ฺBy love ตามหารักที่หายไป

              ห้องของ โทโมะ

  " ไอ้จองเบ ! ไอ้ - จอง - เบบบบบบ ~ " โทโมะที่ตื่นขึ้นมา ก็ตะโกนใส่หูเพื่อนสนิทของเขา เพื่อปลุกเจ้าเพื่อนขี้เซาคนนี้

  " มีอะไรเหรอ ? หนวกหูจะตายอยู่แล้วนะ " แก้วที่เพิ่งตื่นเพราะเสียงอันแสบสรวงของโทโมะ ก็หันไปโวยใส่เจ้าของเสียงนั่นทันที

  "  นี่มันจะแปดโมงอยู่แล้วนะ ขืนไปสายมีหวังโดนอาจารย์ว่าแน่ ! " โทโมะรีบบอกเหตุผล ว่าทำไมเขาถึงต้องปลุกแก้วให้ตื่นจากการหลับใหล 

  " เอ๊ะ !? นี่ฉันต้องไปเรียนด้วยเหรอ ? " แก้วถามโทโมะอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอยังไม่เคยเรียนเลยสักครั้ง ภาษาไทยก็ไม่ได้ อังกฤษยิ่งไปใหญ่ แถมโรงเรียน K School  ยังขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียนมาตรฐาน ที่รวมนักเรียนระดับหัวกะทิเข้ามาเรียนอีกด้วย

  " นี่ ~ อาการของนายก็ดีขึ้นมากแล้วนะ น่าจะไปเรียนได้แล้วล่ะ " โทโมะบอกกับแก้ว ถึงอาการของพี่ชาย ก่อนที่จะบอกถึงเหตุผลที่จะต้องเรียน 

  " แต่ว่าฉัน .... " แก้วพยายามหาข้ออ้าง เพื่อจะได้ไม่ต้องไปเรียน แต่ทว่าโทโมะเขาน่ะ 

  " อะๆ อย่าคิดเบี้ยวเชียวนะ ไอ้จองเบ ในกลุ่มของพวกเราน่ะ นายเรียนเก่งที่สุด เพราะฉะนั้น ....  " โทโมะกำลังบอกบางอย่าง ซึ่งมันคงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก 

  " พี่ชาย เรียนเก่งขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย ? อยู่จะต่างกับฉันลิบลับ " แก้วที่หลบหน้าของโทโมะ

ก่อนที่จะบ่นพึมพัมกับตัวเอง

  " เพราะวันนี้เป็นวันสอบวัดคะแนน เพราะยังงั้นแล้ว นายจะต้องไปให้ได้นะ ไอ้จองเบ ! " โทโมะบอกกับเพื่อนของเขา ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด 

  " งั้นนนน ก็แสดงว่า นายเรียนไม่เก่งล่ะสิท่า ถึงจะต้องให้ฉันเข้าไปช่วยเนี่ย " แก้วถาม คำถามที่แทงใจดำ

โทโมะเอามากๆ เพราะที่จริงแล้ว เขาก็ไม่ต่างอะไรกับแก้วเลยสักนิด แถมยังจะดูโง่กว่าแก้วซะอีก แต่ฉลาดอยู่เรื่องเดียว ก็คือดนตรีนี่ล่ะ  

  " เอออออ .... มันก็ไม่เชิงหรอกนะ ฉันก็แค่ไม่ตั้งใจก็เท่านั้นเอง ~ " โทโมะพยายามพูดให้ตัวเองดูดีที่สุด 

  " ฮ่าๆๆๆ นายนี่ตลกจริงๆเล้ย ตอนแรกก็ทำเป็นพูดดี ที่แท้ก็โง่เหมือนกันนี่นา ฮ่าๆๆๆ ! " แก้วหัวเราะอย่างไม่อายใคร หลังจากที่รู้ว่าโทโมะเป็นคนยังไง   

  " หัวเราะได้ขนาดนี้แสดงว่าหายแล้วล่ะสิท่า ? " โทโมะย้อนไปถามเรื่องอาการป่วยของจองเบอีกที 

  " คือว่า .... ฉันยังไม่สบายอยู่เลยน่ะ ขอฉันพักสัก 3 อาทิตย์ก็แล้วกันนะ " แก้วยื่นข้อเสนอบางอย่างให้ พร้อมกับการแกล้งป่วย ที่ขอบอกว่า ไม่เนียนเอาซะเลย  

  " นี่ ไอ้จองเบ ถึงฉันจะเรียนไม่เก่ง แต่ก็ดูคนออกนะโว้ย ยังไงซะ วันนี้นาย -ต้อง -ไป -กับ - ฉัน ! " 

