สะดุดรัก...ที่พักใจ

 

พอทั้งหมดกลับมาถึงบ้านก้เข้าครัวทำอาหารเตรียมโน้นเตรียมนี้ไปเรื่อยๆ โทโมะก้แต๊ะอั๋งแก้ว

 

บ้างเป้นบ้างคราว ป็อปปี้กับฟางก้หวานจนน้ำตาลเรียกพี่ ส่วนเฟย์กับเขื่อนก้หยอกล้อกันไปมา

 

เหมือนเด็กจนเวลาผ่านไปประมาณ 4 ชั่วโมง ก้เตรียมงานเสร็จ แล้วก้มีรถMini Cooperสีดำ

 

ป้ายแดงมาจอดหน้าบ้านฟาง

 

 

ฟาง:หวาย พิม เกล!!!! มาทำอะไรที่นี้

 

หวาย:ก้มาหาเธอนั้นแหละ

 

ฟาง:มาหาทำไม

 

พิม:ก้จะมาสั่งสอนพวกแกไงที่แย่งของๆเราไป!!!

 

แล้วพิมก้เดินจะเข้าไปในบ้านแต่ถูกฟางดึงไว้หวายเลยตบฟางแล้วเกลก้รีบเดินเข้าไปกับพิม

 

ฟาง:ช่วยด้วย!!!!!!~

 

2 สาว 3 หนุ่มได้ยินเลยรีบวิ่งออกมาดูก้เห็นเกลกับพิมยืนอยู่หน้าบ้าบและหวายที่กับลังตบ

 

ฟางอยู่

 

ป็อปปี้:หยุดนะ!!

 

หวาย:ป็อปขาาาาาาาาาาาาา โอ๊ยยยย!! (วิ่งไปหาป็อปปี้แต่กลับโดนผลัก)

 

ป็อปปี้:เป็นอะไรรึเปล่าฟาง

 

ฟาง:ไม่เป็นไร

 

แก้ว:พวกเธอต้องการอะไร!!!

 

พิม:ก้ต้องการโมะขาาาาาาของฉันคืนไง

 

แก้ว:ฉันไม่ได้แย่งแต่เค้าเต็มใจต่างหาก(เดินเข้าไปเกาะแขน)

 

พิม:ฉันไม่ยอมมมมมม!!!!!ฉันไม่เชื่อ!!!!!

 

แก้ว:ดูนี้(แก้วเหยียดยิ้มแล้วจูบโทโมะ โทโมะอึ่งไปซักพักแล้วจูบตอบ)

 

พิม:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!! นั่งแก้ว

 

พิมเดินเข้าไปหาแก้วแล้วจะตบแต่โทโมะจับมือแล้วสบัดออกอย่างรังเกียด

 

โทโมะ:ขอละอย่าทำให้ฉันต้องเกลียดเธอไปมากกว่านี้เลย ขอให้เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน

 

กันดีกว่า

 

พิม:แต่พิมรักโมะนะ พิมไม่ยอม!!!!ฮือ~

 

โทโมะ:แต่ฉันไม่ได้รักเธอ ฉันรักแก้วต่างหาก

 

พิม:ไม่จริง!!!!!!!! ฮือออออ~

 

มาที่เกลกันบ้าง

 

เกล:พี่เขื่อนขาาาาาา เกลคิดถึงจังเลย

 

เขื่อน:อย่าทำแบบนี้นะเกล!(เขื่อนผลักเกลให้ออกห่างจากตัว)

 

เฟย์:อย่ามาทำแบบนี้อีกนะ!!!อย่าหาว่าฉันไม่เตือน

 

เกล:ใครกลัวละนั่งป้าเฟย์!!!!(เกลยกเท้าจะทีบเฟย์)

 

เฟย์:เข้ามาเซ่มาเลย(เฟย์หลบแล้วจระเข้ฟาดห่างใส่เกล)(เวอร์ไปมั้ย-o-:Nine)

 

เกล:โอ๊ยยยยยยยย!!!เจ็บนะ พี่เขื่อนขาาาาาาาาาช่วยเกลด้วย TOT

 

เฟย์:ช่วยตัวเองก่อนเถอะ!!!(แล้วเฟย์ก้เดินเข้าไปตบแต่เขื่อนห้ามไว้)

 

เขื่อน:พอก่อนเดี๋ยวก้ตายกันพอดี

 

เฟย์:เห๊อะ!!! ตายนะสิดี

 

มาที่หวายกันบ้าง

 

หวาย:ป็อปรักมันมากใช่มั้ย!!!ได้!!!!

