อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 26 โลกกลม พรหมลิขิต ทางด้านแก้ว “ในตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลยอ่ะเจ๊”แก้วพูด “จริงหรอ ? สงสัยลืมซื้อ แกจะไปทำงานไม่ใช่หรอ ? แวะกินแถวที่ทำงานเลยก็ได้”กิ่งพูด “เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวตอนเย็นจะแวะซื้อของมาให้ล่ะกันนะ”แก้วพูดแล้วเดินออกไป ที่ทำงานแก้ว แก้วทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่ร้านอาหารไทยในอเมริกา “แก้ว ไปเอาไวน์องุ่นมาให้พี่ที” “ค่ะ เจ๊เบลล์”แก้วพูดแล้วเดินไป “อ๊ะ! ได้แล้ว”แก้วพูดแล้วส่งไวน์ไปให้เบลล์ “แล้ววันพี่ฟิล์มแฟนพี่ไม่มารับไปทานอาหารกลางวันหรอ ?”แก้วถาม “วันนี้มีงานด่วนน่ะ เลยไม่มา”เบลล์ตอบพร้อมกับเทไวน์ลงในแก้ว “อ๊ะ! ไปเสิร์ฟโต๊ะที่ 10 ที”เบลล์พูดแล้วยื่นถาดอาหารไปให้แก้ว “จ้าๆ”แก้วพูดแล้วเดินไปเสิร์ฟอาหารให้โต๊ะดังกล่าว “เอาไวน์ไปเก็ยด้วยสาวน้อย”เบลล์พูด “ครับๆ เดี๋ยวแก้วไปเข้าห้องน้ำด้วยนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปที่ห้องเก็บไวน์ โทโมะเดินทางมาถึงอเมริกาแล้ว แล้วตรงไปยังร้านอาหารไทยในอเมริกาเพื่อไปเช็คยอดไวน์ของไร่ตัวเอง เพราะเจ้าของร้านเป็นเพื่อนกับแม่ของตัวเอง “สวัสดีครับ ผมโทโมะเป็นเจ้าของไร่ไทยานนท์มาเช็ดยอดไวน์น่ะครับ”โทโมะพูด “อ๋อค่ะ ชื่อเบลล์นะค่ะ ไวน์ของคุณลูกค้าชอบมากเลยค่ะ”โทโมะพูด “อ๋อครับ ขอบคุณมากนะค่ะ ถ้าอยากสั่งเพิ่มหรืออะไรก็ตามก็โทร.มาสั่งได้นะครับ”โทโมะพูด “ได้ค่ะ”เบลล์พูดแล้วยิ้มให้ “งั้นขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวจะแวะมาใหม่”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากร้านไป “เจ๊ ตาค้างเลยเป็นไร ?”แก้วถามทันทีที่เดินมาที่เคาน์เตอร์ก็พบว่ารุ่นพี่ที่ทำงานตาค้างเลย “ไม่มีอะไร แค่เห้นคนหล่อแล้วใจละลาย”เบลล์ตอบ “ใครมา ?”แก้วถาม “คุณโทโมะเจ้าของไวน์ที่ร้านเราน่ะสิ เขามาเช็คยอด หล่อมากกก เสียดายที่แก้วเข้าห้องน้ำเลยไม่เห้น”เบลล์พูด “พี่โทโมะมาหรอ ? เขาไปไหนแล้วพี่เบลล์ ?”แก้วถาม “ปะ...ไปข้างนอกแล้ว แก้วไปไหน ?”เบลล์ถามเมื่อเห็นว่าแก้วรีบวิ่งออกไปทันทีที่เธอพูดจบ “พี่โทโมะ !!!”แก้วตะโกนเรียก “พี่โทโมะ พี่อยู่ไหน ? พี่โทโมะ!!”