อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 24 เธอหนีพี่อีกแล้ว บ้านโทโมะ “เจ้านายมึงพาน้องสาวกู หนีไปไหน ?”กายดึงคอเสื้อสิงห์มาถาม “ไม่ทราบครับ”สิงห์ตอบ “แล้วเจ้านายมึงไปไหน ?”กายถามต่อ “ไปทำงานที่ต่างประเทศครับ”สิงห์ตอบ “ประเทศไหน !!!”กายตะคอก “ไม่ทราบครับ”สิงห์ตอบ “มึงเป็นขี้ข้าภาษาอะไร ? ถึงไม่รู้ว่าเจ้านายไปไหน ?”สิงห์ถาม “มันเรื่องของพวกผม ที่ที่นี้ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาแสดงอำนาจได้ ออกไปซะก่อนที่ผมจะให้ยามมาลากคุณออกไป”สิงห์พูด “หึ! มึงเป็นได้แค่ขี้ข้าอย่ามาสะเออะไล่กู”กายพูด “ยาม!”สิงห์เรียก “ฝากบอกเจ้านายมึงด้วย ถ้ายังไม่พาน้องสาวกูกลับมา กูจะทำร้ายทุกคนในบ้าน รวมทั้งไร่มันด้วย!!”กายพูดแล้วเดินหนีไป ทางด้านโทโมะ “ว่าไงสิงห์ ?”โทโมะถาม (คุณชายครับ วันนี้กายมาที่บ้านครับ)สิงห์ตอบ “มาทำไม ?”โทโมะถาม (เขาบอกว่าถ้าคุณชายไม่พาน้องสาวเขากลับไป เขาจะทำร้ายทุกคนในบ้านรวมทั้งทำลายไร่นี้ทิ้งด้วยครับ)สิงห์ตอบ “ขนาดนั้นเลยหรอ ? จัดเวรยามอย่าให้กายทำอะไรได้ ฝากด้วยนะสิงห์”โทโมะพูด (ครับ)สิงห์ตอบแล้ววางสายไป “พี่ชายแก้ว ทำอะไรพวกพี่อีกหรือป่าว ?”แก้วถาม “ไม่มีอะไรหรอกแก้ว”โทโมะพูด “ไม่เชื่อหรอก พี่มีอะไรทำไมไม่บอกแก้ว ?”แก้วถาม “พี่ไม่อยากให้แก้วเป็นห่วง”โทโมะพูด “ถ้าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะแก้ว แก้วก็จะจบทุกอย่างด้วยตัวแก้วเอง”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป “เดี๋ยว คิดจะทำอะไร ?”โทโมะถาม “แก้วจะกลับไทย ถ้าทุกอย่างมันจะจบ”แก้วพูด “แม้ว่าแก้วจะเจ็บงั้นหรอ ?”โทโมะถาม “แก้วยอมเจ็บ”แก้วตอบ “พี่ไม่ยอมให้แก้วเจ็บอีกแล้ว ทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปได้ ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเองแก้วเชื่อพี้”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้วมากอด “มันจะดีขึ้นจริงหรอ ? ที่ผ่านๆมามันมีแต่เลวร้าย ถ้าแก้วไม่ชวนพี่หนีทุกอย่างมันคงไม่เกิด ถ้าแก้วปรึกษาพี่ก่อนที่แก้วจะออกมาจากบ้านมันก็คงไม่เกิด”แก้วพูดทั้งน้ำตา “พี่รู้ว่าแก้วทำไปเพราะแก้วเป็นห่วงพี่ ถ้าเป็นพี่พี่เองก็จะทำอย่างที่แก้วทำ แก้วอย่าโทษตัวเองเลย ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะพี่ถ้าพี่ไม่คิดจะแก้แค้นเราทั้งสองคนคงไม่ต้องมาเจ็บปวดแบบนี้”โทโมะพูด “ถ้าพี่ชายแก้วไม่ทำร้ายน้องสาวพี่เรื่องมันก็คงไม่เกิด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเฮีย”แก้วพูด “อย่าโทษเขาเลย ถ้าเขาทำร้ายน้องสาวพี่ แล้วพี่จบลงแค่นั้นมันก็คงไม่เกิด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะพี่คนเดียว”โทโมะพูด “แก้วอย่าหนีพี่ไปไหนอีกเลย พี่อยู่ไม่ได้ถ้าพี่ขาดแก้วไป ดวงใจพี่ถ้าเธอหายไปพี่จะยู่ยังไง ? หืมม ?”โทโมะพูด “แต่ทุกคนกำลังจะเดือดร้อนเพราะแก้วนะพี่โทโมะ”แก้วพูด “แก้วเห็นแก่ตัวไม่ได้หรอก ที่ต้องเห็นแก่ตัวแบบนี้”แก้วพูด “อดทนหน่อยนะเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง”โทโมะพูด “แก้วจะรอวันนั้น”แก้วพูดแล้วกอดโทโมะไว้ ตกเย็น “แก้วขอโทษ พี่โทโมะ...”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป ที่สนามบิน “รอก่อนนะ my prince”แก้วพูดขณะที่อยู่บนเครื่องบิน ที่เมืองไทยเป็นเวลา 7.00 น ที่บ้านแก้ว “เฮีย”แก้วเรียก “หมวยไปไหนมา ?”