ฺBad Boy ทำไงได้....รักนายเข้าแล้วพ่อหนุ่มเพลบ์บอย

โอ้วววววว~!!ในที่สุดก็มาถึงวันนี้จนได้ วันที่ฉันไม่รู้จะทำตัวยังไง TvT ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวที่เฟย์เลือกให้เมื่อวานทันที แล้วก็รีบแต่งหน้าอย่างไว เพราะใกล้จะได้เวลาทำงานแล้วฉันรีบขับรถของตัวเองไปสำนักงานทันทีแล้วก็ถึงจนได้

" นี่ ๆ ทำไมมาช้าอย่างงี้อ่ะ " เสียงแรกที่ฉันได้ยินหลังจากลงจากรถคือเสียงของเพื่อนฉันเอง ยัยเฟย์นั่นเอง แล้วก็มีอีกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เฟย์ 

" ขอโทษ ๆ ว่าแต่...นั่นใครอ่ะ "

" อ๋อ น้องฉันเองชื่อ ฟาง จะมาเริ่มทำงานวันนี้น่ะ "

" สวัสดีจ้ะ ^^ " ฉันทักทายรุ่นน้องคนนี้อย่างดี

" ดีค่ะ........ "

ว้า!ดูเหมือนว่าจะเป็นมิตรด้วยไม่ได้แฮะ

" นี่พี่สาววันนี้พี่จะไปสยามหรอ " ฟางพูดขึ้นมา

" รู้ได้ไงอ่ะ "

" ฉันบอกเองอ่ะ ฉันกับน้องเรานิสัยคล้ายกันน่ะ ไว้ใจได้ " แล้วเฟย์ก็พูดขึ้น

" น้องแกก็เกลียดพวก Bad Boy ด้วยหรอ "

" โครต ๆ เลยอ่ะจะบอกให้ "

" แล้วทำไมถึงไม่ชอบหรอ " ฉันหันไปถามฟางด้วยความสงสัย

" หนูเกลียดความเจ้าชู้ของคนพวกนั้นน่ะค่ะ ถึงหน้าตาจะดีก็จริงแต่ชื่อวงก็เหมือนกับบ่งบอกนิสัยได้เลย แล้วนิตยสารของพี่สาวไม่ได้เขียนเรื่องของคนพวกนี้หรอค่ะ " ว้าววว~!!เหตุผลเหลือร้าย ใช้ได้นิ

" ก็ใช่อ่ะจ้ะ พี่ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลย ^^ "

" ถึงจะไปแกล้งเป็นแฟนคลับแล้วจะเข้าใกล้เค้าได้ไงอ่ะ ถ้าไม่รู้เรื่องของเค้า "

" เอ่อ..... "

" ก็นี่ไง " แล้วเฟย์ก็หูฟังออกมา

" เอามาทำไมอ่ะ "

" ก็ฉันจะให้แกซ่อนไอนี่ไว้ในเสื้อแล้วฟังคำสั่งจากฉัน ถ้าพวกนั้นพูดอะไรฉันได้ยินหมดล่ะ ถ้าพวกนั้นถามคำถามฉันจะช่วยแกเองนะ ไม่ต้องห่วง " 

ตอนนี้โครตกลัวเลยอยากกลับบ้าน ถ้าล้มเหลวฉันโดนจับเข้าคุกแน่เลยอ่ะ

" เอาเหอะน่า ใกล้ถึงเวลาแล้วเราไปสยามกันดีกว่า " แล้วเฟย์ก็พูดขึ้นมาพร้อมกับลากฉันไป

" แล้วงานฉันอ่ะ " 

" เดี๋ยวให้ฟางจัดการได้น่า ไม่เป็นไร "

เชื่อใจได้หรอ ให้เด็กทำเนี่ยนะ พี่ฝากด้วยฟางงงง~!

หลังจากยัยเฟย์ลากฉันขึ้นรถแล้ว ยัยนั้นก็รีบขับรถอย่างเร็วเลย จนฉันจะอ้วกแล้ววววว

" นี่ ๆ เฟย์ เบา ๆ หน่อยก็ได้ อุ๊บ ! " ฉันพูดเตือนสติเพื่อนฉันหน่อยเผื่อสติมันหาย

" ก็รีบนิช่วยไม่ได้ แกมาสายเอง "

" เอ๊อ ฉันผิด ขอโทษเพื่อนรัก "

" ไม่เป็นไรอภัยให้จ้ะ เพื่อนสาวจะซิ่งแล้วจับไว้ให้ดี ๆ ล่ะ "

อ๊ายยยยยยยย~!!มันจะฆ่ากันชัด ๆ ขับซะเร็วเลยอ่ะ

และแล้วในที่สุดก็มาถึงจนได้

" นี่ ๆ แกไหวมั้ยอ่ะ ? " เฟย์ถามฉันด้วยความตกตื่น

" โอเค ไหว ๆ สู้โว้ยยยย~! อุ้บ :X " สู้สิสู้เพื่องานนะ ฮือ ๆ TvT อยากจะร้องไห้

" รอไปสักพักเดี๋ยวก็มาอีก 10 นาที "

" ขอไปนอนในรถนะ "

" จะบ้าไงรถอยู่ไกลจะตาย "

" อืม ๆ ไม่เป็นไรรอได้ "

" ทำตัวดี ๆ หน่อยสิแกสวยแล้วนะอย่าลืม "

เกือบลืมว่าสวยแล้ว ฉันก็ยืนให้สง่าผ่าเผยเลย สวยค่ะสวย ^^

ผ่านไป 10 นาที ได้เวลาแล้ว

" กรี๊ดดดด~!!!! " เสียงของพวกแฟนคลับดังชะมัดเลยมันบังรัศมีความสวยของฉันหมดแล้วนะ

" โอ๊ะ!ยัยเฟย์คนเยอะแบบนี้เค้าจะมองฉันเห็นหรอ "

" ไม่รู้สิ ฉันไปก่อนนะแกหาวิธีเอาเองล่ะกัน "

โธ่!เพื่อนฉันนิสัยนี่โครตรักเพื่อนเลย เหลือเราคนเดียวแล้วสิ โอเคเป็นไงเป็นกันว่ะ ลุยโลด

" เอ่อ...ขอทางหน่อยค่ะ ขอทางหน่อย " ฉันร้องขอทางเพื่อจะเดินไปข้างหน้าแต่ไม่มีทางให้ไปเลย

" กรี๊ดดดดดดดด~!!! โทโมะ ป๊อบปี้ เขื่อน อ๊ายยยยย~ "

แล้วฉันไปยังไงล่ะเนี่ย เมื่อเช้าก็ไม่ได้ทานข้าวมาด้วย จะเป็นลมอยู่แล้วเนี่ย

" ถ้อยหน่อยสิป้า " เรียกใครป้าย่ะหน๊อย เดี๋ยวหล่อนจะได้อิจฉาฉันมากกว่านี้อีกคอยดู

แต่ตอนนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว.....

ตุ้บ ~ !!!

" ฟื้นแล้วหรอ " มีเสียงใครคนหนึ่งพูดขึ้นมา

" นี่ฉันสลบไปหรอ แล้วที่นี่ที่ไหนอ่ะ "

" นี่น่ะห้องพักของพวกฉันเอง "

" ห้องพักหรอ....หรือว่า.....Bad Boy " พวก Bad Boy หรอ ไม่จริงอ่ะฉันเป็นลมแล้วเกี่ยวไรกับพวก Bad Boy อ่ะ

" ก็เธอสลบไปแล้วมีคนโวยวายน่ะ พวกเราเลยไปดูก็เห็นเธอสลบอยู่ พวกเราก็เลยพาเธอมานอนพักที่ห้องพักของเราน่ะ อย่าห่วงเลย " นี่พวกเค้าช่วยเราไว้หรอ ใจดีกว่าที่คิดแฮะ เฮ้ย!อย่าเพิ่งวางใจสิแก้ว อย่าใจอ่อนเด็ดขาด

" แล้วเธอเป็นไงบ้างอ่ะ " ผู้ชายอีกคนหนึ่งถาม

" ก็โอเคแล้วอ่ะ "

" เธอรู้จักพวกเราใช่มั้ย "

" ก็นะ ทำไมหรอ "

" ป่าวหรอกแค่เห็นว่าเธอสวยดีน่ะ " เค้าชมเราด้วยอ่ะ 

" ขอบใจ "

