ประธานตัวร้ายกับหวานใจตัวแสบ

 “ก๊อกๆๆ ฟางตื่นแล้วหรือยัง”
“ขออีก 10 นาทีนะ Zzzzzz..”ฉันตะโกนออกไป
“แค่ 10 นาทีนะพี่ทำกับข้าวเสร็จแล้วจะขึ้นมาตามอีกที”
“ค่ะๆๆๆ”
10 นาที ผ่านไป
“ฟางตื่นๆๆครบห้านาทีแล้ว”
“ขออีก 10 นาทีนะพลีส”ฉันตอบด้วยน้ำเสียงที่ยังงังเงีย
“นี่พี่ไม่ใช่นาฬิกาปลุกนะจะได้เลื่อนปลุกทุกสิบนาทีนะ”พี่จองเบเปิดประตูเข้ามาแล้วมาที่เตียงฉัน
“ก็ฟางยังง่วงอยู่เลยนี่นา”
“ถามหน่อยเถอะเมื่อคืนเธอนอนกี่ทุ่ม”
“3 ทุ่ม”
“นอน 3 ทุ่ม ตื่น 7 โมง เธอไม่ใช่เด็กประถมนะเฟ้ย”
“ก็ไม่ใช่นะสิ พี่ชายค่ะออกไปก่อนได้ไหมจะนอนนนนน”
“จะนอนใช่ไหม”
“.............”
“อย่าว่าพี่ใจร้ายนะน้องสาว”พี่จองเบพึมพำ แต่ฉันก็ง่วงนอนจนไม่มีกระจิตกระใจจะฟัง
ซ่า ซ่า ซ่า
“กรี้ดดดดด ด พี่เอาน้ำอะไรมาสาดฉันเนี่ย”
“น้ำอะไรไม่รู้อ่ะเห็นวางอยู่ในห้องน้ำ”พี่จองเบหันมาตอบหน้าตาเฉย น้ำที่อยู่ในห้องน้ำงั้นหรอ กรี้ดดด นั่นมันน้ำถูพื้นที่ฉันลืมเทนี่นาถึงว่ากลิ่นแปลกๆ
“พี่กล้าดียังไงเอาน้ำถูพื้นมาซาดฉันเนี่ย”
“ก็เธอไม่ยอมตื่นนี่นาจะให้พี่ทำยังไงล่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป”
“พี่ไม่บอกฉันก็อาบอยู่แล้วล่ะ กลิ่นงี้เหม็นเชียว”ฉันตอบ แล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำ นอนแซ่น้ำอุ่นในตอนเช้านี่มันสบายจริง
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินลงไปกินอาหารเช้ามื้อแรกของเดือน จะบอกว่าของปีเลยก็ได้ เพราะว่าปกติแทบจะไม่มีครั้งไหนเลยที่ฉันตื่นมาทันกินอาหารเช้านะ
“หอมจังเลยทำอะไรหรอค่ะ”
“ข้าวผัดอเมริกันหน่ะ”พี่จองเบทำหน้าตาภูมิใจสุดขีดกับอาหารที่ตัวเองทำ
“ภาวนาให้ฉันกินแล้วอยู่รอดปลอดภัยนะ”
“กินๆไปเถอะหน่าอย่าบ่นให้มากนัก”
“ค่ะๆๆ”ฉันตักข้าวเข้าปาก อร่อยใช้ได้เลยไม่นึกว่าไม่เจอกันตั้งนานพี่ชายฉันจะทำอาหารเก่งขึ้นเป็นกองเลย
“เป็นไงอร่อยไหม”พี่จองเบถามด้วยใบหน้าคาดหวังสุด
“อืมมมมมมมมมม”ฉันทำท่าใคร่ครวญตัดสินใจเล่นเอาความอยากรู้อยากเห็นของพี่จองเบพุ่งพล่าน
“ว่าไงเป็นไงบ้าง”
“อร่อยสุดๆไปเลย เก่งขึ้นนะเนี่ย”ฉันพูด เรียกรอยยิ้มกว้างจากพี่ชายสุดที่รักของฉันได้อย่างดี
“พูดจาน่ารักแบบนี้ค่อนสมกับเป็นน้องสาวพี่หน่อย”
“อืม งั้นฟางไปเรียนก่อนนะคะ”ฉันกำลังจะไปขึ้นรถเมล์ตามปกติ เล่นเอาพี่ชายที่เมื่อกี้อารมณ์ดีมองตาเขียวเชียวที่ฉันไม่ได้ขอให้ไปส่งนะ
“ก็บอกแล้วไงว่าจะไปส่งหน่ะพี่จองเบพูดเสียงเขียว
“อย่าลำบากเลยดีกว่าค่ะ พี่จองเบมีนัดตอนเช้าไม่ใช่หรอไง”
