ปิดล็อคหัวใจ จองไว้ให้เธอคนเดียว

fang talk

ฉันรอแก้วนานมากแล้วนะ นี่ก็สามทุ่มแล้ว ส่วนตาบ้านั่นก็นั่งรอเพื่อนที่บ้านฉันเหมือนกัน

"โอ้ย แก้วไปเอาของอะไรเนี่ยนานจัง"

"ไอ้โมะก็อีกคน ไปเข้าโรงแรมกันรึไงวะ"ไอ้บ้า

"ทะลึ่ง เพื่อนฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ"

"แต่แก้วชอบไปไหนกับโทโมะไม่ใช่หรอ"มันก็จริง

"เฮ้ย แล้วเพื่อนนายจะทำอะไรเพื่อนฉันป่าว"

"ไม่"

"เฮ้อ ไม่ทำ"

"ไม่น่ารอด เห็นอย่างนั้นร้ายนะ"

"กรี๊ด แก้วอย่าเป็นอะไรนะ"

"ฟาง ฉันมาแล้ว มีขนมเต็มเลย"แก้ววิ่งมาหาฉันพร้อมถุงขนมเพียบ

"แก้วทำไมกลับช้าจัง"เป็นห่วงนะ

"ไปซื้อขนมมาเนอะ โทโมะ"โหยโทโมะ แทบจะคาบถุงอยู่แล้ว เยอะมาก

"แก้วไปตั้ง9ร้าน ฉันล่ะเหนื่อย"

"แล้วเอาเงินที่ไหนจ่าย"

"โทโมะซื้อให้"อิจฉา ผู้ชายซื้อของให้อีกแล้ว>3<

"โห หมดไปกี่บาทโทะโมะ"

"10,000นึง"

"ทำไมใช้ตังฟุ่มเฟือยจังแก้ว มาเดี๋ยวฉันคืนให้"

"ไม่เป็นไร ฉันให้เป็นของขวัญแล้วกัน"

"โทโมะใจดีที่สุดเลย ไม่เหมือนฟาง"อ้าว พาลฉันอีก

"ไอ้โมะ แกไม่เคยซื้อของให้ผู้หญิงเลยนะ..หรือว่า"เพื่อนฉันเสน่แรงอีกแล้ว

"ยุ่ง ฉันกลับก่อนนะแก้ว" 

"ฝันดีนะ"

"อืม"

~เนื่องจากตอนนี้มี..~

"ฮัลโหล พี่แบงค์"โทรมาแล้วหรอ งั้นขึ้นห้องนอนดีกว่า

"ฉันไปนอนนะแก้ว"แก้วพยักหน้าให้ฉัน แล้วคุยต่อ

วันต่อมา

ก็อก ก็อก!

"แก้วแต่งตัวเสร็จรึยัง"

"เสร็จแล้วๆ"โอ้มายก็อด แก้วใส่แว่นหนาเตอะแบบเด็กเรียน เสื้อเข้ากระโปรงเรียบร้อย

กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม กระดุมติดถึงคอ หน้าไม่แต่งอะไรเลย แต่งแบบเด็กเนิร์ด แต่ก็ยังน่ารัก

"แก้ว ที่นี่ปลดกระดุมได้หนึ่งเม็ด แต่งหน้าได้ กระโปรงสั้นได้ถึงหัวเข่านะ แล้วใส่แว่นทำไม"

"แต่งแบบนี้ดีแล้ว"อ๋อ ถ้าแต่งแบบนั้นหนุ่มพรึ่บแน่ แก้วฉลาดนะเนี่ย

"กินข้าวกันเถอะ"

"ค่ะพี่ฟาง ฮิฮิ"เรียกพี่ทำไม ถึงฉันจะแก่กว่าปีนึงก็เหอะ แต่แก้วเรียนก่อน เลยเป็นเพื่อนกัน

"แก้ว ฟางไม่เล่นนะ"

"ล้อเล่น กินข้าวเร็ว"

ณ โรงเรียน...(คิดไม่ออก)

ฉันอิจฉาแก้วอะ แต่งอย่างนี้ ผู้ชายยังมองเป็นแถวเลย

"โทโมะ มานานยัง"

"อ้าว แก้วมาแล้วหรอ ฉันมาซักพักแล้ว"