แก้วยังคงตะโกนเรียกต่อไป “พี่โทโมะ...แก้วคิดถึงพี่ ทำไมเวลาพี่มาเราไม่ได้เจอกัน พี่โทโมะ !!!”แก้วพูด TOMO PART ; “พี่โทโมะ !!!”ใครเรียกผม เสียงเหมือนแก้วเลย “คงไม่ใช่หรอกมั้ง เราคงคิดถึงเขามากเกินไป” END “แก้วไปไหนมา ? แล้วทำไมร้องไห้กลับมา ?”เบลล์ถาม “ไม่มีอะไรหรอกพี่เบลล์ แล้วเขาคนนั้นบอกมั้ยว่าจะกลับมาอีก ?”แก้วถาม “เขาบอกว่าจะแวะมาอ่ะ”เบลล์ตอบ “อืมม”แก้วพูดแล้วทำงานต่อไป ที่ห้องเก็บไวน์ “ทำไมเราไม่ดูที่ชื่อไร่ตรงขวดไวน์นะ พลาดอีกแล้วเรา”แก้วพูดออกมา เพราะที่ขวดไวน์เขียนไว้เต็มๆตาเลยว่า ‘ไทยานนท์’
ตกเย็น “กลับบ้านก่อนนะแก้ว บาย”เบลล์พูดแล้วเดินไป คนละทางกับที่แก้วเดิน ‘เนื่องจากตอนนี้มีคนคนนึงกำลังว้าวุ่นในใจ...’ “ว่าไงเเจ๊ ?”แก้วถาม (แกคงไม่ลืมใช่มั้ย ?  แกบอกว่าจะซื้อของเข้าตู้เย็นน่ะ)กิ่งถาม “เกือบลืมไปเลย โอเคๆ เดี๋ยวจะแวะซื้อแถวๆนี้แหละ”แก้วพูด (ดีมากไอ้น้อง แค่นี้นะ)กิ่งพูดแล้ววางสายไป เมื่อแก้วซื้อของเสร็จก็กำลังจะเดินกลับบ้าน บ้านเธอไม่ไกลจากที่ทำงานนักเลยสามารถเดินกลับมาได้ ตอนนี้เป็นตอนหัวค่ำ คนเลยเดินออกมาเยอะแยะเต็มไปหมด แต่เธอไม่รู้อะไรเลยว่าคนที่เธออยากเจอและคิดถึงเขาตลอดมา อยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ ไม่ถึง 10 เมตร แล้วเขาก็มุ่งหน้ามาทางนี้เสียด้วย ดูเหมือนว่าโชคชะตา(หรือคนเขียนหว่า ?)จะกลั่นแกล้งให้เธอมองหาเขาไม่เจอ เขชาเดินสวนกันอย่างจัง ทำไมกันเธอถึงมองไม่เห็นเขา อยู่ข้างๆเธอแท้ๆ “แก้ว!”โทโมะที่แอบเห็นเพียงแวบเดียวเขาก็รู้ทันทีวส่าเธอคือคนที่เขาตามหาอยู่ เขากลับหลังหันเดินไปในทิศทางที่เธอเดินทันที แต่คนมันเยอะเกินไป ทำให้การเดินไปของเขายากลำบากเหลือเกิน พอเดินมาถึงที่ที่คนเริ่มน้อยปรากฏว่าเธอไม่อยู่แล้ว “แก้ว!”โทโมะตะโกนเรียก “แก้ว!” “ใครเรียก ?”แก้วพูดแล้วเดินออกมาจากบ้านพอมาดูปรากฏว่าไม่มีใครเรียกนี่น่า “เอ๊ะ! หรือเราจะหูฝาดไป ?”แก้วพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วเดินเข้าบ้านไปแต่... ตัวอย่างตอนต่อไป :“เซ็นนี้ซะแล้วฉันจะให้แกเจอแก้ว โทโมะ”กายพูดพร้อมกับยื่นเอกสารให้โทโมะ “โอนกรรมสิทธิ์ที่ดินให้เสี่ยเม้งงั้นหรอ”โทโมะถาม “ใช่ ! เซ็นซะ”กายพูด WRITER TALK :ตอนสุดท้ายของวันนี้แล้วนะค่ะเจอกันพรุ่งนี้ค๊าาาา ^^