ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                      โรงพยาบาล ห้องของจองเบ 
 " น้ำฝน เธอช่วยไปตามผู้หญิงคนที่หน้าเหมือนกับฉัน ให้เธอมาหาฉันหน่อยได้ไหม " จองเบลุกขึ้นนั่ง ด้วยท่าทางปกติ ดูเหมือนอาการของเขา จะกลับมาเป็นปกติแล้วล่ะ 
 " พี่จองเบหมายถึง ยัยแก้วเหรอค่ะ ? " น้ำฝนเอ่ยถามจองเบ อย่างสงสัย 
 " ครับ จริงๆแล้วน่ะ เธอชื่อว่า ปาร์ค จองมี " จองเบบอกกับน้ำฝน ด้วยสีหน้าที่ยินดีเป็นอย่างมาก 
 " งั้นพี่รอสักครู่ล่ะกัน เดี๋ยวฉันจะโทรตามยัยแก้วให้ " ว่าแล้วน้ำฝนก็หยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาโทรหาแก้วทันที 
 
                       สักพักต่อมา 
 " มาแล้วเหรอ ยัยแก้ว " น้ำฝนที่รออยู่หน้าห้อง พอเห็นแก้วเดินมาถึง เธอไม่รอช้าที่จะเข้าไปทักแก้วตามประสาเพื่อนสนิท
 " อื้ม ! ว่าแต่ พี่ของฉันบอกว่า ที่จริงแล้ว คนที่ชื่อจองมี ก็คือตัวฉันเองยังงั้นเหรอ ? " แก้วพูดขึ้น ด้วยความรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ที่เธอจะได้เจอกับพี่ชายฝาแฝด ในสภาพที่ปกติซะที
 " ฉันว่า ... เธอเข้าไปคุยกับเขาเองไม่ดีกว่าเหรอจ๊ะ " น้ำฝนเสนอความคิดบางอย่างให้กับแก้ว
 " ยังไงก็ ขอบคุณนะ ที่ดูแลพี่ชายของฉันมาอย่างดี " แก้วพูดกับน้ำฝน พลางเข้าไปกอดเธอ ด้วยสีหน้าที่เศร้าเล็กน้อย
 " นี่ ! ก็ฉันเป็นเพื่อนของเธอนี่นา " น้ำฝนลูบหัวที่แก้วเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
 " งั้น ... ฉันไปคุยกับพี่ชายก่อนนะ " ทันทีที่ลากันเสร็จ แก้วก็เปิดประตุเข้าห้องของจองเบไป
 
                         ห้องของจองเบ
 " มาแล้วเหรอสาวน้อย " จองเบทักแก้วทันทีที่เห็นเธอ  
 " พี่จองเบ ความจำของพี่ กลับมาแล้วหรือค่ะ ? " แก้วยังคงไม่แน่ใจถึงความทรงจำของพี่ชาย เธอจึงถามเขาอีกครั้งหนึ่ง 
 " จะว่าไป พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ว่าแต่แม่ล่ะ แม่ของพวกเราอยู่ที่ไหน " เมื่อความทรงจำอันมีค่ากลับมา จองเบจึงถามถึงแม่ของเขา ที่ไม่เจอกันมาตั้ง 10 กว่าปีทันที
 " คือว่า ... แม่ ... แม่ตายแล้ว " พอพูดถึงแม่ แก้วก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมา ทำเอาพี่ชายของเธอ เข้ามาปลอบอย่างอ่อนโยน แต่ดูเหมือนว่าจองเบจะไม่รู้สึกเสียใจแต่อย่างใด อาจเป็นเพราะไม่ได้เจอกันมานาน จึงไม่มีความผูกพันจนถึงขั้นเสียน้ำตาก็เป็นได้ 
 " ยังงั้นหรอกเหรอ ว่าแต่ ตอนนี้เธอพักอยู่ที่ไหนล่ะจองมี " จองเบถามถึงที่อยู่ของแก้วทันที เพราะพ่อของเขาเคยบอกว่า น้องสาวฝาแฝดอาศัยอยู่ในชนบท ซึ่งถือว่าที่นั่น ต่างกับที่นี้มากนัก  
 " คือว่าฉัน ... ฉันอยู่กับไอ้โทโมะเพื่อนของพี่น่ะ " แก้วพูดออกไป 
 " ว่าไงนะ ! อยู่กับไอ้โทโมะน่ะเหรอ แล้ว ... แล้วเขาทำอะไรเธอหรือป่าว ? " จองเบตกใจเป็นอย่างมาก ที่น้องสาวฝาแฝดต้องไปอยู่กินกับผู้ชายสองต่อสอง 
 " เขาไม่ได้ทำอะไรฉันหรอกค่ะ ว่าแต่พี่เถอะ จะกลับไปเรียนเมื่อไรล่ะ " แก้วถามพี่ชายของเธอถึงเรื่องการเรียนของเขา 
 " คงจะเป็นวันพรุ่งนี้น่ะ " จองเบบอกกับน้องสาวของตน
 " งั้นเหรอค่ะ ยังไงก็รักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะค่ะพี่จองเบ " แก้วพูดขึ้น ด้วยความดีใจ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นข่าวดี ที่พี่ชายของเธอจะเข้าเรียนในวันพรุ่งนี้ แต่อีกใจนึงของแก้ว กลับรู้สึกเศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเธอกำลังจะจากเขาไป โดยที่มิอาจเจอกันอีกเลย
 " เอาแบบนี้ก็แล้วกันนะ เธอไปพักที่คอนโดของพี่ นี่เป็นที่อยู่นะ แล้วก็ บัตร ATM ในนั้นน่ะมีเงินอยู่จำนวนนึง เธอเอาไปใช้ซะนะ " จองเบพูดจบ ก็ยื่นสิ่งของๆตนให้กับน้องสาวฝาแฝด
 " ขอบคุณค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะ " แก้วรับของจากพี่ชาย จากนั้นเธอก็ออกจากห้องไป
 " ขอโทษนะ ฉันคง ... จะพบนายไม่ได้อีกแล้วล่ะ " แก้วเดินออกมาสักพัก เธอก็บ่นถึงคนๆนึง ก่อนจะร้องไห้ออกมา ด้วยความเสียใจ
 
