อยากแก้แค้น...แต่ดันเจอรัก

ตอนที่ 15 กลับบ้านเรา...รักรออยู่
สักพักเฟย์ก็เดินเข้ามาในบ้าน
“อ่ะแหนะๆ ตอนออกไปไม่มีเสื้อกันหนาวนิ”แก้วแซว
“อ๋ออ ของพี่จงเบน่ะ”เฟย์ตอบ
“อ่ะแหนะๆ ไปเอามาจากไหน ? หนีไปเที่ยวกับหมอปาร์คมาหรอ ?”แก้วถาม
“ป่าวนะ พี่เขาผ่านมาพอดีเลยนั่งคุยกัน”เฟย์ตอบ
“แบบนี้มันชักจะยังไงๆแล้วนะ”แก้วพูด
“อะไรเล่า ?”เฟย์หน้าแดง
“ถ้าไม่ติดว่าเขามีแฟนนะ พี่เชียร์เฟย์กับหมอปาร์คเลย”ฟางพูด
“พี่จงเบเขาเลิกกับพี่มินแล้ว”เฟย์พูด
“อุ๊ยตายยย! รู้ซะด้วยว่าเขาเลิกกันแล้ว คนเหงากับคนเหงามาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี้ย ?”แก้วถาม
“แหมมมม แก้วสาวแตกเชียวนะ”เฟย์พูด
“แล้วเฟย์จะไปคืนหมอยังไง ? พรุ่งนี้ก็กลับไทยแล้วนะ”ฟางพูด
“พี่จงเบก็จะกลับไทยเหมือนกัน เขาเลยให้เอาไปคืนตอนที่อยู่สนามบินน่ะ”เฟย์ตอบ
“โอ้โหววว! มีนัดแนะกันด้วย”แก้วฟางพูดพร้อมกัน
“บ้า แค่บังเอิญว่าเขาจะกลับพอดีน่ะ”เฟย์พูด
ปัง!
“กลับมาแล้วหรอ ?”เฟย์ถาม
“อืม”เขื่อนตอบ
“เป็นไงบ้าง ?”เฟย์ถาม
“ก็กลับมาคบกันแล้ว แล้วเฟย์ล่ะ ?”เขื่อนถาม
“ก็ไม่เป็นไร เฟย์บอกพี่แล้วไง ไปนอนดีกว่า แล้วพรุ่งนี้จะกลับพร้อมกันมั้ย ?”เฟย์ถาม
“อืมม กลับพร้อมกัน ฝันดีนะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไป
เฟย์เองก็เดินขึ้นห้องไปเหมือนกัน
เช้าวันต่อมา
“คุณเฟย์ทางนี้ๆ”จงเบเรียก
“ขอโทษนะที่ทำให้ลำบาก”จงเบพูด
“ไม่เป็นไรค่ะพี่จงเบ แฮ่กๆ ไม่เหนื่อยเลยแค่หอบเอง”เฟย์พูด
“ฮะๆ ขอบใจมากนะหวังว่าที่เมืองไทยเราคงได้เจอกัน”จงเบพูด
“ค่ะ”เฟย์ตอบแล้วเดินไป
ที่เมืองไทย
“ไม่ได้กลับมาเป็นเดือนบรรยากาศยังเหมือนเดิม”แก้วพูดพร้อมกับสูดอากาศ
“กลับมาแล้วหรอ ยัยตัวแสบ ?”
