เพื่อนหรือแฟนฉันยังไม่รู้เลย...

                                             ในวันรุ่งขึ้น
แก้วรีบบิดมอเตอร์ไซต์เพื่อจะไปโรงเรียนทันทีถึงโรเรียนมระมาณ08.00โมงเองหะ..ห๊าแปดโมงแล้ว
แก้ว:ขอโทษน่ะไอโมะ
แก้วพูดแล้วรีบเร่งฝีเท้าของตัวเองเพื่อจะเข้าห้อง
โทโมะ:แก้วมาเธอมาช้าอีกแล้ว
แก้ว:เห๊ยขอโทษๆงอนป่ะเนี้ย
แก้วพูดแล้วหยิกแก้มโทโมะเพื่อให้เขาใจอ่อน
โทโมะ:เรื่องเมื่อวานน่ะที่เธอบอกฉัน...
แก้ว:บอกอะไร??
แก้วทำไม่รู้ไม่ชี้
โทโมะ:ก็บอกว่า....
พิมพ์:โทโมะวันนี้เราขอไปกินข้าวด้วยได้ไหม
โทโมะ:อ๋อได้ซิฉันกับแก้วก็กินด้วยกันทั้งวันพร้อมมาอีกคนคงไม่เป็นเนอะแก้ว
แก้ว:....อืม
แก้วตอบรับแบบไม่เต็มใจ หืมยัยพิมแกนะแกแสนดีเหลือเกินนะแสนดีเข้าป๊ายเอาให้โทโมะของฉันคลั่งแกไปเลย
ไหมละไอนางฟ้าแสนดีแก้วคิดอยู่ในใจ
พิมพ์:ขอบคุณจ๊ะแก้วเธอคงไม่ว่านะ
แก้ว:ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่
                                                    ในตอนกลางวัน
จาก2คนเพื่อนรักที่เคยเดินไปกินอะไรด้วยกันต้องมี3บังเอิญมีส่วนเกินมาน่ะคะ!!
พิมพ์:โทโมะ แก้วกินอะไรรึป่าวคะเด๊วเราไปซื้อมาให้
แก้ว:ก็ดีเหมือนกันนะฉันเอาก๋วยเตี๋ยวละกันส่วนโทโมะเขาชอบเสต็กเอาน้ำมาด้วยนะไปๆ
โทโมะมองแก้วด้วยสาตาดุๆเพราะเกรงใจพิมพ์แต่พิมพ์ไม่ได้ว่าอะไรยิ้มอ่อนๆให้แก้ว แหม่อีนางฟ้าแสนดีเธอ
ต้องเจอกับฉันนี่สักตั้งนึงคิดจะแย่งเพื่อนที่ฉันคิดไม่ซื่อไม่หลอไม่มีท๊างย๊ะฉันนางมารขั้น108แล้วนะย๊ะจะบอกให้
แก้วคิดอยู่ในใจด้วยความหมั่นไส้
10นาทีผ่านมา
พิมพ์:ได้แล้วคะนี่ของแก้วนี่ของโทโมะ^^
พิมพืส่งยิ้มหวานก่อนจะนั่งลงข้างโทโมะ ฮึ่มแกนี่มัยฉวยโอกาสนี่หว่ามานั่งข้างโทโมะอีนังงหน้าด้านอินังหน้าแบน
เอ๊ยมารยาเหลือหลายน่ะแกอ่ะ!!แก้วคิดในใจแก้วที่คิดแผนดีๆๆแก้วที่กำลังกินได้อยู่
แหวะ!!
เสื้อของผมเปลื้อนหมด
พิมพ์:อี....เอ่อไม่เป็นไรจ๊ะแก้ว^^
พิมพ์ที่ดูเหมือนไม่พอใจแต่ต้องเก็บไว้
แก้ว:ขอโทษนะพอเอิญฉันรีบกินน่ะแหะๆ
ไงยัยนางฟ้าแสนดีมาเจอกับนางมารอย่างฉันหน่อยเห้อ
 
---------------------------------------------------------------------------------------------