อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 26 โลกกลม พรหมลิขิต
ทางด้านแก้ว
“ในตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลยอ่ะเจ๊”แก้วพูด
“จริงหรอ ? สงสัยลืมซื้อ แกจะไปทำงานไม่ใช่หรอ ?
แวะกินแถวที่ทำงานเลยก็ได้”กิ่งพูด
“เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวตอนเย็นจะแวะซื้อของมาให้ล่ะกันนะ”แก้วพูดแล้วเดินออกไป

ที่ทำงานแก้ว
แก้วทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่ร้านอาหารไทยในอเมริกา
“แก้ว ไปเอาไวน์องุ่นมาให้พี่ที”
“ค่ะ เจ๊เบลล์”แก้วพูดแล้วเดินไป

“อ๊ะ! ได้แล้ว”แก้วพูดแล้วส่งไวน์ไปให้เบลล์
“แล้ววันพี่ฟิล์มแฟนพี่ไม่มารับไปทานอาหารกลางวันหรอ ?”แก้วถาม
“วันนี้มีงานด่วนน่ะ เลยไม่มา”เบลล์ตอบพร้อมกับเทไวน์ลงในแก้ว
“อ๊ะ! ไปเสิร์ฟโต๊ะที่ 10 ที”เบลล์พูดแล้วยื่นถาดอาหารไปให้แก้ว
“จ้าๆ”แก้วพูดแล้วเดินไปเสิร์ฟอาหารให้โต๊ะดังกล่าว
“เอาไวน์ไปเก็ยด้วยสาวน้อย”เบลล์พูด
“ครับๆ เดี๋ยวแก้วไปเข้าห้องน้ำด้วยนะ”แก้วพูดแล้วเดินไปที่ห้องเก็บไวน์

โทโมะเดินทางมาถึงอเมริกาแล้ว แล้วตรงไปยังร้านอาหารไทยในอเมริกาเพื่อไปเช็คยอดไวน์ของไร่ตัวเอง
เพราะเจ้าของร้านเป็นเพื่อนกับแม่ของตัวเอง
“สวัสดีครับ ผมโทโมะเป็นเจ้าของไร่ไทยานนท์มาเช็ดยอดไวน์น่ะครับ”โทโมะพูด
“อ๋อค่ะ ชื่อเบลล์นะค่ะ ไวน์ของคุณลูกค้าชอบมากเลยค่ะ”โทโมะพูด
“อ๋อครับ ขอบคุณมากนะค่ะ ถ้าอยากสั่งเพิ่มหรืออะไรก็ตามก็โทร.มาสั่งได้นะครับ”โทโมะพูด
“ได้ค่ะ”เบลล์พูดแล้วยิ้มให้
“งั้นขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวจะแวะมาใหม่”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากร้านไป
“เจ๊ ตาค้างเลยเป็นไร ?”แก้วถามทันทีที่เดินมาที่เคาน์เตอร์ก็พบว่ารุ่นพี่ที่ทำงานตาค้างเลย
“ไม่มีอะไร แค่เห้นคนหล่อแล้วใจละลาย”เบลล์ตอบ
“ใครมา ?”แก้วถาม
“คุณโทโมะเจ้าของไวน์ที่ร้านเราน่ะสิ เขามาเช็คยอด หล่อมากกก
เสียดายที่แก้วเข้าห้องน้ำเลยไม่เห้น”เบลล์พูด
“พี่โทโมะมาหรอ ? เขาไปไหนแล้วพี่เบลล์ ?”แก้วถาม
“ปะ...ไปข้างนอกแล้ว แก้วไปไหน ?”เบลล์ถามเมื่อเห็นว่าแก้วรีบวิ่งออกไปทันทีที่เธอพูดจบ

“พี่โทโมะ !!!”แก้วตะโกนเรียก
“พี่โทโมะ พี่อยู่ไหน ? พี่โทโมะ!!”แก้วยังคงตะโกนเรียกต่อไป
“พี่โทโมะ...แก้วคิดถึงพี่ ทำไมเวลาพี่มาเราไม่ได้เจอกัน พี่โทโมะ !!!”แก้วพูด

