ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                            บ้านโทโมะ 

   หลังจากที่โทโมะคุยกับป๊อปปี้เสร็จแล้ว เขาจึงขึ้นไปหาแก้วทันที แต่พอเดินขึ้นไปห้องของพี่สาว โทโมะถึงกลับตกใจเป็นอย่างมาก เพราะแก้ว ... ไม่ได้อยู่ห้องนี้ซะแล้ว 

 " ยัยปัญญานิ่ม นี่ ! ฉันไม่ตลกเลยนะ .. ออกมาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย " โทโมะพยายามเรียกแก้วหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าแก้วจะอยู่ที่นี้เลยสักนิด 

 " นี่ ! ออกมาได้แล้วล่ะน่า หรือว่า .. จะได้ยินที่ฉันคุยเมื่อตะกี้ ? " จากนั้นโทโมะก็นึกได้ทันทีว่า แก้วอาจจะได้ยินที่เขากับป๊อปปี้คุยกันเรื่องพี่ชายของเธอ เมื่อข้อสงสัยกระจ่าง โทโมะจึงรีบไปตามหาแก้วทันที เพราะเขากลัวว่า เธอจะทำอะไรที่เกินเหตุ 

                              ทางด้านแก้ว 

 " ขอโทษนะ โทโมะ .. แต่ฉันต้องไปตามหาเขา เพราะมันเป็นความผิดของฉัน .. ของฉันคนเดียว " แก้วออกจากบ้านของโทโมะได้สักพักแล้ว จากนั้นเธอก็หันไปมองบ้านของเขาที่เห็นอยู่ลิบๆ แล้วเธอก็เดินจากไป 

 " อย่าโกรธฉันเลยนะโทโมะ .. ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ " แก้วเดินไปบ่นไป ดูเหมือนเธอกำลังจะไปที่หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง 

                                ทางด้านป๊อปปี้ 

 " ไอ้เขื่อน มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อยวะ ! " ป๊อปปี้โทรหาเขื่อนอย่างเร่งรีบ 

 " ว่าไงนะ ไอ้จองเบหายตัวไปยังงั้นเหรอ .. นี่มันเรื่องระดับชาติเลยนะโว้ย แล้วมันหายไปไ้ด้ยังไงวะ หายไปตอนไหน แล้วนายเจอมันครั้งสุดท้ายที่ไหนวะ ? " เขื่อนโวยวายสุดฤทธิ์  

 " เฮ้ย .. ไอ้เขื่อน ใจเย็นๆก่อนสิวะ เรื่องที่นายพูดมาทั้งหมด ฉันบอกไม่ได้หรอกนะ แต่ตามที่ฉันสืบมา ดูเหมือนว่า มันจะไปหมู่บ้านเล็กๆแถวๆสระแก้ววะ " ป๊อปปี้บอกกับเขื่อน

 " งั้งเหรอ .. ตกลงว่า พวกเราต้องเริ่มหามันจากที่นั่นสินะ " เขื่อนพูดขึ้น

 " อืม ! ยังไงนายก็พาไอ้เคนตะมาด้วยล่ะ เผื่อจะต้องได้เดินในป่า " ป๊อปปี้สั่งเขื่อนอย่างใจเย็น

 " อะไรนะ ? ต้องเดินในป่ายังงั้นเหรอ นั่นมันไม่ตลกเลยนะ " เขื่อนเริ่มโวยวายอีกครั้ง

 " ฉันก็แค่คิดเผื่อไว้น่ะ ยังไงนายก็ลากมันมาให้ได้ก็แล้วกัน " ป๊อปปี้ยังคงใจเย็นอยู่เรื่อยๆ

 " เออ ๆ " เขื่อนพูดจบก็วางสายลงทันที

                                 หมู่บ้านเขมร จังหวัดสระแก้ว

 " พี่ฟางเหนื่อยไหมค่ะ ? " เฟย์ถามพี่สาวอย่างเป็นห่วง

 " ก็ไม่เท่าไรหรอกจ๊ะ เด็กๆพวกนี้ดูมีความสุขจังเลยนะ " ฟางพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ดูมีควรามสุข ก่อนจะมองไปที่เด็กๆชาวกัมพูชา ที่อพยบมาที่นี้

 " เอ๊ะ !? นั่นมัน .. พวก k school นี่ " เฟย์ชี้ออกไป

 " ดูท่าทางพวกเขาจะรีบมากเลยนะ " ฟางมองพวกนักเรียน k school ที่กำลังเดินมาหาเธอ

 " นั่นมันพวกป๊อปปี้ไม่ใช่เหรอ ? แล้วทำไมมาที่นี้ล่ะ " เฟย์ถามพี่สาวอย่างแปลกใจ

 " นั่นสินะ คงมีธุระด่วนล่ะมั้ง " ฟางตอบแบบไม่สนใจ ก่อนจะดูพวกเด็กๆต่อ

 " ฮ้าว ? คุณฟางมาทำอะไรที่นี้เหรอครับ " ป๊อปปี้ถามฟางอย่างสงสัย ว่าคุณหนูอย่างฟาง ทำไมถึงมาทำอะไรที่หมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้

