ความเจ็บปวดแห่งรัก

ณ บ้ารศิริมงคลสกุล

"คุณพ่อ"ร่างบางตะโกนเรียกคุณพ่อก่อนจะนั่งลงที่โซฟากลางบ้าน

"แก้วทำไมแกถึงไม่มีมารยาทหะตะโกนทำไม"เดินมาหร้อมภรรยาก่อนจะนั่งลงแล้วดุลูกสาว

"ถ้าเรียกมาแค่นี้แก้วขอตัวกลับ"ทำท่าจะหยิบกระเป๋าแต่ก็ถูกคุณพ่อรั้งไว้

"ถ้าแกไปชั้นจะเอาแกมาอยู่ที่บ้านขังไว้ในห้องใต้ดินเอาสิ่"ขู่ลูกสาว

"ฮึ่ยงั้นมีอะไรว่ามา"นั่งลงเหมือนเดิม

"คืออย่างนี้จ้ะลูกแก้ว"ทำเสียงหวานใส่แต่ก็ถูกร่างบางขัด

"อย่ามาปากหวานพูดออกมาเร็วๆขี้เกียจนั่งนาน"ตวาดแม่เลี้ยง

"ยัยแก้วแกนี่มัน ชั้นน่าจะเอาแกไปปล่อยสถานเลี้ยงเด็กนะปากดีจริงๆ"ตวาดลูกสาวอย่างโมโห

"คุณคะใจเย็นคือตอนนี้พี่โทโมะเค้ากลับมาน่ะจ้ะคือพี่เค้าอยากเจอหนูขึ้นไปหาเค้าหน่อยนะ"บอกสามีก่อนจะหันมาบอกลูกเลี้ยง

"แล้วอีตานั่นอยู่ไหนล่ะ"หันมาถามแม่เลี้ยง

"ห้องหนูและจ้ะ"ยิ้มให้แต่ก็ไม่ได้ยิ้มจากใจแค่ฝืนยิ้มเท่านั้น

"ใครให้อีตานั่นอยู่ในห้องชั้น"ตวาดแม่เลี้ยงอย่างโมโห

"แก้วแกพูดกับแม่เค้าดีๆและเรื่องห้องน่ะชั้นเองไปขึ้นไปไหว้พี่เค้าได้แล้ว"ตะคอกร่างบางหญิงสาวได้แต่หน้าบึ้งก่อนจะเดินตึงตังขึ้นไปบนห้องนอน

"นี่นายตื่น"เดินเข้าไปปลุกร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียง

"อืมใครวะ"ลืมตาก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วมองมายังร่างบางก่อนจะยิ้มแล้วคว้าเอวบางมานั่งบนตัก

"มาหาพี่แล้วหรอตัวเล็ก"กระซิบข้างหูเล็กก่อนจะขบเบาๆ

"นี่อย่ามาทำอะไรทุเรศแบบนี้นะ"ลุกขึ้นออกจากตัวชายหนุ่ม

"หึ แล้วแก้วมาหาพี่แล้วหรอคิดถึงพี่ใช่มั้ยตัวเล็กไม่ได้เจอตั้งนานสวยขึ้นตั้งเยอะนะ"มือหนาลากผ่านเอวบางขึ้นมาหยุดที่ใบหน้าสวย

"ทุเรศที่สุดแล้วใครใช้ให้นายมานอนห้องชั้น"ตวาดร่างสูง

"คุณอาน่ะพอดีห้องอื่นไม่ได้ทำความสะอาดแต่นอนห้องแก้วก็ดีเหมือนกันนะพี่คิดถึงเจ้าของห้อง"ยิ้มก่อนจะนอนลงไปบนเตียง

"แต่ชั้นไม่คิดถึงนายแล้วเลิกเรียกตัวเองว่าพี่สักทีชั้นไม่มีพี่ชาย"เดินไปแกะรูปที่ติดอยู่ตรงกำแพงออก

"ทำอะไรตัวเล็กหยุดห้ามแกะรูปออก"คว้าข้อมือบางก่อนจะเอาตัวบังรูปที่ติดอยู่ตรงกำแพงไว้

