Love Memory.เพียงคำว่ารักคำเดียว

วันรับปริญญา

ติ๊ด ๆ

                   ยังไม่ทันจะก้าวขาออกจากหอประชุม ก็มีเสียงข้อความส่งมา ‘ฉัน’ ล่วงกระเป๋าที่ติดมาตัวมาด้วยก่อนจะเปิดอ่านข้อความนั้น

088-128-75XX

[ Mike ] (แฟนชั้นเองหล้ะ โฮ้ะ ๆ ^__^)

‘เจอกันที่สวนน้ำพุ หลังตึก A’

ปิ๊ป ! #

                  ฉันกดออกจากโทรศัพท์นั้นก่อนจะใส่มันลงกระเป๋าเหมือนเดิม และเดินไปยังสวนพุหลังตึกเอที่แสนจะร้าง แถมยังน่ากลัวอีก ตั้งแต่เรียนที่นี้มา 4 ปีชั้นไม่เคยไปตึกนั้นเลย -O- (ทำไงได้คนมันกลีวนิหว่า !!!!)

สวนน้ำพุ หลังตึก A

(- -   )มองทางซ้าย   (   - -)มองทางขวา  ----> (-O-) เจอแล้วววว!!

ฟลุบ!

“ไมค์มีอะไรกับแก้วอ่ะ ^^”

“แก้ว....” น้ำเสียงนี้บวกกับสายตานี้มันยากที่เกินจะอธิบาย (?) ไมค์ไม่เคยเป็นแบบนี้(แล้วเป็นแบบไหนหล้ะฟ่ะ)

“หือ ?^__^”

“เรา..เลิกกันเถอะ” เลิกกันเถอะ ? นายหมายความว่ายังไงกันไมค์คบกันมา 1 วัน (นานสุด ๆ) ความรักของเรากำลังไปได้สวย (เหรอ) แต่นายกับพังมันเองเนี้ยหน่ะ !!!! ประโยคเมื่อกี้ทำให้ชั้นหัวใจสั่นวูบเหมือนกำลังจะสลายไปกับสายลมที่ไม่สามารถ ...กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

^_^ <----- (จากสีหน้าแบบนี้) ------> (TT{}TT) (กลายเป็นแบบนี้)

“มะ..ไมค์นายพูดเล่นใช่มั้ย!!!!!”  ชั้นพยายามขืนน้ำเสียงที่ไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร ...ครั้งแรกที่ฉันเเสียงน้ำตาหยกแรกของชั้น...คือเขางั้นเหรอ ?

“...”

“ใช่มั้ย !!!!!!!!!!!!!!!” เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบยิ่งทำให้ชั้นโกรธบวกโมโหเข้าไปใหญ่ ชั้นเดินปรี่เข้าไปกระชากเสื้อและเขย่ามัน(มันเลยหรอ)อย่าแรง แต่...ไอ(บ้า)นั้นทำอย่างกับตัว ตัวของตัวเองไม่มีตัวตน(ทั้งที่จริง ๆแล้วตัวหนักเท่าควาย)

“เลิกกันเถอะแก้ว” ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!~ไม่ต้องย้ำได้มั่ยว้ะคนมันเจ็บจ้ายยยยยยยยยยยยย~

กึก !

ไม่มีแรงล้าว TT^TT'

ขอบใจที่ย้ำชั้น T_T

“นายไม่ได้โกหกชั้นใช่มั้ย..ฮึก.”

....แล้วเหตุการณ์นี้ก็ผ่านไปด้วยดี !

.

.

@ อีกฝั่งหนุ่งของสวนน้ำพุ

ม้าหินอ่อน

‘เฮ้!~~ ยัยแก้ว..แกมานั่งอะไรตรงนี้’ เสียงของเขื่อน แฟนเพื่อน ตะโกนมาจากฝั่งตรงข้าม -O- ไม่อายเขาบ้างรึยังไงฟะ แต่ช่างเถอะตอนนี้แก้วกำลังแซ้ดดดดดด [TT{}TT]

“แก้ว..ทำไมแกไม่ไปนั่งถ่ายรูปกะ..เอ๋?” เขื่อนเดินมานั่งข้าง ๆชั้นและกอดคอกันอย่างสนิทสนมทว่า..ชั้นเงยหน้ามองเพื่อนรัก(หรือแฟนเพื่อน) “ระ...ร้องไห้ทำไมอ่ะแก้ว” เขื่อนตกใจ (สุดๆ) ก่อนจะเปลี่ยนมือที่กอดคอกันอยู่เป็นปาดน้ำตาให้

“แก้วเลิกกับไมค์แล้ว” 

“กะแล้วเชียว ...ไม่เป็นไรนะแก้ว แก้วยังมีเขื่อนกับเฟย์น้า ^^” เขื่อนยิ้มฝืด ๆให้ฉันแต่หารู้มั้ยชั้นเดาออกได้ว่าแววตานั้นกำลังจะสงสารชั้นอยู่

“ฮึก..เขื่อนไมค์ทิ้ง ฮึก แก้วไปแล้วจริงๆ”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ! แก้วจะไปเสียน้ำตาให้กับคนที่คบมาแค่ 1 วันเนี้ยนะ เขาไม่สนใจเรา แล้วเราจะไปสนใจเขาทำไม หาแฟนใหม่ดีกว่าเยอะ” เออ..นั้นเส่ะ อย่าเสียน้ำตา

“อึก..ขอบใจมากน้ะเขื่อน”

.

.

.

.....

“ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แก้ว แก้วห้ามไปน่ะ !” โอ้โห้ว..เขื่อนแกตะโกนทีเดียวเล่นเอามดอยู่ในรังวิ่งหนีเสียงแกยังกับพายุทอนาโดกำลังจะมาแกนี้มันอันตรายสำหรับ..มดจริงๆ

“ฉันขอเวลาน่ะเขื่อน...ชั้นอยากอยู่คนเดียว” พูดเสร็จก็ลุกออกจากม้าหินอ่อนนั้นขึ้นรถ(ที่ชั้นขับมาเอง)กลับคอนโด

วะ วะ วะ วะ ว้าววววววววววววววววว *' คลอดมาอีกเรื่อง

หุหุ - -.(เป็นบ้าอะไรของแก)

ไม่รู้ว่าสนุกเปล่า ตะ ตะ ตะ ตะ ตอนนี้ไม่มีโทโมะ โอะ โอะ (ทำเสียงสะท้อนด้วย)

ตอนหน้ามีแน่ ๆ ฮึ ๆ ฮ่า ๆ โฮะ ๆ ฮี่ (อีบ้า)

ปล.ฝากด้วย