TOMO PART ;
“พี่โทโมะ !!!”ใครเรียกผม เสียงเหมือนแก้วเลย
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง เราคงคิดถึงเขามากเกินไป”
END

“แก้วไปไหนมา ? แล้วทำไมร้องไห้กลับมา ?”เบลล์ถาม
“ไม่มีอะไรหรอกพี่เบลล์ แล้วเขาคนนั้นบอกมั้ยว่าจะกลับมาอีก ?”แก้วถาม
“เขาบอกว่าจะแวะมาอ่ะ”เบลล์ตอบ
“อืมม”แก้วพูดแล้วทำงานต่อไป
ที่ห้องเก็บไวน์
“ทำไมเราไม่ดูที่ชื่อไร่ตรงขวดไวน์นะ พลาดอีกแล้วเรา”แก้วพูดออกมา
เพราะที่ขวดไวน์เขียนไว้เต็มๆตาเลยว่า
‘ไทยานนท์’

ตกเย็น
“กลับบ้านก่อนนะแก้ว บาย”เบลล์พูดแล้วเดินไป
คนละทางกับที่แก้วเดิน
‘เนื่องจากตอนนี้มีคนคนนึงกำลังว้าวุ่นในใจ...’
“ว่าไงเเจ๊ ?”แก้วถาม
(แกคงไม่ลืมใช่มั้ย ?  แกบอกว่าจะซื้อของเข้าตู้เย็นน่ะ)กิ่งถาม
“เกือบลืมไปเลย โอเคๆ เดี๋ยวจะแวะซื้อแถวๆนี้แหละ”แก้วพูด
(ดีมากไอ้น้อง แค่นี้นะ)กิ่งพูดแล้ววางสายไป
เมื่อแก้วซื้อของเสร็จก็กำลังจะเดินกลับบ้าน บ้านเธอไม่ไกลจากที่ทำงานนักเลยสามารถเดินกลับมาได้
ตอนนี้เป็นตอนหัวค่ำ คนเลยเดินออกมาเยอะแยะเต็มไปหมด
แต่เธอไม่รู้อะไรเลยว่าคนที่เธออยากเจอและคิดถึงเขาตลอดมา อยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ ไม่ถึง 10 เมตร
แล้วเขาก็มุ่งหน้ามาทางนี้เสียด้วย
ดูเหมือนว่าโชคชะตา(หรือคนเขียนหว่า ?)จะกลั่นแกล้งให้เธอมองหาเขาไม่เจอ
เขชาเดินสวนกันอย่างจัง ทำไมกันเธอถึงมองไม่เห็นเขา อยู่ข้างๆเธอแท้ๆ
“แก้ว!”โทโมะที่แอบเห็นเพียงแวบเดียวเขาก็รู้ทันทีวส่าเธอคือคนที่เขาตามหาอยู่
เขากลับหลังหันเดินไปในทิศทางที่เธอเดินทันที แต่คนมันเยอะเกินไป ทำให้การเดินไปของเขายากลำบากเหลือเกิน พอเดินมาถึงที่ที่คนเริ่มน้อยปรากฏว่าเธอไม่อยู่แล้ว
“แก้ว!”โทโมะตะโกนเรียก

“แก้ว!”
“ใครเรียก ?”แก้วพูดแล้วเดินออกมาจากบ้านพอมาดูปรากฏว่าไม่มีใครเรียกนี่น่า
“เอ๊ะ! หรือเราจะหูฝาดไป ?”แก้วพูดกับตัวเองเบาๆ
แล้วเดินเข้าบ้านไปแต่...

ตัวอย่างตอนต่อไป :
“เซ็นนี้ซะแล้วฉันจะให้แกเจอแก้ว โทโมะ”กายพูดพร้อมกับยื่นเอกสารให้โทโมะ
“โอนกรรมสิทธิ์ที่ดินให้เสี่ยเม้งงั้นหรอ”โทโมะถาม
“ใช่ ! เซ็นซะ”กายพูด

WRITER TALK :
ตอนสุดท้ายของวันนี้แล้วนะค่ะ
เจอกันพรุ่งนี้ค๊าาาา ^^