สะดุดรัก...ที่พักใจ

แก้ว:โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย~ ยัยพิมนะยัยพิม เล่นชั้นซะเยินเลย(แก้วจับหน้าตัวเองที่มีแผลที่มุมปากแล้วก้มี

รอยมือของพิม)

....:ช่วยทำแผลให้มั้ย

......................................................................................................................................

พายุ:ช่วยทำแผลให้มั้ย(พูดแล้วเดินเข้ามาที่แก้ว)

แก้ว:เออ...คือ....มะ...ไม่เป็นไร

พายุ:ไม่เป็นไรได้ไงดูสิเลือดออกขนาดเนี้ย(เอามือเอื้อมไปแตะที่มุมปากแก้ว)

แก้ว:แก้วบอกว่าไม่เป็นไรก้ไม่เป็นไรไง!!!

พายุ:แก้วยังโกรธเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ

ย้อนไป 3 ปีที่แล้ว 

พายุเป็นเพื่อนกับแก้วตั้งแต่สมั้ยเรียน แก้วสนิทกับพายุมากวันหนึ่งพายุมาขอแก้วเป็นแฟนพายุสัญญาว่าจะรักแก้ว

คนเดียว จะไม่นอกใจ แก้วก้ตอบตกลงแต่โดยดีเพราะรู้สึกดีกับพายุเช่นกัน ทั้งสองคบกันได้เพียงเดือนเดียวก้ต้อง

มีปัญหากันเพราะพายุแอบนอกใจโดยการคบกับเพื่อนต่างห้องอีกคนหนึ่ง 

แก้ว:พายุไปเที่ยวกันมั้ย

พายุ:แก้วไปคนเดียวได้มั้ย คือพายุไม่ว่างมีงานด่วนที่โรงเรียนนะ

แก้ว:ก้ได้ๆ ไปละนะ

พายุ:อื้อ

+

+

+

+

พอแก้วกลับมาก้เห็นพายุกับลังนัวเนียกับผู้หญิงอื่นอยู่

แก้ว:พายุ!!!! ทำไมทำกับแก้ว(แก้วถึงกับตลึง)

พายุ:แก้ว!! คือ...เออ มันไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดนะ(พายุรีบปฏิเสธ)

แก้ว:เหรอ แล้วมันคืออะไรละ!!! ท่าอยากมีแฟนไหมก้พูดกันตรงๆเลยซิ(แก้วพูดชวนหาเรื่อง)

พายุ:....เออ!!! ใช่ ฉันอยากมีแฟนใหม่ แล้วเธอจะทำไม!!!(พายุหมดความอดทนเลยบอกไปตรงๆ)

แก้ว:หือ~ToT ....ฉันผิดตรงไหนเหรอพายุ ทำไม!!! (แก้วถึงกับปล่อยโหออกมา)

พายุ:ก้เธอมันน่ารำคาญ น่าเบื่อ ฉันหาอะไรที่มันร้อนแรงๆก้แค่นั้น(พายุพูดแทงใจแก้วเต็มๆ)

แก้ว:อ๋อ อย่างนี้นี่เองใช่มะ อยากได้อย่างนั้นก้ได้ นับตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน!!!!!!(แก้วเป็นฝ่ายบอกเลิกด้วยตัว

เอง แล้วก้หันหลังวิ่งออกไป)

หลังจากเหตุการ์ณในวันนั้นทำให้แก้วเปลี่ยนแปลงตัวเอง เป็นสาวห้าว แอ๊บทอมโดยปริยาย

+

+

+

ปัจจุบัน

แก้ว:ใช่ ยังโกรธไม่มีวันลืมเลยละ(พูดพร้อมทำตาขวาง)

พายุ:งั้นฉันขอโทษนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย(กระโจนเข้าไปกอด)

แก้ว:ไม่!!! ฉันไม่มีวันกลับไปเจอสภาพเดิมๆอีก(แก้วผลักออก)

พายุ:แต่ฉัน...(ยังพูดไม่ทันจบก้โดนแก้วแทรก)

แก้ว:ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว....

