โอ๊ย! ยัยบ้าฉันเปลี่ยนไปเพราะรักเธอ

ตอนที่แล้ว

พ่อแก้ว: มีอะไรบอกพ่อได้นะลูก

แก้ว: ขอบคุณค่ะพ่อ

ปัจจุบัน

( วันต่อมาโทโมะมาถึงที่อังกฤษประมาณ 10:00น .ในเวลาไทย พอมาถึงเขาก็ตรงไปหาญาติที่นั่นทันที เพราะเข้ามีญาติอยู่ที่นี่ )

บ้านญาติ กริ่งๆๆๆๆ เสียงกดออดหน้าบ้าน!

....: อ้าวโทโมะ มาทำอะไรที่นี่จ๊ะ?

โทโมะ: เอ่อ เคนตะอยู่ไหมครับ

แม่เคนตะ: อ๋อ เคนตะอยู่ในบ้านจ๊ะลูก เข้ามาก่อนสิ

โทโมะ: ขอบคุณครับ

เคนตะ: เฮ้ย! ไอ้โมะมาได้ไงว่ะ

โทโมะ: เครื่องบินดีว่ะ ถามแปลกๆ

เคนตะ: กวนแล้วๆ แล้วมาที่นี่มีเรื่องอะไรว่ะ

โทโมะ: มาตามหาคนว่ะ บอกว่ามาดูงานสองสามปีแล้ว เนี่ยยังไม่กลับเลย

เคนตะ: เหรอเฮ้ยผู้หญิงผู้ชายว่ะ

โทโมะ: ผู้หญิง

เคนตะ: สวยเปล่าจีบได้ป่ะ

โทโมะ: ไม่ต้องมายุ่งเลยเว้ย คนเนี่ยของกู

เคนตะ: เอ่อ

โทโมะ: กูไปซื้อไอติมกินดีกว่า เอาไหมไอ้เคน

เคนตะ: ไม่อ่ะเบื่อ

โทโมะ: เออ

ด้านแก้ว

แก้ว: พ่อค่ะแก้วขอไปซื้อไอติมกินนะค่ะ

พ่อแก้ว: จ๊ะๆ เดินดีๆนะลูก

แก้ว: ค่ะ

( แก้วก็เดินออกมาซื้อไอติมที่ใจกลางเมืองในขณะเดียวกันโทโมะก็มาซื่อไอติมเหมือนกันเหมือนกัน แต่ตอนนี้คนพลุกพล่านมาก จนทำให้ทั้งคู่มองไม่เห็นกัน แม้จะเดินสวนกันก็ตาม แถมร้านไอติมยังจะอยูข้างกันอีก ( เขามาสองสาขา )

แก้ว: lemon

โทโมะ: lemon

พอทั้งสองได้ไอติมก็ต่างเดินกลับบ้าน แต่แล้ว....

แต่อะไรติดตามจ้า!