อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 4 ข้อแลกเปลี่ยน
“O.o”หน้าของแก้ว
“ฮะๆ หน้าเธอตลกชะมัดเลย พี่ล้อเล่น”โทโมะพูด
“ไอ้บ้า เล่นอะไรตกใจหมด”แก้วพูดพร้อมกับตีแขนโทโมะเบาๆ
‘ฉันจะทำยังไงดี ? ฉันไม่อยากแกแค้นเธอแล้ว เธอมันอ่อนต่อโลกเกินไปแก้ว’โทโมะคิดในใจ
‘ไม่ได้ๆ พี่ชายเธอทำให้น้องฉันตาย เธอต้องชดใช้’โทโมะคิดในใจ
“ถึงบ้านแล้ว”โทโมะปลุกแก้ว
“อ๋อๆ อืม ฝันดีนะพี่”แก้วพูดแล้วเดินลงจากรถไป

ที่บ้านของโทโมะ
“เฮ้อ เหนื่อยจริงๆ”โทโมะพูดพร้อมกับเอนตัวลงที่เตียงนอน

เช้าวันต่อมา
“วันนี้วันหยุด ดีใจจังเลยยยย”แก้วพูด
“แหมมมม ออกนอกหน้าไปมั้ย ?”กิ่งถาม
“นิดหน่อยน่า ว่าแต่เจ๊เหอะ ตามหาเฮียเจอยัง ?”แก้วถาม
“รายนั้นอ่ะนะ ไม่เจอเลยสงสัยหนีปัญหาอีกแล้วล่ะมั้ง”กิ่งพูด
“เฮียนะเฮีย ถ้าไม่ติดว่าเฮียเป็นพี่นะ แก้วคงฆ่าหมกส้วมเฮียไปนานล่ะ
สงสารผู้หญิงพวกนั้นจริงๆเลย”แก้วพูดพร้อมกับยัดขนมปังเข้าปาก

“กิ่งแก้ว แย่แล้วลูก”
“อะไรม๊า ? วิ่งหน้าตื่นยังกับบ้านเราถูกยึดแหนะ”แก้วพูด
“ก็ใช่น่ะสิ มีจดหมายมาจากธนาคารว่าบ้านเราจะถูกยึดอีก 3 วันข้างหน้า
ถ้ายังไม่จ่ายเงิน”แม่มลพูด
“จริงดิ ? เงินเท่าไหร่ม๊า ?”แก้วถาม
“1 ล้านบาท”แม่มลพูด
“ห๊า...1 ล้านบาท”กิ่งกับแก้วพูดพร้อมกัน
“ใช่”แม่มลพูด
“จะหาเงินมาจากไหนล่ะเนี้ย”แก้วพูดพร้อมกับนั่งลง
“นั้นสิ”กิ่งพูด
ปรื้นๆๆๆ (เสียงรถ)
“ใครมา ?”กิ่งถาม
“พี่โทโมะ”แก้วเรียก
“ว่าไง ? ลืมนัดกับเฟย์ฟางหรอ ?”โทโมะตะโกนถาม
“เออใช่ ลืมเลย ม๊าพี่กิ่งแก้วไปก่อนนะ แก้วจะช่วยหาเงินอีกแรงนะ”แก้วพูดแล้ววิ่งไป
ขึ้นรถโทโมะที่จอดอยู่หน้าบ้าน
วันนี้แก้วใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดธรรมดา
“พี่โทโมะ แก้วมีเรื่องจะรบกวนอ่ะ”แก้วพูด
เธอตัดสินใจอยู่นานกว่าจะตัดสินใจถามพี่เขา
“ว่าไง ?”โทโมะถาม
“พี่โทโมะ มีเงินให้แก้วยืมสัก 1 ล้านมั้ย ?”แก้วถาม
“ไม่มีไม่เป็นไรนะ แก้วจะหาทางอื่นเอาก็ได้”แก้วพูด
“พี่ให้แก้วยืมได้นะ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”โทโมะพูด
“จริงนะ ? ข้อแลกเปลี่ยนอะไร ? แก้วยอมๆ”แก้วพูดพร้อมกับจับแขนโทโมะไว้
“เพื่อเป็นการมั่นใจ ว่าแก้วจะไม่หนีพี่ไป
แก้วต้องมาทำงานที่บ้านพี่ จนกว่าจะใช้เงินคืนพี่หมด
โดยจะต้องมากิน อยู่ นอนบ้านพี่”โทโมะพูด
“หาาาาาา...?”แก้วร้องอย่างตกใจ
“หรือไม่เอา ?”โทโมะถาม
“แก้วถามแม่ก่อนนะ”แก้วพูดพร้อมกับโทรศัพท์ไปหาแม่.ของเธอ
“ม๊า แก้วหาเงินให้ม๊าได้แล้วนะ
แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนคือ แก้วจะต้องไปทำงานบ้านเขา
โดยที่จะต้องไปกินอยู่นอนบ้านเขาด้วย”แก้วพูด
“อะไรนะ ? ม๊าจะบ้าหรอ ?ตกลงได้ไง ?
แก้วเป็นผู้หญิงนะ ม๊า...ม๊า”แก้วพูด
“เป็นไง ? ตกลงมั้ย ?”โทโมะถาม
“ตกลง!”แก้วตอบ
“งั้นไปเก็บของกัน”โทโมะพูดพร้อมกับเลี้ยวรถไปทางบ้านของแก้ว
“นัดเฟย์ฟางล่ะ ?”แก้วถาม
“โทร.ไปเลื่อนนัดก็ได้”โทโมะพูด

