สะดุดรัก...ที่พักใจ
8.3
เขียนโดย NineLoveTomoKaew
วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.08 น.
30 chapter
65 วิจารณ์
50.13K อ่าน
8) ทะเลาะกันเรื่อง....!!?!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทุกคน:5555
...:โทโมะขาาาาาาา ป็อปปี้ขาาาาาา เขื่อนขาาาาาาา
......................................................................................................................................
พิม/หวาย/เกล:โทโมะขาาาาาาา ป็อปปี้ขาาาาาา เขื่อนขาาาาาาา
ทุกคน:เฮ้ยยยยยยย!!!!
แก้ว:ยัยสามขา พวกเธอมาได้ไงเนี้ย
เฟย์:อือ นั้นสิ ไม่ได้มีใครจุดธูปเชิญมาซักหน่อย(พูดด้วยท่าทางล้อเลียน)
พิม/หวาย/เกล:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~พวกแกว่าใครห๊ะ!!!!(ทุกคนเอามือปิดหู)
ฟาง:นี้พวกเธอจะเสียงดังกันทำไม เห็นมั้ยเค้าแตกตื่นกันหมดแล้ว
เกล:ทำไมพี่เขื่อนทำแบบนี้กับเกลละคะ มานั่งกับนังพี่เฟย์ทำไมToT
เขื่อน:พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเรานะ
เกล:พี่เขื่อนพูดเล่นใช่มั้ยค่ะ
เฟย์:จริงสิพี่เขื่อนเค้าคบกับพี่อยู่(เอามือคล้องแขนแล้วหอมแก้ม)
เกล:กรี๊ดดดดดดดดดด~พี่เขื่อนเกลไม่ยอมๆๆๆ
พิม:ทำไมโมะขาาาาาาาาของพิมทำแบบนี้ละค่ะ มานั่งกับนังทอมนี้ทำไม แบนก้แบน สู้ของพิมก้ไม่ได้เชอะ!!!!
แก้ว:หึ!!!แล้วทำไมห๊ะ!!!ยัยผีจูออนเผือก
พิม:กรี๊ดดดดดดดดด~นั่งแก้ว เอ๊ะ!!!!นี้เสือโมะขาาาาาาของฉันนี้ แกไปเอามาได้ไง
แก้ว:โทโมะเค้าให้ฉันต่างหาก
พิม:แล้วทำไมต้องให้เธอด้วยละ
แก้ว:ก้พนักงานเค้าแอบมองขาฉันก้เลยเอาเสื้อมาให้ปิดแค่นั้นเอง
พิม:จริงเหรอคะ ทำไมไม่เคยทำกับพิมแบบนี้บ้างละ
โทโมะ:ก้เราไม่ได้เป็นไรกันนี้
แก้ว:ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!!~
พิม:กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~นั่งแก้วฉันทนไม่ไหวแล้วนะ หวาย เกลตบพวกมันเลยดีกว่า
หวาย/เกล:ได้!!!!
พิมเอามือจิกผมแก้วที่ยืนประจันหน้ากันอยู่แล้วก้ลงมือตบแก้วไปหลายฉาดแต่มีเหรอที่แก้วจะยอมโดนกระทำฝ่าย
เดียว แก้วเอาผัดมะกะโรนีของตัวเองราดหัวพิม ยิ่งทำให้พิมโกรธจัดเข้าไปอีกแต่โทโมะก้คอยห้ามไม่ให้พิม
ทำร้ายแก้ว พิมเลยผลักแก้วให้ลงไปนอนอยู่ตรงพื้นแล้วก้ขึ้นคร่อมไว้แล้วทั้งสองก้ผลัดกันได้เปรียบเสียเปรียบ
ด้านฟางหวายกำลังเดินไปที่ฟางแต่โดนป็อปปี้ขวางไว้หวายเลยผลักป็อปปี้ แล้วก้ด้วยความโกรธของหวาย หวาย
เลยลงมือไม่ยั้ง แต่ฟางที่เริ่มจะโมโหบ้างแล้วที่หวายทำร้ายตัวเองยังไม่พอยังไปทำร้ายป็อปปี้ด้วยเลยตอบโต้ด้วย
