ฺBy love ตามหารักที่หายไป

              ณ ห้องโทโมะ - จองเบ 

 " ทำไมต้องมาที่ห้องของฉันด้วยนะ " โทโมะพูดกับพวกเพื่อนๆ อย่างไม่สบอารมณ์ 

 " นี่ ~ ก็วันนี้นายช่วยพวกเราเอาไว้ เพราะงั้น ... พวกเราก็เลย มาจัดปารตี้ที่ห้องนายยังไงล่ะ " เขื่อนอธิบายอย่างละเอียด ก่อนที่จะวางพวกขนมและนมต่างๆ สำหรับปารตี้ของพวกเขา 

 " ฉันถามว่า ทำไมพวกนายต้องมาจัดที่ห้องของฉัน ไม่ใช่พูดถึงงานปารตี้ซะหน่อย " โทโมะเริ่มโมโหอย่างเห็นได้ชัด 

 " ก็เพราะห้องของนายมันกว้างยังไงล่ะ แล้วก็มันดูเหมาะกับปารตี้ครั้งนี้ด้วยไง " เคนตะบอกเหตุผล

 " อย่าพูดมากเลย ฉันว่าเรามากินกันดีกว่า เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด นี่ไอ้จองเบฉันเตรียมเหล้าที่นายชอบมาด้วยนะ วันนี้ไม่เมาไม่เลิกนะโว้ย " ป๊อปปี้พูดจบ ก็ลากคอแก้วมาดื่มกับเขาทันที ยิ่งทำให้โทโมะโมโหเข้าไปอีก เพราะเขาเป็นคนเดียว ที่รู้ว่าจองเบเป็นผู้หญิง ทันทีที่เห็นป๊อปปี้สนิทสนมกับแก้ว ทำเอาโทโมะหน้าเสียเป็นอย่างมาก

 " คือว่าฉัน ฉันดื่มไม่ค่อยเป็นน่ะ " แก้วพยายามปฏิเสธคำขอของป๊อปปี้ เพราะเธอเป็นคนที่คออ่อนเอามากๆ 

 " ได้ไงล่ะ ในกลุ่มของพวกเราน่ะ นายดื่มเก่งกว่าใครเพื่อน แล้ว จู่ๆ จะมาบอกว่าดื่มไม่ได้เนี่ยน่ะ แปลกคนจริงๆ " ป๊อปปี้เริ่มสงสัยแก้วมากขึ้น เพราะปกติจองเบที่เขารู้จัก เป็นคนที่ดื่มเก่งมาก ถ้าเกิดเขาอยากจะดื่มขึ้นมาล่ะก็ ต่อให้ขนเหล้ามาทั้งร้าน ก็เอาเขาไม่อยู่ 

 " พี่ชาย เอาความซวยมาให้ฉันอีกแล้ว " แก้วคิดหนักมาก เพราะเธอไม่รู้เลยว่า จองเบตัวจริงเป็นคนแบบไหนกันแน่ 

 " เออ .... ฉันว่า ฉันดื่มแทนไอ้จองเบมันดีกว่านะ " โทโมะพยายามช่วยแก้ว เพราะถ้าเกิดแก้วดื่มเหล้าเข้าไป พวกเคนตะอาจจะสังเกตุพิรุจของเธอได้ 

 " ทีตอนแรกยังบอกว่า ฉันไม่ชอบหรอกนะ งานปาร์ตงปาร์ตี้อะไรเนี่ย " เคนตะล้อคำพูดของโทโมะใหญ่ 

 " ไอ้เคนตะ ตกลงนายจะกินหรือเปล่าเนี่ย ถ้าไม่กิน ฉันจะได้ไล่นายออกไป ! " โทโมะหงุดหงิดกับคำพูดของเคนตะเป็นอย่างมาก 

 " เอาน่า ไม่เห็นจะต้องทำหน้าโหดแบบนั้นเลยนี่นา ไอ้เคนตะน่ะ มันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง " เขื่อนรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย ก่อนที่เรื่องมันจะไปกันใหญ่ 

            สักพักต่อมา 

  หลังจากที่ทุกคนดื่มกันอย่างเต็มที โทโมะเขื่อน และเคนตะ ซึ่งในตอนนี้ พวกเขาเมามากจนสลบไป ส่วนแก้วก็ยังนอนไม่ได้สติอยู่กับพื้น เนื่องจากฤทธิ์สุราที่เธอดื่มเขาไป จะเหลือก็แต่ป๊อปปี้ ที่ยังคงดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานอยู่คนเดียว 

 " ไอ้ - จอง - เบ ไหนเมื่อก่อน นายเคยบอกว่าจะแข่งดื่มเหล้ากับฉันไง โธ่ ! แค่ขวดเดียวก็หมอบแล้วหรอวะ " ป๊อปปี้ที่ดื่มจัด แต่ดูเหมือนเขาจะสนใจใบหน้าของจองเบเป็นอย่างมาก 

 " เฮ้อ ~ นับวัน ฉันเริ่มจะเป็นหนักแล้วนะเนี่ย เจ้าหมอนี่เป็นผู้ชายนี่นา แล้วทำไมฉันถึงคิดแบบนั้นไปได้นะ " ป๊อปปี้เริ่มไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง ดูเหมือนเขาจะคิดว่าตนเป็นพวกชอบเพศเดียวกันไปซะแล้ว 

 " พี่ เมื่อไหร่พี่จะฟื้นขึ้นมานะ " ทันใดนั้น แก้วก็ละเมอออกมา 

 " พี่เหรอ !? ไอ้จองเบมันพูดถึงใครกันนะ " ป๊อปปี้แปลกใจกับคำพูดของแก้วเป็นอย่างมาก แต่ว่าแก้วก็โชคดีอยู่อย่างที่ป๊อปปี้ฟังเสียงละเมอของเธอไม่ชัด ไม่งั้นป๊อปปี้อาจจะรู้ความลับของเธอเข้า

 " ชังเถอะ คงจะดื่มมากไปจนเพี้ยน เลยพูดอะไรออกมา โดยไม่ได้คิดสินะ " จากนั้นป๊ิอปปี้ก็เอนตัวลงนอนข้างๆแก้ว

             เช้าวันรุ่งขึ้น

 " อะ ไอ้ป๊อปปี้ นี่นาย ทำ .. อะไร .. ลงไปเนี่ย " เขื่อนตกใจเป็นอย่างมาก ที่เขาเห็นป๊ิอปปี้กำลังกอดแก้วไว้แน่น

 " ออกมาจากตัวของไอ้จองเบเดี๋ยวนี้นะโว้ย " โทโมะโหโมมาก เขารีบดึงตัวของแก้วให้ออกจากป๊อปปี้ทันที

 " คือว่า ฉันป่าวนะโว้ย  เอ๊ะ !? ว่าแต่ ทำไมนายถึงต้องโกรธขนาดนั้นด้วยล่ะ ก็ไอ้จองเบมันเป็นผู้ชายนี่นา ถ้าฉันจะกอดมันเนี่ย แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับนายด้วยวะ " ป๊อปปี้ถามโทโมะอย่างสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าโทโมะคิดยังไงกับจองเบกันแน่

 " เออ ... ฉันก็แค่ ไม่อยากให้คนเขา เข้าใจผิดยังไงล่ะ " โทโมะพยายามหาข้ออ้าง

 " นี่ ไอ้โทโมะ ใครเขาจะเข้าใจผิดได้ยังไง ผู้ชายกับผู้ชายนอนกอดกัน มันไม่ผิดหรอกนะโว้ย " ดูเหมือนเขื่อนจะไม่เชื่อคำพูดของโทโมะสักเท่าไร

 " นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ? " ทันใดนั้นแก้วก็ตื่นขึ้นมา เธอมองหน้าทุกคน ด้วยท่าทางหงุนงง ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างสงสัย

 " ก็ไอ้ป๊อปปี้น่ะสิ เล่นกอดนายซะแน่นเลย ฉันล่ะรู้สึกอึดอัดแทน " เคนตะเล่าทุกอย่างให้แก้วได้ฟัง

 " หา ! ไอ้หมอนี่น่ะเหรอ  ที่กอดฉันน่ะ " แก้วตกใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะเอามือมากอดหน้าอกของตัวเองไว้ 

 " หวังว่า คงจะไม่ถูกจุดสำคัญอะไรเข้านะ " แก้วพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน 

 " ฉันว่าไม่มีอะไรหรอกน่า เร็วเข้าเถอะ รีบๆไปเรียนกัน " เขื่อนเข้ามาคลี่คลายสถานการณ์ทันที ก่อนที่จะรีบท้วงทุกคน ให้รีบไปโรงเรียน 

 " จริงด้วยสิ ~ นี่มันก็สายแล้วด้วย " เคนตะบอกกับทุกคน ก่อนที่จะเหลียวมองนาฬิกา 

 " ยัยนี่ ไม่รู้จักระวังตัวเลยหรือไงเนี่ย " โทโมะยังคงข้องใจกับความรู้สึกของแก้ว ที่ถูกกอดซะขนาดนั้น มันก็น่าจะโกรธบ้าง หรือไม่ก็กรี๊ดออกมาซักหน่อยก็ยังดี แต่นี่เธอกับไม่พูดจาอะไรเลย

       ดูเหมือนโทโมะของเราจะเริ่มรู้สึกแปลกๆกับแก้วเข้าให้แล้วนะ ตอนหน้ามาดูกันครับ ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ฝากติดตามด้วยนะครับ  

                             ~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~