ที่บ้านแก้ว
“ม๊า เจ๊ นี้คือพี่โทโมะ ที่ใจดีให้เงินแก้วยืม”แก้วพูด
“สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ”แม่มลพูด
“ครับ แก้วไปเก็บของสิ”โทโมะพูด
“อืม”แก้วพูด

ไม่นานนักโทโมะก็พาแก้วไปที่บ้านของตัวเอง แน่นอนว่าเตี๊ยมกับคนที่บ้านให้เอารูปน้องสาวตัวเอง
และน้องแพรวเก็บไว้ห้องของเธอเรียบร้อยแล้ว
“บ้านพี่หรอเนี้ย ?”แก้วถาม
“อืมม เข้ามาสิ”โทโมะพูด
“พี่ครีม เอากระเป๋าแก้วไปเก็บห้องให้หน่อย”โทโมะสั่ง
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวแก้วเก็บเองได้
ว่าแต่พี่จะให้แก้วทำงานอะไรในบ้านพี่เนี้ย ?”แก้วถาม
“แก้วเรียนการตลาดใช่มั้ย ?”โทโมะถาม
“อืม”แก้วตอบ
“งั้นช่วยดูแลงานพี่หน่อยแล้วกัน พี่ทำงานเกี่ยวกับไวน์น่ะ
มานี้สิ เดี๋ยวพี่สอน”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้วมา
“เดี๋ยวก่อนพี่จะสอนแก้ว แก้วขอไปห้องตัวเองก่อนได้มั้ย ?”แก้วพูด
“อ๋อได้สิ”โทโมะพูดพร้อมกับพาแก้วไปที่ห้อง
“สวยจัง มองเห็นไร่องุ่นพี่ด้วย”แก้วพูด
“ห้องนี้พิเศษสำหรับแก้วเลยนะ”โทโมะพูด
“ขอบคุณคะ ว่าแต่ไปกันเถอะเดี๋ยวพลาด”แก้วพูด

ณ ไร่องุ่น
“สวยจัง ภาพในฝันเลยนะเนี้ย”แก้วพูด
“ทำไม ?”โทโมะถาม
“แก้วเคยเห็นในละคร ในละครว่าสวยแล้วนะ
ของจริงสวยกว่าอีกอ่ะ”แก้วพูด
“ไปกันเถอะ พี่จะสอนให้”โทโมะพูด

“แก้วไม่อยากทำงานพวกเอกสารเยอะๆเลย แก้วอยากทำแบบที่คนงานทำมากกว่า”แก้วพูด
“เอางั้นหรอ ? เงินเดือนต่ำนะ ถ้าแก้วจะทำคงต้องอยู่ที่ไร่พี่ไปเป็น 10 ปีเลย”โทโมะพูด
“เว่อร์ไป”แก้วพูด
“อยากทำจริงหรอ ? งั้นเดี๋ยวพี่สอนนะ”โทโมะพูดพร้อมกับจับมือแก้วไปที่ไร่องุ่น
“นี้นะ ถ้าองุ่นมันแก่แล้วมันจะเป็นสีดำ เผลอดำทั้งพวงเลย
บางพวงมันแน่นไปก็ต้องตัดบางลูกออกแบบนี้นะ”โทโมะพูดพร้อมกับทำให้แก้วดู
“โหววว น่าสนุกจัง”แก้วพูด
“อ๊ะ! ลองชิมดูสิ”โทโมะพูดพร้อมกับเด็ดองุ่นให้แก้วชิม
“อร่อยจัง หวานเชียว”แก้วพูด
“องุ่นเนี้ยของโปรดแก้วเลยนะ แก้วกลัวจังว่าจะมาอยู่ที่นี้แล้วจะกินองุ่นหมดไร่พี่”แก้วพูดพร้อมกับหัวเราะ
“ลองดูสิ พี่จะให้แก้วชดใช้ด้วยการอยู่กับพี่ไปตลอดเลยคอยดู ฮ่าๆๆ”โทโมะพูดแล้วหัวเราะ
ทางอีกด้านนึง
“ไม่ค่อยได้เห็นคุณชายยิ้มแบบนี้มานานแล้วนะครับ ตั้งแต่คุณหนูเสียไป”สิงห์พูด
“จริงด้วย ฉันกลัวว่าการแก้แค้นครั้งนี้มันจะไม่สำเร็จเพราะคุณชายเผลอใจไปให้คุณหนูแก้วซะแล้วสิ”เสือพูด

