อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 23 หนีกันเถอะ
“เฮียบอกว่าจะส่งหมวยไปต่างประเทศ”กายตอบ
“ทำไม ? เฮียกักขังแก้วอย่างเดียวไม่พอหรอ ?”แก้วถาม
“เฮียไม่อยากให้แก้วอยู่ประเทศเดียวกับมัน”กายพูด
“เฮียไม่มีเหตุผล เฮียทำไมทำแบบนี้
เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเพราะใคร ถ้าไม่ใช่เพราะเฮีย เฮียมันเห็นแก่ตัว
เฮียเป็นคนทำ แต่ทำไมแก้วถึงต้องเป็นชดใช้ในสิ่งที่เฮียก่อ แก้วเกลียดเฮีย
แก้วจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป
“พี่โทโมะ ช่วยแก้วด้วย”แก้วพูดทั้งน้ำตา
‘ทำไม ? ช่วงเวลาแห่งความสุขมันผ่านไปเร็วนักล่ะ ?
มีคนเคยบอกว่า ความสุขของคนเรามีขีดจำกัด ถ้าเราใช้มันหมดไปความทุกข์ก็จะเข้ามาแทน
เห็นทีว่ามันคงจะจริงอย่างที่เขาบอกกัน ทำไมนะ ? ทำไมฉันถึงไม่ยอมหักห้ามใจ ทำไม ? ฉันถึงไม่ยอมควบคุมตัวเองกับการใข้ความสุข ? ทำไมโชคชะตาฉันมันถึงเป็นแบบนี้ เราจะได้รักกันได้เจอกันอีกหรือป่าว ? พี่โทโมะ
แก้วจะได้เจอพี่อีกมั้ย ? พี่ผู้เป็นหัวใจของแก้ว’แก้วคิดในใจ
“โทรศัพท์ๆ”แก้วค้นหาโทรศัพท์ตัวเองในกระเป๋าพอเมื่อเจอแล้วก็รีบโทร.ไปหาบุคคลคนหนึ่งทันที
(ฮัลโหล)ปลายสายพูด
“พี่ช่วยแก้วด้วย เฮียจะพาแก้วไปต่างประเทศ ดวงใจของพี่
พี่อาจจะไม่ได้เจออีก พี่ต้องช่วยดวงใจพี่นะ”แก้วพูดทั้งน้ำตา
(แก้วอยู่บ้านใช่มั้ย ?)ปลายสายถาม
“ใช่ พี่มาพาดวงใจพี่ออกไปที ดวงใจพี่ทนไม่ไหวแล้ว แก้วทรมานเหลือเกิน”แก้วพูดทั้งน้ำตา
(รอพี่ก่อน เดี๋ยวพี่จะไปพาแก้วหนี เราจะหนีไปด้วยกัน รอก่อนนะคนดี)โทโมะพูดแล้ววางสายไป
“ฮึก ดวงใจพี่จะรอพี่ตลอดไป”แก้วพูดทั้งน้ำตา
ตกดึก
ก๊อกๆ
“พี่โทโมะ”แก้วเรียก
“เบาๆสิ เดี๋ยวกายก็ตื่นหรอก เก็บกระเป๋าหรือยัง ?”โทโมะถาม
“อื้อ ไปเถอะ”แก้วพูด
“ไหวนะ ?”โทโมะถาม
“แก้วเคยปีนเล่นตั้งแต่เด็กๆ จิ๊บๆไปเถอะ”แก้วพูด
“โอเคงั้นเราไปกัน”โทโมะพูดแล้วปีนลงไป
แล้วแก้วก็ค่อยปีนตามลงมา
บนรถ
“เราจะไปไหนกัน ?”โทโมะถาม
“ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ประเทศนี้”แก้วพูด
“ไปที่บ้านพี่ที่อังกฤษกัน”โทโมะพูด
“ขอแค่มีเราแค่สองคน จะประเทศไหนแก้วก็ไป”แก้วพูดทั้งน้ำตา
