ความเจ็บปวดแห่งรัก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้ทั้งคู่แยกออกจากกันร่างบางถอยไปนั่งบนเก้าอี้ส่วนร่างสูงก็เดินไปเปิดประตู

"โทโมะทำอะไรอยู่"หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงที่เตียงแล้วมองหญิงสาวที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่บนเก้าอี้

"ผมก็คุยกับแก้วเรื่องทั่วๆไปอยู่น่ะครับแล้วมีอะไรหรือเปล่าถึงขึ้นมาหาผม"ถามผู้เป็นป้าก่อนจะนั่งลงข้างๆ

"เปล่าก็เห็นหายไปนานนึกว่าจะโดนคาบไปกินซะและ"ปรายตามองหญิงสาวก่อนจะเชิดหน้า

"หน้าไหว้หลังหลอกข้างหน้าดีจนเลิศเลอพอข้างหลังก็ทำตัวเป็นคนสลัมถ้าจะดีช่วยดีให้เสนอกับข้างหน้าเอ๊ะหรือว่าถ้าจะเลวก็เลวให้เสมอต้นเสมอปลายดีกว่านะคะคุณแพรว"ประชดแม่เลี้ยงก่อนจะหันหน้าหนี

"อ๊ายนี่แก"ลุกขึ้นยืนชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง

"อ๊าย แล้วจะทำไมคะคุณแพรว"กรี๊ดตามก่อนจะเลียนแบบท่าสะดีดสะดิ้งของแม่เลี้ยง

"เอาล่ะครับอย่าทะเลาะกันคุณป้าลงไปก่อนเดี๋ยวผมเคลียร์แก้วให้เอง"ดันหลังป้าออกจากห้องก่อนจะล๊อคปนะตูเดินมาหาคนตัวเล็กที่นั่งหน้างออยู่บนเก้าอี้

"ทำไมถึงมีอคติต่อคุณป้าพี่นักล่ะที่รัก"เอามือไล้แก้มใสไปเรื่อย

"แก้วไม่ใช่ที่รักพี่และที่แก้วมีอคติต่อคุณป้าพี่เพราะคุณป้าพี่มีอคติต่อแก้วก่อน"หันหน้าหนีชายหนุ่ม

"หึโอเคพี่เข้าใจว่าแต่พี่มาทั้งทีไม่พาพี่ไปเที่ยวไหนเลยหรอครับ"ช้อนร่างบางขึ้นจากเก้าอี้

"นี่พี่ทำอะไรของพี่ถ้าแก้วตกหลังหักอัมพาตขึ้นมาใครจะเลี้ยงหะ"ฟาดอกหนาย้ำหลายครั้ง

"พี่เลี้ยงเองก็ได้แต่พี่ไม่ทำแก้วตกหรอกน่าพาพี่ไปเที่ยวหน่อยนะนะ"อ้อนหญิงสาวก่อนจะวางหญิงสาวลงบนเตียงนอน

"อืมก็ได้แต่พี่ห้ามเข้าใกล้แก้วเกินกว่านี้ไม่งั้นแก้วชกหน้าพี่แหกแน่ไอ้บ้า"ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่ประตู

"โอเคงั้นพี่ขอแต่งตัวเสริมหล่อแป๊ปนึงนะรอพี่ด้วย"บอกร่างบางก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

"อีตาบ้าไอ้ผู้ชายเฮงซวยไอ้หื่นไอ้โรคจิตฮึ่ยชั้นเกลียดนายไอ้โทโมะบ้า"บ่นเบาๆก่อนจะนั่งรอบนเก้าอี้

"แต่งตัวเสร็จแล้วไปกันแก้วใจ"เดินเข้าไปจูงมือร่างบางพอลงไปข้างล่างพอเดินผ่านผู้ใหญ่ก็ทำเป็นกอดคอร่างบางเหมือนพี่น้อง

"ว่าไงโทโมะจะพายัยแก้วไปดื้อที่ไหน"หันไปถามหลานชายของภรรยา

"ผมว่าจะให้แก้วพาไปเที่ยวน่ะครับผมไปอยู่อเมริกาตั้งสี่ปีลืมที่เที่ยวหมดแล้วผมขอพาแก้วไปนะครับ"ยิ้มหวานให้คุณลุง

"โอเคถ้าไปกับโทโมะลุงให้ไปอยู่แล้วล่ะ"ยิ้มให้

"หึปล่อยลูกสาวไปกับคนแปลกหน้าอย่างนี้ถ้าถูกฆ่าทิ้งก็คงไม่ตามหาหรอก"พูดประชดใส่คุณพ่อ

"ยัยแก้วเค้าเป็นคนแปลกหน้าที่ไหนโทโมะก็พี่ชายแกนะทำไมถึงพูดจาแบบนี้"ดุลูกสาวที่นับวันยิ่งเถียงเก่ง

"แล้วใครบอกว่าแก้วอยากได้โทโมะมาเป็นพี่แล้วแก้วก็ไม่ได้อยากได้ใครมาเป็นแม่แทนแม่แก้วด้วย"ขึ้นเสียงใส่ก่อนจะเดินออกไป