การจิกผมหวายแล้วกะชากแรงๆ หวายถึงกับร้องโอดครวญTOT แต่นั้นยิ่งเพิ่มความซะใจให้กับฟางมากยิ่งขึ้น
มาทางด้านเฟย์ เฟย์และเกลสงสายตาอัมหิตให้กันซึ่งมันรุนแรงมากจนเขื่อน จองเบ เคนตะ รู้สึกรับรู้ได้ถึงแรงนั้น
ได้เลย เกลเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อนด้วยการผลักเฟย์ไปชนกับเสาทำให้เฟย์ถึงกับมึน แต่เฟย์ก้ยังลุกขึ้นมาได้แล้วเอา
กับของตัวเองเทราดหัวของฝ่ายตรงข้ามแล้วพูดว่า"ชอบนักใช่มั้ยของเหลือ ฉันยกให้" ทำให้เคนตะ เขื่อน จองเบ
และเกลถึงกับอึ้ง แต่ยังไม่หยุดการกระทำ เคนตะและจองเบเลยไปตาเจ้าของร้านมาแล้วทุกคนก้หยุดการกระทำ
ทั้งหมดลงแล้วก้จ่ายค่าเสียหายต่างๆที่ทำร้านเค้าจนพังหมด
แก้ว:ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ร้านพัง(พูดแล้วก้มหัวลง)
เจ้าของร้าน:ไม่เป็นไรหรอกจะ มันเป็นอุบัติเหตุ แล้วพวกหนูก้ไม่ได้ตั้งใจด้วย(เจ้าของร้านพูดด้วยท่าทางใจดี)
เกล:ไม่ได้ใจที่ไหนละคะก้พวกมันเริ่มก่อน
เฟย์:นี้!!!พวกเราไม่ได้เริ่มก่อนซักหน่ิอย เธอนั้นแหละที่เริ่ม
เจ้าของร้าน:เอาละๆ รีบๆไปเถอะอยากเป็นข่าวกันเหรอ โชคดีที่ตอนนี้คนไม่มากถ้าไม่งั้นเป็นข่าวกันแน่ๆ
ฟาง:แล้วคุณไม่เอาเรื่องพวกเราเหรอคะ(ถามด้วยความสงสัย)
เจ้าของร้าน:ไม่หรอกจะ
ทุกคน:ขอบคุณคุณป้ามากเลยนะคะ^^
โทโมะ:นี้ครับค่าเสียหาย(เอาเงินยื้นให้ 10,000 บาท)
เจ้าของร้าน:ความจิงไม่ต้องลำบากก้ได้นะ
โทโมะ:ไม่เป็นไรครับถือว่าเป็นการขอบคุณที่ไม่เอาเรื่อง
เจ้าของร้าน:ก้ได้จะ กลับกันดีๆนะ
ทุกคน:ค่ะ/ครับ
พอเดินออกมาจากร้าน
พิม:โมะขาาาาาาาไปส่งพิมที่บ้านได้มั้ยค่ะ วันนี้ไม่มีซ้อม(เดินเข้าไปเกาะแขนโทโมะ)
โทโมะ:ไม่ได้หรอกวันนี้โมะมีซ้อม
พิม:อ้าวววววว
หวาย:ป็อปขาาาาาาาพาหวายไปช็อปปิ้งได้มั้ยค่ะ(เดินไปแล้วผลักฟางที่อยู่ข้างป็อปปี้ออกแล้วเกาะแขนแทน)
ป็อปปี้:เออ...ไม่ได้หรอกป็อปก้มีซ้อมเหมือนกัน หวายไปคนเีดียวนะ
หวาย:ก้ได้ ชิ!!!!
เกล:พี่เขื่อนขาาาาาเราขึ้นไปพร้อมกันนะคะ(เดินมาเกาะแขนพร้อมอ้อน)
เขื่อน:คือ...เออ....พี่มีธุระต่อไปก่อนนะ(เขื่อนหันไปอีกทางก้ไม่เห็นเฟย์แล้ว)
เกล:พี่เขื่อนอ่ะ
@ สตูดิโอ (ในห้องซ้อมเต้น)
แก้ว:โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย~ ยัยพิมนะยัยพิม เล่นชั้นซะเยินเลย(แก้วจับหน้าตัวเองที่มีแผลที่มุมปากแล้วก้มี
รอยมือของพิม)
....:ช่วยทำแผลให้มั้ย
......................................................................................................................................
