Love Memory.เพียงคำว่ารักคำเดียว

 
วันรับปริญญา
 
ติ๊ด ๆ
                   ยังไม่ทันจะก้าวขาออกจากหอประชุม ก็มีเสียงข้อความส่งมา ‘ฉัน’ ล่วงกระเป๋าที่ติดมาตัวมาด้วยก่อนจะเปิดอ่านข้อความนั้น
 
088-128-75XX
[ Mike ] (แฟนชั้นเองหล้ะ โฮ้ะ ๆ ^__^)
 
‘เจอกันที่สวนน้ำพุ หลังตึก A’
 
ปิ๊ป ! #
 
                  ฉันกดออกจากโทรศัพท์นั้นก่อนจะใส่มันลงกระเป๋าเหมือนเดิม และเดินไปยังสวนพุหลังตึกเอที่แสนจะร้าง แถมยังน่ากลัวอีก ตั้งแต่เรียนที่นี้มา 4 ปีชั้นไม่เคยไปตึกนั้นเลย -O- (ทำไงได้คนมันกลีวนิหว่า !!!!)
 
 
สวนน้ำพุ หลังตึก A
 
(- -   )มองทางซ้าย   (   - -)มองทางขวา  ----> (-O-) เจอแล้วววว!!
 
ฟลุบ!
 
“ไมค์มีอะไรกับแก้วอ่ะ ^^”
 
 
“แก้ว....” น้ำเสียงนี้บวกกับสายตานี้มันยากที่เกินจะอธิบาย (?) ไมค์ไม่เคยเป็นแบบนี้(แล้วเป็นแบบไหนหล้ะฟ่ะ)
 
 
“หือ ?^__^”
 
 
“เรา..เลิกกันเถอะ” เลิกกันเถอะ ? นายหมายความว่ายังไงกันไมค์คบกันมา 1 วัน (นานสุด ๆ) ความรักของเรากำลังไปได้สวย (เหรอ) แต่นายกับพังมันเองเนี้ยหน่ะ !!!! ประโยคเมื่อกี้ทำให้ชั้นหัวใจสั่นวูบเหมือนกำลังจะสลายไปกับสายลมที่ไม่สามารถ ...กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
 
 
^_^ <----- (จากสีหน้าแบบนี้) ------> (TT{}TT) (กลายเป็นแบบนี้)
 
 
“มะ..ไมค์นายพูดเล่นใช่มั้ย!!!!!”  ชั้นพยายามขืนน้ำเสียงที่ไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร ...ครั้งแรกที่ฉันเเสียงน้ำตาหยกแรกของชั้น...คือเขางั้นเหรอ ?
 
 
“...”
 
 
“ใช่มั้ย !!!!!!!!!!!!!!!” เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบยิ่งทำให้ชั้นโกรธบวกโมโหเข้าไปใหญ่ ชั้นเดินปรี่เข้าไปกระชากเสื้อและเขย่ามัน(มันเลยหรอ)อย่าแรง แต่...ไอ(บ้า)นั้นทำอย่างกับตัว ตัวของตัวเองไม่มีตัวตน(ทั้งที่จริง ๆแล้วตัวหนักเท่าควาย)
 
 
“เลิกกันเถอะแก้ว” ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!~ไม่ต้องย้ำได้มั่ยว้ะคนมันเจ็บจ้ายยยยยยยยยยยยย~
 
 
กึก !
ไม่มีแรงล้าว TT^TT'
 
 
ขอบใจที่ย้ำชั้น T_T
 
“นายไม่ได้โกหกชั้นใช่มั้ย..ฮึก.”
 
 
....แล้วเหตุการณ์นี้ก็ผ่านไปด้วยดี !
 
.
.
 
 
 
@ อีกฝั่งหนุ่งของสวนน้ำพุ
 
ม้าหินอ่อน
‘เฮ้!~~ ยัยแก้ว..แกมานั่งอะไรตรงนี้’ เสียงของเขื่อน แฟนเพื่อน ตะโกนมาจากฝั่งตรงข้าม -O- ไม่อายเขาบ้างรึยังไงฟะ แต่ช่างเถอะตอนนี้แก้วกำลังแซ้ดดดดดด [TT{}TT]
 
 
“แก้ว..ทำไมแกไม่ไปนั่งถ่ายรูปกะ..เอ๋?” เขื่อนเดินมานั่งข้าง ๆชั้นและกอดคอกันอย่างสนิทสนมทว่า..ชั้นเงยหน้ามองเพื่อนรัก(หรือแฟนเพื่อน) “ระ...ร้องไห้ทำไมอ่ะแก้ว” เขื่อนตกใจ (สุดๆ) ก่อนจะเปลี่ยนมือที่กอดคอกันอยู่เป็นปาดน้ำตาให้
 
 
“แก้วเลิกกับไมค์แล้ว” 
 
 
“กะแล้วเชียว ...ไม่เป็นไรนะแก้ว แก้วยังมีเขื่อนกับเฟย์น้า ^^” เขื่อนยิ้มฝืด ๆให้ฉันแต่หารู้มั้ยชั้นเดาออกได้ว่าแววตานั้นกำลังจะสงสารชั้นอยู่
 
 
“ฮึก..เขื่อนไมค์ทิ้ง ฮึก แก้วไปแล้วจริงๆ”
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ! แก้วจะไปเสียน้ำตาให้กับคนที่คบมาแค่ 1 วันเนี้ยนะ เขาไม่สนใจเรา แล้วเราจะไปสนใจเขาทำไม หาแฟนใหม่ดีกว่าเยอะ” เออ..นั้นเส่ะ อย่าเสียน้ำตา
 
 
“อึก..ขอบใจมากน้ะเขื่อน”
 
.
.
.
.....
 
“ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แก้ว แก้วห้ามไปน่ะ !” โอ้โห้ว..เขื่อนแกตะโกนทีเดียวเล่นเอามดอยู่ในรังวิ่งหนีเสียงแกยังกับพายุทอนาโดกำลังจะมาแกนี้มันอันตรายสำหรับ..มดจริงๆ
 
 
“ฉันขอเวลาน่ะเขื่อน...ชั้นอยากอยู่คนเดียว” พูดเสร็จก็ลุกออกจากม้าหินอ่อนนั้นขึ้นรถ(ที่ชั้นขับมาเอง)กลับคอนโด
 



วะ วะ วะ วะ ว้าววววววววววววววววว *' คลอดมาอีกเรื่อง
หุหุ - -.(เป็นบ้าอะไรของแก)
ไม่รู้ว่าสนุกเปล่า ตะ ตะ ตะ ตะ ตอนนี้ไม่มีโทโมะ โอะ โอะ (ทำเสียงสะท้อนด้วย)
ตอนหน้ามีแน่ ๆ ฮึ ๆ ฮ่า ๆ โฮะ ๆ ฮี่ (อีบ้า)
ปล.ฝากด้วย