โอ๊ย! ยัยบ้าฉันเปลี่ยนไปเพราะรักเธอ

ตอนที่แล้ว
พ่อแก้ว: มีอะไรบอกพ่อได้นะลูก
แก้ว: ขอบคุณค่ะพ่อ
ปัจจุบัน
( วันต่อมาโทโมะมาถึงที่อังกฤษประมาณ 10:00น .ในเวลาไทย พอมาถึงเขาก็ตรงไปหาญาติที่นั่นทันที เพราะเข้ามีญาติอยู่ที่นี่ )
บ้านญาติ กริ่งๆๆๆๆ เสียงกดออดหน้าบ้าน!
....: อ้าวโทโมะ มาทำอะไรที่นี่จ๊ะ?
โทโมะ: เอ่อ เคนตะอยู่ไหมครับ
แม่เคนตะ: อ๋อ เคนตะอยู่ในบ้านจ๊ะลูก เข้ามาก่อนสิ
โทโมะ: ขอบคุณครับ
เคนตะ: เฮ้ย! ไอ้โมะมาได้ไงว่ะ
โทโมะ: เครื่องบินดีว่ะ ถามแปลกๆ
เคนตะ: กวนแล้วๆ แล้วมาที่นี่มีเรื่องอะไรว่ะ
โทโมะ: มาตามหาคนว่ะ บอกว่ามาดูงานสองสามปีแล้ว เนี่ยยังไม่กลับเลย
เคนตะ: เหรอเฮ้ยผู้หญิงผู้ชายว่ะ
โทโมะ: ผู้หญิง
เคนตะ: สวยเปล่าจีบได้ป่ะ
โทโมะ: ไม่ต้องมายุ่งเลยเว้ย คนเนี่ยของกู
เคนตะ: เอ่อ
โทโมะ: กูไปซื้อไอติมกินดีกว่า เอาไหมไอ้เคน
เคนตะ: ไม่อ่ะเบื่อ
โทโมะ: เออ
ด้านแก้ว
แก้ว: พ่อค่ะแก้วขอไปซื้อไอติมกินนะค่ะ
พ่อแก้ว: จ๊ะๆ เดินดีๆนะลูก
แก้ว: ค่ะ
( แก้วก็เดินออกมาซื้อไอติมที่ใจกลางเมืองในขณะเดียวกันโทโมะก็มาซื่อไอติมเหมือนกันเหมือนกัน แต่ตอนนี้คนพลุกพล่านมาก จนทำให้ทั้งคู่มองไม่เห็นกัน แม้จะเดินสวนกันก็ตาม แถมร้านไอติมยังจะอยูข้างกันอีก ( เขามาสองสาขา )
แก้ว: lemon
โทโมะ: lemon
พอทั้งสองได้ไอติมก็ต่างเดินกลับบ้าน แต่แล้ว....
 
แต่อะไรติดตามจ้า!