"ทำไมนี่มันรูปชั้นไม่ใช่รูปนายจะมาห้ามทำไม"สะบัดข้อมือออก

"แต่พี่ไม่ให้แกะจะทำไมจะขัดคำสั่งพี่หรอหะ"ดุร่างบางก่อนจะคว้าเอวบางมาแนบตัว

"นี่ปล่อย ชั้นจะขัดนายมีปัญหาอะไรมั้ยหะ"ดินอยู่ในอ้อมอกอุ่นของร่างสูงไปมา

"ไม่เคยโดนพี่ลงโทษใช่มั้ยหะ"ยึดไหล่ร่างบางไม่ให้ดิ้น

"ไม่ชั้นไม่กลัวไอ้บทลงโทษบ้าๆของนายด้วย"ยันเสียงแข็ง

"หึไม่กลัวจริงหรอแก้วใจแต่หน้าเราสั่นไม่น้อยเลยนะ"ลูบไล้ใบหน้าสวย

"ชั้นไม่กลัวบอกแล้วไงบทลงโทษนายชั้นไม่กลัว"ตะคอกใส่ชายหนุ่มอย่างโมโห

"งั้นพี่จะลงโทษตัวเล็ก"ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วยักคิ้วให้ร่างบาง

"จะลงโทษอะ อื้อ"ปากหนาเข้าประกบปากบางทันทีคนตัวเล็กยืนอึ้งตาโตลิ้นร้อนเลียรอบปากบางจนปากบางเย้ายวนเผยอออกให้ลิ้นร้อนชื้อของชายหนุ่มเข้าไปหาความหวานได้ร่างบางแทบจะอ่อนระทวยไปกับรสจูบแต่ไม่ทันจะล้มหลังเนียนก็แตะบนที่นอนนุุ่มมือหนาลากผ่านอกคู่ใจของหญิงสาวก่อนจะหยุดแล้วคลึงเล่นไปมาอย่างสนุกชายหนุ่มละมือออกจาอกสอดเข้าไปในเสื้อยืดลูบไล้ท้องแบนราบไปมาก่อนจะเลื่อนที่มาเป็นหน้าอกทั้งสองข้างทั้งบีบทั้งเค้นจนคนข้างล่างรู้สึกเจ็บ

"อ๊ะ อื้อ"มือเล็กกำแน่นทุบอกชายหนุ่มถูกรุกล้ำที่ปากจนไม่มีอากาศหายใจแถมยังโดนลุกล้ำบริเวณทรวงอกอีกยิ่งทำให้สติหลุด

"อื้อ ฮื่อไอ้เลว"รวมแรงเฮือกสุดท้ายดันชายหนุ่มออกแล้วลุกขึ้นนั่ง

"หวานจังเลยนะแก้วใจหวานไม่เปลี่ยนด้วย"ยิ้มก่อนจะค่อยๆคลานเข้าไปหาร่างบาง

"จะทำบ้าอะไรออกไปนะโทโมะ"ถดหนีจนหลังชนหัวเตียง

"หึเรามาหาอะไรสนุกๆทำดีกว่านะแก้วใจ"เอามือยันหัวเตียงไว้ทั้งสองข้างก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาคนตัวเล็ก

"สนุกบ้าอะไรออกไปนะโทโมะ"ดันอกชายหนุ่ม

"ดันให้ตายพี่ก็ไม่ออกแก้วหอมไปทั้งตัวอย่างงี้ใครจะปล่อยล่ะ อืม"ครางในลำคอปากหนาดูดคอร่างบางจนเป็นรอยสีกุหลาบ

"ออกไปนะโทโมะชั้นไม่เล่นนะ"ดันตัวร่างสูงแต่ยิ่งดันชายหนุ่มที่กดจูบหนักมาที่ลำคอจนทำให้นึกถึงสภาพคอแดงที่เป็นจ้ำของตัวเอง

"อืม พี่รักแก้ว"มือหนาสาละวนอยู่กับอกอวบอิ่มปากก็วนอยู่กับลำคอขาวไม่ยอมปล่อย

"ปล่อยโทโมะออกไปชั้นไม่ชอบ อื้อโทโมะ"ปากเอ่ยไล่ชายหนุ่มไมาขาดพยายามผลักชายหนุ่มแต่ยังไงผู้ชายก็แรงเยอะกว่าผู้หญิงอยู่ดียิ่งตอนนี้ยิ่งโดนร่างสูงรุกหนักขึ้นจนสติแทบหลุดพยายามข่มใจกลั้นเสียงครางแต่มือหนาที่ปลุกอารมณ์ก็ยังคงวนไปมากับหน้าอกของตัวเอง

