อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 20 ดวงใจของพี่ “แก้ว มารับแทนทำไม พี่บอกให้ถอย”โทโมะพูดทันทีที่รู้ว่าใครถูกยิง “ถ้าแก้วไม่ออกมาพี่คงไม่ต้องโดนแบบนี้ แก้วขอโทษ”แก้วพูด “มึงทำแก้ว มึงตายไอ้เสี่ยเม้ง”โทโมะพูดแล้วเดินไปต่อยเสี่ยเม้ง “จับมันไว้ไอ้พวกโง่”เสี่ยเม้งพูด “หยุดนะ พวกมึงจะทำอะไรเพื่อนกู” “ป็อปปี้ มึงมาได้จังหวะมาก”โทโมะพูด “แน่นอนตอนนี้ก็ขอเป็นพระเอกเพราะตลอดมากูเป็นได้แค่เพื่อนพระเอก”ป็อปปี้พูด หลังจากนั้นการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น
“โทโมะระวัง”ป็อปปี้พูด ฉึก! “พี่โทโมะ”แก้วร้องเรียก โทโมะที่โดนแทงทรุดไปกับพื้นในทันทีแก้วจึงรีบวิ่งไปดูแต่โดนกายจับไว้ก่อน “เฮียปล่อยแก้ว แก้วจะไปหาเขา”แก้วพูด “ไม่ หมวยมากับเฮีย”กายพูดแล้วลากแก้วไป “พี่โทโมะ พี่โทโมะ”แก้วเรียก “แก้ว แก้ว”โทโมะเรียกแก้ว “เฮียปล่อย แก้วบอกให้ปล่อยไง โอ้ยย!”แก้วพูดพร้อมกับสะบัดแขนให้หลุดจากมือกายแต่สะบัดแรงไปแผลที่โดนลูกกระสุนเลยกระทบกระเทือน “มึงตามแก้วไป ไหวมั้ยว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม “เพื่อแก้วไหวไม่ไหวก็ก็ต้องไหว”โทโมะพูดพร้อมกับพยายามลุกขึ้น แต่ก็โดนเตะอัดเข้าที่แผลเสียก่อน ที่หน้าบ้านร้าง “ขึ้นรถ”กายพูด “ไม่แก้วไม่ขึ้น”แก้วพูด “หมวย อย่าให้พี่ต้องใช้กำลัง”กายพูด “แก้วไม่ขึ้นจนกว่าแก้วจะได้เจอพี่โทโมะ”แก้วพูด “พูดดีดี ไม่ฟังต้องให้ใช้กำลังใช่มั้ย ได้!”กายพูดแล้วอุ้มแก้วขึ้นรถไป ก่อนที่จะค่อยๆขับรถออกจากบ้านร้างแห่งนี้ ทางด้านโทโมะ “เป็นไงบ้างว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม “ยังไม่ตาย”โทโมะตอบพร้อมกับเอามือกุมแผลไว้ “อดทนอีกนิดนะ เดี๋ยวก็จบแล้ว”ป็อปปี้พูด “กูทนได้”โทโมะตอบพร้อมกับค่อยต่อยหน้าลูกน้องเสี่ยเม้ง ทางด้านแก้ว “เฮียจะพาแก้วไปไหน ?”แก้วถาม “กลับบ้าน”กายตอบ เมื่อถึงที่บ้านแก้ว “ตายแล้วลมอะไรหอบลูกสาวกับลูกชายแม่กับบ้านเนี้ย ?”แม่มลถามเมื่อเห็นว่าใครที่ขับรถมา “หายไปนานนะเฮีย แล้วแก้วไปโดนอะไรมา ?”กิ่งถาม “อุบัติเหตุนิดหน่อย ทำแผลให้น้องด้วยนะกิ่ง”กายพูด “ได้ๆ ว่าแต่ทำไมไม่พาไปโรงพยาบาล”กิ่งถามกลับ “ขี้เกียจไปมันไกล บ้านใกล้กว่า นี้มันก็ถากๆเอง”กายตอบแล้วเดินเข้าบ้านไป เมื่อแก้วทำแผลเสร็จ “เสร็จแล้วหรอ ?”