“อย่าร้องสิดวงใจของพี่”โทโมะพูดพร้อมกับค่อยๆเช็ดน้ำตาให้แก้ว
ที่สนามบิน
“สิงห์ถ้าใครตามหาฉันบอกว่าฉันไปทำงานที่ต่างประเทศ ฝากดูแลที่นี้ด้วย
ฉันอาจจะไปอยู่นานเลย”โทโมะพูด
“ครับคุณชาย”สิงห์พูด
“ไม่ต้องบอกใครว่าฉันไปกับแก้ว ยกเว้นป็อปปี้ฟางเฟย์จงเบเขื่อนโอเคมั้ย ?”โทโมะถาม
“ได้ครับ”สิงห์ตอบ
“งั้นไปนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป

บนเครื่องบิน
“บังเอิญจังนะที่มีไฟลท์นี้พอดี”แก้วพูด
“นั้นสิ”โทโมะตอบ
สักพักก็ถึงอังกฤษ
“พี่จะพาไปบ้านพี่ ถือว่าไปเปิดตัวเลยล่ะกัน”โทโมะพูดพร้อมกับจับมือแก้วไว้
ไม่นานนักก็ถึงบ้านโทโมะ
“แม่ครับ”โทโมะเรียก
“พ่อโทโมะ”
“ว่าไงน้องแพรว”โทโมะพูดพร้อมกับลูบหัวน้องแพรว
“พี่มีลูกแล้วหรอ ?”แก้วถามอย่างตกใจ
“เฮ้ย! ไม่ใช่ๆ นี้ลูกน้องสาวพี่ แกบ่นคิดถึงพ่อแม่พี่เลยเป็นพ่อแทน พี่เคยบอกแก้วตอนอยู่เกาหลีแล้ว
แต่แก้วคงจำไม่ได้”โทโมะพูด
“อ๋อออ นึกว่าลูกพี่จริงๆ”แก้วพูดพร้อมกับลากกระเป๋าเข้ามาในบ้าน
“เอะอะอะไรกันน้องแพรว”
“คุณแม่”โทโมะเรียก
“อ้าวว! ลูกชายฉันมาหรอเนี้ย ? ทำไมไม่บอกก่อน”แม่โทโมะถาม
“เซอร์ไพร์สไงครับ มีอีกเรื่องที่จะเซอร์ไพร์สด้วยนะ”โทโมะพูด
“อะไร ?”แม่โทโมะถาม
“แก้วมานี่สิ”โทโมะเรียกแก้ว
“แม่ครับนี้แก้ว ว่าที่ภรรยาผม”โทโมะพูด
แม่โทโมะมองแก้วด้วใบหน้าเคร่งขรึมมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
ทำให้แก้วหวั่นๆกับการมองแบบนั้น ถ้าแม่เขาไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้เธอจะทำยังไงล่ะ ?
“ทำหน้าเครียดเชียว ไม่ต้องห่วงว่าแม่ไม่รับหนูมาเป็รลูกสะใภ้หรอก ดีซะอีกที่แม่จะได้ลูกสาวเพิ่ม
ว่าแต่เป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะ ?”แม่โทโมะถาม
“เอ่อ...เธอคือน้องสาวของกายครับ”โทโมะตอบ
“ห๊า... ?”แม่โทโมะร้องออกมาอย่างตกใจ
“คนที่หนูบอกว่าจะแก้แค้นน่ะหรอ ?”แม่โทโมะถาม
“ครับ แต่มันดันไม่สำเร็จผมเลยจับเธอมาเป็นภรรยาเลย แหะๆ”โทโมะพูด
“แหมๆ บอกแล้วถ้าเหยื่อเป็นผู้หญิงไม่รอดหรอก
แบบนี้ก็แสดงว่า อยากแก้แค้นแต่ดันเจอรักน่ะสิ”แม่โทโมะพูด
“แหะๆ ก็ทำนองนั้นครับ”โทโมะตอบ
“สมน้ำหน้า หนูจ๊ะ พี่เขาทำอะไรเราไว้บ้างล่ะเนี้ย ?
