ฺBy love ตามหารักที่หายไป

            
                  โรงเรียน K School 
 
 หลังจากที่แก้วเดินจากโทโมะมา เหล่าพวกนักเรียนที่อยู่บริเวณนั้น ต่างมองเธอเป็นสายตาเดียวกัน 
 " นั่นมันจองเบจากเคโอติกนี่ ? "  นักเรียนคนแรกพูดขึ้น 
 " ได้ข่าวว่าหมอนั่นเดินตกท่อประปาที่หลังโรงเรียนนี่นา " นักเรียนคนที่สองพูดตาม 
 " จริงเหรอ ? คนไม่อะไรไม่รู้ สายตาสั้น ยังเสือกไม่ใส่แว่นอีก น่าสมเพชจริง ๆ " นักเรียนคนแรกยิ้มเยาะ
อย่างซะใจ 
  ทันทีที่แก้วรู้ว่าพี่ชายของเธอ ถูกคนอื่นนินทา ด้วยความที่เป็นน้องสาว เธอจึงเดินเข้าไปหาพวกนั้นอย่างหงุดหงิด  
 " เมื่อกี้ .... พวกแกว่าไงนะ " แก้วเดินเข้าไปถามนักเรียนกลุ่มนั้น ด้วยความโกรธ
 " แล้วจะทำไมวะไอ้จองเบ ฉันรู้ว่าแกต่อยคนไม่เป็น อย่านึกว่าโทโมะมันจะมาช่วยแกหรอกนะ " นักเรียนคนแรกบอกกับแก้ว พลางส่งสายตาดูถูกให้เธอ
 " พลั่ก !! นี่แน่ะ ไอ้พวกปากไม่เป็นมงคล " แก้วทนต่อไปไม่ไหว เธอจึงต่อยปากของนักเรียนคนนั้นทันที  
 " อ๊ากกกกก ไอ้หมอนี่ ทำไมมันเก่งนักวะ " นักเรียนคนที่ถูกชกปาก บ่นออกมาอย่างแปลกใจ เพราะเมื่อก่อนจองเบ เป็นนักเรียนที่ไม่ค่อยจะสนใจใคร แถมยังต่อยคนอื่นไม่เป็นอีก  
 " ถ้ายังกล้านินทาฉันอีก คราวหน้าพวกนายเจ็บหนักกว่านี่แน่ ~ " แก้วตวาดออกไปด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม ทำเอานักเรียนทั้งสอง หวาดกลัวยิ่งนัก
 " ไปเถอะ เร็ว !! เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก " นักเรียนคนที่สองรีบพานักเรียนคนแรกไปอย่างไว เพราะกลัวจะโดนชกอีกครั้ง
 " แปะ ๆๆๆ ~ ทำได้ไม่เลวเลยนี่ ไอ้จองเบ " ป๊อปปี้ที่กำลังจะเดินไปเรียนในวิชาถัดไป ก็บังเอิญมาพบกับแก้วที่กำลังมีเรื่องกับพวกเด็กนักเรียนเข้า
 " อ่ะ นาย .... คือ ? " แก้วถามป๊อปปี้ ด้วยสีใบหน้าที่อ่อนหวาน ทำเอาป๊อปปี้ใจสั่นอยู่ไม่น้อย
 " อะไร !! นายจำฉันไม่ได้หรือยังไง " ป๊อปปี้เริ่มสงสัยกับท่าทางของจองเบเป็นอย่างมาก  
 " เออคือ .... พอดีฉันยังงงๆ อยู่น่ะ " แก้วเกาที่หัว เพื่อคลี่คลายสถานการณ์
 " ว่าแต่นายกำลังจะไปไหนเหรอ ไอ้จองเบ ? " ป๊อปปี้ถามจองเบ ถึงจุดประสงค์ของเขา
 " เออคือว่า ... ฉันกำลังจะไปที่หอพักน่ะ แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ทางไหน "  
 " ฮ่าๆๆๆ งั้นก็ตามฉันมาก็แล้วกัน " ป๊อปปี้บอกทางให้กับแก้ว ก่อนที่จะกอดคอแก้ว เพื่อเดินทางไปหอพัก
 