กายถาม “เห็นว่าเสร็จหรือยัง ?”แก้วถามกลับ “หมวย”กายพูด “ไม่ต้องมาเรียก ทำไมไม่บอกทุกคนไปล่ะว่าเฮียยิงน้องตัวเอง ป๊อดหรอ ? แค่นี้ไม่กล้าพูด”แก้วพูด “หมวยพี่ขอโทษพี่จะยิงมัน หมวยเข้ามาขวางทำไม ?”กายถาม “เฮียจะยิงคนรักของแก้ว จะให้แก้วทำยังไง นั่งดูเฉยๆหรอ ?”แก้วถาม “แต่มันคือคนที่ทำร้ายแก้วนะ”กายพูด “แล้วยังไง ? ถ้าพี่ไม่ไปก่อเรื่องเอาไว้เรื่องมันก็ไม่เกิด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเฮีย เพราะเฮียคนเดียว”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป “จะไปไหน ?”กายถาม “ที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีเฮีย”แก้วตอบ “จะไปหามันหรือไง เฮียไม่ให้ไป กิ่งมานี้สิ”กายเรียก “ว่า ?”กิ่งถาม “ขังหมวยไว้ในห้อง ห้ามให้ออกไปไหนจนกว่าเฮียจะสั่ง”กายพูด “ทำไม ?”กิ่งถาม “หมวยตกอยู่ในอันตรายเพราะคนที่มันคบที่ชื่อว่าโทโมะจะฆ่ามัน ถ้าคนของมันมาถามก็บอกว่าไม่รู้ เข้าใจมั้ย?”กายพูด “ห๊า..โทโมะเนี้ยนะ”กิ่งพูด “ใช่” “ไม่จริงนะเจ๊ เฮียกุเรื่อง”แก้วพูด “ไม่ต้องเถียงหมวยยังไม่รู้ความจริงมากกว่า เฮียเตือนเพราะความหวังดี”กายพูด “แสดงเก่งแบบนี้สมควรได้รับรางวัล สตรอเบอร์รี่แห่งชาตินะเฮียน่ะ”แก้วพูด “หมวย!!”กิ่งกับกายดุ “เฮียไม่มีเหตุผล ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเฮีย เพราะเฮียคนเดียว แก้วเกลียดๆๆๆๆๆๆเฮีย แก้วจะไม่มีวันให้อภัยเฮีย แก้วเกลียดเฮียขนาดที่จะฆ่าเฮียได้ เกลียดๆๆๆๆๆ เกลียดดดดดดดดดดดดดด!!!! เฮียจะฆ่าน้องตัวเองทำไมเฮียไม่พูดล่ะ ? พูดออกมาสิ พูดสิ แก้วเกลียดเฮีย เกลียดดดดดด! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!”แก้วพูดแล้วเดินเข้าห้องนอนไปทั้งน้ำตา “แก้ว...”กิ่งเรียก “ปล่อยให้หมวยอยู่คนเดียวสักพัก เฮียจัดการทุกอย่างก่อนแล้วจะกลับมา”กายพูดแล้วเดินออกไปข้างนอก ทางด้านโทโมะตอนนี้ได้กลับมาอยู่บ้านแล้ว แผลที่โดนแทงก็ไปรักษามาแล้ว ส่วนพวกเสี่ยเม้งก็หนีไปได้ “เป็นไงบ้าง ?”ป็อปปี้ถาม “ก็เจ็บอยู่ แล้วแก้วล่ะ ?”โทโมะถาม “โดนลูกน้องเสี่ยเม้งลากไปไหนไม่รู้”ป็อปปี้พูด “แล้วจะไปไหน ?”ป็อปปี้ถาม “ไปตามหาแก้ว”โทโมะตอบ “เจ็บแบบนี้เนี้ยนะ ?”ป็อปปี้ถาม “อืมม”โทโมะตอบ “แล้วจะตามหาที่ไหน ?”