กายถาม “ต่อจากนี้หมวยจะไม่หายไปไหนอีกแล้ว เฮียจะพาหมวยไปที่ไหนก็ได้”แก้วพูดทั้งน้ำตา “แต่อย่าทำร้ายเขา เฮียสัญญาได้มั้ย ? ถ้าแก้วเชื่อฟังเฮีย เฮียจะไม่ทำร้ายเขา ฮึก...สัญญาได้มั้ย ?”แก้วพูดทั้งน้ำตา “เฮียสัญญา”กายพูด “งั้นแก้วยอมทำตามคำสั่งเฮียทุกอย่าง”แก้วพูดทั้งน้ำตา “งั้นเฮียจะส่งแก้วไปต่างประเทศ”กายพูด “อืมม”แก้วพูด “งั้นเตรียมกระเป๋าเลยเดี๋ยวเฮียซื้อตั๋วก่อน“กายพูดแล้วเดินไป “แกแน่ใจนะแก้ว ?”กิ่งถาม “แน่ใจสิ คนรอบตัวเขาจะเป็นอันตรายเพราะแก้ว แก้วคือตัวอันตรายสำหรับเขาพี่กิ่ง แก้วยอมเจ็บถ้าหากเรื่องนี้มันจะจบโดยที่ไม่มีใครเจ็บ”แก้วพูด “โธ่!น้องสาวพี่ พี่จะช่วยเราได้ยังไง ?”กิ่งถามน้องสาวทั้งน้ำตา ทำไมกันนะ ? ความรักครั้งนี้มันถึงได้มีอุปสรรคมากมายเหลือเกิน “พี่กิ่งแค่กอดแก้วไว้ จับมือแก้วไว้แทนเขาเท่านั้นพอ แก้วอยาคนเดียวไม่ได้”แก้วพูด “ได้! พี่จะไม่ปล่อยมือเราไปไหน พี่จะไม่ทิ้งเราไปไหน พี่จะทำหน้าที่แทนเขาเอง คอยปลอบแก้วในวันที่คิดถึงเขา คอยจับมือแก้วในวันที่แก้วคิดว่าแก้วไม่เหลือใคร คอยกอดแก้วในวันที่แก้วหนาว คอยทำหน้าที่เป็นเครื่องทำความอุ่นให้หัวใจของแก้ว แม้ว่ามันจะทำให้ลดความหนาวเหน็บในหัวใจของแก้วแทนเขาไม่ได้ แต่พี่คิดว่ามันน่าจะลดหย่อนความหนาวไปได้บ้าง”กิ่งพูดพร้อมกับกอดน้องสาวที่รักของตนเองทั้งน้ำตา “ขอบคุณมากพี่กิ่ง แค่นี้มันก็เพียงพอสำหรับแก้วแล้ว ฮือๆ”แก้วพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ทางด้านโทโมะ “ดวงใจพี่ทำไมเธอหนีพี่ไปอีกแล้ว”โทโมะพูดพร้อมกับกำจดหมายเอาไว้ในมือทั้งน้ำตา ‘พี่โทโมะแก้วขอโทษที่ต้องหนีพี่ไปอีก แก้วไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ที่ปล่อยให้คนอื่นได้รับความเดือดร้อนแต่แก้วกลับมีความสุข แก้วทนไม่ได้ พี่โทโมะรอแก้วได้มั้ย ? สักวันนึงเราคงได้พบกัน พี่ห้ามมีใครได้มั้ย ? แก้วเองก็จะไม่มีใครเหมือนกัน...แก้วขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ ขอโทษจริงๆ จาก : ดวงใจของพี่’ “น้องเขาเลือกแล้ว เราคงได้แต่รอล่ะลูก แม่เชื่อว่าสักวันเราคงได้เจอน้องเขาอีก อดทนหน่อยแล้วกัน อุปสรรคครั้งนี้ถ้าเราผ่านมันไปได้ เราจะเข้มแข็งขึ้นเชื่อแม่สิ”แม่โทโมะเดินเข้ามาปลอบลูกชายตัวเองที่นั่งร้องไห้อยู่ที่ปลายเตียง “แม่ครับ หัวใจผมเจ็บปวดเหลือเกิน ผมจะทำยังไงดี ? ดวงใจของผมเขาหนีผมไปอีกแล้ว ผมผิดเงที่คิดจะไปแก้แค้นเขา ฮึก...ถ้าผมเชื่อแม่ เรื่องแบบนี้มันคงไม่เกิด หัวใจผมคงไม่เจ็บปวดแบบนี้”โทโมะพูดกับผู้เป็นแม่ของตนพร้อมกับกอดแม่ไว้แน่น “คิดได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะลูก เราได้แต่ทนรอโชคชะตาให้เขาพาหนูแก้วมาหาลูกไวไว แม่เชื่อว่าหนูแก้วเองก็ไม่ต่างอะไรกับลูกหรอก เขาคงเจ็บปวดพอพอกัน แม่จะทำยังไงดี ? แม่เห็นลูกทรมานแบบนี้ ลูกรู้มั้ย ? ว่าแม่เองทรมานกว่าลูกมากแค่ไหน ? แม่จะช่วยลูกได้ยังไง ? ถ้าแม่มีเวทมนต์แม่คงจะเสกให้หนูแก้วมาอยู่ตรงนี้เลย”แม่โทโมะพูด “อดทนรออีกหน่อยนะลูก”แม่โทโมะพูด “ครับ ผมจะรอ”โทโมะตอบ ตัวอย่างตอนต่อไป :“ตอนนี้พี่กำลังแย่ ดวงใจพี่ไปอยู่ไหน ? พี่อยากได้กำลังใจจากเธอจัง ไม่มีใครคอยให้กำลังใจพี่เลย แค่ได้ยินเสียงก็พอแล้ว แค่นั้นจริงๆ”โทโมะพูดพร้อมกับลูบใบหน้าแก้วผ่านรูปที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน