ปิดล็อคหัวใจ จองไว้ให้เธอคนเดียว

 
fang talk
ตอนนี้ฉันกับแก้วกำลังกินข้าวเที่ยงอยู่ที่โรงอาหาร หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้าที่ฉันเห็นแล้วแทบช็อกตาย พอยัยแก้วเข้าห้องก็แค่ติดกระดุมหนึ่งเม็ดให้เป็นแบบฉัน แล้วเรียนต่ออย่างไม่สนใจใคร แต่ฉันว่าเหตุการณ์นั้นขึ้นท็อบออฟเดอะทาวร์ข่าวโรงเรียนแน่ แถมตอนนี้มีคนขายขนมจีบแก้วเยอะมากเลยอะ
"นี่ แก้วเบื่อไหม"ฉันถามแก้วซึ่งพึ่งกินข้าว ในขณะฉันหมดแล้ว เพราะมัวแต่ตอบคำถามพวกที่มาจีบ
"เบื่ออะไรหรอฟาง"
"พวกที่มาจีบไง"
"ก็ไม่นะ เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนที่ใช่ไง"
"โห คิดบวกไปปะ"
"ไม่รู้สิ...อ้าว โทโมะมานั่งด้วยกันสิ"
"อืม"
"นี่แก้ว ทำไมยังกินข้าวไม่หมดล่ะ"เป็นคำถามที่ดีไอ้ปากปีจอ
"ก็มีแต่คนมาหา เลยไม่ได้กินซักที"ฉันตอบแทนแก้ว
"งั้นที่เธอกินหมดเร็ว เพราะไม่มีคนมาใช่ปะ"ใช่ เอ้ย อีตาบ้า
"ยุ่ง"
"แก้ว เลิกเรียนอยากไปไหนไหม"
"ไม่รู้สิป็อป มีที่แนะนำป่าว"
"มีสิ ไปร้านมีนิทกันไหม"ร้านนั้นหรอ...จะบ้าหรอ มันผับนะ
"ไม่ต้องเลย ไปร้านขายเค้กกับเครื่องดื่มดีกว่า"
"ร้านมีนิทเป็นยังไงอะฟาง"อย่าถามเลย
"อย่ารู้เลย ตกลงไปร้านที่ฟางบอกนะ"
"จร้า"
 
 
 
เย็นแล้ว(เร็วปะ)
ณ ร้านsweet wipping
"แก้วจะสั่งอะไรดี"
"เอาอันนู้น อันนี้ อันนั้น เอาอันนี้ด้วย"สั่งเยอะไปป่าว
"ไม่เคยกินรึไงแก้ว"
"ก็มันน่ากินหนิฟาง"
"ค่าๆกินให้หมดแล้วกัน"
"ไม่กลัว ป็อปปี้ โทโมะ กินด้วยใช่ไหม"
"ใช่"ตอบไม่คิด ไอ้พวกเห็นแก่ของฟรี
"แล้วฟางมากินบ่อยป่าว"
"ร้านประจำ ฉันกินจนรู้จักเจ้าของร้าน"
"มาแล้วครับ"อ้าว ที่สั่งมาแล้วนี่
"ขอบคุณค่ะ"แก้วหันไปมองนั่นเจ้าของร้านนี่นา
"แก้ว/กวิน"รู้จักกันหรอ มาไม่กี่วันรู้จักคนเยอะไปป่าว
"รู้จักกันด้วยหรอ"
"รู้จักดีเลยล่ะ"หมายความว่าไงอะ
"กวิน"แก้วรีบพูดออกมาอย่างเขินๆมีอะไรกันที่ฟางไม่รู้
"ทำไมล่ะ"กวินพูดหน้าตาเฉยๆ แล้วนั่งข้างๆแก้ว
"กวินมานั่งคุยกันสิ"ฉันชวน
"ไม่ชวนก็นั่ง"
"กินดีกว่า"แก้วหยิบเค้กชิ้นนึงขึ้นมา
"เดี๋ยว"กวินขัดแก้วทำไมอะ
"ทำไม"
"ชิ้นนี้มีบลูเบอร์รี่"ยัยแก้วแพ้หนิ รู้ได้ไง
"แก้วแพ้นะ ห้ามกิน"ฉันดึงเค้กออกจากมือแก้ว
"คนอะไร กินของที่ตัวเองแพ้"
"ก็ไม่เคยทำเค้ก ดูไม่ออก"
"อ๋อ ใช่ๆเราทำให้กินตลอดหนิ"หมายความว่าไงนะ
"เงียบไปเลย"แก้วตักเค้กอีกชิ้นยัดใส่ปากกวิน
"ลืมแนะนำ นี่ป็อป ส่วนนั่นโทโมะ"ลืมพวกนี้ไปเลย
"นึกว่าลืมแล้ว"กัดฉันอีก-*-
"ก็ลืมไปแล้ว พึ่งนึกออก"
"เชอะ"
"ชิ"
"ว่าแต่แก้วกับกวินเป็นไรกัน"หลังจากที่เงียบมานาน โทโมะก็พูดแล้ว
 "อ๋อ เป็น.."เป็น
"อีกคำนะ"แก้วยัดเค้กใส่ปากกวินทำไม
"แก้ว"พวกเราสามคนพูดพร้อมกัน
"ก็กวินอยากกินเค้กไง แก้วป้อน"
"กวินรีบเคี้ยวเร็ว ฟางอยากรู้"
"หมดแล้วๆคือเราเป็น.."
"กินอีกๆ"แก้วอย่าป้อน
"แก้วอย่าป้อน"
"ใช่"
"กวินกินหมดยัง"
"อืม คือเราเป็นแฟนเก่าแก้ว"
"ห๊า!"
 
 
 
อัพซักทีดีใจๆ(บ้าแล้ว) กว่าจะคิดออก
ก็มาอัพซักทียังไงฝากติดตาม อ่านแล้วเม้นด้วย