"งั้นฉันก็มาช้าอะดิ"

"ไม่หรอก งั้นเดี๋ยววันหลังไปรับเอาไหม"

"เอาสิๆ"

"ไอ้โมะ ทำไมแกพูดเยอะจังวะ"

"นั่นดิ มันผิดปกตินะ"ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

"แล้วไม่ดีรึไง"

"ดี ดีมากๆ"

"ก็แค่นั้น"

"ฟางขึ้นห้องกัน"

"จ้า"

"โทโมะขา"โอ้ย ยัยแร้งกาทั้งสองมาทำไม

"มีอะไร"

"อย่าเย็นชาใส่สิคะ"

"พวกเรามาหาแล้วนะคะ"

"ยุ่ง"โทโมะเย็นชาอีกแล้ว

"นี่ ซาลาเปา กับหน้าขาว เป็นอะไรกับโทโมะหรอ"

"กรี๊ด ยัยเด็กเนิร์ดฉันหวายย่ะ"

"ฉันก็พิม เราเป็นคนรักโทโมะ"คนรักหรือหมาหัวเน่า

"ใช่"

"คนรักโทโมะ แต่โทโมะไม่รักใช่ปะ"

"5555 อันนี้ถูกใจ"ฉันกับป็อปฮาแตกเลย

"กรี๊ดๆๆๆๆ"พวกแร้งกาก็กรี๊ดอยู่ได้ หนวกหู

"ไม่คุยด้วยแล้ว ไปดีกว่า"แก้วเดินควงโทโมะไปแล้ว

ณ เวที

เดี๋ยวแก้วก็ต้องขึ้นเวทีแล้ว ตื่นเต้นแทน ที่นี่เด็กใหม่ต้องรายงานตัว ให้รู้จักทั้งโรงเรียน

แต่เซงแทนเพราะ ยัยแร้งกาเป็นพิธีกร แล้ววันนี้ครูไม่อยู่ มันต้องกลายเป็นหมากัดแก้วแน่เลย

"ตอนนี้นะคะ เราก็ขอเชิญนักเรียนใหม่คือยัยเด็กเนิร์ดค่ะ555"น่าหมั่นไส้จริง

kaew talk

ฉันต้องขึ้นเวทีแล้ว ตื่นเต้นๆ แต่เบื่อซาลาปากับหน้าขาวอะ

"อะยัยเด็กเนิร์ดแนะนำตัวสิ"

"สวัสดีค่ะ ชื่อแก้วนะคะ ไม่ใช่ยัยเด็กเนิร์ด >u<"

"น่ารักอะ"เสียงนักเรียนคนอื่นชมฉันเต็มเลย ดีใจๆ

"เหอะ ก็แค่ยัยเด็กเนิร์ด"ไม่ใช่นะ

"ไม่ได้เนิร์ดนะ>M<"

"ยัยเด็กเนิร์ดๆๆๆๆ"

"ก็ไม่ได้เนิร์ดไง"ฉันโมโหแล้วนะ ฉันถอดแว่นออก หยิบเครื่องสำอางหน้าเวทีมาแต่หน้าอ่อนๆ อย่างชำนาญ แล้วเอาเสื้อออกนอกกระโปรง ซึ่งทำให้ฉันดูวาบหวิว ปลดกระดุมลงมาสองเม็ด ทำให้เกือบเห็นยกทรง หยิบกรรไกรขึ้นมาจากพื้นเวที น่าจะใช้ตัดผ้าตกแต่ง มาตัดกระโปรงให้สั้นจนเห็นขาอ่อน ผู้ชายมองฉันทุกคนเลยอะ

"ยังเนิร์ดอยู่ไหม"

"ไม่เลย"ไม่ใช่พวกนั้นที่ตอบฉัน แต่เป็นโทโมะที่เดินขึ้นเวทีมา

"โทโมะ"

"เธอไม่เคยเนิร์ดเลย"โทโมะก็กอดเอวฉัน แล้วจูบ!! นางเอกต้องขัดขืนใช่มะ แต่ฉันไม่

ฉันเอามือไปคล้องคอเค้า แล้วจูบตอบ

อัพอีกตอนแล้ว คิดน้าน นาน ก็มาแล้วยาวหน่อยๆ

วันนี้พอแค่นี้ดีกว่า อ่านแล้วเม้น บายๆ