 

หวายหยิบมีดที่อยู่ในกระเป๋าออกมาแล้วเดินไปที่ฟาง

 

หวาย:ตายซะเถอะ!!!!!!!

 

ป็อปปี้:หยุดนะหวาย!!!

 

ป็อปปี้เอาตัวเข้ามาบังทำให้หวายถึงกับปล่อยโหออกมายกใหญ่แล้วปล่อยมีด นั่งทรุดตัวก้ม

 

หน้าร้องไห้

 

กลับมาที่พิม

 

พิม:พิมไม่อยู่แล้ว!!!!!

 

แล้วพิมก้วิ่งไปหน้าบ้านมีรถสิบล้อกำลังขับมาด้วยความเร็ว พิมวิ่งไปกลางถนนแล้วก้ยืนช็อค

 

อยู่แก้วที่เห็นเลยวิ่งเข้าไปช่วย

 

เอี๊อด!!!!!(เสียงรถเบรก)

 

คนขับรถ:เป็นอะไรรึเปล่าครับ

 

แก้ว:ยัยพิมเป็นอะไรรึเปล่า

 

พิม:ฮือ~อย่านะ!!!

 

แก้ว:ยัยพิมๆๆ ไม่เป็นไรแล้ว

 

พิมเงยหน้าขึ้นมาแล้วก้กอดแก้ว พิมพูดขอบใจที่ช่วยแล้วก้ร้องไห้อย่างหนัก

 

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจแทบช็อคโดยเฉพาะโทโมะตอนที่เห็นแก้ววิ่งออกไปเข่าแทบทรุด

 

โทโมะ:แ้ก้ว!!!!ไม่เป็นไรนะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า

 

แก้ว:ไม่เป้นไรหรอก

 

หวายและเกลก้วิ่งออกมาหาพิมที่ร้องหายไม่หยุดเพราะความกลัว

 

หวาย:เอ่อ.....ขอบใจเธอมากเลยนะ ที่อุตสาช่วยยัยพิมไว้

 

เกล:ใช่ๆๆๆๆ ฮึก~

 

แล้วก้เคลียร์เรื่องนี้กับคนขับรถแล้วพาพิมไปพักในบ้าน

 

หวาย:ยังไงก้ขอบคุณนะที่ช่วยพิมไว้

 

ฟาง:แล้วไม่โกรธฉันแล้วก้เฟย์ฟางแล้วเหรอ

 

หวาย:ไม่แล้วละ ถึงไม่มีเธอป็อปก้ไม่รักฉันอยู่ดี

 

ฟาง:คิดอย่างงั้นได้ก้ดีแล้ว

 

เกล:เกลก้ต้องขอโทษพี่เฟย์แล้วก้พี่เขื่อนด้วยนะคะที่ทำเรื่องไม่ดี

 

เฟย์:ไม่เป็นไรสำนึกได้ก้ดีแล้ว

 

พิม:ขอโทษนะที่มาสร้างความวุ่นวาย แล้วก้ขอบใจมากเลยนะแก้วที่ช่วย

 

แก้ว:ไม่เป็นไร

 

พิม/หวาย/เกล:งั้นพวกเรากลับก่อนนะ

 

ฟาง:เอ่อ...ดะ เดี๋ยว อยู่ปาร์ตี้กับเราก่อนมั้ยละ

 

เกล:จะดีเหรอ

 

เขื่อน:ดีสิคนเยอะๆสนุกออก

 

เกล:ก้ได้ค่ะ

 

แล้วทั้งสามคนก้ขอโทษกันยกใหญ่ที่ทำเรื่องไม่ดีทั้งหมดแต่สาวๆของเราก้ยังยกโทษให้

 

และไม่ได้โกรธเลย 

 

...............................................................................................

 

มันแปลกๆไปมั้ยอยู่ดีๆก้ดีกันเฉย แต่ยังไงก้เม้นกันเยอะๆนะจ๊ะ