“เจ๊ คิดถึงเจ๊อ่ะ”แก้วพูด
“คิดถึงเหมือนกันวันนี้ม๊ามารับไม่ได้เจ๊เลยมารับเอง”พี่กิ่งพูด
“เสียดายจัง”แก้วพูด
“แก้วพี่กลับบ้านก่อนนะ ถ้าอยากกลับไปทำงานที่ไร่เมื่อไหร่ก็บอกนะเดี๋ยวไปรับ”โทโมะพูด
“โอเชเลย”แก้วพูด
ที่บ้านของแก้ว
“ม๊าคิดถึงจัง”แก้วพูดพร้อมกับหอมแก้มแม่มล
“แหมม อ้อนเชียวนะ คิดถึงเหมือนกันสบายดีนะ ?”แม่มลถาม
“ค่ะ แก้วซื้อของมาฝากม๊ากับพี่กิ่งด้วยนะ”แก้วพูดพร้อมกับหยิบของฝากออกมาให้
“สวยจัง ไปเมืองนอกอย่างน้อยก็ไม่ลืมของฝาก”กิ่งพูด
“ลืมได้ไงล่ะ ฮ่าๆๆ เล่นส่ง message ไปทวงทุกวันเลย”แก้วพูด
“แล้วเจ๊ได้ข่าวเฮียบ้างป่ะ ?”แก้วถาม
“ไม่เลย หายไปไหนไม่รู้”กิ่งพูด
ทางด้านโทโมะ
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ”โทโมะถามสิงห์
“ครับ”สิงห์ตอบ
“ไงหลานชาย”
“อาภัทร สวัสดีครับ”โทโมะพูด
“ไม่เจอกันนานนึกว่าไม่มาทำงานที่บริษัทแล้วซะอีก”ภัทรพูด
“ไม่ได้หรอกครับ พ่อผมให้ผมเป็นผู้บริหารผมจะไม่มาได้ไง ?”โทโมะพูด
“งั้นก็อย่าขาดอีก รู้มั้ย ? ลูกน้องแกมันทำงานไม่ได้เรื่องเลย มีลูกค้ารายใหญ่แทนที่จะให้รีบประชุมดันมาเลื่อน”ภัทรพูด
“ไม่ได้หรอกครับ ลูกค้ารายใหญ่ผมก็ต้องดูแลเองจะให้คุณอาที่เป็นผู้จัดการทำ มันอาจจะเหนื่อยเอานะครับ”โทโมะพูด
“เห๊อะ! ตามใจ”ภัทรพูดแล้วเดินหนีไป
“ตามดูอาภัทรทุกฝีก้าว แล้วระวังตัวเองด้วยนะสิงห์”โทโมะพูด
“ได้ครับ คุณชาย”สิงห์พูด
ผ่านไป 2 วัน
ที่บริษัท
“ทุกคนนี้คือ แก้วเลขาชั่วคราวของฉัน เธอจะมาทำงานที่นี้บ้างเป็นบางครั้ง”โทโมะแนะนำทุกคน
“สวัสดีค่ะ แก้วนะค่ะ ฝากตัวด้วยค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มทำให้พนักงานหนุ่มๆทั้งหลายเคลิ้มไปตามๆกัน
“อ่ะแฮ่มๆ แล้วอีกอย่างคือ เธอเป็นแฟนผม เป็นว่าที่ภรรยาผู้บริหารนะ”โทโมะพูดทำให้หนุ่มแทบใจสลาย
“แนะนำแก้วได้นะค่ะ”แก้วพูด
ที่ห้องทำงานโทโมะ
“ได้เวลาประชุมแล้วครับคุณชาย”สิงห์พูด
“ขอบใจมาก พาแก้วไปห้องประชุมด้วย”โทโมะบอกแล้วเดินไป
ที่ห้องประชุม
“สวัสดีครับเสี่ยเม้ง”โทโมะพูด
“สวัสดีโทโมะ”เสี่ยเม้งพูด
“เลขาคนใหม่น่ารักดีนะ ชื่ออะไร ?”เสี่ยเม้งถาม
“ชื่อแก้วค่ะ”แก้วตอบ
“แก้วใบนี้ ทั้งขาวทั้งใสเลยนะว่ามั้ย ? ไอ้ปิง”เสี่ยเม้งถามลูกน้องคนสนิท
“ครับ ทั้งขาว ทั้งใส น่าเอามาใส่น้ำชิม”ปิงพูด
“เรามาเข้าเรื่องงานกันดีกว่า”โทโมะเริ่มเปิดประเด็นการประชุม

“ขนลุกอ่ะ”แก้วพูดทันทีที่ถึงโต๊ะทำงาน
“ขนลุกอะไร ?”โทโมะถาม
“ก็ที่ไอ้อาแปะกับลูกน้องที่น่าเหมือนปลวกชนเสาไฟฟ้าพูดน่ะสิ”แก้วตอบ
“ฮะๆ เธอระวังตัวไว้ก็แล้วกัน 2 คนนั้นมันอันตราย
แล้วก็อาฉันด้วย””โทโมะพูด
“มันเร่องอะไรกัน ?”แก้วถาม
