ฺBad Boy ทำไงได้....รักนายเข้าแล้วพ่อหนุ่มเพลบ์บอย

โอ้วววววว~!!ในที่สุดก็มาถึงวันนี้จนได้ วันที่ฉันไม่รู้จะทำตัวยังไง TvT ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวที่เฟย์เลือกให้เมื่อวานทันที แล้วก็รีบแต่งหน้าอย่างไว เพราะใกล้จะได้เวลาทำงานแล้วฉันรีบขับรถของตัวเองไปสำนักงานทันทีแล้วก็ถึงจนได้
" นี่ ๆ ทำไมมาช้าอย่างงี้อ่ะ " เสียงแรกที่ฉันได้ยินหลังจากลงจากรถคือเสียงของเพื่อนฉันเอง ยัยเฟย์นั่นเอง แล้วก็มีอีกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เฟย์ 
" ขอโทษ ๆ ว่าแต่...นั่นใครอ่ะ "
" อ๋อ น้องฉันเองชื่อ ฟาง จะมาเริ่มทำงานวันนี้น่ะ "
" สวัสดีจ้ะ ^^ " ฉันทักทายรุ่นน้องคนนี้อย่างดี
" ดีค่ะ........ "
ว้า!ดูเหมือนว่าจะเป็นมิตรด้วยไม่ได้แฮะ
" นี่พี่สาววันนี้พี่จะไปสยามหรอ " ฟางพูดขึ้นมา
" รู้ได้ไงอ่ะ "
" ฉันบอกเองอ่ะ ฉันกับน้องเรานิสัยคล้ายกันน่ะ ไว้ใจได้ " แล้วเฟย์ก็พูดขึ้น
" น้องแกก็เกลียดพวก Bad Boy ด้วยหรอ "
" โครต ๆ เลยอ่ะจะบอกให้ "
" แล้วทำไมถึงไม่ชอบหรอ " ฉันหันไปถามฟางด้วยความสงสัย
" หนูเกลียดความเจ้าชู้ของคนพวกนั้นน่ะค่ะ ถึงหน้าตาจะดีก็จริงแต่ชื่อวงก็เหมือนกับบ่งบอกนิสัยได้เลย แล้วนิตยสารของพี่สาวไม่ได้เขียนเรื่องของคนพวกนี้หรอค่ะ " ว้าววว~!!เหตุผลเหลือร้าย ใช้ได้นิ
" ก็ใช่อ่ะจ้ะ พี่ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย ^^ "
" ถึงจะไปแกล้งเป็นแฟนคลับแล้วจะเข้าใกล้เค้าได้ไงอ่ะ ถ้าไม่รู้เรื่องของเค้า "
" เอ่อ..... "
" ก็นี่ไง " แล้วเฟย์ก็หูฟังออกมา
" เอามาทำไมอ่ะ "
" ก็ฉันจะให้แกซ่อนไอนี่ไว้ในเสื้อแล้วฟังคำสั่งจากฉัน ถ้าพวกนั้นพูดอะไรฉันได้ยินหมดล่ะ ถ้าพวกนั้นถามคำถามฉันจะช่วยแกเองนะ ไม่ต้องห่วง " 
ตอนนี้โครตกลัวเลยอยากกลับบ้าน ถ้าล้มเหลวฉันโดนจับเข้าคุกแน่เลยอ่ะ
" เอาเหอะน่า ใกล้ถึงเวลาแล้วเราไปสยามกันดีกว่า " แล้วเฟย์ก็พูดขึ้นมาพร้อมกับลากฉันไป
" แล้วงานฉันอ่ะ " 
" เดี๋ยวให้ฟางจัดการได้น่า ไม่เป็นไร "
เชื่อใจได้หรอ ให้เด็กทำเนี่ยนะ พี่ฝากด้วยฟางงงง~!
