She is My Girl

   

 

 

 

 

   ‘ไม่มีกำหนด!’

   

   ‘O_O!!!!!!’

 

   ร่างบางช็อคไปหลายวินาที(?) ก่อนจะโวยวาย(?) ขึ้นมา

 

   “เฮ้ย! นายจะบ้าหรือไง ฉันไม่อยากจะเล่นละครโกหกแม่นายไปตลอดชีวิตนะ!!”

 

   “ยัยเว่อร์ มันคงไม่ถึงกับตลอดชีวิตหรอกน่า”

 

   “แต่นายก็ยังไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ยังไงมันก็ต้องนานอยู่ดีแหละ”

 

   ร่างบางกอดอกหันหลังให้โทโมะพลางคิดอะไรไปเรื่อย(?) เธอไม่อยากจะต้องแสดงบทบาทเมียที่แสนดี(?)   เ

พื่อโกหกแม่ของเขาตลอดไปหรอกนะ คิดๆ ไปมันก็เป็นบาปอยู่เหมือนกัน ผิดศีลข้อ 4 แหน่ะ! :’( {ข้อ 4 ถู

กมั้ย?}

 

   “ยังไงมันก็คุ้มกับเงินที่เธอเป็นหนี้ฉันแหละน่ะ!”

 

   น้องชายฉันเป็นหนี้นายนะ ไม่ใช่ฉันซักหน่อย! ชิ ทำไมไม่เอาไอ้บ้าธามมาเล่นป็นเมีย(?)นายล่ะ

 

   ได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้นแหละ พูดออกไปเธอคงโดนเขาฆ่าแน่ๆ - -

 

   “ชอบเอาเรื่องหนี้มาขู่อยู่เรื่อย! -3-”

 

   “เหอะ ช่วยเล่นละครให้มันเนียนๆ หน่อยก็แล้วกัน ถ้าแม่ฉันจับได้ขึ้นมา ฉันเอาเธอตายแน่! -_-+++”

 

__________________________________________________________________

อัพแล้ว 40% ฮะ น้อยมากใช่มั้ย U.U ? หายไปตั้งเป็นสัปดาห์ได้แค่นี้ *หลบป๊อปทีนรีดเดอร์*

สมองไรเตอร์มันตันฮะ ขอโทษที่น้อยไปหน่อยแต่เดี๋ยวจะรีบมาอัพอีก 60% เร็วๆ นี้

ฝากอีกเรื่องด้วยนะฮะ แต่ใช้คนละดิส http://www.keedkean.com/novel/KK0002708.html?page_article=introduce 

 ทวงนิยายได้ที่ @mnpcy_xxx นะเออ :)

 

 

 

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

-----------------------------------------------------------------------------------------------

มาอัพต่อแล้วฮ้า อีก 60 %

 

 

 

  "โทโมะ นี่มันดึกแล้วนะ เมื่อไหร่จะพาฉันไปส่งบ้านซักที" 

 

   "กลัวบ้านหายหรือไง"

 

   "เออน่ะสิ -*-"

 

   "เหอะ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอเดี๋ยวนี้แหละ" ร่างสูงที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงเด้งตัวขึ้นมาก่อนจะ

เดินไปหยิบกุญแจรถมาแล้วเดินออกจากห้อง โดยที่มีร่างบางเดินตามหลังมา พอทั้งคู่เดินลงมาถึงข้าง

ล่าง แม่ของร่างสูงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารก็กวักมือเรียกไว้ทันที

 

   "เอ้า จะไปไหนกันล่ะลูก? มากินข้าวเย็นกับแม่สิ"

 

   "ผมจะไปส่งแก้วน่ะ"

 

   "จะไปตอนนี้เลยหรือไง เห็นมั้ยนั่นฝนมันตกอยู่นะ ขับรถตอนนี้มันอันตราย อย่าเพิ่งกลับตอนนี้เลยนะหนู

แก้ว มากินข้าวกันก่อนมา"

 

   "อ่า...ค่ะ"  แก้วพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมๆ กับโทโมะ

  .

  .

  .

 

   หลังจากกินข้าวเสร็จ ฝนก็ยังไม่หยุดตก ร่างบางได้แต่นั่งมองนาฬิกาที่เวลามันค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ.... ~       

21.00 ~ 21.25 ~ 21.50 ~ 22.15 ~ 22.30 ~ .....................

 

   "เฮ้อ ~" เธอได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ก่อนจะแหกปากดังๆอยู่ในใจ(?)

 

      'โว้ยยย! จะตกให้ได้โล่หรือไงนะไอ้ฝนบ้า ฉันจะกลับบ้านนน!!!'

 

   "เฮ้อออ~!!" แล้วก็ถอนหายใจออกมาอีกรอบ

 

   "หยุดเฮ้อซักทีเถอะน่า ฉันว่าเธอไม่ต้องกลับบ้านแล้วล่ะ นอนที่นี่ไปเลย"  ร่างสูงเอ่ยอย่างรำคาญนิดๆ - -'

 

   "จะบ้าหรือไง! ฉันเป็นห่วงบ้านนะ แล้วก็เป็นห่วงไอ้น้องชายซื่อบื้อนั่นด้วย ..งั้นถ้านายไม่ไปส่ง ฉันจะกลับเอง

ก็ได้"

 

   ร่างบางกำลังจะลุกขึ้นจากโซฟาอยู่แล้วเชียว แต่ร่างสูงก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน...

 

   "ก็กลับไปสิถ้าไม่กลัวโดนฉุด หึ..แล้วได้เอาเงินมาซักบาทหรือเปล่าน่ะ"

 

   "โถ่เว้ย! - -*"  เธอกำลังแดดิ้นอยู่ในใจ(?) จริงสินะออกจากบ้านมาเงินก็ไม่ได้พกมาซักบาท เหอะ แล้วจะ

กลับยังไงกันล่ะ รู้สึกเพลียกับตัวเองจริงๆ -*-

 

   "หึๆ ในที่สุดเธอก็ทำอะไรไม่ได้สินะ"  ร่างสูงแค่นหัวเราะอย่างรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังเป็นผู้ชนะ(?)

 

   "เออ ฉันนอนที่นี่ก็ได้"

 

   ในที่สุดเธอก็ต้องยอมจนได้ เธอแพ้แล้วจริงๆ ....'ฮือออ ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งฉันขนาดนี้นะ T^T'

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

 

 

 

 

×- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -×

 มาอัพแล้วง้าบบ บ. ~ ฮี่ๆๆๆ ^(++++)^ ขอโทษที่ดองนานไปนิดช่วงนี้สมองไม่แล่น ._____.

แต่จะพยายามรีบอัพแหละเน้อ เพื่อไม่ให้รีดเดอร์ที่รักทุกคนรอนาน

ฝากติดตาม เม้นและโหวตกันด้วยนะฮ้าบบบ

ทวงนิยายได้ที่ @mnpcy_xxx เหมือนเดิม :D แต่จะอัพมั้ยนี่ไม่รู้นะค้าบ ฮ่าๆๆ #พูดงี้เดี๋ยวโดนรีดเดอร์ถีบ 

 

♥ รักรีดเดอร์ทุกคนนะฮะ ม๊วฟฟฟๆ ♥