ป็อปปี้ถาม “ไม่รู้ว่ะ”โทโมะตอบ “รอสักพักก่อนแล้วค่อยตามหา ขืนแกไปตอนสภาพแบบนี้มีหวังไม่รอดกลับมาหรอก”ป็อปปี้พูด “เดี๋ยวฉันจะช่วยตามหาอีกแรงนึง นอนพักก่อนเถอะ” “ก็ได้”โทโมะพูดแล้วเดินไปที่เตียงนอน ทางด้านแก้ว “พี่โทโมะ แก้วคิดถึงพี่”แก้วพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา “แก้ว กินข้าวก่อน”กิ่งรียก “แก้วไม่กินเจ๊”แก้วตะโกนบอก “ไม่ได้ แกต้องกิน”กิ่งพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้ามา “ถึงเจ๊จะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เจ๊ก็อยากได้แก้วคนเดิมกลับมานะ”กิ่งพูด “ฮึกๆ เจ๊แก้วคนเดิมกลับมาไม่ได้แล้ว ถ้าแก้วไม่ได้เจอพี่โทโมะ แก้วคิดถึงเขา เจ๊พาแก้วไปหาเขาหน่อยได้มั้ย ?”แก้วพูดทั้งน้ำตา “ถ้าเจ๊มีรถเจ๊คงพาแกไป”กิ่งพูด “เจ๊ก็ปล่อยแก้วไง นะเจ๊นะ”แก้วพูด “ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเฮียกลับมาแล้วไม่เจอแก้วเจ๊จะทำไง แก้วก็รู้ไม่ใช่หรอ ? ว่าเวลาเฮียโกรธเป็นยังไง ?”กิ่งพูด “แต่แก้วคิดถึงเขา แก้วอยากเจอเขา อยากดูแลเขา”แก้วพูดทั้งน้ำตา “กินข้าวดีกว่านะ สักวันแกคงได้เจอเขา”กิ่งพูด “แก้วไม่หิว เจ๊ออกไปก่อนเถอะแก้วอยากอยู่คนเดียว”แก้วพูดแล้วนอนหันหลังให้ แล้วสักพักกิ่งก็เดินออกไป “พี่โทโมะ พี่จะเป็นยังไงบ้าง ? พี่ทำแผลหรือยัง ?”แก้วพึมพำออกมา ทางด้านโทโมะ “ดวงใจของพี่ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ? กินข้าวหรือยัง ? เราจะได้เจอกันอีกมั้ย ?”โทโมะพูดขึ้นพร้อมกับเหม่อมองบนฟ้า “เราจะได้มองดาวดวงเดียวกันอยู่หรือเปล่า ? ดวงใจของพี่ตอนนี้ทำแผลหรือยัง ? นอนคนเดียวหรือป่าว ? เธอหนาวมั้ย ? ร้องไห้เพราะคิดถึงพี่หรือป่าว ?”โทโมะพูดขึ้นพร้อมกับมองดวงดาวบนท้องฟ้าต่อไป “รู้บ้างมั้ย ? ว่าพี่คิดถึงดวงใจของพี่ใจแทบขาด”โทโมะพูดพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา ตัวอย่างตอนต่อไป :“พี่โทโมะ”แก้วเรียก “แก้ว”โทโมะเรียกแก้ว “พี่คิดถึงจัง เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย ?”โทโมะถาม “อืมม แก้วสบายดีก็ตอนที่เห็นหน้าพี่นั้นแหละ พี่ล่ะเป็นไงบ้าง ? แผลที่โดนแทงเจ็บมากมั้ย ?”แก้วถาม “พี่หายเจ็บแล้วแค่พี่ได้เห็นหน้าดวงใจของพี่”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้ว