แก้วเดินออกมาจากห้องซ้อมเต้นแล้วปล่อยโหออกมาอย่างไม่แคร์สายตาคนที่อยู่รอบๆบริเวณนั้น โทโมะที่กำลัง

เดินมาห้องซ้อมของตัวเองก้เห็นแก้วกำลังเดินร้องไห้มา

โทโมะ:แก้ว เป็นอะไรนะ(ถามด้วยความสงสัย)

แก้ว:หือ~~เค้าทำไมทำกับฉันแบบนี้ละ เค้าต้องการอะไร หือ~(แก้วยังร้องไห้ไม่หยุด)

โทโมะ:ห๊ะ!! อะไรนะใครทำอะไรเธอ ฉันไม่รู้เรื่อง

แก้ว:พายุ!!!หือ~(ก้ยังไม่ยอมหยุด)

โทโมะ:มาเข้ามาข้างในก่อน(โทโมะพาแก้วเข้ามาในห้องซ้อมเต้นของตัวเอง เพื่อไม่ให้ใครเห็น)

โทโมะ:ไหนลองเล่าเรื่องให้ฉันฟังหน่อยซิ

แก้ว....ก้(เล่าทุกอย่างให้ฟัง)

โทโมะเมือ่ได้ยินเรื่องที่แก้วเล่าก้ถึงกับตกใจ แล้วก้สงสารแก้วเลยเอามือไปปาดน้ำตาแก้วที่ไหลออกมาจนอาบ

แก้ม แล้วพูดปลอบ

โทโมะ:ไม่เป็นไรนะแก้ว ฉันจะช่วยเธอเอง รัยรองว่าพายุจะไม่มีทางมายุ่งกับเธออีแน่ ฉันจะเป็นที่พักใจให้เอง

(พูดแล้วยิ้มหวานให้แก้ว)

แก้ว:หือ~หึก ขอบใจนายมากเลยนะโทโมะ(เค้าไปกอดโทโมะ)

โทโมะอึ้งไปซักพักนึงแล้วกอดตอบทำให้หัวใจของโทโมะเต้นแรงและเร็ว ไม่เคยมีใครทำให้เขาเป็นได้ถึงขนาดนี้

มาก่อน แม้จะเป็นตอนร่วมรักกับผู้หญิงคนอื่นก้ยังไม่แรงเท่านี้ ทำให้แก้วรู้สึกได้เลยเงยหน้าขึ้นมอง

ใบหน้าของโทโมะที่ตอนนี้กำลังแดงเหมือนลูกตำลึงสุกจนถึงใบหู

แก้ว:เป็นอะไรรึเปล่าใจเต้นแรงจัง -o- (ถามอย่างไรเดียงสา)

โทโมะ:เปล่า ก้แค่ร้อนๆนะ ไม่มีไรหรอก -////-

แก้ว:จริงอ่ะ

โทโมะ:จริงสิ(เอาหน้าเข้าไปใกล้ แล้วแอบหอมแก้มแก้ว)

แก้ว:ไอ้โมะบ้า(แก้วผลักโทโมะออกแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตู)

โทโมะ:เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนละ 

แก้ว:ก้ไปซ้อมเต้นต่อไง นายอยากให้งายพังรึไง(พูดแล้วหลบหน้า)

โทโมะ:หึหึ(หัวเราะในลำคอ)

แก้ว:หัวเราะทำไม

โทโมะ:ก้...จะทำแบบนี้ไง

โทโมะตรึงแก้วไว้กับผนังแก้วพยามจะขัดขื่น

แก้ว:ปล่อยนะโทโมะ อย่าทำแบบนี้นะ!!(ทำหน้ามุ่ยแล้วตวาดลั้นห้อง)

โทโมะ:ถ้าเธอพูดอีกคำเดียวฉันจูบเธอแน่(โทโมะพูดขู่แก้ว)

.....:ทำอะไรกัันนะ!!!!!!