“ไม่ใช่ประเด็น ไปโรงเรียนเองมันอันตรายรู้ไหมแถมเรายังสู้คนไม่ค่อยจะเป็นอยู่ด้วย”
“ง่ะ ก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นซักหน่อย”
“เอาเป็นว่าให้พี่ไปส่งดีกว่า”
“แต่ว่า ฟางอายนี่นา”ฉันบ่นเบาๆ
“อย่าบอกนะว่าเราอายที่มีพี่ชายแบบพี่หน่ะ”พี่จองเบทำหน้าเศร้าๆ แย่แล้วพี่ชายฉันน้อยใจแล้วชิ
“เปล่าซะหน่อย”
“แล้วทำไมล่ะ”
“ก็ดูรถที่พี่ใช้สิ”
“รถพี่?? เฟอร์รารี่คนนั้นอ่ะหรอ”
“อืม”ฉันพยักหน้า
“แต่พี่เพิ่งถอยมาใหม่เลยนะ ถ้าเราไม่ชอบงั้นเดี๋ยวพี่เปลี่ยนใหม่ก็ได้”
“ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ ฟางแค่คิดว่ามันดูเด่นเกินไปเท่านั้นเอง”
“แค่นี้เองหรอไม่เห็นเป็นไรเลย”
“ฟางไม่ชอบนี่นา”
“งั้นเรื่องนี้เอาไว้คุยกันมันหลังล่ะกันพี่ว่าเราไปเรียนก่อนดีกว่า” “อืมก็ได้ค่ะ”ฉันพยักหน้าอย่างปลงๆ
“เยี่ยมงั้นเราไปกันเถอะ”
พี่จองเบขับรถมาส่งฉันถึงในโรงเรียน แน่นอนล่ะว่าคนมองกันเป็นแถวเลยไม่รู้ว่ามองความหล่อของพี่ชายฉันหรือมองด้วยความงงกันแน่ว่าหน้าอย่างฉันที่ทั้งตัวไม่มีอะไรแพงกว่าพันเลย จะมีปํญญานั่งเฟอร์รารี่
 “เย็นนี้เจอกันน่ะ อย่าได้คิดหนีกลับเองเชียว”พี่จองเบย้ำนักย้ำหนาเป็นสิบรอบ
“ค่ะๆฟางไม่หนีกลับเองหรอก”
“งั้นก็ตั้งใจเรียนแล้วอย่าหลับในห้องเรียนล่ะ”
“ค่ะ ฟางไปก่อนนะคะ”ฉันปิดประตูรถแล้วกำลังจะเดินไปที่ตึกเรียน
“อ่ะเดี๋ยวก่อนสิ”พี่จองเบตะโกนเรียก
“หืมว่าไงค่ะ”
“ไอ้หนุ่มคนเมื่อวานไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเราใช่ไหม”
“เอ้คนไหนหรอ”
“ไอ้เด็กหัวดำปากเสียนั่นหน่ะ  คงไม่ดีแน่ถ้ามันเรียนที่เดียวกับเธอ”
“แย่จังนะที่ผมดันเรียนที่เดียวกับยัยนี่”นายป๊อบปี้ที่มาจากไหนไม่รู้เดินมายืนอยู่ข้างๆฉัน
“นาย ทำไมนายถึงเรียนที่เดียวกับน้องสาวฉัน”
“นั่นมันเรื่องของผม แปลกจังฟางพี่ชายเธอเค้านี่ว่างงานเนอะถึงได้มายืนทะเลากับเด็กปากเสียอย่าผม”นายป๊อบปี้จงใจยั่วพี่จองเบนายจะทำร้ายตัวเองทำไมย่ะ
“ฟางพรุ่งนี้เดี๋ยวพี่พาไปหาที่เรียนใหม่”
“ก็ดีค่ะ เฮ้ยยย แล้วทำไมฟางต้องย้ายอ่ะ”
“พี่ไม่ชอบหน้าเด็กนั่น พี่ทนไม่ได้ที่ต้องมาเห็นหน้ามันแถมมันยังมาวุ่นวายกับเราอีก”
“พี่จองเบอย่าคิดมากสิค่ะ”
“เอางี้ถ้าไม่อยากเห็นหน้าผมก็ไม่ต้องมาส่งฟางสิ”
“แล้วจะให้ฉันปล่อยน้องสาวไปโรงเรียนเองหรือไง”
“เปล่า ถ้าไม่อยากมาส่งเดี๋ยวผมจะเป็นคนไปรับยัยนี่เอง”
“ไม่มีทาง”>>ฉัน&พี่จองเบ
“ดีมากน้องรัก”พี่จองเบยิ้มอย่างอารมณ์ดีและดูเหมือนจะสบายใจขึ้นมากเลยบอกลาฉันส่วนไอ้หนุ่มหัวดำอีกคนหน่ะหรอตอนนี้กำลังของขึ้นเซียว
“ยัยตัวแสบเธอเจอดีแน่”