 โทโมะพูดจบก็ลากแก้วไปโรงเรียนทันที 

     ห้องเรียนที่ 2 ห้อง F ก่อนถึงการสอบวัดคะแนน 10 นาที 

  " แฮ่กๆๆ ! ในที่สุดก็ทันพอดี " โทโมะที่วิ่งมาอย่างเหน็ดเหนื่อย เขารีบเกาะขอบประตูห้อง เพื่อพักเอาแรง 

  " อ้าว ~ ไอ้โทโมะ เอ๊ะ !? ไอ้จองเบก็มาด้วยหรอวะ " ป๊อปปี้ที่เห็นเพื่อนทั้งสองวิ่งมาจนเหนื่อยหอบ จึงรีบถามพวกเขาทั้งสองขึ้น 

  " คนที่เจอเมื่อวานนี่ ! " แก้วตกใจมาก ที่ได้เห็นป๊อปปี้ คนที่พาเธอไปส่งที่หอพัก 

  " ว้าววว ! เพื่อนสุดเลิฟของฉัน ในที่สุดก็หายจนได้นะ " เขื่อนที่เห็นหน้าของจองเบ ก็เอ่ยปากขึ้น พร้อมเข้าไปทักทายเขาทันที 

  " เอ๊ะ !? นายต้องพักตั้ง 3 เดือนไม่ใช่เหรอไง แล้วทำไม ถึงมาได้ล่ะเนี่ย แถมไม่มีรอยขีดข่วนเลยสักนิด ? " 

เคนตะเรื่มสงสัยจองเบ ที่บาดเจ็บขนาดนั้น แต่ทำไมถึงได้หายเร็วนัก 

  " พอดีไอ้หมอนี่มันเป็นคนเหล็กน่ะ " โทโมะบอกเหตุผลกับเคนตะ จนเขายอมเชื่อ เพราะคำพูดของโทโมะนั้น ถือว่าศักดิ์สิทธิ์เอามากๆ 

  " พี่ชายเดินตกท่อเหรอเนี่ย แบบนี้ก็ไม่ได้เจอกันพอดี " แก้วบ่นกับตัวเอง อย่างตกใจ เพราะเธอตั้งตารอจะพบพี่ชายฝาแฝดทั้งคืน แต่พอมารู้ข่าวว่า เขาเดินตกท่อแล้วกำลังบาดเจ็บ ยิ่งสร้างความตกใจต่อแก้วอย่างมาก 

  " เอ๋ ! ไอ้จองเบ มั่วแต่เม่ออะไร อาจารย์เข้ามาแล้วนะ " โทโมะรีบสะกิดเพื่อนของเขาทันที 

  " เออๆ ขอโทษๆ ~ " แก้วรีบนั่งลงที่นั่งของตนอย่างไว 

     จากนั้นอาจารย์คุมสอบก็เข้ามาแจกข้อสอบแก่นักเรียน แต่พอเดินมาถึงแก้ว อาจารย์คนนั้นก็เอ่ยถามเธอขึ้นพอดี  

  " ปาร์ค จองเบ บัตรของเธอหายไปไหนห่ะ ? " อาจารย์คุมสอบ ถามแก้วถึงบัตรประจำตัวนักเรียน 

  " อะ ตายแล้วฉัน การสอบเนี่ย มันต้องใช้ของพวกนั้นด้วยเหรอไง " แก้วก้มหน้า และบ่นกับตัวเอง พร้อมๆกับหาทางแก้ไขสถานการณ์ 

 " ว่าไง คุณ ปาร์ค จองเบ ถ้ายังงั้น เธอจะไม่ได้สอบวิชานี้นะ " อาจารย์ยังคงถามเขาไม่หยุด แถมยังขู่จนแก้วนั้นตัวแข็งทื่อไปหมด 

 " คือ ... คือว่า ... " แก้วกำลังบอกบางอย่าง 

 " คือว่าเขาลืมไว้ในห้องน่ะครับ " โทโมะรีบตอบตัดหน้าแก้วทันที เพื่อช่วยเขาเอาไว้ 

 " อ่อ ! ยังงั้นเองหรอกเหรอ งั้นก็ไม่เป็นไร อะนี่ ข้อสอบของเธอ " อาจารย์คนนั้นแจกข้อสอบให้กับแก้วอย่างว่าง่าย  หลังจากที่รู้ความจริงไปแล้ว 

 " เฮ้อ ~ รอดตายไปที " แก้วโล่งใจเป็นอย่างมาก ที่ทุกๆอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี 

      จากนั้น แก้วก็ทำข้อสอบจนเสร็จ โดยที่มีพวกโทโมะคอยยืดคอเป็นยีราฟสอดส่องข้อสอบที่แก้วทำตลอดเวลา โดยที่พวกเขาไม่รู้ว่า แก้วก็ทำข้อสอบไม่ได้เช่นกัน เอาล่ะทีนี้ พากันซวยยกแก๊งค์กันเลยทีเดียว !!! 

          ติดตามได้ในตอนต่อไปครับ  ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