เอ๊ะ!!!! ใครมานะ อยากรู้ต้องติดตาม อยากให้อัพต้อง เม้น+โหวต เยอะๆๆๆๆๆๆนะ
...:โทโมะขาาาาาาา ป็อปปี้ขาาาาาา เขื่อนขาาาาาาา
......................................................................................................................................
พิม/หวาย/เกล:โทโมะขาาาาาาา ป็อปปี้ขาาาาาา เขื่อนขาาาาาาา
ทุกคน:เฮ้ยยยยยยย!!!!
แก้ว:ยัยสามขา พวกเธอมาได้ไงเนี้ย
เฟย์:อือ นั้นสิ ไม่ได้มีใครจุดธูปเชิญมาซักหน่อย(พูดด้วยท่าทางล้อเลียน)
พิม/หวาย/เกล:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~พวกแกว่าใครห๊ะ!!!!(ทุกคนเอามือปิดหู)
ฟาง:นี้พวกเธอจะเสียงดังกันทำไม เห็นมั้ยเค้าแตกตื่นกันหมดแล้ว
เกล:ทำไมพี่เขื่อนทำแบบนี้กับเกลละคะ มานั่งกับนังพี่เฟย์ทำไมToT
เขื่อน:พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเรานะ
เกล:พี่เขื่อนพูดเล่นใช่มั้ยค่ะ
เฟย์:จริงสิพี่เขื่อนเค้าคบกับพี่อยู่(เอามือคล้องแขนแล้วหอมแก้ม)
เกล:กรี๊ดดดดดดดดดด~พี่เขื่อนเกลไม่ยอมๆๆๆ
พิม:ทำไมโมะขาาาาาาาาของพิมทำแบบนี้ละค่ะ มานั่งกับนังทอมนี้ทำไม แบนก้แบน สู้ของพิมก้ไม่ได้เชอะ!!!!
แก้ว:หึ!!!แล้วทำไมห๊ะ!!!ยัยผีจูออนเผือก
พิม:กรี๊ดดดดดดดดด~นั่งแก้ว เอ๊ะ!!!!นี้เสือโมะขาาาาาาของฉันนี้ แกไปเอามาได้ไง
แก้ว:โทโมะเค้าให้ฉันต่างหาก
พิม:แล้วทำไมต้องให้เธอด้วยละ
แก้ว:ก้พนักงานเค้าแอบมองขาฉันก้เลยเอาเสื้อมาให้ปิดแค่นั้นเอง
พิม:จริงเหรอคะ ทำไมไม่เคยทำกับพิมแบบนี้บ้างละ
โทโมะ:ก้เราไม่ได้เป็นไรกันนี้
แก้ว:ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!!~
พิม:กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~นั่งแก้วฉันทนไม่ไหวแล้วนะ หวาย เกลตบพวกมันเลยดีกว่า
หวาย/เกล:ได้!!!!
พิมเอามือจิกผมแก้วที่ยืนประจันหน้ากันอยู่แล้วก้ลงมือตบแก้วไปหลายฉาดแต่มีเหรอที่แก้วจะยอมโดนกระทำฝ่าย
เดียว แก้วเอาผัดมะกะโรนีของตัวเองราดหัวพิม ยิ่งทำให้พิมโกรธจัดเข้าไปอีกแต่โทโมะก้คอยห้ามไม่ให้พิม
ทำร้ายแก้ว พิมเลยผลักแก้วให้ลงไปนอนอยู่ตรงพื้นแล้วก้ขึ้นคร่อมไว้แล้วทั้งสองก้ผลัดกันได้เปรียบเสียเปรียบ
ด้านฟางหวายกำลังเดินไปที่ฟางแต่โดนป็อปปี้ขวางไว้หวายเลยผลักป็อปปี้ แล้วก้ด้วยความโกรธของหวาย หวาย
เลยลงมือไม่ยั้ง แต่ฟางที่เริ่มจะโมโหบ้างแล้วที่หวายทำร้ายตัวเองยังไม่พอยังไปทำร้ายป็อปปี้ด้วยเลยตอบโต้ด้วย
การจิกผมหวายแล้วกะชากแรงๆ หวายถึงกับร้องโอดครวญTOT แต่นั้นยิ่งเพิ่มความซะใจให้กับฟางมากยิ่งขึ้น
