เสี่ยงกับฉันมั๊ย!?

ตอนที่5 POPPY&FANG
เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เห็นร่างบางเข้ามาในห้องจัดของเสื้อผ้าให้
ผม
หมับ!!
มือหนาใหญ่ของผมจับมือเล็กๆที่กำลังยุ่งกับการจัดของอยู่นั้น
ฟาง:มีอะไรหรอคะป๊อปปี้0.0?
ฟางเอียงคอหันมาถามผมแบบมึนๆ
ป๊อปปี้:พอได้แล้วนะครับฟาง
ผมบอกฟางด้วยเสียงอ่อนๆ
ฟาง:อะไรคะป๊อปปี้??
ป๊อปปี้:ไม่ต้องจัดของให้ผมแล้วนะครับคุณฟางมีภาระตั้งเยอะแหนะ
ไหนจะทำกับข้าวไหนจะซักผ้าไหนจะทำความสะอดบ้านอีกละ
ปื๊ด!!เสียงฟางหยิกแก้มผมเอง
ฟาง:โถ่!!ป๊อปปี้คะฟางไม่เหนื่อยหรอกคะคิดมากทำไมคะหืม^^
ฟางหยิกแก้มผมก่อนจะยิ้มอ่อนๆให้ผมเหมือนทุกครั้งรอยยิ้มที่แสนจะ
ใจดีอ่อนนุ่ม
ป๊อปปี้:-//-ฟาง....
ฟาง:คะ??
ผมเข้าไปกอดฟางแน่นๆเพราะรู้สึกเกรงใจมาก
ป๊อปปี้:ผมขอโทษนะที่ทำให้เหนื่อยใจน่ะ
ผมร้องไห้ทั้งๆที่ยังกอดฟาง
ฟาง:ไม่เป็นไรคะอย่าร้องไห้น๊า
ฟางลูบหัวผมอย่างเอ็นดู
ติดตามต่อด้วยนะคะบุคคลพิเศษของไรเตอร์ทุกคนที่เม้นคิดถึงจังเลย
ไรเตอร์ไปรักษาตัวที่โรงบาลมาคะพึ่งกลับมา