            พอหัก K School  
 
  จากนั้นป๊อปปี้ก็พาแก้วมาถึงหอพัก มันเป็นหอที่หรูหรา ตัวหอทาสีด้วย สีเขียวสลับขาว ทางด้านหน้าก็มีทั้งดอกไม้นานาชนิด ดูจะไม่เหมือนหอเลยสักนิด
 " ว้าวววว ~ น่ารักจัง " แก้วที่เดินมาถึงก็แปลกใจอย่างมาก ที่ได้เห็นตัวหอที่พี่ชายของเธออาศัยอยู่กับเพื่อนๆ
 " ทำไมหน้าของไอ้จองเบมันดูหวานจังวะเนี่ย ? " ป๊อปปี้ที่เอาแต่จ้องหน้าของแก้วอยู่ตลอดเวลา เขาก็บ่นถึงใบหน้าที่อ่อนหวานของจองเบเพื่อนของเขา  แก้วที่เห็นป๊อปปี้จ้องใบหน้าของเธออยู่ ก็หันไปถามเขาทันที
 " มีอะไรเหรอ ? เห็นเอาแต่จ้องหน้าของฉันอยู่ตั้งนาน "  
 " ปะ ... ป่าว !! ไม่มีอะไร เอาล่ะเข้าไปในหอกันดีกว่า " ป๊ิอปปี้พูดจบ ก็พาแก้วเข้าไปข้างใน
 
             หอพัก K School ห้อง โทโมะ - จองเบ  
 
 " ว้าวห้องสวยดีจัง ~ " ทันทีที่แก้วเข้ามาในห้องของพี่ชาย เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะในชีวิตนี้ เธอยังไม่เคยได้สัมผัสชีวิตแบบหรูหราเลยสักครั้ง 
 " นายนี่ ถ้าจะเพี้ยนใหญ่แล้วนะ ไอ้จองเบ " ป๊อปปี้พูดกับแก้ว ก่อนจะอมยิ้มเล็กน้อย 
 " อ้าว !! ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา " แก้วเกาหัวแก้เขิน เธอเดินไปที่ห้อง ก่อนจะสำรวจห้องไปพลางๆ 
 " งั้นนายก็พักผ่อนซะล่ะ เดี๋ยวฉันไปเรียนก่อนนะ " ป๊อปปี้พูดจบก็รีบเดินออกไป 
 " อืมมม ~ " หลังจากที่ป๊อปปี้ออกจากห้องไปแล้ว แก้วจึงเอนตัวลงบนเตียงนุ่มๆ เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ที่ว่าทำไมห้องของพี่ชายมันถึงใหญ่นัก ยังกะอยู่ได้ตั้งสี่ห้าคน เธอมองรูปถ่ายที่น้ำฝนนำมาให้ ก่อนจะนึกถึงหน้าพี่ชาย ที่ในไม่ช้าเขาคงจะกลับมา  
 " แอ๊ดดด <? " เสียงประตูเปิดออก พร้อมๆกับการปรากฏตัวของชายมาดนิ่ง เขาคือโทโมะนั่นเอง ทันทีที่เข้ามา โทโมะก็เห็นเพื่อนของเขานอนหลับอุตุอยู่ในที่นอนสีขาวสลับดำ โดยเตียงที่พวกเขานอนนั้น ทางด้านโทโมะเป็นแถบสีดำ ส่วนของจองเบเป็นแถบสีขาว โทโมะมองหน้าแก้ว พลางยิ้มที่มุมปาก เขาแปลกใจเล็กน้อย กับใบหน้าที่ดูเปลี่ยนไปของเพื่อนสนิท โทโมะพยายามทำบางอย่าง โดยการยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขา พร้อมๆสำรวจใบหน้าที่ขาวใสสะอาด อย่างละเอียดถี่ถ้วน 
 " ไอ้หมอนี่ ดูจะหล่อขึ้นมากนะเนี่ย !! " โทโมะบ่นออกมา และเอนตัวลงในโซนของเขา  
 