 " อ่อ ! ฉันมาช่วยดูแลพวกเด็กๆที่นี้อ่ะค่ะ " ฟางตอบกลับไป

 " เป็นคนดีจังเลยนะครับ " ป๊อปปี้กล่าวชม

 " นอกจากจะสวยแล้ว ยังจิตใจดีอีกต่างหาก " เขื่อนเริ่มแผนจีบทันที

 " บอกแล้วไง ว่าอย่าเอาคำพูดที่ไร้มารยาทนั่น มาใช้กับพี่สาวของฉัน " เฟย์ต่อว่าเขื่อนอย่างโมโห

 " เฮ้อ .. ต่างจากพี่สาวจริงๆเลยนะ เธอเนี่ย " เขื่อนพูดขึ้น เหมือนหลอกด่าเฟย์อยู่

 " นี่นายด่าฉันเหรอห่ะ ? " เฟย์เริ่มมีน้ำโห

 " เธอพูดเองนา .. " เขื่อนบอกเฟย์อย่างไม่สนใจ

 " นี่นาย ! " เฟย์พยายามจะเข้าไปตบเขื่อน

 " พอได้แล้วล่ะ " ทันใดนั้นเคนตะก็รีบขวางทั้งสอง

 " ที่พวกเรามาที่นี้น่ะ ก็เพราะมีเรื่องสำคัญจะถามพวกเธอ " เคนตะพูดขึ้น ด้วยท่าทีนิ่งเฉย

 " เรื่องอะไรเหรอ ? " ฟางถามพวกหนุ่มๆอย่างแปลกใจ

 " คือว่านะ .. พวกเธอเห็นไอ้จองเบมันหรือป่าว ? " ป๊อปปี้ถามพวกสาวๆ

 " อ่อ ! หมอนั่นน่ะเหรอ เห็นบอกว่าจะไปปิคนิคในป่าทางด้านโน้นน่ะ " เฟย์ชี้ออกไปทางด้านหลังของหมู่บ้าน

 " ในป่าเหรอ ? " เขื่อนเริ่มหน้าซีดทันทีที่ได้ยินคำว่าป่า

 " เป็นอะไร นายกลัวหรือไง ? " เฟย์จี้จุดของเขื่อนทันที

 " ป่าวซะหน่อย ก็แค่ตื่นเต้นนิดหน่อย " เขื่อนปฏิเสธหน้าตาเฉย

 " เอาล่ะ ถ้างั้น .. พวกฉันขอตัวก่อนนะ " ป๊อปปี้พูดจบก็รีบเดินนำไปอย่างไว

 " ระวังตัวด้วยนะ แถวนี้เสือชุมมากเลยล่ะ " เฟย์บอกกับทุกคน

 " ยัยบ้านี้ ! " เขื่อนบ่นใส่อย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินตามพวกป๊อปปี้ไป

                               ทางด้านโทโมะ

     โทโมะขับรถหาแก้วจนทั่วกรุงเทพ แต่ดูเหมือนว่า จะไม่เจอแม้แต่เงาของเธอเลยสักนิด จากนั้นเขาจึงหยุดรถตรงข้างถนน ก่อนจะเดินไปนั่งที่ป้ายรถเมล์ ด้วยความเหนื่อยล้า

 " ยัยบ้าเอ้ย ! " โทโมะบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด

 " นั่นคุณโทโมะใช่ไหมค่ะ ~ " ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงคุ้นๆดังขึ้นมา

 " นี่ยัยบ้า หายไปไหนมาห่ะ ? " โทโมะหันไปต่อว่าเจ้าของเสียงนั่นทันที

 " เออ ... พอดีฉันไม่ใช่แก้วหรอกนะค่ะ " เจ้าของเสียงนั่นพูดออกมาอย่างใจเย็น

 " ฮ้าว ? น้ำฝน มาได้ไงเนี่ย " โทโมะถามอย่างแปลกใจ

 " พอดีฉัันเอารายงานจากคุณหมอ เรื่องอาการพี่ชายของแก้วน่ะค่ะ ฝากพี่เอาไปให้แก้วด้วยนะค่ะ " น้ำฝนอธิบายจบ ก็รีบเดินจากไป

 " อืม .. เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้เขาเอง " โทโมะบอกกับน้ำฝน ก่อนจะเปิดซองนั่นอย่างช้าๆ

 " แบบนี้นี่เอง " พอได้อ่านรายงานของหมอ โทโมะถึงกับตกใจทันที แต่ดูเหมือนเขาจะหาสาเหตุของการเ้ปลี่ยนแปลงของเพื่อนเจอแล้ว   

             เอ .. โทโมะเจออะไรน่า ~ แล้วรายงานของคุณหมอบอกว่ายังไง ตอนหน้ารู้แน่จ้า 

   ~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~~o~