“เดี๋ยวพี่บอกแก้วที่บ้านนะ ทำงานไปเถอะ”โทโมะบอกแก้วแล้วเดินเข้าห้องไป
ที่บ้าน
“พี่เล่าให้แก้วฟังได้หรือยัง ?”แก้วถาม
“เรื่องอะไร ?”โทโมะถาม
“ก็เรื่องไอ้อาแปะหัวล้านนั้นไง”แก้วพูด
“ก็ได้ๆ ผู้ชายคนนั้นชื่อว่าเสี่ยเม้ง ส่วนลูกน้องมันชื่อว่าไอ้ปิง
เสี่ยเม้งเขาฆ่าพ่อฉันเพราะธุรกิจไร่องุ่นนี้แหละ”โทโมะเล่า
“เอ้า! แล้วทำไมไม่อยู่ในคุกล่ะ ?”แก้วถาม
“ตอนที่มันฆ่าพ่อพี่พี่ยังเด็กอยู่ ตำรวจเลยไม่เชื่อ แล้วพี่เองก็ไม่มีหลักฐานด้วย”โทโมะตอบ
“อ๋อออ แล้วที่บอกว่าอาพี่ก็อันตรายล่ะ ?”แก้วถาม
“อาพี่เหมือนจะสมรู้ร่วมคิดกับเสี่ยเม้งฆ่าพ่อพี่เพราะสมบัติ แต่ดีที่พ่อพี่ระบุไว้ว่ายกสมบัติและกิจการทั้งหมดให้พี่
ก็เลยไม่ตกเป็นของอาพี่”โทโมะพูด
“เรื่องพี่นี้มันยิ่งกว่าละครอีกนะ”แก้วตอบ
“มีอีกหลายเรื่องที่เธอยังไม่รู้ แล้วอยากรู้มั้ย ?”โทโมะถาม
“อยากรู้”แก้วพูด
“ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”โทโมะพูด
“อะไร ?”แกวถาม
“แต่งงานกับพี่สิ แล้วพี่จะบอก”โทโมะกระซิบ
“ไม่มีทางหรอก พรุ่งนี้แก้วไม่ต้องไปทำงานใช่มั้ย ?”แก้วถาม
“อืมม เรื่องงานที่บริษัทพี่มอบหมายให้สิงห์ดูแล”โทโมะพูด
“พี่สิงห์ไม่เหนื่อยแย่หรอ ?”แก้วถาม
“ก็ต้องเหนื่อยล่ะ เพราะสิงห์คือคนที่พี่ไว้ใจมากที่สุด พี่รักสิงห์เหมือนครอบครัวเพราะฉะนั้นพี่เลยมอบหมายงานนนี้ให้เขาทำ”โทโมะตอบ
“อ๋ออออ พี่สิงห์เขามีครอบครัวยังอ่ะ ?”แก้วถาม
“ยังเลยมั้ง”โทโมะตอบ
“ทำไมอ่ะ ?”แก้วถาม
“ก็พี่ไม่ให้เขามีน่ะสิ กลัวจะติดหญิงไม่ทำงาน”โทโมะตอบ
“บ้าหรอ ? คนเราทำงานมาเหนื่อยก็ต้องการกำลังใจจากคนรักนะ”แก้วพูด
“สิงห์คงไม่ต้องการหรอกมั้ง”โทโมะพูด
“รู้ได้ไง ถ้าพี่ทำงานมาเหนื่อยๆพี่ต้องการกำลังใจจากแก้วมั้ย ?”แก้วถาม
“อยากดิ พี่เห็นหน้าแก้วแล้วหายเหนื่อยเลย”โทโมะตอบ
“เห็นมั้ยล่ะ พี่สิงห์เองก็เหมือนกัน พี่อ่ะชอบตัดสินใจแทนคนอื่น บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการแบบนั้นก็ด้นะ”แก้วพูด
“ก็จริงนะ”โทโมะพูด
“พี่เรียกพี่สิงห์เข้ามาให้แก้วหน่อย”แก้วพูด
“ทำไม ?”โทโมะถาม
“เอาน่า เรียกมาๆ”แก้วพูด
สักพักสิงห์ก็เข้ามา
“มีอะไรครับ ?”สิงห์ถาม
“พี่สิงห์นั่งก่อนค่ะๆ”แก้วพูด
“ครับ”สิงห์ตอบรับพร้อมกับนั่งลง
“ถอดแว่นออกก่อนได้มั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“ไม่ได้หรอกครับ อยู่ระหว่างการทำงาน”สิงห์ตอบ
“ถอดออกมาเถอะ”โทโมะพูด
“ก็ได้ครับ”สิงห์ตอบแล้วถอดแว่นออก
“หล่ออ่ะ”แก้วพูด
“ขอบคุณครับ”สิงห์พูด
“แก้วอ่ะ”โทโมเรียก
“หล่อแบบนี้ไม่มีแฟนหรอ ?”แก้วถาม
“ไม่ครับวันๆเอาแต่ทำงานเลยไม่ได้คิดเรื่องนี้”สิงห์ตอบ
“คิดบ้างก็ดีนะค่ะ พี่ทำงานหนักแบบนี้ไม่เหนื่อยหรอ ?”แก้วถาม
“เอ่อ...”
