She is My Girl
MeanzReal
2) เล่นละคร? เมีย? ...?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ฮะ..เฮ้ย! นายพาฉันมาทำไมเนี่ย?”
“บอกว่าไม่ต้องถามมาก ตามมาอย่างเดียวก็พอ” โทโมะดุผ่านทางสายตาเล็กน้อยแล้วลากร่างบางเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่โตสุดอลังการ
“ตาโทโมะ...นั่นแกพาใครมาน่ะ” หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวดูดีมีฐานะ คาดว่าน่าจะเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน(คฤหาสน์)หลังนี้ถามขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ร่างสูงและร่างบาง
“แม่...นี่เมียผม” ร่างสูงบอกกับผู้เป็นแม่หน้านิ่ง ในขญะที่ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้แต่ทำหน้างงไปหมด
“อะไรกัน นี่แกแอบไปมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮะ”
“แม่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกน่า...” เขาเว้นวรรคไว้นิดนึงก่อนจะพูดต่อ “แล้วแม่ก็เลิกยัดเยียดยัยคุณหนูบ้าบออะไรนั่นนให้ผมได้แล้วนะ ผมไม่ชอบ”
“เออย่ะ เห็นแกมีเมียกับอย่างงี้แล้วฉันก็ดีใจ นึกว่าคนไม่เอาไหนอย่างแกจะไม่มีผู้หญิงคนไหนเค้าเอาซะอีก”
“-__-+++”
“แล้วหนูชื่ออะไรจ๊ะ ว่าที่ลูกสะใภ้ของแม่?” แม่ของโทโมะหันมาถามแก้วบ้าง เสียงที่พูดกับว่าที่ลูกสะใภ้(?)ต่างกับที่พูดกับลูกชายของตัวเองโดยสิ้นเชิง
“เอ่อ...หนูชือแก้วค่ะ” ถึงแม้เธอจะพูดเสียงสั่นบ้างแต่ก็ยังคงรอยยิ้มสวยงามแบบนางงามจักรวาลไว้ได้ตลอด(?)
“แล้วคบกับตาโทโมะนานรึยัง? ลูกชายแม่ทำตัวถ่อยๆกับหนูบ้างหรือเปล่า? แล้วเตรียมจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่ะลูก?”
“เอ่อ...”
ว่าที่แม่ยาย(?)รัวคำถามใส่เธอเป็นชุด ทำเอาร่างบางได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ตอบอะไรไม่ทัน จนร่างสูงต้องแทรกขึ้น...
“พอได้แล้วน่ะแม่ เดี๋ยวผมพาเมียขึ้นไปพักผ่อนก่อนละกัน” ว่าแล้วร่างสูงก็พาร่างบางขึ้นไปบนห้องนอนของเขา โดยที่ตอนนี้ในหัวเธอมีแต่คำถามมากมายเต็มไปหมด
‘อะไรกันเนี่ยยย!!!?’
ตุ้บ!
เขาผลักร่างบางลงบนโซฟาขนาดใหญ่ภายในห้องนอนโทนสีดำ(จะมืดไปไหน) ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กันกับเธอ
“นี่! ช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจหน่อยได้มั้ยฮะว่านายกำลังทำอะไรอยู่? ฉันงงไปหมดแล้วนะ”
“เล่นละคร”
“ฮะ...เล่นละคร?” เธอทวนคำพูดแล้วมองหน้าเขาอย่างงงๆ “ช่วยพูดและขยายความให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อยได้มั้ย? อะไรกัน อยู่ๆก็บอกกับแม่นายว่าฉันเป็นเมียนายเนี่ยนะ เหอะ...ฉันอยากตาย TT”
“ก็แค่เล่นละครตบตาแม่ฉันเฉยๆ เข้าใจมั้ย!?”
“แล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย?”
“...แม่จะจับฉันแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้น่ะสิ - -*”
“อย่างนี้นี่เองหรอ...แล้วทำไมนายต้องเอาฉันมาเล่นละครตบตาแม่นายด้วยล่ะ ผู้หญิงในโลกนี้ก็มีตั้งเยอะแยะ”
“เพราะเธอเป็นลูกหนี้ฉันไงเล่า! แล้วก็หยุดถามมากซักที”
“ค่ะคุณชาย (_ _*) แต่...ขอถามอีกครั้งนึงได้มั้ย?”
“อะไร -*-”
“ฉันจะต้องแกล้งทำเป็นเมียนายไปอีกนานเท่าไหร่กัน?”
“ไม่มีกำหนด!”
“O_O!!!!!!”
โปรดติดตามตอนต่อไป
--------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพล้าววว ว. ^{++++++++++}^
สนุกมั้ย ? งงมั้ย ? ถ้างงก็กราบขออภัยด้วย -/\- แหะๆๆ
ช่วยติดตาม เม้นท์ โหวต ให้หน่อยละกันนะคร้าบบบ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คนเน้ด้วย
ถ้าได้เม้นท์ที่พอใจเมื่อไหร่แล้วจะรีบมาอัพ วะฮร่าาา~ มาทวงฟิคได้ที่ @mnpcy_xxx ;D
รักรีดเดอร์ทุกคนนะคร้าบ > 3<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
