ฺBy love ตามหารักที่หายไป

                    ห้องโทโมะ - จองเบ 

 " ไอ้จองเบ นายดูเพลียๆไปนะ " โทโมะเอ่ยถามแก้ว ที่ตอนนี้เธอยังคงนอนอยู่บนเตียง ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก 

 " คงเป็นเพราะเมื่อวาน ฉันดื่มมากไปหน่อยนะ " แก้วบอกถึงสาเหตุที่ทำให้ร่างกายของเธออ่อนเพลีย

 " งั้น .... ฉันไปซื้อยาให้นายก็แล้วกันนะ " ว่าแล้วโทโมะก็ออกไปซื้อยาแก้แฮ็งค์ให้กับแก้วทันที 

                     ร้านขายยาแห่งหนึ่ง 

 " เออ ... ลุงครับ ผมขอยาแก้แฮ๊งค์ได้ไหมครับ ? " โทโมะถามลุงคนขาย เพื่อจะซื้อยาที่ตัวเองต้องการ 

 " อะไรนะ ยาแก้ไอเหรอ " ลุงคนขายยาถามโทโมะด้วยคาวมแปลกใจ ดูเหมือนว่า ตาลุงคนนี่จะหูไม่ค่อยดีสักเท่าไร 

 " นี่ ผมบอกว่าขอยา - แก้ - แฮ๊งค์นะครับ ยา-แก้-แฮ๊งค์ เข้าใจไหมครับ " โทโมะย้ำคำพูดของเขาอย่างชัดเจน 

 " เออๆ เอาไป เอาไป " ดูท่าทางตาลุงคนนั้นจะเข้าใจ จากนั้นโทโมะก็ได้รับยาบางอย่างจากตาลุงคนนั้น ดูเหมือนฝาขวดจะเป็นสีชมพู มีอักษรแสดงถึงความเร่าร้อน แต่เพราะมันเป็นภาษาอังกฤษ โทโมะจึงไม่ค่อยจะเอ๊ะใจเท่าไหร่นัก

 (จริงๆแล้วเป็นยาปลุกเซ็กซ์ครับ)

                      ห้องโทโมะ - จองเบ

 " กลับมาแล้วเหรอ ? " แก้วที่เห็นโทโมะ เดินเข้ามา ก็เอ่ยทักเขาทันที 

 " เอานี่ กินซะ " โทโมะยื่นยาที่ซื้อมาให้กับแก้ว ด้วยท่าทางเขินๆ 

 " ขอบใจนะ " แก้วรับยาจากโทโมะ ก่อนที่จะกินมันเข้าไป โดยไม่ได้สังเกตุเลยว่า ไอ้ยาที่โทโมะซื้อมามันเป็นยาอะไรกันแน่

 " อะ นี่มัน ยาอะไรกันเนี่ย ! " หลังจากที่แก้วกินยาไป 2 นาที ตัวยาก็เริ่มออกฤทธิ์ หน้าของแก้วเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิในร่างกายของเธอก็สูงขึ้นตามไปด้วย จากนั้นโทโมะก็เข้าไปดูอาการของแก้วอย่างสงสัย

 " เป็นอะไรหรือป่าว เอ๊ะ !? ไข้ขึ้นสูงเลยนี่ " โทโมะใช้มือแตะที่หน้าผากของแก้ว ดูเหมือนเขาจะคิดว่าแก้วมีไข้ และไม่สบาย แต่จริงๆแล้ว มันเป็นอาการของยาปลุกเซ๊กซ์ ที่ทำให้หัวใจของคนที่กินเข้าไปเต้นแรงขึ้นกว่าปกติ ก็เลยมีอาการอย่างที่เห็น

 " นาย นายนี่เซ๊กซี่จังเลยนะ ไอ้โทโมะ " แก้วพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงเหมือนกับคนเมาเหล้า เธอตรงเข้าจู่โจมโทโมะทันที

 " ไอ้จองเบ นี่ฉัน ฉันเป็นผู้ชายนะโว้้ย " โทโมะพยายามปัดป้องสุดฤทธิ์

 " ผู้ชายสิดี " แก้วยังคงพยายามที่จะเผด็จศึกโทโมะให้ได้

 " ยัยบ้า ! " โทโมะที่ทนต่อไปไม่ไหว เขาผลักแก้วออกไปอย่างแรง จนทำให้ตัวของแก้วล้มลงกระแทกกับพื้นเข้าอย่างจัง  

 " เจ็บ ... จัง ~ " แก้วพูดขึ้น ก่อนที่จะหมดสติไป

                       เช้าวันรุ่งขึ้น

 " อะ นี่มัน นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย " แก้วตกใจทันทีที่เธอเห็นสภาพของตัวเอง 