                          โรงเรียน K shcool
 " ยัยนั่น ไปไหนของเขานะ ? " โทโมะที่เดินตามหาแก้วตั้งแต่เช้า ดูเหมือนเขามีอะไรบางอย่างจะบอกกับเธอ  
 " เฮ้ ! ไอ้โทโมะ ทำไรอยู่วะ " ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่โต๊ะ ่ทันทีที่โทโมะเดินผ่านมา เขาจึงไม่พลาดที่จะทักเพื่อนของเขา อย่างคุ้นเคย
 " อ้าว ไอ้ป๊อปปี้ " โทโมะพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปโต๊ะหิน ที่ป๊อปปี้นั่งอยู่
 " มีอะไรเหรอวะ ท่าทางเป็นกังวลเลยนะนายน่ะ " ป๊อปปี้ถามโทโมะอย่างแปลกใจ
 " ว่าแต่ .. นายเห็นไอ้จองเบมันหรือป่าววะ ตั้งแต่เช้าล่ะ ไม่รู้ว่ามันไปไหนของมันน่ะ " โทโมะบ่นขึ้น อย่า่งหงุดหงิด
 " เอ ... นึกออกล่ะ ฉันเห็นไปข้างนอกน่ะ ท่าทางรีบร้อนชอบกลนะ " ป๊อปปี้อธิบายให้โทโมะฟัง
 " ยังงั้นเหรอ งั้น ... ฉันไปก่อนนะโว้ย " โทโมะพูดจบ ก็รีบเดินออกไปอย่างไว
 " เป็นอะไรของเขานะ  " ป๊อปปี้ยังข้องใจกับพฤิกรรมที่แปลกประหลาดของโทโมะ เพราะเขาไม่เคยเห็นเพื่อนของตน มีท่าทางลุกรี้ลุกรนแบบนี้เลย   
 " ยัยบ้าเอ้ย " โทโมะที่เดินออกมาสักพัก จากนั้นเขาก็ควักเอาสร้อยเส้นนึงออกมา มันเป็นสร้อยทรงกลมประดับด้วยเพชรสีน้ำเงิน ดูแล้ว ราคาน่าจะประมาณแสนกว่าบาท ไม่แน่ว่า ที่โทโมะตามหาแก้วทั้งวัน เขาอาจจะเอาสร้อยเส้นนี้ให้เธอก็เป็นได้  
 
    ในที่สุด เรื่องราวก้กลับมาเป็นปกติจนได้ ทันทีที่จองเบกลับมา แก้วจะต้องออกไป มันเป็นสิ่งที่มิอาจจะหลีกเลี่ยงได้ ถึงแม้จะเศร้าเพียง ยังไงซะ แก้วจะต้องจากพวกเขาไปอยู่ดี แล้วแบบนี้ โทโมะจะทำอย่างไรต่อไป ติดตามได้ใน ตอนต่อไป
 
           ~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~~o~o~