มาทางด้านเฟย์ เฟย์และเกลสงสายตาอัมหิตให้กันซึ่งมันรุนแรงมากจนเขื่อน จองเบ เคนตะ รู้สึกรับรู้ได้ถึงแรงนั้น
ได้เลย เกลเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อนด้วยการผลักเฟย์ไปชนกับเสาทำให้เฟย์ถึงกับมึน แต่เฟย์ก้ยังลุกขึ้นมาได้แล้วเอา
กับของตัวเองเทราดหัวของฝ่ายตรงข้ามแล้วพูดว่า"ชอบนักใช่มั้ยของเหลือ ฉันยกให้" ทำให้เคนตะ เขื่อน จองเบ
และเกลถึงกับอึ้ง แต่ยังไม่หยุดการกระทำ เคนตะและจองเบเลยไปตาเจ้าของร้านมาแล้วทุกคนก้หยุดการกระทำ
ทั้งหมดลงแล้วก้จ่ายค่าเสียหายต่างๆที่ทำร้านเค้าจนพังหมด
แก้ว:ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ร้านพัง(พูดแล้วก้มหัวลง)
เจ้าของร้าน:ไม่เป็นไรหรอกจะ มันเป็นอุบัติเหตุ แล้วพวกหนูก้ไม่ได้ตั้งใจด้วย(เจ้าของร้านพูดด้วยท่าทางใจดี)
เกล:ไม่ได้ใจที่ไหนละคะก้พวกมันเริ่มก่อน
เฟย์:นี้!!!พวกเราไม่ได้เริ่มก่อนซักหน่ิอย เธอนั้นแหละที่เริ่ม
เจ้าของร้าน:เอาละๆ รีบๆไปเถอะอยากเป็นข่าวกันเหรอ โชคดีที่ตอนนี้คนไม่มากถ้าไม่งั้นเป็นข่าวกันแน่ๆ
ฟาง:แล้วคุณไม่เอาเรื่องพวกเราเหรอคะ(ถามด้วยความสงสัย)
เจ้าของร้าน:ไม่หรอกจะ
ทุกคน:ขอบคุณคุณป้ามากเลยนะคะ^^
โทโมะ:นี้ครับค่าเสียหาย(เอาเงินยื้นให้ 10,000 บาท)
เจ้าของร้าน:ความจิงไม่ต้องลำบากก้ได้นะ
โทโมะ:ไม่เป็นไรครับถือว่าเป็นการขอบคุณที่ไม่เอาเรื่อง
เจ้าของร้าน:ก้ได้จะ กลับกันดีๆนะ
ทุกคน:ค่ะ/ครับ
พอเดินออกมาจากร้าน
พิม:โมะขาาาาาาาไปส่งพิมที่บ้านได้มั้ยค่ะ วันนี้ไม่มีซ้อม(เดินเข้าไปเกาะแขนโทโมะ)
โทโมะ:ไม่ได้หรอกวันนี้โมะมีซ้อม
พิม:อ้าวววววว
หวาย:ป็อปขาาาาาาาพาหวายไปช็อปปิ้งได้มั้ยค่ะ(เดินไปแล้วผลักฟางที่อยู่ข้างป็อปปี้ออกแล้วเกาะแขนแทน)
ป็อปปี้:เออ...ไม่ได้หรอกป็อปก้มีซ้อมเหมือนกัน หวายไปคนเีดียวนะ
หวาย:ก้ได้ ชิ!!!!
เกล:พี่เขื่อนขาาาาาเราขึ้นไปพร้อมกันนะคะ(เดินมาเกาะแขนพร้อมอ้อน)
เขื่อน:คือ...เออ....พี่มีธุระต่อไปก่อนนะ(เขื่อนหันไปอีกทางก้ไม่เห็นเฟย์แล้ว)
เกล:พี่เขื่อนอ่ะ
@ สตูดิโอ (ในห้องซ้อมเต้น)
แก้ว:โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย~ ยัยพิมนะยัยพิม เล่นชั้นซะเยินเลย(แก้วจับหน้าตัวเองที่มีแผลที่มุมปากแล้วก้มี
รอยมือของพิม)
....:ช่วยทำแผลให้มั้ย
......................................................................................................................................
เอ๊ะ!!!! ใครมานะ อยากรู้ต้องติดตาม อยากให้อัพต้อง เม้น+โหวต เยอะๆๆๆๆๆๆนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