"พี่โทโมะปล่อยแก้วนะแก้วขอร้อง"กลั้นใจเรียกชายหนุ่มเพราะๆทำให้ร่างสูงหยุดการกระทำแล้วขึ้นมามองหน้าหญิงสาว

"เมื่อกี้แก้วเรียกพี่ว่าอะไรนะ"ยื่นหน้าลงมาจนปลายจมูกชนกันก่อนจะจูบปากหญิงสาวเบาๆแล้วถอนออก

"แก้วบอกว่าให้พี่ปล่อยแก้วปล่อยแก้วนะพี่โทโมะแก้วขอร้องอย่าทำอะไรแก้วนะ"อ้อนวอนชายหนุ่มก่อนจะเอามือบางคล้องคอร่างสูงไว้

"หึจะให้พี่ปล่อยแก้วโดยที่แก้วไม่ให้อะไรพี่เลยหรอครับคนสวย"ยิ้มก่อนจะกดจูบหนักลงไปที่ปากอวบอิ่มหลายทีจนแดง

"อื้อ ฮื่อพี่โมะพอแล้วแก้วไม่เล่นปล่อยแก้วนะ"ดันตัวชายหนุ่มก่อนจะอ้อนวอนร่างสูง

"โอเคแต่คืนนี้นอนกับพี่นะ"ลงจากร่างบางแล้วนอนข้างๆก่อนจะกอดไว้แน่น

"แก้วไม่มีชุดใส่เสื้อผ้าแก้วกับของใช้อยู่คอนโดเพื่อนแก้วหมดแล้วแก้วไม่นอน"บอกร่างสูงก่อนจะพลิกตัวนอนหันข้างให้

"แก้วก็ใส่ชุดพี่สิ่ไม่เห็นเป็นไรเลยเสื้อผ้าแก้วก็ยังมีอยู่ไม่ใช่หรอนอนกับพี่นะพี่คิดถึงแก้ว"เอาหัวซบตรงอกหญิงสาว

"เอ่อ...แต่"

"อย่าปฏิเสธนอนกับพี่สักคืนนะคนดีพี่คิดถึงแก้วนะน้องสาวที่รักของพี่"เงยหน้ามาหาก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอน

"ไม่แก้วไม่นอนกับพี่แก้วไม่อยากนอน"หันหน้าหนีชายหนุ่มที่ทำท่าจะจูบอีกครั้ง

"นะแก้วนอนกับพี่นะคนดีนอนนะครับแก้วใจนอนกับพี่นะเอาชุดพี่ไปใส่ก่อนก็ได้นอนนะแก้ว"อ้อนเป็นเด็กอยากได้ของเล่น

ฟอด จมูกโด่งกดลงแก้มใสหอมฟอดใหญ่ที่ร่างสูงมอบให้ร่างบางเล่นเอาคนตัวเล็กหันขวับมองด้วยสายตาดุ

"แก้วไม่อยากนอนที่นี่เพราะพี่นั่นแหละชอบยุ่งกับแก้วพี่โตแล้วนะมีแฟนรึยังก็ไม่รู้ยังจะมายุ่งกับแก้วอีกแก้วเป็นน้องพี่ไม่ใช่หรอพี่น้องเค้าไม่ทำอะไรกับแบบนี้หรอกนะ"ว่าร่างสูงเป็นชุดแต่คนถูกว่ากลับไม่แสดงอาการสะทกสะท้านแต่อย่างใด

"แต่เราไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆนี่และอีกอย่างพี่ก็ยังไม่มีแฟนเลยพี่ก็ยังจะจีบแก้วได้อยู่"ยิ้มให้หญิงสาว

"แต่แก้วไม่ให้พี่จีบแก้วไม่ได้รักพี่เข้าใจมั้ยพี่โทโมะ"ตวาดร่างสูง

"แล้วเมื่อก่อน..."

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้ทั้งคู่แยกออกจากกันร่างบางถอยไปนั่งบนเก้าอี้ส่วนร่างสูงก็เดินไปเปิดประตู

"โทโมะทำอะไรอยู่"หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงที่เตียงแล้วมองหญิงสาวที่นั่งอ่านนิตยสารบนเก้าอี้