My sweet Love หวานใจนายมาเฟีย

“นี่นายเลโอนายจะขับรถไปตายที่ไหนฉันไม่อยากจตายกับนายหรอกนะ” “ก็คุณบอกให้ผมรีบไปที่บริษัทนี่ไม่ใช่เหรอ” “เอ๋อก้ใช่” “นี่นายหลอกด่าฉันเหรอ” “ผมเปล่านะคุณ” “เปล่าเหรอนี่แน่นายตายซะเถอะ” “คุณอย่านะอย่าคิดทำร้ายร่างกายผม”  หญิงสาวร่างระหงไม่ฟังทั้งต่อยทั้งทุบตีคนตัวโตไม่ยั้ง “ผมบอกให้หยุดไหนไม่หยุดใช่มั้ย”  คนตัวดตถือโอกาสเอาเน็คไทมามัดมือบอดี้การ์ดสาวเอาไว้กับที่นั่ง “ไอ้คนบ้านายจับฉันมัดไว้ทำไมฮะ” “อย่าให้ฉันหลุดออกไปได้นะนายได้นอนหยอดข้าวต้มแน่ๆ” “เหรอคับผมจะค่อยนะคับ” “นายกล้าท้าฉันเหรอได้ค่อยดูฉันนะ”   บอดี้การ์ดสาวจึงแย่งจับพวงมาลัยรถกับคนตัวโต “นี่ลูกปัทคุณคิดที่จะทำอะไรคุณทำแบบนี้เราอาจตายได้นะ” ไก้ดีซิคนเลวๆอย่างนายมันสมควรที่จะตายอยู่แล้วนี่นายเลโอ”   สองหนุ่มสาวแย่งยื้อยุดพวงมาลัยรถกันจนในที่สุดเกือบชนท่อนไม้ที่มีคนมาขวางอยู่ “เป็นไงละคุณเกือบแล้วเห็นแล้วใช่มั้ย” หญิงสาวอึ้งตะกุกตะกัก “ว่าแต่ทำไมถึงได้มีอะไรมาขวางไว้นี่”  และแล้วก็มีชายชุดดำสี่คน “ยกมือขึ้นถ้ามาอยากตายมานั่งลง” “พวกแก่เป็นใคร” “พวกฉันเป็นใครไม่สำคัญรู้แต่ว่าฉันต้องฆ่าแก่” “ใครเป็นคนจ้างวานแก่ให้มาฆ่าฉัน” “แก่ไม่ต้องรู้หรอก” “นี่ถ้าพวกแก่ห่าพวกเรานี้พวกแก่อาจจะจำคุกตลอดชีวิตก็ได้นะ” “แก่ไม่ต้องมาขู่พวกฉันพวกฉันไม่กลัวหรอก” “คุณเดียวผมทวงเวลาให้คุณหนีไป” “ไม่ฉันไม่หนีเรามาด้วยกันเราก็ต้องไปด้วยกันฉันเป็นบอดี้การ์ดนายนะจะให้ฉันหนีเอาตัวรอดคนเดียวได้ไงละ” ทางด้านสิงห์ที่มาถึงบริษัทแล้วแต่ไม่เห็นเจ้านายของตนกับปัทมาเลย “นี่ทำไมคุณปัทกับเจ้านายยังไม่มาอีกหรือว่าจะเกิดอะไรกับพวกเขา” “ผมว่าบางทีเจ้านายอยากจะอยู่กับคุณบอดี้การด์คนสวยก็ได้นะไอ้สิงห์” “เอ๋อใช่ฉันก็หวังว่าจะเป็นอย่างที่แก่คิดนะเสือ” แม้จะได้ยินคำปลอบกับคุ่หูของตนแต่บอดี้การ์ดหนุ่มก็ยังไม่คลายกังวลได้ “คุณอย่าดื้อจะได้มั้ยปัทมาผมบอกให้คุณหนีไปก็หนไปซิยิ่งคุณอยุ่ยิ่งทำให้ผมเป็นห่วงคุณและกังวลเรื่องของคุณสารพัด”  คำพูดเสี้ยงทุ้มที่มาเฟียหนุ่มแสดงความเป็นห่วงจากใจจริง ทำให้แก้มของหญิงสาวร่างระหงแดงระเรื่อ “ไม่ถ้าจะรอดก็ต้องรอดด้วยกัน” “โอ้ยหญิงสาวร่างระหงแกล้งบ่นเสียงดัง “มีอะไรหิวข้าวเข้าใจมาว่าหิวข้าวและปวดฉี่” “นั้นก็ได้ตามมา”  หญิงสาวร่างระหงดึงมีดที่แอบหนีบไว้ที่โค่นขา “ไหนละ”  หญิงสาวร่างระหงถือโอกาสเอามืดปาดคอของชายชุดดำ “อยู่นิ่งๆถ้าแก่ไม่อยากตายเดินนำไปซิ” เอาเอ็งมาแล้วเหรอวันนี้จะเป็นวันตายของเอ็ง “พูดผิดพูดใหม่ได้นะ” “นี่แก่”  สองหนุ่มสาวต่อสู้กับชายชุดดำ  แต่มีชายชุดดำถือโอกาสตอนที่เลโอเผลอจู่โจม  ส่วนปัทมากก็ใช้เทคนิคการต่อสู้ “โอ๊ยแสบนะนั่งนี่” “เพิ่งรู้เหรอฉันจะบอกอะไรให้นะฉันเคยกระทืบนอนหยอดข้าวต้มมาหลายคนแล้ว” “คุณระวัง”  ปัทมาไม่ทันระวัง “นี่แก่กล้าทำให้ฉันเลือดออกเหรอแก่ตายแน่”   ทั้งสองต่อสู้กันชายชุดดำพยายามที่จะยิงเพื่อช่วยเพื่อนมัน เลโอเห็นเข้าจึงเข้าไปบังกระสุนแทน “นายเลโอนายทำบ้าอะไรของนายนายอยากตายมากนะใช่มั้ย” “คราวนี้แก่จะเป็นร้ายต่อไปตำรวจตำรวจช่วยด้วยคะ” ชายชุดดำนึกว่าเป็นตำรวจจึงรีบวิ่งหนีไป “นายเลโอนายเป็นยังไงบ้าง” “ผมไม่เป็นอะไรแค่ยิงเฉียดหัวไหล่นิดหนึง” “นายลุกขึ้นเดินไหวมั้ยมาเดียวแนช่วยพยุงนายเอง” “ขอบคุณคุณ” “ขอบคุณฉันเรื่องอะไรขอบคุณที่คุณไม่ทิ้งผมไปไหน” “ไม่ต้องขอบคุณขอบอะไรฉันหรอกเดี่ยวฉันจะเป็นคนขับรถนายไปส่งที่โรงพยาบาล” หลังจากที่ปัทมาส่งชายหนุ่มถึงมือหมอแล้ว หญิงสาวร่างระหงไม่ลืมที่จะกดโทรหาบอดี้การ์ดของชายหนุ่ม “เอ้อบาดแผลนายเป็นยังไงบ้าง” “ไม่เป็นไรแค่นี้เองผมไม่ตายง่ายๆหรอก  คุณเป็นห่วงผมเหรอลูกปัท” “เงียบทำไมละคับบอกผมหน่อยซิคับ” “ใครบอกว่าฉันเป็นห่วงนายถ้านายตายไปลูกน้องของนายจะเป็นยังไงเขาจะอยุ่ยังไงถ้าไม่มีนาย” “เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วงหรอกคับพวกนั้นดูแลตนเองได้   แต่ผมนะซิ” “แต่เตออะไรของนายรีบพูดมาซิมั่วแต่เล่นลิ้นอยู่ได้” “คนอื่นเขาก็มีลูกเมียค่อยห่วงและดูแลตาผมนะซิไม่มีใครเลย” “อี๋ยังนายะเหรอเท่าที่ฉันรู้มานี่นายมีผู้หญิงเป็นโหลไม่ใช่เหรอ” “แต่ผู้หญิงพวกนั้นผมไม่ได้อยากให้เขามาเป็นหุ้นส่วนชีวิตกับผมเหมือนกับใครบ้างคนแถวนี้นี่คับ” “นี่นายพูดบ้าอะไรนี่นายไม่สบายหรือเปล่าหรือว่าโดนยิงจนสมองเสื่อมหรือไง” “ผมไม่เป็นอะไรผมสบายดีว่าแต่คุณเถอะสนใจจะมาร่วมหุ้นชีวิตกับผมมั้ยล่ะ” “ขอบใจเก็บเอาไปใช้กับยัยนางแบบของนายหรือยัยดารานั้นเถอะ” พูดจบหญิงสาวก็รีบเดินหน้าบึ้งออกไป “เดี่ยวซิคุณรอผมด้วยซิคับยาหยีจะรีบไปไหน” “จะกลับมั้ยบ้านนะ” “กลับซิคุณ” “ถ้านั้นก็เชิญนั่งซิฉันจะได้ออกรถสักที”