“ตอบมาเถอะค่ะ ไม่ต้องเกรงใจพี่โทโมะหรอก”แก้วพูด
“ครับ ก็เหนื่อยครับ”สิงห์ตอบ
“แล้วพี่ทำยังไง ? เวลาเหนื่อยค่ะได้กำลังใจมาจากไหน ?”แก้วถาม
“ก็คุณท่านไงครับ พ่อผมรับใช้คุณท่านมา ตั้งแต่หนุ่มๆจนท่านแก่ตายไป
ผมเองก็รับใช้คุณชายมาตั้งแต่คุณชายยังเด็กๆอยู่ คุณท่านมีพระคุณต่อผมและครอบครัวมาก
ผมเลยทำงานทดแทนพระคุณครับ”สิงห์ตอบ
“แล้วพี่อยากมีแฟนมั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“ก็...นิดนึงครับ”สิงห์ตอบ
“แล้วทำไมไม่มีล่ะ ?”แก้วถาม
“ผมกลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัยน่ะครับ เพราะผมต้องทำงานเสี่ยงๆตลอดเวลา
กลัวเธอจะเป็นห่วงด้วย”สิงห์ตอบ
“อ๋อค่ะ แก้วแค่ถามดูเฉยๆ ถ้าพี่รักใครพี่ก็จีบไปเลยค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหน้าตาพี่ก็ดี หาได้สบายๆ”แก้วบอก
“ขอบคุณครับ”สิงห์พูด
“แล้วสเปกพี่สิงห์เป็นแบบไหนค่ะ ?”แก้วถาม
“ผมไม่มีสเปกครับ”สิงห์จอบ
“อ๋ออ โอเคค่ะ แก้วไม่มีอะไรแล้วค่ะ พี่ไปทำงานเถอะค่ะไม่รบกวนแล้ว”แก้วบอก
“ครับ”สิงห์ตอบพร้อมกับใส่แว่นแล้วกำลังจะเดินออกไปแต่...
“คุณชายครับ รักษาคุณแก้วไว้ให้ดีดีนะครับ ถ้าคุณแก้วเป็นคุณหญิงที่นี้ทุกคนคงดีใจ
ผมเองก็อยากได้คู่ครองแบบคุณแก้วเหมือนกันนะครับ”สิงห์พูดก่อนโค้งคำนับแล้วเดินออกจากห้องไป
วันต่อมา
“แก้วไปบ้านเฟย์ก่อนนะพี่โทโมะ”แก้วพูด
“พี่ไปส่งนะ ไอ้ป็อปก็อยู่ที่นั้น”โทโมะพูด
ที่บ้านเฟย์ฟาง
“ว่าไงสาวชาวไร่ ทำงานสนุกมั้ย ?”ฟางถาม
“ก็ดีนะ ว่าแต่แกเหอะสบายดีป่ะ ?”แก้วถามกลับ
“สบายดีจ้า ทำอย่างกะเราไม่ได้เจอกันเป็นปีนะ”ฟางพูด
“นั้นสินะ แล้วเฟย์ล่ะ ? เป็นไงบ้าง ?”แก้วถามพร้อมกับนั่งลง
“รายนั้นหรอ ? คุยกับหมอปาร์คทุกวันเลยตั้งแต่กลับมา สงสัยได้คนดามใจแล้วมั้ง”ฟางพูด
“อะไรๆ พี่ฟางกับแก้วเม้าท์เฟย์หรอ ?”เฟย์ถาม
“ป่าวนะ ก็แค่ถามว่าความสัมพันธ์ของแกกับหมอปาร์คเป็นไงบ้าง ?”แก้วพูด
“ก็พี่น้องเหมือนเดิมนั้นแหละ ไม่มีอะไรเกินเลย”เฟย์ตอบพร้อมนั่งลงข้างๆแก้ว
“แล้วได้ข่าวพี่เขื่อนบ้างป่ะ ?”แก้วถาม
“ไม่นะ เงียบหายไปเลย”เฟย์ตอบพร้อมกับหยิบขนมมากิน
“แกลืมพี่เขาได้แล้วหรอ ?”แก้วถามต่อ
“ไม่รู้สิ เวลาพูดชื่อพี่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร”เฟย์พูด
“จริงหรอ ?”ฟางถาม
“อืม”เฟย์ตอบ
“สงสัยได้ยาจากเกาหลีดี”แก้วแซว

ตัวอย่างตอนต่อไป :
“เขากลับบ้านไปแล้วใช่มั้ย ? เขาวางยาแก้วใช่มั้ย ?”แก้วถาม
“เขาทำไปเพราะเป็นห่วงแก้วนะ กลัวแก้วเป็นอันตราย”เฟย์พูด
“เขาปลอดภัยแน่เชื่อฟางสิแก้ว”ฟางพูด

writer talk ;

รีบตอบคำถามมาน้าา ว่าอยากให้เฟย์คู่ใคร ไรท์เตอร์จะได้แต่งตอนจะจบได้ ^^
ลืมแนะนำตัวไปเลย ไรท์เตอร์ชื่อ ปาล์มนะ อายุ 16 ปี
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ ^^