She is My Girl

   
 
 
 
 
   ‘ไม่มีกำหนด!’
   
   ‘O_O!!!!!!’
 
   ร่างบางช็อคไปหลายวินาที(?) ก่อนจะโวยวาย(?) ขึ้นมา
 
   “เฮ้ย! นายจะบ้าหรือไง ฉันไม่อยากจะเล่นละครโกหกแม่นายไปตลอดชีวิตนะ!!”
 
   “ยัยเว่อร์ มันคงไม่ถึงกับตลอดชีวิตหรอกน่า”
 
   “แต่นายก็ยังไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ยังไงมันก็ต้องนานอยู่ดีแหละ”
 
   ร่างบางกอดอกหันหลังให้โทโมะพลางคิดอะไรไปเรื่อย(?) เธอไม่อยากจะต้องแสดงบทบาทเมียที่แสนดี(?)   เ
พื่อโกหกแม่ของเขาตลอดไปหรอกนะ คิดๆ ไปมันก็เป็นบาปอยู่เหมือนกัน ผิดศีลข้อ 4 แหน่ะ! :’( {ข้อ 4 ถู
กมั้ย?}
 
   “ยังไงมันก็คุ้มกับเงินที่เธอเป็นหนี้ฉันแหละน่ะ!”
 
   น้องชายฉันเป็นหนี้นายนะ ไม่ใช่ฉันซักหน่อย! ชิ ทำไมไม่เอาไอ้บ้าธามมาเล่นป็นเมีย(?)นายล่ะ
 
   ได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้นแหละ พูดออกไปเธอคงโดนเขาฆ่าแน่ๆ - -
 
   “ชอบเอาเรื่องหนี้มาขู่อยู่เรื่อย! -3-”
 
   “เหอะ ช่วยเล่นละครให้มันเนียนๆ หน่อยก็แล้วกัน ถ้าแม่ฉันจับได้ขึ้นมา ฉันเอาเธอตายแน่! -_-+++”
 
__________________________________________________________________

อัพแล้ว 40% ฮะ น้อยมากใช่มั้ย U.U ? หายไปตั้งเป็นสัปดาห์ได้แค่นี้ *หลบป๊อปทีนรีดเดอร์*
สมองไรเตอร์มันตันฮะ ขอโทษที่น้อยไปหน่อยแต่เดี๋ยวจะรีบมาอัพอีก 60% เร็วๆ นี้
ฝากอีกเรื่องด้วยนะฮะ แต่ใช้คนละดิส http://www.keedkean.com/novel/KK0002708.html?page_article=introduce 
 ทวงนิยายได้ที่ @mnpcy_xxx นะเออ :)
 
 
 
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
-----------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพต่อแล้วฮ้า อีก 60 %
 
 
 
  "โทโมะ นี่มันดึกแล้วนะ เมื่อไหร่จะพาฉันไปส่งบ้านซักที" 
 
   "กลัวบ้านหายหรือไง"
 
   "เออน่ะสิ -*-"
 
   "เหอะ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอเดี๋ยวนี้แหละ" ร่างสูงที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงเด้งตัวขึ้นมาก่อนจะ
เดินไปหยิบกุญแจรถมาแล้วเดินออกจากห้อง โดยที่มีร่างบางเดินตามหลังมา พอทั้งคู่เดินลงมาถึงข้าง
ล่าง แม่ของร่างสูงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารก็กวักมือเรียกไว้ทันที
 
   "เอ้า จะไปไหนกันล่ะลูก? มากินข้าวเย็นกับแม่สิ"
 
   "ผมจะไปส่งแก้วน่ะ"
 
   "จะไปตอนนี้เลยหรือไง เห็นมั้ยนั่นฝนมันตกอยู่นะ ขับรถตอนนี้มันอันตราย อย่าเพิ่งกลับตอนนี้เลยนะหนู
แก้ว มากินข้าวกันก่อนมา"
 
   "อ่า...ค่ะ"  แก้วพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมๆ กับโทโมะ
  .
  .
  .
 
   หลังจากกินข้าวเสร็จ ฝนก็ยังไม่หยุดตก ร่างบางได้แต่นั่งมองนาฬิกาที่เวลามันค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ.... ~       
21.00 ~ 21.25 ~ 21.50 ~ 22.15 ~ 22.30 ~ .....................
 
   "เฮ้อ ~" เธอได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ก่อนจะแหกปากดังๆอยู่ในใจ(?)
 
      'โว้ยยย! จะตกให้ได้โล่หรือไงนะไอ้ฝนบ้า ฉันจะกลับบ้านนน!!!'
 
   "เฮ้อออ~!!" แล้วก็ถอนหายใจออกมาอีกรอบ
 
   "หยุดเฮ้อซักทีเถอะน่า ฉันว่าเธอไม่ต้องกลับบ้านแล้วล่ะ นอนที่นี่ไปเลย"  ร่างสูงเอ่ยอย่างรำคาญนิดๆ - -'
 
   "จะบ้าหรือไง! ฉันเป็นห่วงบ้านนะ แล้วก็เป็นห่วงไอ้น้องชายซื่อบื้อนั่นด้วย ..งั้นถ้านายไม่ไปส่ง ฉันจะกลับเอง
ก็ได้"
 
   ร่างบางกำลังจะลุกขึ้นจากโซฟาอยู่แล้วเชียว แต่ร่างสูงก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน...
 
   "ก็กลับไปสิถ้าไม่กลัวโดนฉุด หึ..แล้วได้เอาเงินมาซักบาทหรือเปล่าน่ะ"
 
   "โถ่เว้ย! - -*"  เธอกำลังแดดิ้นอยู่ในใจ(?) จริงสินะออกจากบ้านมาเงินก็ไม่ได้พกมาซักบาท เหอะ แล้วจะ
กลับยังไงกันล่ะ รู้สึกเพลียกับตัวเองจริงๆ -*-
 
   "หึๆ ในที่สุดเธอก็ทำอะไรไม่ได้สินะ"  ร่างสูงแค่นหัวเราะอย่างรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังเป็นผู้ชนะ(?)
 
   "เออ ฉันนอนที่นี่ก็ได้"
 
   ในที่สุดเธอก็ต้องยอมจนได้ เธอแพ้แล้วจริงๆ ....'ฮือออ ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งฉันขนาดนี้นะ T^T'
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป
 
 
 
 
×- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -×
 มาอัพแล้วง้าบบ บ. ~ ฮี่ๆๆๆ ^(++++)^ ขอโทษที่ดองนานไปนิดช่วงนี้สมองไม่แล่น ._____.
แต่จะพยายามรีบอัพแหละเน้อ เพื่อไม่ให้รีดเดอร์ที่รักทุกคนรอนาน
ฝากติดตาม เม้นและโหวตกันด้วยนะฮ้าบบบ
ทวงนิยายได้ที่ @mnpcy_xxx เหมือนเดิม :D แต่จะอัพมั้ยนี่ไม่รู้นะค้าบ ฮ่าๆๆ #พูดงี้เดี๋ยวโดนรีดเดอร์ถีบ 
 
♥ รักรีดเดอร์ทุกคนนะฮะ ม๊วฟฟฟๆ ♥