 " ไอ้โทโมะ นายลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ " แก้วที่ยังข้องใจกับเรื่องเืมื่อคืน เธอจึงตัดสินใจปลุกเจ้าเพื่อนตัวแสบของพี่ชายขึ้นมาทันที 

 " อะไรของนายห่ะ นี่มันวันเสาร์นะ โรงเรียนไม่ได้เปิดสักหน่อย " โทโมะบ่นออกไป อย่างหัวเสีย จากนั้นเขาก็เอนตัวนอนต่อทันที 

 " นี่ ฉันบอกให้ตื่นขึ้นมาไง " แก้วที่หงุดหงิด เธอจึงดึงร่างของโทโมะอย่างแรง พร้อมกับกระโดดทับใส่ตัวเขาด้วย  และแน่นอน มันทำให้โทโมะสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที 

 " ฉันเจ็บนะโว้ย เล่นอะไรของนายห่ะ " โทโมะตวาดใส่แก้วทันที 

 " ฉันถามว่า เมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น " แก้วพยายามถามโทโมะด้วยสีหน้าที่ขอบอกว่า เธอกำลังโมโหโทโมะเอามากๆ

 " ก็ไม่รู้ว่าผีอะไรเข้าสิงนายอ่ะนะ จู่ๆ นายก็เข้ามาปล้ำฉัน " โทโมะเล่าให้แก้วได้ฟังทุกอย่าง 

 " ว่าไงนะ ! ฉันเนี่ยนะ จะ ... ปล้ำนายน่ะ ไม่มีทาง " แก้วทำหน้าไม่เชื่อสุดๆ 

 " ก็หลังจากที่เธอกินยาแก้หวัดนี่ เข้าไปยังไงล่ะ จู่ๆ เธอก็หน้าแดง แล้วก็ เข้ามาหาฉันเรื่อยๆ " โทโมะเล่าเป็นฉากๆอย่างละเอียด 

 " ยาแก้หวัดยังงั้นเหรอ ? เอ๊ะ นี่มันยาปลุกเซ็กซ์นี่นา นี่นายนายกล้าเอาของแบบนี้มาให้ฉันกินเนี่ยนะ " แก้วที่พอรู้ความจริง ก็โมโหเป็นอย่างมาก เธอกระชากคอเสื้อของโทโมะอย่างแรง

 " ยะ ยาปลุกเซ็กซ์ยังงั้นเหรอ อย่้ามาอ้ำฉันให้ยากเลย " ว่าแล้วโทโมะก็หยิบยานั่นออกจากมือของแก้วพร้อมกับตรวจสอบอย่างละเอียด 

 " จริงด้วย นี่มันยาปลุกเซ็กซ์จริงๆ ตาลุงนั่น ทำไว้แสบมากนะ " โทโมะรำพึงในใจ 

 " นี่ ตกลงนายเอานี่ให้ฉันกินใช่ไหม ? " แก้วยังคงคาดครั้นโทโมะ พลางทำหน้าสีหน้าชั่วร้ายใส่เขา

 " เออ ... มันก็แค่ ผิดพลาดเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง " โทโมะยังคงแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ 

 " นายตายซะเถอะ !! " แก้วที่โกรธจัด เธอพยายามที่จะซัดเจ้าเพื่อนตัวแสบคนนี่ แต่ในเสี้ยววินาที เธอก็นึกบางอย่างได้ 

 " เอ๊ะ !? จริงด้วยสิ วันนี้ฉันต้องไปคุยกับพี่นี่นา " แก้วยังหงุนงงกับความคิดของเธออยู่ จากนั้นเธอจึงหยุดหมัดนั่นลง ก่อนที่จะบอกโทโมะว่า

 " ฝากไว้ก่อนก็แล้วกัน วันนี้ฉันมีธุระด่วน ไว้ฉันกลับมาล่ะก็ นายเจอดีแน่ " แก้วขู่โทโมะ ด้วยสีหน้าที่หน้ากลัว จากนั้นเธอก็รีบเดินออกไป

 " เฮ้อ ~ รอดตายไปที เอ๊ะ !? ธุระด่วนยังงั้นเหรอ ยัยนั่น จะไปไหนของเขาน่ะ ไม่ได้ๆ ฉันต้องตามไปดู " ว่าแล้วโทโมะก็วางตัวเป็นนักสืบ เพื่อสะกดรอยตามแก้วทันที 

           เอ๊ะ แก้วกำลังจะไปหาจองเบจริง แล้วแบบนี้ โทโมะเขาจะรู้ความจริงไหมน่า

                                ยังไงก็ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า 

                        ~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~o~