หลังจากยัยเฟย์ลากฉันขึ้นรถแล้ว ยัยนั้นก็รีบขับรถอย่างเร็วเลย จนฉันจะอ้วกแล้ววววว
" นี่ ๆ เฟย์ เบา ๆ หน่อยก็ได้ อุ๊บ ! " ฉันพูดเตือนสติเพื่อนฉันหน่อยเผื่อสติมันหาย
" ก็รีบนิช่วยไม่ได้ แกมาสายเอง "
" เอ๊อ ฉันผิด ขอโทษเพื่อนรัก "
" ไม่เป็นไรอภัยให้จ้ะ เพื่อนสาวจะซิ่งแล้วจับไว้ให้ดี ๆ ล่ะ "
อ๊ายยยยยยยย~!!มันจะฆ่ากันชัด ๆ ขับซะเร็วเลยอ่ะ
และแล้วในที่สุดก็มาถึงจนได้
" นี่ ๆ แกไหวมั้ยอ่ะ ? " เฟย์ถามฉันด้วยความตกตื่น
" โอเค ไหว ๆ สู้โว้ยยยย~! อุ้บ :X " สู้สิสู้เพื่องานนะ ฮือ ๆ TvT อยากจะร้องไห้
" รอไปสักพักเดี๋ยวก็มาอีก 10 นาที "
" ขอไปนอนในรถนะ "
" จะบ้าไงรถอยู่ไกลจะตาย "
" อืม ๆ ไม่เป็นไรรอได้ "
" ทำตัวดี ๆ หน่อยสิแกสวยแล้วนะอย่าลืม "
เกือบลืมว่าสวยแล้ว ฉันก็ยืนให้สง่าผ่าเผยเลย สวยค่ะสวย ^^
ผ่านไป 10 นาที ได้เวลาแล้ว
" กรี๊ดดดด~!!!! " เสียงของพวกแฟนคลับดังชะมัดเลยมันบังรัศมีความสวยของฉันหมดแล้วนะ
" โอ๊ะ!ยัยเฟย์คนเยอะแบบนี้เค้าจะมองฉันเห็นหรอ "
" ไม่รู้สิ ฉันไปก่อนนะแกหาวิธีเอาเองล่ะกัน "
โธ่!เพื่อนฉันนิสัยนี่โครตรักเพื่อนเลย เหลือเราคนเดียวแล้วสิ โอเคเป็นไงเป็นกันว่ะ ลุยโลด
" เอ่อ...ขอทางหน่อยค่ะ ขอทางหน่อย " ฉันร้องขอทางเพื่อจะเดินไปข้างหน้าแต่ไม่มีทางให้ไปเลย
" กรี๊ดดดดดดดด~!!! โทโมะ ป๊อบปี้ เขื่อน อ๊ายยยยย~ "
แล้วฉันไปยังไงล่ะเนี่ย เมื่อเช้าก็ไม่ได้ทานข้าวมาด้วย จะเป็นลมอยู่แล้วเนี่ย
" ถ้อยหน่อยสิป้า " เรียกใครป้าย่ะหน๊อย เดี๋ยวหล่อนจะได้อิจฉาฉันมากกว่านี้อีกคอยดู
แต่ตอนนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว.....
ตุ้บ ~ !!!
" ฟื้นแล้วหรอ " มีเสียงใครคนหนึ่งพูดขึ้นมา
" นี่ฉันสลบไปหรอ แล้วที่นี่ที่ไหนอ่ะ "
" นี่น่ะห้องพักของพวกฉันเอง "
" ห้องพักหรอ....หรือว่า.....Bad Boy " พวก Bad Boy หรอ ไม่จริงอ่ะฉันเป็นลมแล้วเกี่ยวไรกับพวก Bad Boy อ่ะ
" ก็เธอสลบไปแล้วมีคนโวยวายน่ะ พวกเราเลยไปดูก็เห็นเธอสลบอยู่ พวกเราก็เลยพาเธอมานอนพักที่ห้องพักของเราน่ะ อย่าห่วงเลย " นี่พวกเค้าช่วยเราไว้หรอ ใจดีกว่าที่คิดแฮะ เฮ้ย!อย่าเพิ่งวางใจสิแก้ว อย่าใจอ่อนเด็ดขาด
" แล้วเธอเป็นไงบ้างอ่ะ " ผู้ชายอีกคนหนึ่งถาม
" ก็โอเคแล้วอ่ะ "
" เธอรู้จักพวกเราใช่มั้ย "
" ก็นะ ทำไมหรอ "