แต่งงานกันไปจิกใช้ให้หนักเลยนะลูก แม่รอสมน้ำหน้าอยู่นานแล้ว”แม่โทโมะพูด
“เรารักกันจะตายเนอะๆ”โทโมะพูด
“ไม่แน่หรอก ถ้าพี่ทำตัวไม่ดีแก้วอาจจะทำอย่างที่คุณน้าพูดก็ได้”แก้วพูด
“ไม่ได้ๆ พูดน้าได้ไง แม่สิลูก”แม่โทโมะพูด
“ค่ะ แม่ก็แม่”แก้วพูด
“อ้าว! อย่างงี้น้องแพรวก็มีแม่แล้วสิค่ะ”น้องแพรวพูด
“ทำไมค่ะ บอกยายหน่อยยายงง”แม่โทโมะถาม
“ก็พ่อโทโมะมีแฟนแล้ว แล้วน้องแพรวก็เป็นลูกพ่อโทโมะ แฟนพ่อโทโมะก็ต้องเป็นแม่น้องแพรวสิค่ะ”
น้องแพรวบอก
“จริงด้วย”แม่โทโมะกับโทโมะพูดพร้อมกัน
“ใช่เลยน้องแพรว เนี้ยแหละแม่ของหนู”โทโมะพูด
“เย้ๆ น้องแพรวมีแม่แล้ววว”น้องแพรวพูดออกมาอย่างดีใจ
“แล้วนี้มาทำไมกันที่อังกฤษล่ะลูก ?”แม่โทโมะถาม
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ”โทโมะพูดพร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
“เขาเป็นพี่ชายแท้ๆของแก้วหรือป่าว ? ทำไมใจร้ายจัง”แม่โทโมะถาม
“เขาเป็นพี่ชายแท้ๆของแก้วจริงๆค่ะ แต่เมื่อก่อนเขาไม่ได้เป็นแบบนี้นะค่ะ
ระหว่างช่วงที่หายไปพอกลับมาก็กลายเป็นอีกคนนึงเลย
ยังไงแก้วก็ต้องขอโทษทุกอย่างที่พี่กายก่อไว้ด้วยนะค่ะ ขอโทษจริงๆ”แก้วพูดพร้อมกับก้มลงกราบเท้าแม่โทโมะ
“ไม่เป็นไรลูก แพรวตายไปแล้ว มันแก้อะไรไม่ได้แล้วล่ะลูก”แม่โทโมะพูด
ทางด้านที่เมืองไทย
“กิ่ง กิ่ง”
“อะไรเฮีย ?”กิ่งถาม
“หมวยไปไหน ?”กายถาม
“อยู่ในห้องไง”กิ่งตะโกนตอบ
“ไม่มี หมวยไม่ได้อยู่ในห้อง”กายพูด
“จะไม่มีได้ไง ? เฮ้ย!ไม่มีจริงๆด้วย”กิ่งพูด
“หมวยหายไปไหน ? หายไปได้ยังไง ?”กายถาม
“อยู่ด้วยกันจะรู้มั้ยล่ะ ?”กิ่งตอบ
“ไอ้โทโมะ”กายพูดพร้อมกับรีบวิ่งไปที่รถแล้วขับไปที่บ้านโทโมะ

ตัวอย่างตอนต่อไป :
“แก้วขอโทษ พี่โทโมะ...”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
ที่สนามบิน
“รอก่อนนะ my prince”แก้วพูดขณะที่อยู่บนเครื่องบิน
ที่เมืองไทยเป็นเวลา 7.00 น

WRITER TALK :
ขอโทษที่หายไปนะ พอดีว่าพึ่งได้เล่นคอม แหะๆ
ตอนนี้ปาล์มแต่งนิยายเรื่องนี้จบแล้ว...
ตอนจบเป็นอะไรที่แบบว่า....T^T ^^ =_=? บอกไม่ถูกฮ่าๆๆ
ต้องติดตามนะค่ะ ^^ แล้วก็แต่งเรื่องใหม่รอแล้วด้วย อิอิ
ไม่รู้ว่าจะมีคนอยากอ่านหรือป่าวนะ ^^