top-secret เรื่งของเราอย่าบอกเขาเลย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องนอนของแก้ว  แก้วรู้ได้ทันทีเลยว่าใครเป็นคนมาเคาะประตูห้องของเธอในเวลาเช้าๆแบบนี้  เธอจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู
"ฉันจะไปโรงเรียนแล้ว เอาเงินมาเร็วๆเดี่ยวไปเรียนสาย"
เมื่อแก้วเปิดประตูออกไปเกลก็รีบพูดบอกจุดประสงค์ของเธอทันที
"อะไรให้ไปตั้งเยอะยังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำเธอใช้หมดแล้วหรอ"
แก้วบอกกับเกลผู้เป็นน้อง
"แล้วที่เธอให้ฉันไปคราวที่แล้วอ่ะ  มันพอใช้ซะที่ไหนเล่า  ไหนจะค่ารถไปโรงเรียน ค่ากินอีกนี้ฉันประหยัดแล้วนะ"
เกลบอกออกไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
"ฉันว่าเธอน่าจะย้ายมาเรียนโรงเรียนใกล้ๆแถวนี้ไม่ดีกว่าหรอ ค่าเทอมก็ถูกกว่า "
แก้วบอกเพราะที่เธอต้องทำงานแบบนี้ก็เพราะค่าเทอมแบบขูดเลือดขูดเนื้อของเกล
"ไม่เอาอ่ะ  แถวนี้โรงเรียนมันคนละมาตราฐานกันที่ฉันเรียนอยู่ก็ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องมาย้ายให้ยุ่งยากทำไม  เอาเงินมาได้แล้ว ฉันจะไปโรงเรียน  ถ้าฉันไปโรงเรียนสายแล้วโดนเรียกผู้ปกครองเธอนั่นแหละที่จะเดือดร้อนไม่ใช่ฉัน!"
เกลพูดแล้วยื่นมาออกมาตรงหน้าแก้วทันที
แก้วเดินเข้าไปในห้องเพื่อนหยิบเงินให้น้องสาวของเธอแล้วออกมายื่นเงินให้กับเกล   เกลรับมันไปอย่างรวดเร็ว
"เออ แล้ววันนี้ก็กลับ...."
"วันนี้ฉันกลับเย็นนะ เพราะวันนี้นัดกลับเพื่อนไว้น่ะ เธอไม่ต้องรอกินข้าวนะ แล้วฉันจะรีบกลับ ไปล่ะ"
เกลพูดเสร็จแล้วเดินออกไปทันที
 
1 เดือนผ่านไป
แก้วเดินออกมาซื้อของที่ตลาด  แต่ตลอดระยะเวลาที่เธอเดินออกมาจากบ้านนั้นเธอคิดว่าเหมือนมีคนคอยจ้องหรือเดินตามเธออยู่ห่างๆแต่พอเธอหันกลับไปมองข้างหลังกลับไม่มีอะไร  ทำให้แก้วเดินต่อไปเรื่อยๆและเร็วขึ้นๆแต่ยิ่งเธอเดินมาไกลเท่าไรก็ยิ่งเหมือนว่ามีคนเดินตามเธออย่างไม่ห่างและเริ่มใกล้มากขึ้นเร็วๆ
"นี่เธอ!!!"
มีเสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่เธอจะเริ่มวิ่งหนี  ทำให้แก้วต้องหันกลับไปทันที
"นี่คุณเรียกฉันเหรอ??"
แก้วหันไปถามอย่างสงสัย  ว่าชายตรงหน้าที่เดินเข้ามาใกล้เธอนี้  เรียกเธอจริงๆหรือเปล่า
"แล้วแถวนี้เธอเห็นว่าพอจะมีใครเดินผ่านมาแถวนี้พอที่ฉันจะเรียกได้หรือเปล่าล่ะ  ถ้าไม่ใช่เธออ่ะ"
ชายตรงหน้าพูดออกมาอย่างหงุดหงิดนิดๆ
"แล้วนายมีอะไรกลับฉันอ่ะ  ถึงมาเรียกฉัน  ฉันไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย"
แก้วบอกออกไป
"ไม่รู้จักแล้วเรียกไม่ได้ไง  คนเป็นเพื่อนกันก็ต้องเริ่มจากการที่ไม่รู้จักกันนั่นแหละ"
เขาพูดขึ้นแล้วเดินมารอบๆตัวของแก้ว  ทำให้แก้วยืนนิ่งตัวแข็งเพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้านั้นตรงการอะไรจากเธอ
"นายต้องการอะไรจากฉัน"
แก้วกลั้นใจถามขึ้นมา
"ฉันแค่จะมาดูตัวเธอน่ะ  นี่หรอผู้หญิงที่ไอ้ป๊อปมันบอกว่ามันปูพื้นไว้ให้ฉันแล้ว  ดูยังไงเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงอ่ะ"
เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย
"ทำไม ฉันเนี้ยแหละผู้หญิง มันอะไรกับฉันอีกไหม  ถ้าไม่มีฉันจะได้รีบกลับบ้าน"
แก้วบอกออกไปแล้วทำท่าจะเดินออกไป
"ผู้อะไรตัวผมสั้นขนาดนี้ ดูการแต่งตัวก็ไม่ใช่แล้ว"
เขามองเธอที่ไว้ผมสั้น และยังสวมเสื้อผ้าตัวใหญ่อีก
"ผู้หญิงเขาต้องไว้ผมยาวๆแต่งตัวเซ็กซี่ๆหรือไม่ก็น่ารักหวานๆไม่ใช่แบบเธออย่างนี้ ผู้ชายชัดๆ"
เขาบอกและมายืนมองหน้าของแก้ว
"นี่ฉันจะแต่งตัวหรือตัดผมยังไงมันก็เรื่องของฉัน  นายเป็นใครมาจากไหน มาถึงก็วิจารณ์ฉัน รู้จักก็ม่รู้จักกันสักหน่อย"
แก้วพูดพร้อมกับผลักหน้าอกของเขาออกไป
"ฉันชื่อโทโมะ พอใจหรือยัง เธอรู้จักฉันแล้ว   และฉันก็รู้จักเธอจากไอ้ป๊อปแล้วด้วย  "
โทโมะบอกชื่อตัวเองเสร็จสรรพ
"บอกทำไมฉันไม่ได้ถามแล้วก็ไม่ได้อยากรู้จักผู้ชายนิสัยแย่ๆแบบนายด้วย"
แก้วพูดแล้ววิ่งออกไปทันที
"สักวันเธอกับฉันต้องรู้จักกันยาวนาน และมากกว่านี้อีก จำไว้ แก้ว"
ตอนที่แก้ววิ่งออกมาเธอได้ยินเขาตะโกนตามหลังเธอมามันทำให้เธอต้องรีบวิ่งให้เร็วยิ่งขึ้น