                   5 ชั่วโมงผ่านไป 
 
 " อะ ฮ้าววววววว ~ หลับสบายดีจัง " แก้วที่ตื่นจากการหลับใหลที่ยาวนาน เธอรู้สึกเพลียนิดหน่อย และหันหน้าไปมองสิ่งต่างๆรอบตัว จากนั้นมือของเธอเหมือนกับโดนใครจับไว้ เธอจึงหันไปทางหน้าของเจ้าของมือนั้น  
 " เอ๊ะ !? มือใครกันนะ หรือว่าจะเป็น ... มือของพี่ชาย " แก้วคิดว่ามือที่จับตัวเองนั้น จะเป็นของพี่ชายตน แต่พอมองไปที่หน้าเจ้าของมือ กลับเป็นคนละคนที่เธอนึกไว้ 
 " อะ ไอ้หมอนี่ที่เราเจอตอนเช้านี่ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะเนี่ย ? " แก้วแปลกใจมาก เพราะเธอคิดว่า ห้องของพี่ชายจะเป็นห้องส่วนตัว ทันใดนั้นเอง โทโมะก็ลืมตาขึ้น เขามองไปทางแก้ว และส่งยิ้มให้เขา 
 " อ้าว !! ตื่นแล้วเหรอไอ้จองเบ " โทโมะที่เห็นหน้าเพื่อนสนิทของเขา ก็เอ่ยถามอย่างส่งสัย 
 " ทำไม ... ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ ? " แก้วถามอย่างแปลกใจ 
 " นี่จะเล่นตลกอะไรกับฉันอีกเนี่ย ก็นี่มันห้องของฉันกับนายนะ แล้วจะให้ฉันไปอยู่ืั้ที่ไหนกันล่ะห่ะ " 
โทโมะบ่นออกมาอย่างเบื่อหน่าย เขาคิดว่าเพื่อนของเขาต้องความจำเสื่อมแน่ๆ 
 " แล้วนายจะต้องนอนกับฉัน ทุกคืนเลยยังงั้นหรอ ? " แก้วยังตกใจอยู่เล็กน้อย ที่เธอจะต้องนอนกับผู้ชายในเตียงเดียวกัน ทุกวัน 
 " เอ๊ะ ~ !! มันก็ปกตินี่นา จะตกใจไปทำไมกัน " โทโมะบอกกับแก้ว ด้วยสีหน้าที่เป็นปกติของเขา 
 " แต่ว่าฉัน .... " แก้วยังคงอ้ำอึ้ง พูดอะไรไม่ออก 
 " นี่ไอ้จองเบ นายควรจะพักซะนะ เดี้ยวอาการของนายจะแย่ลง เข้าใจไหม " โทโมะย้ำเพื่อนของเขาอย่างหนัก เพราะกลัวว่าจองเบจะยิ่งแย่ลง จนเพี้ยนหนักเข้าไปอีก 
 " เออ .... ก็ได้วะ ~ " แก้วเอนตัวลงนอนอีกครั้ง อย่างหวาดระแหวง เธอพยายามมองโทโมะตลอดเวลา ไม่ให้เขามาแตะต้องตัวเธอได้ 
 " ราตรีสวัสดิ์ !! " โทโมะมองหน้าของแก้ว ก่อนที่จะพลิกหนีไปอีกด้าน อย่างเซงๆ กับบุคลิกที่แปลกไปของเพื่อนสนิท 
 
 --------------------------------------------------------------------------------------------  
 
จบไปอีกตอนแล้วนะครับ กับนิยายที่ชื่อว่า by love ตามหารักที่หายไป ยังไงก็             
ขอให้อ่านนิยายด้วยจิตใจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส่ด้วยนะครับ