" ว่าแต่พวกนายไม่มีงานหรอถึงได้มานั่งดูฉันน่ะ "

" ไม่มีหรอก เธอรู้แล้วใช่มั้ยว่าพวกเราชื่ออะไรกันบ้าง "

" อืม รู้ "

" ชื่ออะไรล่ะ " และอีกหนึ่่งคนก็ถาม

ซวยแล้วไงไม่ได้ศึกษาอะไรมาเลยด้วย

" เอ่อ...คนนั้นชื่อ ป๊อบปี้ คนโน่นชื่อ เขื่อน ส่วนนายชื่อ โทโมะ ถูกมั้ยล่ะ "

" อืมถูก " เฮ้ย!ถูกด้วยอ่ะ เดามั่วน่ะเนี่ย

" แล้วนี่ฉันขอกลับเลยนะ "

" เดี๋ยวก่อนสิ " อยู่ดี ๆ โทโมะก็พูดขึ้นมา

" อะไร "

" อยู่ก่อนก็ได้ช่วงนี้เราว่างน่ะ " 

" ไม่เป็นไรฉันกลับก่อนดีกว่า "

" น่าอยู่เหอะนะ " ป๊อบปี้ก็พูดขึ้นพร้อมกับจับแขนฉันเอาไว้

" นี่พวกนายมีอะไรก็พูดมาดีกว่า "

" ฉันชอบเธอ โอเคมั้ย " โทโมะพูดขึ้นมาเอาซะฉันช็อคเลย

" บ้าน่ผู้ชายอย่างนายหาผู้หญิงสวย ๆ กว่าฉันได้อีกตั้งเยอะแยะไป "

" แต่เธอตรงสเป็คฉันเลย " ฉันเนี่ยนะมีแต่คนปฏิเสธฉันจะตายไป แต่นายนี่มาชอบฉันซะงั้นอ่ะ แต่มันเข้าแผนเราพอดีเลย

" ฉันก็ชอบนะ ฉันขอละกัน " ป๊อบปี้ก็พูดขึ้นมาอีกคน

" ฉันก็ด้วย " เขื่อนก็อีกคน อะไรกันเนี่ย

" เดี๋ยว ๆ เดี๋ยวก่อนนะนี่พวกนายพูดเล่นใช่มั้ย "

" พูดเล่นอะไรฉันพูดจริง " อ่ะ !พูดพร้อมกันเลยอ่ะ

" ฉันขอกลับก่อนนะ บาย ^^ "

" เฮ้!เดี๋ยวสิ " รู้สึกคนที่พูดรั้งท้ายคือโทโมะนะ พวกนั้นเป็นอะไรน่ะชอบผู้หญิงคนเดียวกันงั้นหรอ 

ระหว่างที่ฉันออกไป ท่านผู้อ่านไปดูในห้องพักดีกว่าว่าพวกนั่นคุยอะไรกัน

" ผู้หญิงอะไรแปลกคนชะมัดเลย " เขื่อนพูด

" นั่นสิ แต่ยัยนั่นสวยดีนะ ไม่ได้ถามชื่อไว้ด้วยซิ บ้านอยู่ไหนยังไม่รู้เลย จะได้เจอกันอีกรึป่าวนะ " ป๊อบปี้ก็พูด

" พูดอะไรของนายน่ะไอป๊ิอบ " โทโมะพูดด้วยดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ 

" นายก็สนใจไม่ใช่หรอ "

" ฉันก็แค่หยอกเล่นเฉย ๆ "

" แล้วถ้ายัยนั่นคิดจริงอ่ะ " เขื่อนก็พูดขึ้นมา

" ก็ปล่อยลอยตามน้ำไง "

" ใช่ ๆ ตามแบบฉบับของพวกเราที่ได้ฉายานี้มา 'พ่อหนุ่มเพลย์บอย' ไงล่ะ " 

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า " หัวเราะประสานเสียงด้วย

ด้านแก้ว

โอ๊ยยยย!เจ้าพวกนั้นทำฉันเป็นบ้าไปแล้ว ทำไงดีอ่ะใจยังเต้นอยู่เลยอ่ะ อย่าหวั่นไหวนะแก้วตั้งสติหน่อย ไม่ไหวแล้วอ่ะ TvT แผนนี้จะสำเร็จมั้ยเนี่ย