“ไงเหนื่อยมั้ย ?”โทโมะถามพร้อมกับยื่นน้ำมาให้
“ไม่เท่าไหร่ อีกไม่กี่วันก็สอบแก้วก็จะจบแล้ว
พี่เองก็เหมือนกัน ดีใจมั้ย ?”แก้วถาม
“ดีใจสิ”โทโมะตอบ
‘ฉันเรียนจบตั้งนานแล้ว แต่ที่เข้ามาเรียนใหม่เพราะเธอนั้นแหละ’โทโมะคิดในใจ
จริงๆแล้ว ป็อปปี้กับเขื่อนและโทโมะเรียนจบไปได้ 1 ปีแล้ว
แต่ที่ต้องมาเรียนใหม่เพราะต้องการทำความรู้จักแบบเนียนๆ
“แก้วจบแล้ว แก้วจะมาทำงานที่นี้ได้หรือป่าว ?”แก้วถาม
“ได้สิ ไม่ต้องสมัครก็ได้เพราะแก้วนะต้องใช้หนี้พี่อีกหลายปี”โทโมะพูด
“ฮะๆ นั้นสิ ลมเย็นจังเนอะน่านอนจัง”แก้วพูดพร้อมกับหลับตาลง
“ลมเย็นจริงๆด้วย”โทโฒะพูดพร้อมกับหันไปหาแก้วแต่แก้วหลับแล้ว
“หลับง่าย จริงๆ สงสัยเหนื่อย”โทโมะพูดพร้อมกับเอาหัวแก้วมาวางไว้ที่ตักเขา

พอตกเย็น
“เอ้า! คุณชายทำไมไม่ให้ผมไปรับล่ะครับ ?”สิงห์ถามเมื่อเห็นว่าโทโมะอุ้มแก้วที่ยังหลับอยู่เข้ามาในบ้าน
“ไม่เป็นไร”โทโมะตอบแล้วเดินขึ้นข้างบนห้องไป
เมื่อเข้ามาในห้องโทโมะก็ค่อยๆวางแก้วลงบนเตียง
“ฉันชักกลัวใจตัวเองแล้วสิ กลัวว่าฉันจะทำเธอไม่ลง”โทโมะพูด
พร้อมกับค่อยเอาผ้าห่มมาห่มให้แก้ว
“อือออ”
“ตื่นแล้วหรอ ?”โทโมะถาม
“ไม่ตื่นพี่ก็ถามแก้วไม่ได้หรอก แล้วแก้วมานี้ได้ไง ?”แก้วถาม
“พี่อุ้มมาเอง ตัวหนักนะเรา”โทโมะพูด
“จริงดิ ?”แก้วถาม
“ล้อเล่น เบาจะตาย”โทโมะพูด
“โธ่เอ้ย! นึกว่าจะหนัก”แก้วพูด
“รีบอาบน้ำแต่งตัวลงไปข้างล่างเถอะ พี่จะได้แนะนำแก้วให้ทุกคนรู้จัก”โทโมะพูด
“โอเคๆ”แก้วพูดแล้วรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ
........................................
บ้านน้ำท่วมจะถึงเอวแล้ว ห้องน้ำก็ไม่มี อนาถมากกกก
แต่ก็ยังมีอารมณ์มาอัพนิยายให้นะ กลัวรีดเดอร์จะอารมณ์ค้าง ฮ่าๆ
ไม่อยากให้ค้างนานนนนน ^^(ใจดี?)
เพราะจะอพยพไปหัวหินล่ะ ! ลาก่อนนน T^T