"ยัยแก้วกลับมาก่อนฮึ่ย"ตะโกนเรียกร่างบาง

"เอ่อคุณลุงครับเดี๋ยวผมจัดการเองดีกว่านะคือผมเข้าใจแก้วนะครับว่าเค้าไม่อยากได้ใครมาเพิ่มในครอบครัวแต่ผมจะพยายามทำให้น้องยอมรับผมของตัวนะครับ"เดินออกจากบ้านไป

"แก้วทำไมถึงพูดจาไม่ดี"พอขับรถออกจากบ้านก็ดุร่างบางในรถทันที

"แล้วมีปัญหาอะไรมั้ยหะหึที่มาอยู่ในบ้านก็ต้องการฮุบสมบัติกันทั้งป้าทั้งหลานใช่มั้ยล่ะหะ"เอ่ยบอกร่างสูงด้วยคำเหยียด

"เมื่อตอนอยู่ในห้องยังพูดพี่โทโมะคะ พี่โทโมะขาอยู่เลยแล้วทำไมเปลี่ยนเร็วนักล่ะหะ"ตะคอกหญิงสาว

"ชั้นไม่เคยพูดคะ ขากับนายอย่ามาหูฟาดที่ชั้นพูดกับนายเพราะๆเพื่อขั้นจะได้หลุดออกจากขุมนรกตรงนั้นไงล่ะ"สะบัดหน้าหนีชายหนุ่ม

"แล้วคิดหรอว่าออกจากนรกตรงนั้นแล้วทางข้างหน้ามันคือสวรรค์ของแก้วฝันไปเถอะตราบใดที่พี่ยังอยู่แก้วก็ยังคงตกนรกอยู่นั่นแหละคนสวย"ยิ้มที่มุมปาก

"หึแล้วคิดหรอว่าคนอย่างชั้นจะไม่มีวันตะเกียกตะกายขึ้นมาจากนรกชั้นนี่แหละจะไปให้พ้นจากนายเหมือนที่นายไปจากชั้นไงล่ะโทโมะ"หันหน้าหนีหลบสายตาชายหนุ่มเพื่อนไม่ให้สายตาเหยี่ยวเห็นน้ำตาที่คลอเบ้า

"เต็มที่เลยนางฟ้าแก้วอยู่บนสวรรค์น่ะแก้วคือนางฟ้าแต่ถ้าแก้วอยู่ในนรกแก้วก็คงเป็นนางมารคนนึงเลยแหละ"คำที่พูดออกมาเอาร่างบางแทบจุกไม่คิดว่าคำเหยียดหยามจะหลุดออกจากปากชายหนุ่มที่เมื่อก่อนสุภาพเรียบร้อยได้ขนาดนี้

"เออถ้านายคิดว่าชั้นเป็นนางมารชั้นก็จะเป็นนางมารให้นายดูเหมือนกันนายผีดิบไม่มีหัวใจ"ตวาดกลับก่อนจะหันมองข้างทางตลอดการขับรถคล้ายว่าร่างสูงพาร่างบางมานั่งรถเล่นมากกว่าที่ร่างบางจะพาร่างสูงมาเที่ยว

"ไหนบอกจะพามาเที่ยวแล้วทำไมไม่พาไปที่ไหนสักที่นึงล่ะ"นังรถขับไปมาจนจะวนรอบกรุงเทพก็ไม่มีคำพูดหลุดออกจากปากร่างบาง

"จะไปไหรล่ะนายไม่ได้บอกชั้นชั้นจะรู้มั้ยว่านายจะไปไหนหะ"มองร่างสูงนิดๆก่อนจะหันกลับไปเหมือนเดิม

"เออพี่อยากไปทะเลอยากไปพักผ่อนที่นั่นโอเคมั้ย"ถามร่างบาง

"นายจะไปก็ไปแต่ชั้นไม่มีเสื้อผ้าเชิญไปคนเดียวแล้วพาชั้นไปส่งที่บ้านด้วย"

"คอนโดเพื่อนแก้วอยู่ไหนพี่พาไปเก็บเสื้อผ้า"

"จะบอกเพื่ออะไรชั้นไม่อยากไปพาชั้นกลับไปส่งบ้านโทโมะ"ขมวดคิ้วก่อนจะมองร่างสูงอย่างไม่พอใจ

"หัดมีสัมมาคารวะกันบ้างสิ่พี่เป็นพี่แก้วตั้ง4ปีนะ"ว่าร่างบางที่ไม่ยอมให้ความเคารพกับตัวเอง

"ใครบอกว่านายเป็นน้องล่ะแล้วตัวนายมีอะไรให้น่าเคารพบ้างล่ะทำตัวเป็นไอ้หื่นโรคจิตไปวันๆมั่วผู้หญิงไปเรื่อยจริงมั้ยหะ"ตะคอกร่างสูง

"ฮึ่ย เออถ้าจริงแล้วจะทำไมพี่จะทำอะไรก็ได้แล้วพี่อยากได้อะไรพี่ก็ต้องได้ด้วยโดยเฉพาะตัวแก้ว"ตวาดร่างบาง

"ชิชั้นไม่ให้นายได้ตัวชั้นง่ายๆหรอกไอ้เฒ่าหัวงู"ทำหน้าไม่พอใจใส่ร่างสูงก่อนจะมองทางออกไปข้างนอก