" ป่าวหรอกแค่เห็นว่าเธอสวยดีน่ะ " เค้าชมเราด้วยอ่ะ 
" ขอบใจ "
" ว่าแต่พวกนายไม่มีงานหรอถึงได้มานั่งดูฉันน่ะ "
" ไม่มีหรอก เธอรู้แล้วใช่มั้ยว่าพวกเราชื่ออะไรกันบ้าง "
" อืม รู้ "
" ชื่ออะไรล่ะ " และอีกหนึ่่งคนก็ถาม
ซวยแล้วไงไม่ได้ศึกษาอะไรมาเลยด้วย
" เอ่อ...คนนั้นชื่อ ป๊อบปี้ คนโน่นชื่อ เขื่อน ส่วนนายชื่อ โทโมะ ถูกมั้ยล่ะ "
" อืมถูก " เฮ้ย!ถูกด้วยอ่ะ เดามั่วน่ะเนี่ย
" แล้วนี่ฉันขอกลับเลยนะ "
" เดี๋ยวก่อนสิ " อยู่ดี ๆ โทโมะก็พูดขึ้นมา
" อะไร "
" อยู่ก่อนก็ได้ช่วงนี้เราว่างน่ะ " 
" ไม่เป็นไรฉันกลับก่อนดีกว่า "
" น่าอยู่เหอะนะ " ป๊อบปี้ก็พูดขึ้นพร้อมกับจับแขนฉันเอาไว้
" นี่พวกนายมีอะไรก็พูดมาดีกว่า "
" ฉันชอบเธอ โอเคมั้ย " โทโมะพูดขึ้นมาเอาซะฉันช็อคเลย
" บ้าน่ผู้ชายอย่างนายหาผู้หญิงสวย ๆ กว่าฉันได้อีกตั้งเยอะแยะไป "
" แต่เธอตรงสเป็คฉันเลย " ฉันเนี่ยนะมีแต่คนปฏิเสธฉันจะตายไป แต่นายนี่มาชอบฉันซะงั้นอ่ะ แต่มันเข้าแผนเราพอดีเลย
" ฉันก็ชอบนะ ฉันขอละกัน " ป๊อบปี้ก็พูดขึ้นมาอีกคน
" ฉันก็ด้วย " เขื่อนก็อีกคน อะไรกันเนี่ย
" เดี๋ยว ๆ เดี๋ยวก่อนนะนี่พวกนายพูดเล่นใช่มั้ย "
" พูดเล่นอะไรฉันพูดจริง " อ่ะ !พูดพร้อมกันเลยอ่ะ
" ฉันขอกลับก่อนนะ บาย ^^ "
" เฮ้!เดี๋ยวสิ " รู้สึกคนที่พูดรั้งท้ายคือโทโมะนะ พวกนั้นเป็นอะไรน่ะชอบผู้หญิงคนเดียวกันงั้นหรอ 
ระหว่างที่ฉันออกไป ท่านผู้อ่านไปดูในห้องพักดีกว่าว่าพวกนั่นคุยอะไรกัน
" ผู้หญิงอะไรแปลกคนชะมัดเลย " เขื่อนพูด
" นั่นสิ แต่ยัยนั่นสวยดีนะ ไม่ได้ถามชื่อไว้ด้วยซิ บ้านอยู่ไหนยังไม่รู้เลย จะได้เจอกันอีกรึป่าวนะ " ป๊อบปี้ก็พูด
" พูดอะไรของนายน่ะไอป๊ิอบ " โทโมะพูดด้วยดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ 
" นายก็สนใจไม่ใช่หรอ "
" ฉันก็แค่หยอกเล่นเฉย ๆ "
" แล้วถ้ายัยนั่นคิดจริงอ่ะ " เขื่อนก็พูดขึ้นมา
" ก็ปล่อยลอยตามน้ำไง "
" ใช่ ๆ ตามแบบฉบับของพวกเราที่ได้ฉายานี้มา 'พ่อหนุ่มเพลย์บอย' ไงล่ะ " 
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า " หัวเราะประสานเสียงด้วย
ด้านแก้ว
โอ๊ยยยย!เจ้าพวกนั้นทำฉันเป็นบ้าไปแล้ว ทำไงดีอ่ะใจยังเต้นอยู่เลยอ่ะ อย่าหวั่นไหวนะแก้วตั้งสติหน่อย ไม่ไหวแล้วอ่ะ TvT แผนนี้จะสำเร็จมั้ยเนี่ย