้เชอร์รี่ทำช็อกโกแลตมาให้ด้วยค่ะ ทานหน่อยนะคะ”
“ฉันไม่ชอบช็อกโกแลต” นาริคตอบเสียงอย่างเยือกเย็น
“U0U ขอร้องละค่ะช่วยรับไปทีเถอะ”
  หมับ
นาริคหยิบช็อกโกแลตมาด้วยความรำคาญ
สาวๆที่เหลือก็ทยอยไปแทคแคร์แต่ละคน
“ว้าว  สาวๆเอาใจน่าดูเลยนะ” เสียงของแขกที่ไม่ได้รับเชิญเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนหันมาสนใจ
“นี่แกใช่กลุ่มบอยแบนด์ที่พึ่งเขามาใหม่ป่าว” เสียงยัยผู้หญิงพวกนั้นถามเพื่อนที่อยู่ข้างๆ
“ใช่ๆๆ อุ้ยแกหล่อเป็นบ้าเลยความหล่อสูสีกลุ่มของทราสน์เลย แต่หายไปคนหนึ่งนะ”  เสียงของพวกกลุ่มผู้หญิงฮือฮาขึ้น แต่ก็เงียบลงและแตกกระจายไปดูสถานการณ์ข้างสนามด้วยสายตาพิฆาตของนาริค
“ไอ้จีโฮ ” ชื่อของแขกไม่ได้รับเชิญลอยออกมาจากปอกของเลโอ
“อ้าวเฮ้ย! ไอ้เลโอไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ตั้งแต่ที่ฉันไปแย้ง ..โอ้ย! ” จีโฮยังไม่ทันพูดจบไอ้เลโอก็สอยหมัดใส่หน้ามันเต็มๆ เพื่อนๆในกลุ่มก็เข้าไปฉุดห้าม
“เฮ้ย! ไอ้โอใจเย็นสิวะ” คลิปเปอร์เป็นฝ่ายพูดห้าม
“ก็มัน .. โอ้ย” เลโอสถบออกมา
“พวกแกมีอะไร” ผมที่เงียบจ้องหน้าพวกมันอยู่นาน ก็พูดขึ้นมา
“ป่าวหรอกก็แค่มาทักทายตามประสาคนรู้จักกันน่ะ”  กั้ง
“ใครอยากรู้จักด้วยวะ!” เลโอตะโกนขึ้นมาจากด้านหลัง
“แหม่พูดอย่างนี้พวกผมก็เสียใจแย่สิครับ”  เควิน
“ชั่งหัวแก” เลโอตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง
“ไอ้โอหยุด” ผมพูดสั่งขึ้น ทำให้มันหยุกปากทันที
“พวกแกมีอะไรจะพูดก็เรียบพูดมาเร็ว อย่ามาเล่นคำ แล้วหัวหน้าพวกแกไปไหนแล้วล่ะหรือว่าขี้ขลาดจนไม่กล้าผุดหัวขึ้นมา” แซทเทิล
“ไอ้พิชมันคงไม่ว่างมาเล่นต่อล้อต่อเถียงกับพวกแกหรอกว่ะ  ตอนนี้มันอยู่กับสาวน้อยน่ารักของใครบางคนแล้วล่ะ” ไอ้จีโฮพูดขึ้นมาคำสุดท้ายมันเหล่ตามาหาผม  มันหมายความว่าอะไร อย่าบอกนะว่าหมายถึงไอ้แตมป์
“แกหมายความว่าไง แกจะบอกว่าหนูน้อยอยู่กับไอ้พิชงั้นหรอ” ไอ้เลโอพูดขึ้น
   มันไม่ตอบแต่มันยักไหล่ขึ้นอย่างกวนบาทา
“ฮ่าๆๆ งั้นพวกฉันไปแหละแค่จะมาเตือนสติเท่านั้นเอง  ระวังจะโดน’แย้ง’ นะ” มันหันมาขยิบตาให้ผมก่อนจะเดินจากไป ตามด้วยเสียงไอ้เลโอไล่ตามไม่ขาดสาย
“ใครดึงขาไว้ล่ะ อยากให้ไปตั้งนานแล้ว ไปไกลๆเลย ไปตายยิ่งดี ชิ่วๆๆๆ”  เลโอ
“อ้าวเฮ้ย! ไอ้ทราสน์แกจะไปไหน” แซทถามผมขึ้นเมื่อเห็นผมเดินออกมา
“กลับคอนโด”
“แล้วแกจะไม่ไปดูหนูน้อยหรอ ” เลโอถามขึ้น
“ไม่ล่ะ แตมป์มันจะไปกับใครก็ไปเกี่ยวอะไรกับฉันนี่”
“แต่หนูน้อยอยู่กับไอ้พิชนะเว้ย”
“……” ผมเงียบไปก่อนจะเปิดประตูรถ
“ฉันไปล่ะ”  ผมพูดจบก็เข้ารถแล้วขี่ออกมา ไม่ใช่ว่าไม่อยากไปดูให้เห็นกลับตาหรอกนะ แต่ผมไม่รู้ว่ามันอยู่ร้านไหน - -*