บันทึกช่วยลมความรู้สึกดีๆที่มีให้นาย...

ในขณะที่โทโมะส่งแก้วไปที่คณะวิทบ์เขาก็ขอให้แก้วเขาตรงที่เขาจอดรถให้ลง
โทโมะ:มาแล้วๆ
โทโมะมองหน้าที่อิ่มดวงตากลมโตสีเทาดำผมยาวถึงขาผิวสีขาวที่มีเหงื่อเต็มไปหมดยิ่งดูเซ็กซี่
แก้ว:คะมาช้าจังนะคะ^^
หมับ!!
แก้ว:คุณจะทำอะไรคะคุณโทโมะ
โทโมะ:จะเฃ็ดเหงื่อให้น่ะเหงื่ออกเต็มเลย
แก้ว:คะ
ร่างเล็กๆพยักหน้าก่อนจะให้โทโมะเช็ดเหงื่อบนหน้าให้โทโมะเช็ดด้วยความเอ็นดูหัวใจของเขาสั่นเพียงใดและ
หวั่นไหวเพียใดกับยัยตัวเล็กนี่
โทโมะ:อ่ะเสร็จแล้วไปกันเถอะ
แก้ว:คะ
                          ณ ที่เรียน
คุณครูที่กำลังสอนนักศึกษาอย่างตั้งใจแต่หญิงชายคู่1ที่ง่วนกับการทำช้อสอบที่คุณครูจะให้ลองเอาแข่ง
แก้วสาวน้อยสวยใสน่ารักกำลังอ่านข้อสอบและทำข้อสอบอย่างราบรื่นแต่โทโมะซึ่งอ่านข้อสอบบางข้อซ้ำไปมา
ด้วยความสงสัย
โทโมะ:แก้วฉันทำไม่ได้ข้อ50อ่ะT^T
โทโมะหนุ่มตาคาหล่อสุขุมที่ใบหน้ามีความท้อแม้เหงื่อไหลเต็มตัวเพราะกังวลแต่แก้วกับยิ้มให้แล้วหันมาดูข้อสอบ
แต่ทั้งคู่ต้องเจ็บตัวเมื่อ
โป๊ก!!
หัวของั้งคู่ชนกัน
โทโมะ:เป็นอะไรหรือปล่าวแก้ว!!
โทโมะรีบลูบหัวใจแก้วใหญ่แก้วหลับตาข้างขวาข้างหนึ่งพร้อมแลบลิ้นบอกว่าไม่เป็นไรถ้าดูดีๆยิ่งเหมือนโดนมนต์
สะกดเข้าไปใหญ่
แก้ว:ตอบข้อนี้คะเพราะว่า....
แก้วอธิบายว่าทำไจงตอบข้อนี้อย่างตั้งใจเพื่อจะให้โทโมะเข้าใจ
โทโมะ:อือเข้าใจละ
แก้ว:เอ๋...
แก้วต้องพูดเสียงเบาหวิวเมื่อหน้าทั้งคู่ใกล้กันจนจมูกชนกันโทโมะที่กำลังเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกนิดแต่ก็มี
กริ๊งๆ!!
เสียงหมดเวลานั้นเอง
โทโมะไม่กล้ามองหน้าแก้วเลยด้วยซ้ำก็เผลอจะกินยัยนี้อีกแล้วน่ะซิคนไรวะน่ารักฉะมัดเลยหยุดนะไอ้หัวใจวุ่นๆ